169
– Buyurun, Həsən bəy! Siz də, qonaqlarınız da xoş gəlib,
səfalar gətirmisiniz.
Həsən bəy təəccüblənmədi, çünki İçərişəhərdə onu çox
adam tanıyırdı. Lakin karvansara qulluqçusu Həsən bəyin onu
tanımadığını görüncə özünü təqdim etdi:
– Həsən bəy, mən sizin bir qədər əvvəl dükanını qoçudan
qoruduğunuz adamın oğluyam. Ondan sonra daha bizə qoçu-
filan yaxın gəlmir. Çox sağ olun. Demək olar, sizin yaxşılığınız
sayəsində çox ailələrin üzü gülür, övladları bir parça çörəyini
qazanır, əmin-amanlıq içində dolanırlar. Hələ şəhərdə evi sökülən
adamlara etdiyiniz yaxşılıqları demirəm.
Seyid Əzim:
– Həsən bəy, bu cavan oğlanın sözlərindən sonra ürəyim dağa
döndü, qürur duydum, içim fəxarətlə doldu. Bu qısa zamanda
sən insanlara necə qayğı, diqqət göstərmisən, bu camaatla necə
doğmalaşmısan. Bax əsl ziyalılıq, haqq-ədalətə qulluq eləmək
budur!
Qulluqçu Həsən bəyi, onun qonaqlarını öz doğması kimi
qarşılayıb:
– Buyurun içəri, – deyib həyəcanla, – sizi yuxarı başa – buxarı
yanına keçirəcəyəm, – dedi. Cavan oğlan onları karvansaranın ən
rahat yerində əyləşdirdi. Bir az keçmiş digər qonaqlar da məclisə
toplaşdı. Həsən bəy Hacı ağa Fəqirlə
28
, Məhəmməd Tağı Sidqi
29
və
onları müşayiət edən digərlərilə tanış oldu.
Həsən bəyin söhbəti Hacıağa Fəqir və Məhəmməd Tağı Sidqilə
elə qızışmışdı, sanki uzun illərmiş onlar bir-birilərini tanıyırmışlar.
Onların hər üçü elm, təhsil, məktəb aşiqləri idilər. Əslində, bu
insanları birləşdirən əsas cəhət də elə onların millətin gələcəyi ilə
bağlı düşüncələridir.
28
Hacı ağa Fəqir Ordubadi (1836-1885) – “Əncüməni-şüəra” ədəbi məclisinin
təşkilatçılarından və fəal üzvlərindən olub, lirik və satirik üslubda çoxlu şeirlər
yazıb.
29
Məhəmməd Tağı Sidqi (1854-1903) – Ordubad şəhərində doğulub,
“Əncüməni-şüəra”ədəbi məclisinin fəal iştirakçılarından və rəhbərlərindən biri
olub.
170
Bir azdan xidmətçi oğlan onlara yaxınlaşıb Güney Azər-
baycandan Məhəmməd Bağır Xalxalinin,
30
Hacı Mehdi Şükuhinin
31
karvansaranın başqa hücrəsində olduqlarını xəbər verdi. Məclis
əhlindən kiminsə səsi ucadan:
– Bu ki əla tanışlıq fürsəti oldu! – eşidildi.
Şeirə, sənətə lap körpə yaşlarından xüsusi sevgisi olan Həsən
bəy üçün bu gün, doğrudan da, çox əziz bir gün oldu. O, üzünü
Seyid Əzimə tutaraq dedi:
– Əziz dostum, sənin gəlişin bu gün məni dəhşətli bir ürək
sıxıntısından xilas etdi.
Seyid Əzim dilləndi:
– Bugünkü qismətimizdə yenə iki şair varmış, indi biz iki
adlı-sanlı Təbriz şairlərini də məclisimizə dəvət edib söhbətimizi
davam etdirərik.
Seyid heç kimə etibar etmirmiş kimi, şairlərin ardınca özü
getdi. Bir azdan onlarla birlikdə məclisə qayıtdı.
– Hə, indi burada gözəl bir məclis qurulacaq.
Seyid Əzim hamını bir-birilə tanış edərək hər birinin fəaliyyəti
haqqında qısaca danışdı:
– Həsən bəy, mən Məhəmməd Bağır Xalxalinin “Sələbiyyə”,
yəni “Tülkünamə” ibrətamiz poemasını oxumuşam. Təsirli əsərdir,
dili, məna zənginliyi adamı heyran edir. Eyni zamanda, Mehdi
bəyin də gözəl qəzəlləri var. Əgər etiraz etməsələr, bu gün onların
hərəsindən bir-iki beyt dinləyib, yaddaşımıza köçürərik.
Hacı Mehdi Şükuhi ədəb qaydalarını gözəl bildiyindən üzünü
Seyid Əzimə tutaraq:
– Söz sizindir, ustad, – dedi.
Seyid bu gün çox xoşbəxt idi, dərhal şeirə başladı:
30
Məhəmməd Bağır Xalxali (1829-1900) əsərlərini Azərbaycan (türk), fars və
ərəb dillərində yazmışdır. Onu ədəbiyyat tarixində məşhurlaşdıran “Sələbiyyə”
(1893) məsnəvisidir.
31
Mirzə Mehdi Şükuhi (1829-1896) – Təbrizdə anadan olmuşdur. İlk təhsilini
mollaxanada almışdır. 1896-cı ildə Marağada vəfat etmiş və orada dəfn
edilmişdir. Həm klassik, həm də xalq ədəbiyyatı üslubunda əsərlər yazmışdır.
171
Dedi bir əhli-elmə bir alim,
32
Key olan şər sirrinə alim.
Mənim üçün buyur ibadətdən,
Hansı əfzəldi cümlə taqətdən.
Dedi: – Ey padışahi zülm şitab,
Sənə əfzəldir, hər bir işdən xab.
Ta yatan vaxt, ey fələkkirdar,
Görməyə xalq bir nəfəs azar.
Padşahlarda ədl əhsəndir,
Fitnənin yatmağı mühəssəndir.
Yerdən “əhsən”, “əhsən” səsləri ucaldı. Hamı Seyidin şeirindən
ilhamlanmışdı. Seyid ağa üzünü güneyli qonaqlara tutaraq:
– Mən özüm qəzəl söyləmədim, istədim, qəzəli bu gün sizdən
eşidək, buyurun, – dedi.
Şükuhi sözə başladı:
Öldüm, nə deyim, dərdimi bir yarə deyən yox,
Neylim ki, bu biçarəyə bir çarə deyən yox.
Ol, zülfi pərişandır edən könlümü viran,
Al şanə ələ zülfünü bir dara deyən yox.
Zülfün yelə vermə ki, verər ömrümü badə,
Çox vermə həva bəylə xatakara deyən yox.
Biçarə Şükuhi, səni öldürdü bu zalım,
Səd ah, bu keyfiyyəti sərdara deyən yox.
Ədəbi məclisdə söz növbəsini şairlər bir-birinə başlarını
yüngülcə tərpətməklə ötürürdülər.
Hacı Ağa Fəqir həm güneyli şairləri, həm də Seyid Əzimlə
Molla Bixudu və Həsən bəyi Naxçıvana – Ordubad şeir məclisinə
32
“Alimin Padşaha cavabı” adlı şeiri
Dostları ilə paylaş: |