Nəzakət Əliyeva
124
çiçəkli Şərq üsul vasitələrindən, öz taleyindən
nəğmələr vəsf edərək oxuyan, onu dinləyənlərin istəni-
lən mövzuda verdikləri suallara fars qəzəlinin ən çətin
formasında onları susdurmağa vadar edən Mirzə
Şəfidir. Mirzənin nəğmələrini onun hekayələri,
əhvalatları ilə birgə oxuyanda, o tamam bir başqa
ahənglə səslənir, sanki güllərin öz təbii doğma
torpağından qabığı soyularaq, qurudularaq və heç bir
əlaqəsi olmadan pöhrələnib qalması onun geniş
yayılmış “Mirzə Şəfi nəğmələri” şeir toplusunda öz
əksini tapmışdır. Beləliklə, Bodenşted aşkarcasına
Mirzə Şəfinin nəğmələrini özününküləşdirərək, öz iç
üzünü etiraf edərək, öz şairlik şöhrətinə böyük zərər
gətirdi və nasirlərinin sıxışdırmalarından lirik incilər
boyunbağısını sındırdı. Həmçinin digər cəhətdən bu
şeir toplusu onun məhvinə gətirib çıxardı. Onun
sonrakı əsərləri oxucu kütlələri tərəfindən Mirzənin
nümunəsində qiymətləndirildi və öz məqsədinə
çatmadı. Yalnız rus dilində və Şekspirin sonetlərindən
çevirmələri ilə uğur qazandı. Bu tərcümələr o zaman
Münhendə sevilən “Şairlər professorluğu”nda dərc
edildi. Bunları isə Bavariya şahı Maks öz sevimli
insanlarına səxavətlə paylayırdı, əvvəlcə slavyan
dilində olanları, sonra isə ingilis ədəbiyyatının
tərcümələrini Bodenştedin şairlər şahı Maksla keçirdiyi
bu Münhen illəri (1854-dən 1866-cı illərə kimi) onun
həyatının ən xoşbəxt illəri idi. Sonralar biz Otto
Frayher fon Foldern Dorfun “Qoca Münhenlinin
rəhmdil qiybətləri”ndən şairin öz həyat yoldaşı Matilda
ilə olan xoş həyat tərzindən və münasibətlərindən
Mirzə Şəfi Şərq-Qərb araşdırmalarında
125
məlumat alırıq. Bodenşted öz dostları Qaybel və
Döninqlə tez-tez görüşər və hər görüşdə biri o birinə
qafiyə deyərək gözəl şeirlər düzəldirdilər. Ancaq təəs-
süf ki, bunlardan heç biri bizə gəlib çatmayıb. Bodenş-
ted həyatının son illərini xəstəlik içərisində, daima pul
sarıdan korluq çəkərək keçirmiş və 18 aprel 1892-ci
ildə Viespadendə vəfat etmişdir. “Şərqdə min və bir
gün” əsəri çox ehtiyatla yenidən işlənmiş və nəhayət,
zamanı keçmiş bəzi etno-qrafik hissələr əsərdən
çıxarılmış və poetik sahələrə daha çox yer verilmişdir.
BİRİNCİ FƏSIL:
“ŞƏRQDƏ MİN BİR GÜN”
Qafqaz üzərindən Tiflisə
Arxamızda səhra, qarşımızda isə Qafqaz dağı
ucalır. Onun parlayan zirvəsinə baxan gözlər durulur,
qəlblər çırpınır. Oradan, o yerdə ki, çox şaxələnmiş
Kuban öz lilli dalğalarını Xəzər dənizinin atəşgahlarına
qədər axıdır, diş-diş və çat-çat olmuş hündür dalğalar
hasarı keçir və o, Asiyanı Avropadan ayırır.
Dağların ayağında bitən saf və sağlam bitki
aləmi, sıx yaşıllıq sanki enli bir kəmər kimi onun yan-
yörəsini basmış, orada nəhəng qaya silsilələrinin
üzərinə dırmaşmış çəmənliklər dalğaların çılpaq
gözəlliklərinə qədər yuxarı qalxmışdır. Bunlardan lap
yüksəkdə isə qəribə rənglər çalarlığında bərq vuran
təbəqələr sol tərəfə Kazbexi sağ tərəfdə isə Elbrusu
göstərirdilər və onların hər ikisindən eyni məsafədə
Nəzakət Əliyeva
126
olan piramida formalı Pasmumta öz ağ qarlı başı ilə
mavi səmaya dirənmişdi.
Heç bir Avropa dağı səhradan gələn səyyaha,
ümumilikdə, Qafqazın üstün olan gözəl mənzərələrini
bəxş edə bilməzdi.
Səma boz buludlarla örtülür, sıx duman görməni
çətinləşdirir, sonra bir anda buludlar dağılır, duman
çəkilir və dağ öz möhtəşəmliyi ilə yerində dayanır.
Beləliklə, mən II Yekaterinanın şərəfinə salınmış
Yekaterinoqrada gəldim. Bizi buraya gətirən yol
Rusiyadan keçərək iki qola ayrılırdı; bunlardan biri
Xəzər dənizinə, digəri isə göylərə yüksələn Qafqazdan
keçərək Gürcüstanın mərkəzinə aparırdı. Biz sonuncu
yolu seçdik, bu yol Terek çayı boyunca keçərək, böyük
və kiçik Qabardağı ayıraraq bizi Vladiqafqazın yorucu
döngələri ilə dağın arxasına aparırdı. Biz Kazbek
kəndinə yollandıq. Yolumuz gah güclü yağmış qar
kütləsilə, gah da qalaqlanmış qranit və ya daşlarla, ya
da yüklənmiş dəvələrlə irəliləyən karvanla kəsilirdi.
Kazbek kəndi (gürcülər onu Stepan Tsminda
adlandırırlar) dağın ətəyində yerləşir. Sarsdan Stepan
Tsmindaya qədər olan çətin yolu mən piyada gəldim və
əziyyətli səyahətdən yorğun və əzgin halda axşam
kəndə çatdım. Boğanaqlı otaqlarda çox dözə bilmədim.
Qısa istirahətdən sonra yenidən bayıra təmiz havaya
tələsdim və kəskin soyuğa baxmayaraq, gecənin
yarısını azad səma altında keçirdim, aydın ay işığında
gözlərim önündəki əzəmətli surətlərə baxmaqdan
doymurdum.
Mirzə Şəfi Şərq-Qərb araşdırmalarında
127
Səhradan dağlara qəfil gəlişim, günün möhtəşəm
təəssüratları, qeyri-iradi üzə çıxan tarixi xatirələr; indi
qoca, məşhur Qafqazın ortasında olmaq fikri, bəziləri
onu insan övladının beşiyi, digərlərini isə hasar
adlandırdığı Mərkəzi Asiyadan Avropanın üzərinə
yüksələn bu dağlar – bunlar hamısı, məni elə
həyəcanlandırmışdı ki, mən ətrafımdakı yeni dünyanı
ikiqat canlı dərk edirdim.
Mənim qarşımda öz dəhşətli gözəlliyi ilə nəhəng
Kazbek ucalırldı, çoxlu mahnılar vəsf edilmiş əfsanəvi
dağ, onun zirvələrində periodik olaraq altı və ya yeddi
ildən qalaqlanmış qar və buz kütlələri qorxunc
lavinalara səbəb olur və insanlara kəndlərə fəlakət
gətirirdi. İki dənizdən sonra o öz qollarını geniş açır,
dünyanın iki hissəsinə onun uzaqgörən gözləri nəzər
salır; buradakı ölkələr Osetiya, Kisti, Qalqay sanki bu
dağların ayağına hörülüb. Bu gözəl gecənin mənə
etdiyi təsirləri, sətir-sətir öz gündəliyində əks
etdirmişəm.
İKİNCİ FƏSİL:
Gəncənin müdrik adamı – Mirzə Şəfi
Yeni canişinlə Gürcüstana gəlmiş bəzi Moskvalı
dostlar mənim qədim Kür şəhərinə gəlişimi şən
ziyafətlə qeyd etməyi qərara aldılar. Gürcü həyatının
ləzzətini mənə qabaqcadan dadmaq üçün lövhədə hər
şey Asiya adətlərinə görə sıralanmışdı.
Rəngli
paltarı
gənc
gürcülər
yeməkləri
paylayırdılar; bir qamətli erməni gümüş suyuna
çəkilmiş nəhəng kəl buynuzlarına alov saçan, qan kimi
Dostları ilə paylaş: |