Microsoft Word safruh. Inama dogru doc
Yüklə 2,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Mütləqə İnam Ocağının Asif Atadan ilk sonrakı çağı «Zülfüqar Talıblı» kökündən olan Soylu Atalının dönəmidir.
_________________Milli Kitabxana ________________
353 Biz Soylunu oraya «təyin» eləmədik, o özü bu işi aparırdı: qururdu, planlaşdırırdı, yönəldirdi, Ocağın yeni-yeni addımlarını kəşf eləyirdi, simasını qoruyurdu… Ata Gedişi onu sanki silkələyib sarsıtmış, fitrətindəki qabiliyyətləri oyatmışdı. Mən onun bu halları barədə ayrı-ayrı məqamlarda yazmışam («Kaspi» qəzetində, «Kriminal»da…); ayrıca olaraq «Ocaq Yükümlüsü», «Hünərin qurucusu», «Soyluyaöygü» və b.k. başlıqlar altında. Atadan sonra Ocağın varlığını Soylunun Hünəri xilas elədi. Bu Hünərin boyunu Nurtəkinin, Göylünün, Üstünün, qismən də Safnurun və Safruhun dəstəkləri kəsərli-keçərli saxladı; onların ona bağlılığı, mənim onu bilməyim, onun hünərinə inanmağım. Soylu ruhani Evladlıq möcüzələri göstərirdi. Özüylə döyüşürdü, özünü boğurdu, qovurdu, çimdikləyirdi, ifşa edirdi, bir yerdə qərar tutmurdu; heç bir uğur onu arxayın salmır, heç bir çətinlik ram eləmirdi. Onun Yurda və Ulusa sevgisi mütləq səviyyədəydi. Buna görə də xasiyyətinin (temperamentinin) məziyyətləri öz yerində, çatışmazlıqları da Mütləqə İnam Yolunun xeyrinə işləyirdi. Ata Gedişindən sonra onun içinə vahimə dolmuşdu ki, Yurdun, Ulusun yeganə tam müstəqil sözçüsü olan bu Ocaq sönə bilər! Ata, Ocaq ideyalarının gerçəkləşməsi üçün ən kiçikdən tutmuş ən iriyə qədər hər cür əməli, əməl təklifini göydə tutur, özü ətrafında olan iki-üç gənc Ocaq Evladının başına bu cür təklif və təşəbbüslər yağdırırdı. Bəzən, gücü yetməyəsi işlərə də gedirdi! Onun dilində «mümkün olmayan iş» deyimi yoxdur! Onun əhvalında oyunçuluq və həvəsçilik də yoxdur… Axı Soylu kim idi ki, xalqla görüşəydi də?! İxtisasını da işlətməyən bir inşaat mühəndisi; heç yerdə natiqlik qabiliyyəti göstərməmiş, kağız-qələmlə elə də dostluğu olmayan birisi, heç bir qurumun üzvü olmayan, «Bilik» cəmiyyətinin harada yerləşdiyini də bilməyən birisi… Mütləqə İnam Ocağına yiyəlik duyğusu, bu duyğunun onun qüdrətli varlığına tamam yiyələnməsi onun dilini açdı, mahnıda deyildiyi kimi «oxutdu bülbül elədi», əlinə qələm verdi… Adsız- ünvansız bu oğlan adlı-ünvanlı auditoriyalar üzərinə yeridi, öz içindəki oyanışı, Mütləqə İnam zərurətini, xalqın özgəçiliklərə qarşı dirəniş və özünüyaratma zərurətini xalqa çatdırmağın açarını tapdı. Bu açar Mütləqə İnam Atası, İnsana İnam Peyğəmbəri Asif Atanın – bir-biriylə üst-üstə düşən yaşam və mübarizə yolu barədə oçerkvari bir süjet qurub, onu (haray kəskinliyi ilə) danışmaqdan ibarət oldu. Bu Açar yüzlərlə, ayrı-ayrı insanları, xırda qrupları da nəzərə alsaq, deyə bilərik ki, minlərlə qapıya düşdü – onları açdı (radio-televiziya çıxışları hələ bir yana)… Qabaqca dili-dodağı təpiyərək, sonra dilləri-dodaqları təpidərək sözə başladı Soylu – Asif Atanın İnsanlaşıb İnsanlaşdırmaq harayını davam etdirdi, öz Evlad nəfəsini də ona qataraq.
_________________Milli Kitabxana ________________
354 Soylunun Ocaq quruculuğu hərtərəfli oldu. (Buna görə Ocaqda onun adıyla bağlı dönəm var, məs., Safruhun adıyla bağlı dönəm yoxdur). Onun hər cür Ocaq toplantısı aparıcılığı, buna və Ocaq yayıcılığına hər an hazır olması heyrətə layiqdir; Ocaq Ailələrinin aylıq toplantılarına illər boyu verdiyi Xeyir- dualar – uğurlamalar, məncə, Atanın da ürəyincə olardı. Buna görə də mən tam əminliklə deyirəm: Mütləqə İnam Ocağının Asif Atadan ilk sonrakı çağı
mən Asif Ata işinin içindəyəm, lap ortasındayam. Bugünə qədər Ocağa həmin bu Soylu qüdrətində olan başqa birisi gəlməmişdir. Soylu – iş adamıdır, əməlçi və hünərçidir. O, Asif Atanın buyuruqlarına uyğun olaraq, xalqın toy-vay işlərinə qarışır, izn verənlərin, maraq göstərənlərin məclislərinə gedir (başının dəstəsiylə) və onlara Mütləqə İnam Ocağının qaydalarını aparırdı; Ocaq Evladlarını bu cür axtarışlara sövq eləyirdi; yanındakılar onun xalqla görüşlərinin «yolunu açırdılar» və bu, çox uğurlu alınırdı. Burada «titanik» adlana biləcək əmək vardı… Asif Atasız qaldıqdan sonra, bu Əmək sayəsində, Ocaq nəinki sönmədi (bunu gözləyənlərin istəyini gözündə qoyaraq), əksinə, öz yaşamını bütün dolğunluğu ilə saxladı, Ata Üslubunu Evlad üslubuyla zənginləşdirdi! Bu yəqinliyə çatana qədər Soylu özünü Ocağın o biri «Qol»larının təmas və təsirindən inadla qoruyurdu. Bu yəqinlik isə onun müdrikliyini artırdı və o, «Qollar»la yaxınlaşmadan qaçmadı, əksinə, onlarla dil tapmağa can atdı, bununla Ocağın gücünə güc qatmağa çalışdı – ta o vaxta qədər ki, bunun heç bir variantda mümkün olmayacağını kəsdirdi. Anlaşmanın, yaxınlaşmanın, birləşmənin baş verməməsinin, tarixi və faciəli səhvin aradan qaldırılmamasının səbəbi – «Bakı Qolu»ndan olan «danışıqçıların» səmimiyyətsizliyi, hünərsizliyi və məkri idi (nəyin bahasına olur-olsun, qabağa çıxanı əngəlləmək)! O biri «Qol»da da buna bənzər əhval var idi: hətta «Bakı Qolu» ilə də anlaşma axtarılırdı, «Saray-Soylu» ilə yox! Tarixə və bəşərə tanış sifətdir! Belədə məziyyətlərin çağdaş silahdaşlarının da gözündə – suçun olur (doğruçu suçların hələ bir yana). Onlar bu halı 18-ci ilin «İdrak» Mərasimində (25 aprel 1998) Asif Atanın dilindən eşitdikləri: Atadan sonra «Mərasimləri hər dəfə biriniz idarə edərsiniz» sözünə söykənib yaratmışdılar. İşdə isə Atanın bu sözü ortada qalmış, parçalanmalar baş alıb getmişdi… Odur ki, biz Ocaq və Ocaqçı kimliyini özümüz üçün qəti aydınlaşdırmağa məcbur olduq və bunu «Yeni Carçı» qəzetinin 01.02.2004 ilsıralı «İnam Ata və Ocağı» adlı özəl buraxılışında yayımladıq: «Hər hansı bir Ocaq Ailəsində olan, hazırda Atakənddə (Bakı ş.-də) fəaliyyət göstərən «İnam Evi»ni İnamçılığın mərkəzi və İnamçıların məbədi kimi tanıyan, Ümumocaq Yükümlüsü təsisatını
Yüklə 2,84 Mb. Dostları ilə paylaş:
|