250
«O ölümü qətiyyən tanımıram», – məni az
sonra çəkəcək nəqqaĢ dedi.
«Ölümü tanıyırıq», – qoca dilləndi.
«Ondan qorxuruq, amma onu tanımırıq».
«Sən də həmin qorxunu çək», – qoca dedi.
Az qala həmin məqamda rəsmim çəkiləcəkdi.
Böyük ustad nəqqaĢın ənsəsinin ĢiĢdiyini, qol
əzələlərinin gərildiyini, barmaqlarının ucunun
qələmi axtardığını sezdim. Amma, həqiqətən,
böyük usta olduğuna görə bu gərilmənin ruhundakı
naxıĢ eĢqini daha da dərinləĢdirəcəyini hiss eləyib
özünü saxladı.
Hiyləgər qoca da bunu baĢa düĢdüyünə görə,
az sonra çəkiləcəyinə çox əmin olduğu rəsmimə
ilham versin deyə qabağındakı kitablardan, «Əl-
Cəzviyyə»dən, «Kitab-ür Ruh»dan, Qəzzalidən,
«Kitab-ül Əhval-ül Qiyamət»dən, Süyutidən ölüm
barədə parçalar oxudu.
Beləcə, sizin qorxa-qorxa tamaĢa elədiyiniz
bu rəsmimi çəkəndə möcüzə əlli ustad nəqqaĢ məni
ölüm mələyinin cənnətdən düz dünyaya qədər,
Doğunun ən uzaq nöqtəsindən Batının ən uzaq
nöqtəsinə kimi uzanan minlərlə qanadı olan kimi
təsvir etdi. Əsl möminlər üçün həmin qanadların
qucaqlayıcı, günahkarlar və üsyançılar üçünsə hər
birinin ayrı-ayrı çüy kimi yandırıcı olduğunu bilən
ustad nəqqaĢ siz nəqqaĢların çoxu cəhənnəmlik
downloaded from KitabYurdu.org
251
olduğunuzdan məni çüylərlə örtülü çəkdi. NəqqaĢ
Allahın canınızı almaq üçün yanınıza yollayacağı
mələyin əlində hamınızın adınız yazılmıĢ dəftər
olacağını, o dəftərin səhifələrində bəzilərinizin
adının qara dairəyə alındığını, amma ölüm vaxtının
Allah tərəfindən bilindiyini, həmin vaxt gələndə
ərĢin altındakı ağacdan yarpaq düĢəcəyini, o
yarpağı götürüb oxuyanın ölüm növbəsinin kimə
çatmasından xəbərdar olacağını dinlədi, buna görə
məni qorxunc, amma hesab-kitabdan baĢı çıxan
adam kimi çəkdi. BaĢdanxarab qoca insan
görkəmində gələn ölüm mələyinin vədəsi çatan
adama əlini uzadıb canını alandan sonra birdən
ortalığı günəĢin Ģəfəqlərini andıran nur bürüyəcəyi
barədə oxuduğuna görə ağıllı nəqqaĢ məni nur
içində çəkdi, çünki ölünün yanındakıların həmin
nuru görə bilməyəcəklərini bilirdi. Ehtiraslı qoca
«Kitab-ür Ruh»dan qədim qəbir oğrularının
Ģəhadətlərini, bədəninin orasına-burasına çüylər
saplanmıĢ meyit, torpağı qazanda təzə meyit
yerində peyda olan alovlar, içərisinə qurğuĢun
tökülmüĢ kəllələr haqqında da oxuduğuna görə onu
böyük diqqətlə dinləyən möcüzə rəssam mənim
rəsmimi çəkəndə baxanı qorxudacaq hər Ģeyi elədi.
Amma sonra da bundan peĢman oldu.
Rəsminə daxil elədiyi qorxudan yox, bütün bu
rəsmi çəkdiyindən. Mən də özümü atasının utanc və
downloaded from KitabYurdu.org
252
peĢmanlıqla xatırladığı bir adam kimi hiss eləyirəm.
Möcüzə əlli ustad məni çəkdiyinə niyə peĢman
olmuĢdu:
1. Ölümün rəsmi, mən yetərincə ustalıqla
çəkilmədiyimə görə. Gördüyünüz kimi, nə
venesiyalı böyük ustadların, nə də heratlı qədim
ustadların çəkdiyi şeylər qədər mükəmmələm. Məni
çəkən böyük ustadın ölümün vüqarına yaraşdıra
bilmədiyi bu sınıq-salxaq vəziyyətimdən mən də
utanıram.
2. Qocanın şeytani yolla aldatmasıyla məni
çəkən
usta
nəqqaş
birdən-birə
özünün
düşüncəsizcəsinə firəng ustadlarının üsul və
görüşlərini təqlid elədiyini görmüşdü, bu da qədim
ustadlara bir cür hörmətsizlik, ilk dəfə hiss elədiyi
qəribə şərəfsizlik olduğuna görə ruhunu gəmirirdi.
3.Burada mənə alışıb gülümsəməyə başlayan
bəzi əbləhlərin də beynini dəng eləmək lazım
gəldiyi üçün: ölümlə zarafat eləmək olmaz.
Ġndi məni çəkən usta nəqqaĢ gecələr
küçələrdə peĢmanlıq içində dayanıb durmadan
gedir, eynilə bəzi çinli ustadlar kimi özünün –
çəkdiyi şey olduğunu güman eləyirmiĢ.
25. MƏNİM ADIM ESTERDİ
downloaded from KitabYurdu.org
253
Qızılminarəli və Qarakedili
1
qadınlar Biləcik
dolamasından yorğanlıq göyümtül və qırmızı parça
ismarlamıĢdılar, səhər erkəndən boğçama qoydum.
Yeni gəlmiĢ Portəgiz gəmisindən çıxan Çin
ipəyindən parçanın yaĢılını atıb mavisini boğçaya
qoydum. Bu kəsməyən qar, sonu görünməyən qıĢ
olduğuna görə bol-bol yun corab, qalın yun qurĢaq,
rəngbərəng qalın qolsuz koftaları da bərk-bərk
qatlayıb ora yerləĢdirdim ki, boğçamı açanda ən
laqeyd arvadın belə ürəyini haldan-hala salsın.
Sonra alıĢ-veriĢ üçün yox, dedi-qoduya görə
çağıran qarılardan ötrü nazik, amma bahalı
yaylıqlar, pul kisələri, iĢləməli hamam kisələri
qoyub qaldırdım: vay, bu boğça çox ağır olub,
belim qırılacaq. Yerə qoydum. Boğçanı təzədən
açdım ki, nəyi çıxarım, baxırdım ki, qapı döyüldü.
Nəsim açıb çağırdı.
Qapıda bərli-bəzəkli cariyə Xeyriyyəydi.
Əlində məktub vardı.
«ġəkurə xanım yolladı», – pıçıldadı. Elə
təlaĢa düĢmüĢdü ki, elə bilərdin, aĢiq olub ərə
getmək istəyən özüdü.
1
Ġstanbulun qədim məhəllələri
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |