olunur (yerli icra hakimiyyəti orqanlarının təşkili). Bu
institutların inkişaf dinamikası da eyni deyildir.
§ 7. Konstitusiya hüquq münasibətləri
Hər bir hüquq sahəsi kimi konstitusiya hüququ da onun
normalarının tənzimlədiyi sosial münasibətlər hesabına
həyata keçirilir. Bu normalar vasitəsilə münasibət
subyektlərinin qarşılıqlı hüquq və vəzifələri tənzimlənir.
Hüquq münasibətlərinə onların strukturu aspektindən
baxılmalıdır. Hər bir hüquq münasibəti öz strukturuna görə 3
hissədən ibarətdir:
1)
Obyekt;
2)
Subyekt;
3)
Məzmun.
«Hüquq münsibətlərinin məzmunu» ifadəsi altında,
adətən, tərəflərin qarşılıqlı hüquq və vəzifələri başa düşülür.
Hər bir hüquq münasibəti bu üç hissənin müxtəlif şəkildə
birləşməsindən əmələ gəlir. Hüquq münasibətinin aid olduğu
sahədən asılı olaraq, münasibətlərin tərkib ünsürləri də
bir-birindən fərqlənir. Məsələn, mülki hüquq münasibətləri,
bir qayda olaraq, bu və ya digər dərəcədə maddi əşyaları,
obyektləri, bundan fərqli olaraq, inzibati hüquq münasibətləri
əsasən qeyri-maddi obyektləri - idarəçilik sahəsində insan
davranışlarını əhatə edir. Cinayət hüququnun obyekti isə bir
çox hallarda insanların həyatının, səhhətinin toxunulmazlığı
ilə bağlı münasibətlərdir. Konstitusiya hüquq münasibətləri
də digər sahələr kimi sahə aidiyyətindən irəli gələn müəyyən
xüsusiyyətlərə malikdir. Konstitusiya hüquq münasibətlərinin
obyekti özünün genişliyi və yekcins olmaması ilə fərqlənir.
Buraya dövlət orqanlarının təşkili üçün lazım olan müəyyən
tədbirlər kompleksindən tutmuş insanların
— 43 —
gündəlik fəaliyyətində təzahür edən bir çox digər məsələlər
aiddir. Konstitusiya hüquq münasibətləri sosial subyektlərin
hakimiyyətlə əlaqəli davranışım müəyyən edir. Bu
münasibətlərin obyekti kimi adi həyatda konkret insan
hərəkətlərindən ibarət olan davranış aktlarından tutmuş iri
miqyaslı, həyata keçirilməsi çoxsaylı mürəkkəb tədbirlər
kompleksini tələb edən mücərrəd məsələlər çıxış edir. Odur
ki, konstitusiya hüquq münasibətinin obyekti, sadəcə olaraq,
insan davranışı deyil, həm də reallıqda maddiləşməyən və
hətta dolayı da olsa qavranıla bilməyən cəmiyyət və dövlətlə
bağlı
bir
çox
müddəalardır.
Konstitusiya
hüquq
münasibətlərinin obyektləri, xüsusilə də mücərrəd obyektləri
birdən-birə realizə oluna bilməz və onların realizə olunması
bir çox hallarda perspektiv üçün nəzərdə tutulur. Məsələn,
hüquqi dövlətin tam şəkildə realizə olunması üçün uzun
müddət ərzində islahatların, müəyyən tədbirlər kompleksinin
həyata keçirilməsi tələb olunur. Bir sıra obyektlər isə
ümumiyyətlə, bir növ müstəqilləşir, insandan kənarda və
onun birbaşa müdaxiləsi olmadan mövcud olur. İnsan
davranışları başqa hüquq sahələrindəki münasibətlərdən
fərqli olaraq, burada kəskin dəyişikliyə səbəb olmur.
Məsələn, qanunvericilik sistemindəki iyerarxiya da
konstitusiya hüquq münasibətlərinin obyektidir. Lakin bu
iyerarxiya ayrı-ayrı orqanların, şəxslərin iradəsindən asılı
deyildir və qismən müstəqil şəkildə mövcuddur. İnsanların
hüquq və vəzifələri özü də konstitusiya hüququnda
münasibətlərin obyekti kimi çıxış edir. Başqa sözlə, bu hüquq
və vəzifələr konstitusiya hüququnda nəinki münasibətin
məzmununu təşkil edir, subyektlərin obyektə münasibətdə
davranış imkanlarını bildirir, həm də özü belə obyekt
qismində çıxış edir və başqa hüquq və vəzifələr hesabına
— 44 —
subyektin təsirinə məruz qalır. Konstitusiya hüququnda
obyektlər bir-biri ilə qarşılıqlı əlaqədədir və bir çox hallarda
onlardan biri daha xırda obyektlər şəklində digər hüquq
münasibətlərində realizə olunur. Məsələn, xalq suverenliyi
konstitusion dövlətin əsaslarını təşkil edən münasibətlərin
obyektidir. Eyni zamanda bu obyekt xırdalanaraq seçkilərdə
bir başqa obyektə çevrilir. Seçkilər xalq suverenliyi ilə sıx
bağlıdır və seçki münasibətlərinin obyekti hakimiyyətin
formalaşdırılmasıdır. Referendumun obyekti xalqın iradəsini
ifadə etməsidir. Bu obyekt də xalq suverenliyi ilə sıx
əlaqədədir və həm seçkilər, həm də refendum xalq
suverenliyindən törəyir, onun realizə formasıdır.
Konstitusiya hüquq münasibətlərinin məzmunu tərəflərin
qarşılıqlı hüquq və vəzifələrini əks etdirir. Bu hüquq və
vəzifələr bir-biri ilə sıx bağlıdır. Ənənəvi olaraq belə qəbul
olunur ki, bir tərəfin vəzifəsi digər tərəfin hansısa bir
hüququna uyğun gəlir. Məsələn, şəxsin şikayət vermək
hüququna dövlət orqanının qanunla müəyyənləşdirilmiş
müddətdə şikayətə baxması və ona vaxtında cavab verməsi
vəzifəsi uyğun gəlir, yaxud əksinə, vətəndaşın vaxtında vergi
vermək vəzifəsinə dövlət orqanının vergini tələb etmək
hüququ uyğun gəlir. Bir tərəfin hüququ yalnız qarşı tərəfdə
vəzifə kimi mövcud olduqda, sözün həqiqi mənasında, hüquq
reallaşır. Dövlətin müəyyən şərtlərə görə pozulduğu zaman
təmin etmədiyi davranış imkanı hətta hüquq adlansa belə,
yalnız fık- siyadır. Göstərilən misalda vətəndaşın şikayət
hüququ bir hüquq kimi ancaq o zaman əhəmiyyət daşıyır ki,
dövlət orqanının ona cavab vermək vəzifəsi olsun. Əgər
dövlət orqanının vətəndaşın şikayət hüququna münasibətdə
hər cür reaksiya verməkdən imtina etmək imkanı olsaydı, ay-
— 45 —
Dostları ilə paylaş: |