174
rumilərlə müharibəni yüngül və sadə (iş) hesab edirdilər”. Buna
görə də, onlar 10-15 min nəfərlik qoşunla Mustafa paşanın yüz
minlik qoşununa qarşı çıxmağı mümkün saymışdılar. Qazi
Əhmədin dediyinə görə, bir qızılbaş on nəfər rumiyə qarşı
dururdu
114
.
İskəndər bəy Münşi gileylənirdi: “Əgər qızılbaş əmirləri
arasında həmrəylik yaransaydı, Azərbaycanın və Şirvanın birlikdə
sayı 50 min nəfərə çatan bütün qoşunları birləşsəydi, habelə gürcü
çarları onlara qoşulsaydılar, o zaman Lələ paşanın ölkəyə basqını
belə asan olmazdı. Lakin əmirlərin çəkişməsi, tayfalar arasındakı
ədavət və təşəbbüssüzlük üzündən nəinki təkcə ölkə itirildi, habelə,
qızılbaşların nüfuzku başçıları həlak oldular. Azərbaycan qoşunu
məhv edildi, bir sıra illər boyu yığılmış əmlak və ləvazimat isə
talan edildi”
115
.
Çıldır vuruşmasından sonra Məhəmmədi xan Toxmaq
məsuliyyəti öz üzərinə götürərək qoşunların qalıqları ilə
Çuxursəədə getdi, İmanqulu xan isə Qarabağa qayıtdı.
Osmanlı türkləri Gürcüstanda
Mustafa paşanın qalib gəldiyi Çıldır vuruşması Gürcüstanın
qapılarını türklərin üzünə açdı. Türk basqınının təhlükəsi qrtdığı bir
zamanda gürcü feodal hökmdarları arasında didişmə və nifaq hökm
sürürdü
116
Onlardan bəziləri Səfəvilərin, bəziləri isə türklərin
tərəfini saxlayırdılar. Səfəvilərin məğlubiyyəti onların
Gürcüstandakı nüfuzuna güclü zərbə vurdu və bəzi gürcü
hökmdarlarını öz mülklərini saxlamaq üçün Osmanlı Türkiyəsinin
tabeliyinə keçməyə razı olmağa məcbur etdi.
Çıldırdan sonra Mesxi vəliəhdi Mənüçöhr və onun qardaşı
Kvarkvare türklərin tərəfinə keçməyə birinci olaraq razılıq verdilər.
Onların irsi mülkləri öz əllərində saxlandı. Mustafa Şirvana yürüş
175
edərkən və geri qayıdarkən Mənüçöhr ona bələdçi oldu
117
.
Mustafa paşa
Axaltsixi tutduqdan sonra Kaxetiyaya doğru hərəkət etdi. O, “Rum
xondkarına tabe olmaq və itaət göstərmək” çağırışı ilə Kartli çarı
Simonun və və Kaxetiya çarı Aleksandrın yanına adam
göndərdi.İskəndər bəy Münşi göstərir: Onlar da bir-biri iə
düşmənçilik etdikləri üçün “simon tabe olmaqdan imtina etdi və
türklərə qarşı həmlələr edərək onlara bir sıra təsirli zərbələr
endirdi”
118
.
Halbuki “hiyləgər və uzaqgörən adam” olan Aleksandr
yaranmış şəraitdə Mustafa paşaya itaətini bildirməyi özü üçün
sərəfli hesab etdi. Türk qoşunları “keçilməzləyinə və əzəmətinə
görə göylərlə bəhsləşən”Tiflis qalasını ələ keçirmək üçün hərəkət
etdilər. Şəhət Davidin (Davud xanın) mülkündə yerləşirdi. I Şah
Təhmasib Kartlini ona verərək, çarlığı onun qardaşı Simondan
almışdı. Buna görə də David qardaşından kömək gözləməyərək
Tiflisi tərk etdi. Avqustun 24-də Osmanlı ordusu sakinlərinin tərk
etmiş olduğu Tiflisi, sonra isə həm də Qorini ələ keçirdi. İstalaçılar
Tiflisdə Məhəmməd paşanın başçılığı altında altı min nəfərlik hərbi
dəstə saxladılar. Zəgam və Geram hakimi də türklərə tabe oldu.
Gürcüstan türk qoşunları tərəfindən işğal edildikdən sonra Şəki
hakimi İsa xan
119
öz mülkünü tərk edərək Səfəvilərin sarayına
getdi
120
.
Şirvana basqın
1578-ci il sentyabrın əvvəlində Osmanlı qoşunları Qanıq
(Alazan) çayına çatdılar. Onlar əhalisi və yaşıllığı olmayan Şirak
düzündən keçərək ərzaq cəhətdən ciddi çətinlik çəkdilər.
Aclıq və üzücü yürüş işğalçıların mənəvi ruhunu əsaslı
surətdə sarsıtdı. Sipahilər (süvarilər) və yeniçərilər yürüşdəm
176
imtina edərək geri qayıtmağı tələb etdilər. Osmanlı
salnaməçilərinin yazdığına görə, hətta bir qrup döyüşçü sərkərdəyə
yaxınlaşaraq bildirdi: “Sən bizi dəli edəcəksən. Nə vaxtadək bu boş
və yaşayış olmayan çöllərdə gedəcəksən. Sən qayıtmalısan. Biz
qayıtmağa etiraz edən yoldaşlarımızı öldürərik. Bizim üçün əvvəlcə
həyat, sonra isə (bütün) dünya vacibd8ir. Biz nə Qanıqdan keçmək,
nə də Şirvan ölkəsini ələ keçirmək arzusunda deyilik”
121
.
İskəndər bəy Münşinin məlumatına görə, xeyli
yubanmadan sonra Əmir xan on minlik qoşunla Təbrizdən çxaraq
Məhəmmədi xan Toxmağın köməyinə gəldi. Çıldır yaxınlığında
darmadağın olunmaq, Mustafa paşanın Gürcüstan və Şirvan
istiqamətində hərəkət etməsi xəbəri ona çatdı. Əmirxan Qarabağa
tərəf yeridi, burada ona qoşulan İmamqulu xanla bərabər Alazan
sahilində Osmanlı ordusunun böyük dəstəsinə hücum etdilər.
Qızılbaşlar 2 min nəfərə yaxın adam öldürdülər. Onların əlinə
böyük miqdarda qənimət keçdi
122
.
Bu məlumatı türk tarixçisi Münəccimbaşı da təsdiq edir və
əlavə olaraq göstərir ki, bu zaman qızılbaşlar ləvazimatı ilə birlikdə
min dəvə və 3 min at ələ keçirmişdilər
123
. Bundan əlavə, bir sıra
Osmanlı başçıları qızılbaşlara əsir düşmüşdü
124
. Bu qələbədən
sonra Əmir xan Qarabağa qayıtmaq və Səfəvi şahzadəsi Həmzə
Mirzənin başlıca qüvvələrinin yaxınlaşmasını gözləmək fikrində idi.
Lakin onun oğlu Sultan Murad xan “dəliqanlı qızılbaş döyüşçüləri”
dəstəsi ilə Alazan çayını keçdi və düşmənə bir daha zərbə endirdi.
Lakin onun dəstəsi türklər tərəfindən mühasirəyə alındı və
darmadağın edildi. Bu döyüşdə 2-3 min nəfər qızılbaş həlak oldu.
Bundan sonra Əmir xan öz qoşunlarının qalıqları ilə Təbrizə
qayıtmağı daha düzgün çıxış yolu hesab etdi
125
.
Osmanlı ordusu Şirvana daxil olduğu zaman yeni qiyam baş
verdi. İş bundadır ki, Şirvanın qızılbaş hakimi Araz xan Rumlunun
yaxınlaşdığını eşidən Mustafa paşa Alazan çayını keçməyə tələsirdi.
Sentyabrın 10-da səhərdən Osmanlı hissələri çayın sol sahilinə
Dostları ilə paylaş: |