Ona görə də sosial nəzarət olmadan kollektivin işini qaydaya
salmaq, nizamlamaq mümkün deyildir.
Bazar iqtisadiyyatı şerafimdə butun əmək kollektivlərinin
ən umdə vəzifələrindən bin mütəşəkkil və ahəngdar işləməyə
nail olmaqdan ibarətdir. Bu vəzifə mövcud istehsal amillərinin
vəhdətliyinin optimallaşdınlması zəruriliyindən irəli gəlir.
Beləliklə, hər bir işçinin və bütövlükdə kollektivin fəaliyyətinin
ahəngdarlığının təmin olunmasında sosial nəzarət mühüm
əhəmiyyət kəsb edir. Odur ki, sosial nəzarət sosial proseslərin
bütövlüyünü və vəhdətliyini təmin edən, nəticə etibarilə onun
tənzimlənməsinə imkan verən bir vasitədir.
Əmək sferasında sosial nəzarətin mahiyyəti həmin
prosesdə yerinə yetirilən aşağıdakı funksiyalarda əks olunur:
1) Qiym ətləndirmə funksiyası. Bu funksiya işçilərin
hərəkətinin, davranışının sosial əhəmiyyətinin qiymətləndi
rilməsi və onların tələb olunan davranış normaları ilə
müqayisə edilməsini nəzərdə tutur.
2) Stimullaşdırıcı fimksiya. Bu funksiya işçinin həm
pozitiv, həm də neqativ davranışını tənzimləmək məqsədilə
ona münasibət bildirməkdən ibarətdir.
3) Əmək intizamının möhkəmləndirilməsi funksiyası.
Bu funksiyanın mahiyyəti ondan ibarətdir ki, əmək intizamının
yüksək səviyyəsini təmin edən və onun pozulması hallarının
azaldılmasına imkan verən istehsal şəraiti, mühiti yaradılsın.
Əmək prosesində sosial nəzarətin həyata keçirilməsi
üsulları işçilərin iqtisadi, texnoloji və sosial qarşılıqlı əlaqəsinin
xarakterindən, iş yerində fəaliyyətin sərbəstlik dərəcəsindən
asılıdır. İş yerində fəaliyyətin sərbəstlik dərəcəsi isə öz
növbəsində
istehsalın
texnologiyasının
xarakteri
və
xüsusiyyətləri, habelə işçilər arasında funksional-istehsal
əlaqələri ilə müəyyən olunur. Əmək fəaliyyəti, işin ahəngi və
onun sürəti reqlamentləşdilməyən iş yerlərində sosial nəzarət
xüsusilə zəruridir. Buna misal olaraq avadanlığı sazlayanlan,
çlingər-texniki işçiləri, iqtisadi və kadrlar xidməti şöbələrini
göstərmək olar. Əməyin konveyr üzrə təşkilində texnoloji
nəzarət sosial nəzarətin zəruriliyini nisbətən zəiflədir.
158
iqtisadi cəhətdən inkişaf etmiş ölkələrdə əmək qabiliy
yətli əhalinin əhəmiyyətli hissəsini qeyri-maddi istehsal sfe-
ralan özünə cəlb edir. Bura elm, səhiyyə, təhsil, məişət xidməti
sahələri və s. aiddir. Bu sahələrdə iş şəraiti sənayedə,
nəqliyyatda, tikintidə olduğundan əhəmiyyətli dərəcədə fərq
lənir. Belə ki, gösterilən sahələrdə iş rejimi, işin ahəngi və
sürəti az reqlamentləşdirilir və istehsalçılarla bilavasitə əlaqə
həyata keçirilmir. Bu sosial nəzarətin zəruriliyini gücləndirir və
onun təsiredici formalarının axtarılmasım tələb edir.
Kollektiv səviyyəsində sosial nəzarətin kim tərəfindən
həyata keçirilməsindən asılı olaraq, onun aşağıdakı növlərini
ayırd edirlər:
1) İnzibati sosial nəzarət. Bu nəzarət növünün həyata
keçirilməsi üçün yuxan təşkilat müəssisənin və onun bölmələrinin
rəhbərlərinin müvafiq səlahiyyət dairəsini müəyyən edir, inzibati
nəzarət əvvəlcədən yazılmış, qanunlaşdınlmış prosedura olub,
mövcud hüquqi-normativ sənədlərə əsaslanır. Bu halda dəqiq
qeyd olunmuş təsir vasitələrindən istifadə olunur.
2) İctimai təşkilatların nəzarəti. Bunu həmkarlar ittifa
qı, ictimai kadrlar şöbəsi, müxtəlif təyinatlı komissiyalar
(ictimai təşkilatlar tərəfindən təşkil edilən) həyata keçirir.
3) Qrup sosial nəzarəti. Sosial nəzarətin bu növü kol
lektivin bir qrupunun işçilərə təsirini nəzərdə tutur. Qrup
sosial nəzarətinin iki cəhətini fərqləndirmək lazımdır: rəsmi
və qeyri-rəsmi (sosial-psixoloji). Rəsmi növə əmək kollek
tivlərinin iclasları, istehsalat müşavirələri və s. aiddir. Nəza
rətin qeyri-rəsmi növü davranışa kollektiv üzvlərinin qarşılıqlı
münasibətini əks etdirir. Bura işçinin hərəkətini bəyənmək,
yaxud onunla əlaqədə
olmaqdan imtina etmək, dostluq
münasibətlərində olmaq və s. aiddir. Qeyd etmək lazımdır ki,
kollektivə qeyri-formal nəzarət növü ilə daha çox təsir etmək
olur, nəinki nəzarətin inzibati növü ilə.
4) Öz-özünə nəzarət. Burada işçinin özünün öz davra
nışına nəzarət etməsi nəzərdə tutulur.
Öz-özünə nəzarət işçinin cəmiyyətdə və kollektivdə qə
bul olunmuş davranış dəyərlərinin və normalarının mənim
159
sənilməsi ilə əlaqədardır. Fərdi dəyərlər və normalann
ümumkollektiv dəyər və normalarına uyğun gəldikdə özünə
nəzarət daha təsirli olur. Bununla yanaşı, işçinin şüur səviyyəsi
yüksəldikcə borc hissinə, peşə şərəfinə, vicdanına əsaslanan
özünə nəzarətin əhəmiyyəti daha da artır. Xarici nəzarətin
özünə nəzarətlə əlaqələndirilməsi təsiretmənin daha səmərəli
formasıdır. Bu çevik qrafik işinə keçməyə şərait yaradır. Bu
halda işçinin təqsiri üzündən növbədaxili iş vaxtı itkiləri ləğv
edilir, işə gecikmək və işdən vaxtından əvvəl getmək hallan
aradan qaldırılır. İnzibati qaydada icazə ilə iş vaxtı itkiləri
kəskin surətdə azalır. Qrup nəzarətinin və özünənəzarətin
rolunun artması kollektivin və işçinin əməyin son nəticəsinə
məsuliyyətini yüksəldir. Burada məsuliyyət özünə nəzarətin
vasitəsi kimi çıxış edir. Sosial nəzarətin subyekti kimi ilkin
əmək kollektivlərinin və işçinin özünün rolunun güclənməsi
onların səlahiyyətlərinin, hüquq və vəzifələrinin geniş
ləndirilməsinə kömək edir ki, bu da praktik cəhətdən əmək
fəaliyyətinin səmərəli şəkildə həyata keçirilməsinə imkan
verir. Sosial nəzarətdə iştirak etmək sayəsində kollektiv ve
onun hər bir işçisi məsuliyyət subyekti olur, yəni hüquqi,
iqtisadi və mənəvi subyekti olur.
Məsuliyyət mühüm sosioloji kateqoriya olub işçinin cə
miyyətə, işə, iş yoldaşlarına münasibətini xarakterizə etməklə,
hüquqi və mənəvi normalann icrasını özündə əks etdirir.
Sosial nəzarətin aktiv iştirakçısı olmaqla işçi öz-özü qarşısında
özünün davranış və fəaliyyətinə cavabdeh olur. A.S.Makaren-
ko qeyd etmişdir: «Məsuliyyət ona görə mövcud deyil ki,
adamlar tənbehdən qorxurlar, həm də ona görədir ki, insan-
lann təqsiri üzündən hər hansı bir əşyanın korlanmasına yol
verdiyi halda tənbehsiz də özünü narahat hiss edir. Məhz belə
məsuliyyət hissi ilə vətəndaşı tərbiyələndirmək lazımdır...».
Məsuliyyət şəxsiyyətin sosial xassəsi kimi adamların öz
davranışında kollektiv tərəfindən qəbul edilmiş sosial
normalara əsaslanmasını, vəzifəsini dəqiq icra etməsini və öz
fəaliyyəti üçün cavab verməyə hazır olmasım xarakterizə edir.
Məsuliyyətin başlıca əlamətləri bunlardır: şüurluluq, dəqiqlik,
160
işində ciddi olmaq, təşəbbüskarlıq, həvalə edilmiş işin yerinə
yetirilməsinə çalışmaq və s.
Məsuliyyət probleminin öyrənilməsi həyata keçirilməsi
növlərinin, şərtlərinin, hədlərinin və mexanizminin dəqiqləş-
dirilməsni tələb edir. Bu halda fərdi və kollektiv məsuliyyətin
əlaqələndirilməsinə, uyğunlaşdınlmasma xüsusi diqqət yetiril
məlidir.
Əmək sferasında sosial nəzarət mexanizmi üç əsas
komponentdən ibarətdir:
1) Fəaltiyyətin plan və qiymətləndirmə göstəriciləri.
2) Sosial norma - davramş normalan.
3) Sanksiya.
Bunlar hər bir işçinin və qrupun davranışına fəal təsir
vasitəsidir. Sahənin, idarənin, müəssisənin və ayrı-ayrı işçi
lərin işinin planlaşmasında, uçotunda və fəaliyyət nəticələrinin
qiymətləndirilməsində
müxtəlif
göstəricilərdən
istifadə
olunur. Məsələn, bunlara kəmiyyət və keyfiyyət, mütləq və
nisbi, natural və dəyər ğostəriciləri aiddir.
Plan və qiymətləndirmə göstəriciləri əmək prosesi işti
rakçılarının qarşılıqlı münasibətlərinin xarakterinə və əmək
fəallığına səmərəli təsir etmə imkanlarına malikdir. Fəaliy
yətin bu göstəriciləri qiymətləndirmə funksiyalarını yerinə
yetirir. Onlar işçinin və kollektivin əmək fəaliyyətinin əsas
meyan kimi çıxış edir. Əmək davranışına əməyin nəticələrini
əks etdirən kompleks göstəricilər təsir edir. Bu göstəricilərə
aiddir:
1) verilmiş tapşırıqların yerinə yetirilməsi;
2) əvvəlki dövrə nisbətən artım;
3) müxtəlif kateqoriyalı işçilərin mükafatlandırılması;
4) sağlam bəhsləşmənin təşkilində istifadə olunan
göstəricilər.
Əgər göstəricilər düzgün seçilərsə, bu halda ayn-ayn
işçilərin, kollektivin və cəmiyyətin mənafelərinin ahəngdarlığı
təmin edilər.
Hazırda təsərrüfatın ayn-ayn sahələrində istehsalat
birlikləri və müəssisələr üçün norma və normativlərin, göstə
161
Dostları ilə paylaş: |