belə, asanlıqla mənimsəyə bilmirlər. Әgər
filosoflar mədəniyyətin insan
ların qarşılıqlı
əlaqəsi olduğu fikrini dərindən mənimsəyə
bilmirlərsə və bu, digərlərinə də sirayət
edilirsə, yəqin ki, bu müzakirədə mədə niy yətin
hansı deformasiyalara uğra
ma
sı haqqında
düşünməyimizə ehtiyac vardır. Mədəniyyətin
çoxlu sayda tərifi vardır. Fik rim cə, bunların
əsasında mədəniyyətin inki şafına imkan yara ‐
dan dialoqda insanların qar
şılıqlı əlaqələri
məsələlərinə diqqət yetiril məlidir. Yeri gəlmiş ‐
kən, buraya insanın öz‐özü ilə dialoqu da daxil ‐
dir. İnsan öz‐özü ilə dialoq aparan zaman o özü
ilə «özgə» kimi danışır və nəticədə, «özününkü»
və «özgə» anlayışla rı nın transformasiya olmaq,
dəyişmək imkan larının olmasına vərdiş yara ‐
nır, yəni bunlar mütləq deyillər.
Fikrinin davamında İ.Məmmədzadə qeyd
etdi ki, burada söyləmək istədiyim digər bir
tezis ondan ibarətdir ki, ayrı‐ayrı insanların və
mədəniyyətlərin dialoqu, bütövlükdə, şüurlu,
idarəolunan qarşılıqlı əlaqədir. Və bundan çıxış
edərək üçüncü tezisimi təqdim etmək istərdim.
Filosofun rolu yalnız mədəniyyətə dair konkret
fikirlər irəli sürməsi ilə məhdud laşmır, həmçi ‐
nin onun, yəni filosofun cəmiy yət və öz‐özü ilə
çoxsəviyyəli dialoqda öz fəlsəfəsinin aktual ‐
lığını dərk edə bilmə sin dədir. Bununla o, mədə ‐
niyyəti dəyişdirə, onun inkişafına (dina mi kasına)
imkan yarada bilər.
«Möhkəmləndirmə», sabitlik, müəyyən nor ‐
maların fiksasiyası, müasir dillə desək, mədə ‐
niyyəti texnoloji qaydalar kimi müəy yən ləşdirən
təriflərin əhəmiyyətini danmaq olmaz. Lakin
aydın şəkildə dərk etmək lazımdır ki, (və bu
məhz filosofun işidir) bu təriflər mədəniyyətin
dinamikliyinin, dəyiş kən liyinin səbəblərini aça
bilmir. «Sürətli» informasiya texnologiyaları
əsrində mədə niy yətə yeni nəzərlə baxmaq,
onun dəyişilməsini dinamikada saxlamaq üçün
filosofun görəcəyi işlər haqqında düşünmək
lazımdır.
Meydana belə bir sual çıxır: mədəniyyəti
inkişaf etdirən dəyişiklikləri onu dağıdan
dəyişikliklərdən necə ayırmaq olar? Misal
olaraq, bizim İnternetə, sosial şəbəkələrə müna ‐
sibətimizə diqqəti yönəltmək istərdim. Məlum ‐
dur ki, İnternet həm xeyirxah, həm də bədxah
işlər görməyə imkan yaradır, lakin onun
mədəniyyətdə törətdiyi keyfiyyət dəyişiklik ‐
lərini dərk etmək lazımdır. Məsələ İnternet
şəbəkələrinin müsbət və mənfi cəhətlərinin
sadalanmasında deyil, əgər belə demək müm ‐
künsə, onların çevik, «dəyişməz» təmələ malik
mədəniyyəti, konkret insanların qarşılıqlı, di‐
namik əlaqələrindən meydana gələn mədə niy ‐
yəti, dialoq mədəniyyətini, sərhədsiz mə də niyyəti
yaratmalarındadır... Filosof nə qədər bunu tez
anlasa, onun mədəniyyətdə rolu da bir o qədər
əhəmiyyət kəsb edəcək. Yeri gəlmişkən, sosial
şəbəkələrdə yer alan mətnlərin təhlilindən belə
qənaət yaranır ki, onun fəal iştirakçılarının
həvəskar səviyyədə fəlsəfi fikirlər söyləməyə
ciddi tələbatları vardır.
Bu gün Azərbaycanda «filosof mədəniy yət ‐
lərin dialoqunda» mövzusuna bir də ona görə
müraciət edirik ki, multikulturalizmin keçmişi
və bu günü ilə bağlı olan hər bir şey bizi nara‐
hat edir. Әgər sosioloqların və kul turoloqların
bu məsələdə mövqeləri müəyyən qədər
aydındırsa, filosofların bu işdə iştirakının xüsu ‐
siyyətlərinin müəyyənləşdiril məsi isə bizdən
xüsusi diqqət tələb edir, çünki bizim ümumi
keçmişimiz və gələcəyimiz, bütövlükdə dün ‐
yanın gələcəyi insanların multikulturalizm
anlayışına qoyduqları mənadan çox asılıdır.
Filosof əsas, başlıca mənaları təhlil edir. Həm
də burada söhbət brendlərdən deyil, onlarda
mövcud olan xüsusi humanistik məzmunun
üzə çıxarılmasına cəhddən gedir. Әnənəvi şüur
və mədəniyyətin ənənəvi dərki şəraitində
modernləşən ölkədə filosof üçün dialoqun
köməyi ilə digər mədəniyyətlərə yol açmaqla
yanaşı, ənənəvi və modernist şüur arasında
əlaqənin yaradılması də vacib məsələdir. Bu işi
yeni məna və obrazların, həm
çinin müasir
filosof obrazının və fəlsəfəsinin yaradılması ilə
həyata keçirmək olar. Fəlsəfə rasionallığın və
mənəviyyatın özünəməxsus vəhdətidir. Bu
qovuşuğu filosof həyata keçirir, əlbə ə ki, bu
hər filosofluq edənə aid deyil. Yeri gəlmişkən,
təsadüfi deyil ki, hazırda fəlsəfə tez‐tez «tex ‐
nika», biliyin müxtəlif sahə ləri üzrə ixtisas ‐
laşmış ictimai elm kimi anlaşılır (daşıdıqları
əhəmiyyətə rəğmən). Fəlsəfənin bu keyfiy
‐
yətdə də alimlərə, cəmiy
yətə, pedaqoqlara
23
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 1 (05) 2014
lazımlılığı mübahisə doğur mur, lakin o insan‐
lara, müəyyən mənada, kömək etməlidir və
düşünürük ki, o bunu digər dəyərləri, digər
mühiti, digərini anlamaq müdrikliyi ilə edə
bilər.
Müxtəlif fəlsəfələr vardır, onları nələr isə
birləşdirir, lakin bir çox şeylər də ayırır. Biz
Qərb fəlsəfəsi haqqında danışırıq, Şərq, müsəl ‐
man fəlsəfəsi anlayışlarından da istifadə edirik.
Qərb fəsəfəsi haqqında yazanda bə ziləri onu
fransız, alman, ingilis‐amerikan, analitik fəlsə ‐
fələrə bölürlər və bu sıranı davam etdirmək
olar. Lakin məsələ onların arasında olan
fərqliliklərdə deyil, mühüm olan onları nələrin
birləşdirdiyini müəyyənləşdirməkdir. Bu birləş ‐
dirici başlanğıc dövrə görə dəyişir, lakin bütün
zamanlarda mövcud olmuşdur. İnstitutu‐
muzda, Bakıda keçirilən konfranslardan birinin
iştirakçısı olan fransız filosofu ilə söhbətdə
onun işlətdiyi bir fikir bu birləşdirici məqamın
nədən ibarət olduğunu aşkar etmək üçün mənə
açar oldu. Fikir təqribən belə səs ləndi: alman
fəlsəfəsini mən fransız fəlsəfə sindən yüksəkdə
görürəm. Bu qəbildən olan ifadələri hər birimiz
dəfələrlə eşitmişik. Bəzi ləri Şərq fəlsəfəsinin,
bəziləri müsəlman fəlsə fə sinin baş tutmadığını
iddia edirlər, Qərb filosofları isə artıq tükən ‐
diyinə baxmayaraq, əksər hallarda əsl fəlsəfənin
yalnız Qərb fəlsə fəsi olduğunu təkid edirlər.
Buradaca kimsə elmin fəlsəfəsinin (R.Rorti)
həqiqi fəlsəfə olduğunu qeyd edəcək, kimsə
yalnız Hegeli filosof hesab edəcək, kimsə də
fəlsəfənin sübut və həqiqətlə ümumi heç bir
şeyinin olmadığını sübut etməyə çalışacaq. Bu
söhbətlərin, eləcə də bu qəbildən olan mətn lə ‐
rin, çox zaman dərin və maraqlı oduğunu inkar
etməyəcəyik. Lakin başqa bir tərəf də mövcud‐
dur.
İlk növbədə, elə bu başqa tərəfi axtarmaq
lazımdır. Müasir dövr mürəkkəb və birmənalı
deyil, onu proqnozlaşdırmaq, risklərini dərk
etmək çətindir, bununla belə, bu gün filosof
fəlsəfədə işlənmiş bütün ideyalardan istifadə
edərək insanlarla, dəyərlərlə nələrin baş verdi ‐
yini anlamağa çalışmalı, onların zamanın sına ‐
ğına davam gətirə bilməmələrinin səbəblərini
araşdırmalıdır. Bu tezisi inkişaf etdirsək, məlum
olur ki, məsələn, materialist filosof idealist
fəlsəfə ilə ümumi olanları, bu fəlsəfədə olan
dəyərləri müəyyənləşdirməli və təhlil etmə ‐
lidir; din alimi isə əksinə, materialist fəlsəfədə
mühüm olanları görməli; elmin fəlsəfəsi ilə
məşğul olan filosof bütün müxtəlifliklərə bax‐
mayaraq, onu fəlsəfə tarixi ilə nələrin bir
‐
ləşdirdiyini öyrənməyə cəhd etməlidir və s.
Bəlkə, filosofun bu təcrübəsinin insanlara bir
faydası toxuna bilər.
Xatırladaq ki, qeyd edilən tezis konteks ‐
tində, bir zamanlar Hegel fəlsəfi sistemi «eyni‐
lik və fərqliliyin vəhdəti»nin reallaş dı rıl ma sında
görürdü. Әlbə ə, ola bilsin ki, adi obıvatel
üçün eyni zamanda həm eyniliyi, həm də
fərqliliyi əhatə etmək çətin olsun, onun üçün
ideologiyanın yerinə dini və ya dinin yerinə
ideologiyanı seçmək daha asandır. Lakin bu
məntiqsiz fəlsəfəni dərk etmək mümkün deyil.
Bundan başqa, müasir dövrün məğzi və məhz
bu məğzdən irəli gələn, onu açan fəlsəfə
aktualdır. Hegelin vəhdət fəlsəfəsini dərk
etmək üçün fəlsəfənin rasional olduğuna
diqqət yetirmək lazımdır, çünki məhz bununla
o ağlı inama tabe edən xristian və müsəlman
dini Mütləqdən və mistik fəlsəfədən fərqlənir.
Buradan belə bir sual meydana çıxır: inam,
yoxsa ağıl və görünür, yenə də onlar arasında
mövcud olan eynilik və fərqliliyi görmək
lazım dır. Lakin burada müxtəlifliklərdən biri
ondan ibarətdir ki, ağıl (spekulyativ fəlsəfə)
inamı anlaya və ya bu haqda düşünə bilər,
inam isə Mütləqdə əriyir, bəlkə də, yox? Hegel
əmin idi ki, mistisizm tam şəkildə «daxildə baş
verəni düşünə» bilmək imkanına malik deyil ‐
dir, yüksək rasionalizmin təcəs sümü kimi təfək ‐
kürdə və ya Hegelin təbirincə desək, «təsəvvürdə»
yalnız fəlsəfə buna qadir dir. İstərdik ki, biz
fəlsəfənin hər şeyi, həm də Mütləqi anlamağa
səy göstərən rasionallıq olması fikrindən yan
keçməyək, lakin müasirlik və mənəviyyat
yalnız rasional cəhdlərin nəticəsi ola bilməz,
amma tək inam da burada kifayətli deyil. Ra‐
sional şübhələr inama xələl gətirməz, əksinə,
yenidən öz daxilinə baxmaq, inamının,
əxlaqının dərinliyini anlamaq imkanı yarada
bilər.
Sonda filosofu müasir edə biləcək bir məsə ‐
lənin xüsusiyyətinə də diqqət yetirmək istər ‐
24
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 1 (05) 2014