Microsoft Word nizami g?NC?Vi-sirl?R x?Zin?SI. doc
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- _______________ Milli Kitabxana _______________
- Üçüncü söhbət DÜNYA HADİSƏLƏRİNƏ DAİR
_______________ Milli Kitabxana _______________ 102 Üz döndər suçlarından, yaxşılıq et, haqqı tap, Təki peşman oluban çəkməyəsən dərd, əzab. Üzrə, hiyləgərliyə əl atma, bəyənilməz, Gözəl işlər gözləyir dünyada səndən hər kəs. Sözlə başa gəlsəydi bu dünyanın nizamı, Fələklərin çiynində yer tutardı Nizami. Üçüncü söhbət DÜNYA HADİSƏLƏRİNƏ DAİR Ey bu qoca dünyanı ətəyilə süpürən! Əl yelləyib aləmdən haçan əl çəkəcəksən? Dərdə salma elləri. Dada çat, imdada çat, 1000 Barı bircə saatlıq dəbdəbə şövqünü at. Öz sonunu düşünən üzü ağdır, üzüağ, Səltənətlə dəbdəbə dərvişlikdədir ancaq. Süleyman mülkü umma. Nəfs, tamah xətadır, Mülkü durur... mülkədar özü yer altındadır. Əzra üçün bəzənmiş gəlin otağı odur, Vamiqin əyləşdiyi məclis viran olubdur. Hanı o toy, o məclis? Gəlin otağı bomboş, Vamiq uçmuş... Əzra da qara torpağı quçmuş. İlləri yola salmış bu ağ saçlı kainat, 1005 Bir tel ucu dəyişməmiş o, heyhat. Torpaq - qurban gözləyən boynuyoğun, imansız, Fələk - boyunlar vuran bir cəllad ki, amansız. _______________ Milli Kitabxana _______________ 103 Bu dünyanı dördəlli tutanlara fikir ver, Kimə vəfa qıldı ki, vəfa qılsın bizə yer? Torpaqda yaşayanlar dönüb torpaq oldular, Min canı qucduğunu hardan bilsin bir məzar? Hər gül - solan bir könul, şehi - gözdən axan su, Hər qədəmin altında bir mələyin yavrusu. Biz ki, gəncliyimizi bəxş elədik cahana, 1010 Bəs niyə bənzəmədik bu əbədi cavana? Çocuğunu Simürğə bəxş edən Sam gənc ikən Çocuğunun saçları ağappaqdır bəs nədən? Bu vəfasız qübbə ki, daim dönər, dolanar, Sənin istəklərinin tam əksinə fırlanar. Bu gün şah eylər səni, aləm keçər əlinə, Sabah döndərər səni bir çömləkçi gilinə. Bu gecəli, gundüzlü, ikiüzlu dünyaya, Gələn gəlir ki, dözsün min-min cövrə, cəfaya, O kəslər ki, dolanır yalnız çöldə, səhrada, 1015 İmrənir o şəxsə ki, üzə bilir dəryada. Dənizin əzabını dərisilə dadanlar, Quruya çıxsın deyə su içində odlanar. Hər şeydən əsərlənər, qəmlənər daim insan, Nə quruda, nə suda qurtuluşa yox imkan. Bu vücud karvanını tərpət artıq, yoruldu, Atıb həyat yükünü, köç eyləmək fərz oldu. Ah, bu mavi qübbənin qəfəsində qalanlar! Şəhərindən sürülən, kəndindən qovulanlar... _______________ Milli Kitabxana _______________ 104 Bu yolu sağ-salamat gedə bilər hansı ər? 1020 Ölümünü uzaqdan öncə duyub sezənlər. Mülk həvəsindən əl çək, sənə qürur gətirər, Dəbdəbələr kölgəsi heç məgər nur gətirər? Əylənirsən həyatda, itirmisən ölçünü, Oyuncaqmı sanırsan vahid, bircə ömrünü? Min bir oyundan çıxır hoqqabaz fələk aşkar, Gördüklərin göy boyda, amma, fikrin cılız, dar. Hələ kamal çağından, zəka dövründən öncə, Keçən qəflət dəmləri bəxtiyarlıqdı səncə. Elə ki, bədirləndi təfəkkürün qüdrəti, 1025 Sona yetdi, tükəndi qayğısızlıq sərvəti. Qəflətdə ömr eləmək məgər kişilikmidir? Qafillər Yer uzündə divanələr kimidir. Nə çarə, bacarmırsan oxumağı, yazmağı, Barı qələm ucu yon, barı bacar pozmağı. Könüllərə xidməti bir şərəf bil özünə, Bəxtəvərin, xoşbəxtin kəmərindən əl üzmə! Tikan qızılgül ilə yoldaşlıq etdiyindən, Sünbül çiçəyinə də ətir göndərir bəzən. O qiyamət günü ki, hamı dönər barata, 1030 Bu cəhənnəm səhranı çəkərlər ərasata. Deyərlər: "Ey qəlblərə dağ çəkib həddi aşmış, Zəlillərin, şillərin al qanına bulaşmış. Sənin od qumun hara, dirilik suyu hara? Fəratın feyzi hara, alovun payı hara?" _______________ Milli Kitabxana _______________ 105 Qum çölü fəğan qılar: "Sovurmayın külumü! Qanı mən içməmişəm. Mən etmədim o zülmü! Bir çimdik duz götürdüm bu dünya süfrəsindən, Ciyərimə səpdim ki, bir azca dad bilim mən. Bəlkə bir gül bitirim qeyrətlilər yolunda, 1035 Bəlkə bilərzik olum hurilərin qolunda". Yanar çöllər dinlədi hökmü boynubükülü, Behiştin xalxalına mütrib etdilər çölü. Cahanda yaxşılarla yaxşı bağlasan ülfət, Bir cüt qanad taparsan, hər uçuşu səadət! Heyhat, dünyadan köçdü ağzından dürr saçanlar, Bal süfrəsi yerində eşşək arıları var. Ruzigara bax ki, sən nə üns qalıb, nə insaf, Namərdlik ucbatından insandan qaçır insan. Hanı ülfət, mərifət? İtib, tələf olubdur, 1040 İnsanlar qalırsa da, insanlıq məhv olubdur. Dünya uzaq düşübdür Süleyman dünyasından, Sanki qeybə çəkilmiş gerçək insan, ər insan. İstədim ki, qaynayım, qarışım bir nəfəsə, Könlüm öyüd verdi ki, qoşulma hər nakəsə! Məgər hüma kölgəli bircə nəfər qalıbmı? Nitqi vəfa qoxulu bir can-ciyər qalıbmı? Ədəb toxumu səpmək - vəfadan nişanədir, Dost haqqını gözləmək - vəfadan başqa nədir? Əkinçi arat şuma ovuc-ovuc dən səpər, 1045 İnanar ki, bir zaman götürəcək bar, bəhər. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|