Özəlləşdirmə ərəfəsində Tailanda region ölkələrinə xas olan dövlət mülkiyyətinin dominantlığı
hökm sürürdü.
Hərbi sənaye müəssisələri, rabitə, energetika, dəmiryol və şəhər nəqliyyatı, dəniz
limanları və bir neçə iri tikinti şirkətinin özəlləşdirilməsi bu istiqamətdə dövlətin inhisarını
azaltsa da, bu ölkə üçün ötən əsrin 60-cı illərinin sonundan başlayan və Milli İqtisadi və Sosial
İnkişaf Planı ilə tənzimlənən özəlləşdirmə çox aşağı sürəti ilə xarakterikdir. Ötən əsrin 80-cı
illərinin əvvəlində baş nazirin rəhbərliyi altında yaradılan Dövlət və Özəl İqtisadiyyat Komitəsi
özəlləşdirmə tədbirlərinin təşəbbüsçüsü rolunda çox ehtiyatlı çıxış edərək, götürülmüş kursu indi
də davam etdirir. Özəlləşdirilməyə çıxarılan dövlət müəssisələrinin əksəriyyətinin zərərlə
işləməsi (80-cı illərdə mövcud olan 70 dövlət müəssisəsinin xərclərinin ödənilməsinə ÜMM 3,5%
həcmində vəsait ayrılırdı) sahibkarlarda bu prosesə marağın xeyli azalmasına gətirib çıxarmışdır.
Onların əksəriyyəti həm mövcud bürokratik proseduraları,
həm də ki, təsərrüfat riskinin
çoxluğunu əsas götürərək özəlləşdirmə islahatlarına laqeyd münasibət göstərdiyindən Tailanda da
mülkiyyətin dövlətsizləşdirilməsi siyasəti ciddi uğur qazana bilməmişdir. Beləliklə də, bu ölkədə
özəlləşdirmənin qarşısında qoyulan başlıca məqsədlərinə nail olunmamışdır.
Hazırda Tailand iqtisadiyyatı yüksəliş dövrünü yaşayır, 2000-ci ilin yekunları üzrə ölkədə işsizliyin
səviyyəsi 3,2 faiz, inflyasiyanın artım tempi 1,56 faiz olmuşdur. Həmin dövrə ÜDM-in real artımı
4,31 faiz qeydə alınmışdır. Bu ölkədə adambaşına düşən ÜDM göstərici YSD-nin orta
səviyyəsindən
üstün olmaqla, 1121 ABŞ dollarına qarşı 1986 ABŞ dollraı təşkil etmişdir. 1980-99-
cu illər ərzində Tailand iqtisadiyyatına yönəldilmiş xarici investisiyaların həcmində də artım
müşahidə olunmuşdur. Belə ki, 1980-ci ildə cəmi 1 milyard dollar xarici investisiya yatırılan
Tailand iqtisadiyyatına 1999-cu ildə ondan 26,5 dəfə çox xarici sərmayə qoyulmuşdur.
Hazırda Taylandda iqtisadiyyatında özəl bölmənin rolunun xeyli genişləndirilməsi kursu
götürülmüşdür. 1996-cı ilin 23 yanvarında təsdiq olunmuş özəlləşdirmə planına görə, hökumət
dövlət müəssisələrinin korporosiyalaşdırılması məqsədilə tənzimləyici qurumların yaradılması
istiqamətində fəaliyyət göstərir. Bu plana görə, yaxın gələcəkdə Tayland hökuməti ictimai əmtəə
və xidmətlərin buraxılışı ilə məşğul olan dövlət müəssisələrinin özəlləşdirilməsi və
restrukturizasiyası ilə məşğul olacaqdır. Bunun üçün artıq dövlət siyasəti səviyyəsində tədbirlər
hazırlanmışdır. Belə ki,
həmin plan üzrə, 18 dövlət müəssisənin 2003-cu ilədək özəlləşdirilməsinə
start verilib. Bunlar əsasən strateji əhəmiyyətli, ictimai əmtəə və xidmət tələbatı üzrə ixtisaslaşmış
müəssisələrdir. Onların siyahısında enerji sferasının paylaşdırıcı, satış şəbəkələri, hasilat sənayesi,
qaz və neft qurumları, telekommunikasiya və nəqliyyat xidmətləri, su təchizatı müəssisələri,
aeroportlar,
limanlar, yollar da vardır.
Bütün bu obyektlərin korporasiyalaşdırılması və özəlləşdirilməsi onların göstərdiyi ictimai
xidmətlərin qiymətini aşağı salmağa, rəqabət qabiliyyətini artırmağa yönələcək.
Nəticə
YSD-nin təcrübəsi özəlləşdirməyə keçidin müxtəlif formalarına görə fərqləndirici xüsusiyyəti ilə
daha qabarıq surətdə seçilir. Bu istiqamətdə müxtəlif ölkələrdə fərqli üsullar tətbiq olunsada onları
aşağıdakı 5 qrupda təsnifləşdirmək mümkündür.
Birincisi, müəssisə hökumət tərəfindən yaradılır və yaxud da yenidən qurulur, mülkiyyət hüququ
dövlətdə saxlanılmaq şərti ilə, onun işinə rəhbərlik özəl bölməyə həvalə olunur. Belə fəaliyyət o
hallarda
məqsədəuyğun hesab edilir ki, özəl sahibkar riskdən qorxur və müvəffəqiyyətə təminat
görmür.
İkincisi, dövlət müəssisəsinin səhmləri hissə-hissə özəl əllərə verilir. Əgər lazım gələrsə və dövlət
buna ehtiyac duyarsa, o özəl sahibkarın xeyrinə nəzarət səhm paketindən bütövlükdə imtina edə
bilər. Belə variant qiymətli kağızlar bazarının kifayət qədər inkişaf etdiyi və yaxud dövlətin
strateji sahələrdə nəzarəti əldən verməmək şərtilə effektivliyi yüksəltməyə çalışdığı hallarda tətbiq
olunur.
Üçüncüsü, müəssisə və ya onun bir hissəsi bir və yaxud bir neçə
hüquqi şəxsə hərrac yolu ilə
satılır.
Dördüncüsü, inhisarçı sahələrdə dövlət müəssisəsi ləğv edilir və özəl firmanın həmin sahəyə
girişinə imkan yaradılır. Bu da dövlət və özəl bölmə arasında rəqabətin formalaşmasında
əhəmiyyətli rol oynayır.
Nəhayət, beşinci variant "vasitəli özəlləşdirmə" adlanır. Məsələn, dövlət müsabiqə əsasında seçdiyi
özəl müəssisəyə onun fəaliyyət göstərdiyi sahədə qiymətlərin aşağı salınması və inhisarçılığın
aradan qaldırılması məqsədilə vergi və kredit güzəştləri verməyi öhdəsinə götürür. Eyni zamanda
özəl şirkət dövlət müəssisəsində kontrakt əsasında istehsalat, bölüşdürmə, satış funksiyasını həyata
keçirmək hüququ qazanır. Sonradan dövlət müəssisəsinin istisnasız olaraq həmin şirkətə satışı
həyata keçirilir.*
Bu və ya digər variantların üstünlüyü konkret hallardan asılı olmaqla, dəqiq və ixtisaslı seçim tələb
edir.
YSD-də özəlləşirmə proqramının reallaşması bu prosesin həyata keçirilməsi
istiqamətində xeyli
çətinliklərin mövcudluğunu aşkara çıxardı. Siyasi mövqelərindən asılı olaraq müxtəlif dövlət
məmurlarının bu prosesə qarşı aktiv fəaliyyəti demək olar ki, əksər YSD ölkələrinə xarakterik cəhət
hesab oluna bilər. Bu ölkələrdə özəlləşdirmənin tərəfdarları sırasında praqmatik düşüncəli,
mütərəqqi fikirli dövlət və hökumət liderləri ilə yanaşı, bir də bəzi səlahiyyətlərinə görə "əlini
qızdırmaq" imkanına malik olan müxtəlif səviyyəli dövlət məmurlarını da görmək mümkündür.
YSD-də başqa bir problem nəzarət səhm paketi dövlətin əlində saxlanılan kapital tutumu yüksək
olan sahələrə özəl bölmənin həvəssiz münasibəti fonunda yaranmışdır. Dövlətin starteji əhəmiyyət
kəsb edən sahələri "özgə əllərin" ixtiyarına verməmək istəyi ilə özəl sahibkarın maraqları
arasındakı uyğunsuzluq YSD-nin bəzilərində özəlləşdirmənin sürətinə mənfi təsir göstərmişdi. Eyni
zamanda zərərlə işləyən müəssisələrin ilk növbədə özələşdirməyə çıxarılması
da bu yöndə
yaranmış "soyuq" münasibətləri daha da kəskinləşdirmişdir.
Bu ölkələrin iqtisadi siyasətində sosial müdafiə elementlərinin xüsusi yer tutması həmkarlar
təşkilatlarının özəlləşdirməyə qarşı təzyiqini xeyli gücləndirmişdir.
Özəllədirmənin gedişinə həm də inkişaf etmiş kapital bazarının olmaması mənfi təsir göstərmişdir.
YSD-dən yalnız Sinqapur və Honqkonq inkişaf etmiş qiymətli kağızlar bazarına malikdir. Bu
istiqamətli digər problem zəif kreditləşdirmə maliyyə sisteminin mövcudluğu və xarici
investisiyaların cəlb edilmə sürətinin aşağı olması səbəbindən yaranmışdır. Özəlləşdirmənin
hüquqi təminatının mürəkkəbliyi və onun dəyişdirilməsi prosedurlarının subyektiv səbəblər
ucbatından çətinliyi də problemlərin həlli yolunda maneyə çevrilmişdir.