əm əyə münasibəti formalaşdıran amillərin öyrənilməsidir. Ey
ni zamanda ilk növbədə işçilərin istehsal gösəricilərinə onun
təsir dərəcəsinin aşkar edilməsi zəruridir.
Əməyə münasibət yalmz istehsalat sferasında baş verən
proseslərin nəticəsi deyildir. O ictimai həyatın daha geniş
kontekstilə,
məişətdə,
ailədə,
asudə
vaxtda,
təhsildə,
mədəniyyət sahələrində, bir sözlə, insanın bütün həyat tərzi baş
verən hadisələrlə bağlıdır.
Konkret istehsal ' situasiyasında müəssisə səviyyəsində
əmək münasibətinə təsir edən amillərdən, birincisi, işçilərin
sosial-demoqrafik xüsusiyyətləridir, ikincisi isə, istehsal və
qeyri-istehsal mühitinin xüsusiyyətlərindən ibarətdir. İşçilərin
sosial-demoqrafik xüsusiyyətlərinə işçinin cinsi, yaşı, təhsili, iş
təcrübəsinə,
həmçinin
maraqlan,
tələbatlan,
dəyərlilik
orientasiyası, dünyagörüşü kimi şəxsi xarakteristikalan aiddir.
Əməyə bəslənən münasibətinə işçilərin əmək fəallığına,
əmək davranışının motivlərinə və onlann əməkdən razıqalma
dərəcəsinə - onun obyektiv və subyektiv göstəricilərinə - təsir
edən amillərin əlaqəsini aşkar etmək mühüm məsələlərdəndir.
Əməyə bəslənən münasibəti və əmək fəallığı dərəcəsini
formalaşdıran istehsalat amillərinə əməyin ödənişi, şəraiti,
təşkili, məzmunu, fəaliyyət müstəqilliyi, öz əmək prosesinə,
əmək kollektivində qarşılıqlı münasibətlərə, rəhbərlik üsuluna
və s. aid olan qərarlara təsir etmək imkanının olması amilləri
aiddir.
§4. Müəssisənin sosial təşkili
Müəssisənin sosial təşkili dedikdə maddi və mənəvi ne
mətlərin istehsalında, məqsədin birgə reallaşmasında müvafiq
qaydalara
uyğun
olaraq
fəaliyyət
göstərən
işçilərin
birləşdirilməsi başa düşülür.
Müasir dövrdə sosial təşkiletmənin rolu olduqca böyükdür.
Belə ki, əmək prosesi əsasən sosial təşkiletmə hüdudunda
həyata keçirilir. Hər bir sosial təşkiletməyə müəyyən əla
mətlər xasdır. Buna ümumtəşkiletmə məqsədinin mövcud ol
142
masını; üfıqi ixtisaslaşma yaxud sərbəst funksiyaları yerinə
yetirən bölmələr və işçilərin fəaliyyət göstəricisilə əlaqədar
üfüqi üzrə əmək bölgüsünü; şaquli ixtisaslaşma, yaxud rəhbər
liyə işçilərin tabeçiliyi və asılılığım əks etdirən şaquli üzrə
əmək bölgüsü göstərmək olar.
Sosial təşkiletmə kimi müəssisə formasında əmək
kollketivi çıxış edir. Əmək kollektivi özünün iki keyfiyyətini
vəhdətdə
göstərir:
bir
tərəfdən
sosial
təşkiletmə
keyfiyyətində, digər tərəfdən sosial ümumilik keyfiyyətində.
Burada fərq aşağıdakılardan ibarətdir. Birinci halda, yəni
sosial təşkiletmə keyfiyyətində əmək kollektivi institutların
müxtəlif növlülüyündən ibarətdir və iadrəetmə ierarxiyası ilə
xararkterizə olunur. İkinci halda o cəmiyyətin sosial
qurumunun ünsürləri kimi çıxış edərək sosial təbəqələrə
bölünmə kimi xararkterizə olunur.
Müəssisədə işçilərin birləşdirilməsinin üç səviyyəsi mövcuddur.
Əsas kollektiv - burada müəssisə bütöv halda götürülür.
Bu birləşmənin yüksək səviyyəsini xararkterizə edir.
İkinci kollektiv - yəni aralıq səviyyə. Bu kollektivlərə sex,
sahə, şöbə aiddir.
İlkin kollektiv - yəni aşağı səviyyə. Bura aiddir:
briqadalar, bölmələr, laboratoriyalar vəs.
İlkin kollektivlərin
fərqləndirici
xüsusiyyəti
ondan
ibarətdir ki, burada onların üzvləri arasında gündəlik möhkəm
şəxsi əlaqələr yaranır və genişlənir. İlkin kollektivlər də bila
vasitə şəxsi ünsiyyətə girməyə, emosional, şəxlərarası müna
sibətlərin yaranmasına zəmin yaranır.
İlkin kollektivləri əksər halda kiçik qrumlar adlandırırlar.
Belə qrumlann müəyyənedici əlaməti onlann sayının az olma
sında deyil, onlann üzvləri arasında işgüzar əlaqələrin bilava
sitə olmasındadır. Bilavasitə ünsiyyətə girmək prosesində işçi
lərin fərdi xüsusiyyətləri, onlann tələbatlan, mənafeləri, dəy
ərliyi, baxışlan aşkar olunur. İşçilərin bir-birini qəbul etmək,
qarşılıqlı dərk etmək, bir-birini qiymətləndirmək prosesi baş
verir. İlkin əmək kollektivləri özündə kiçik mühiti əks etdirir
143
ki, burada işçilərin əmək və sosial keyfiyyətləri, qrup dəyər
liyi və davranışı normaları formalaşır.
Müəssisələrin
müvəffəqiyyətli
fəaliyyətinin
təşkil
edilməsi yalnız onun texniki, iqtisadi və sosial yardımçı
sistemlərinin qarşılıqlı təsiri ilə deyil həm də, onun aid olduğu
sahə və əhalinin yerləşdiyi yerlə əlaqədardır. Belə ki, ərazi,
şəhər müəssisə kollektivlərinin sosial mühitindən ibarətdir.
Burada kollektivin sosial inkişafıma ümumi - maddi şərait
yaranır. Yəni m ənzil-m əişət təsərrüfatı, sərnişin nəqliyyatı,
rabitə, xidmət sferaları, mədəni - maarif idarələri sosial
inkişafa böyük təsir edir.
Əmək kollektivlərində bütün ictimai münasibətlərdə bü və ya
digər dərəcədə daima təkrar istehsal baş verir. Belə bir şərait emək
kollektivləri haqqmda, onların səlahiyyətinin müəıyyən edilməsi
qanunda əksini tapmışdır. Əmək kollektivinin rolu onların yerinə
yetirdikləri funksiyalar vasitəsi ilə aşkar olunur.
cəmiyyətin fəaliyyətinin müxtəlif sferalarında əmək
kollektivlərinin iştirakını xararkterizə edən mühüm funksiyalar
aşağıdakılardan ibarətdir: məqsədli funksiya; işçilərin sosial
tələbatlarını təmin edən funksiya; sosial-inteqrativ funksiya;
tərbiyələndirmə funksiyası təşkilatın ərazi istehsal-təsərrüfat
və ictimai-siyasi həyatında iştirakı ilə əlaqədar olan funksiya.
§5. İşçilərin əməyə uyğunlaşması
İşçilərin onun üçün yeni predmet-əşya və sosial mühitə
daxil edilməsi uyğunlaşma prosesi deməkdir. Şəxs işə qəbul
olunarkən o, daxilən təşkil olunmuş əmək münasibətləri
sisteminə cəlb edilir və eyni vaxtda bu sistemdə bir neçə
mövqe tutur. Belə ki, o, həm işçidir, həm də partiya, həmkarlar
təşkilatının və digər birliklərin üzvüdür.
Hər bir belə mövqeyə tələblərin, standartların, davranış
nümunələrinin məcmusu, yəni sosial rolu müvafiqdir. Sosial
rollarda insanın davranışında o ümumiliklər və sosial qrupların
tələbləri təcəssüm edilmişdir ki, o həmin ümumiliklərin və
144
sosial təşkilatların üzvüdür. Adları çəkilən hər bir mövqeni
tutan insanın o mövqelərə müvafiq davranışı gözlənilir. M əsə
lən, səmərələşdiricinin sosial rolu istehsalın inkişaf imkanları
nı daima təhlil etməsi, təkmilləşdirmənin bu və ya digər vari
antının işlənilməsi, səmərələşdirici təkliflərin verilməsi,
mükafatlandırmanın alınması kimi fəaliyyətlə bağlıdır, cə
miyyətdə, təşkilatda bu mövqelərin, rolların kompleksi şəxsin
sosial vəziyyətini müəyyənləşdirir.
Müəssisəyə işə girərkən şəxs müəyyən məqsədlərə,
dəyərlərə tələbatlara, normalara, davranışın qaydalarına
malikdir. Onlara müvafiq olaraq, əməyin şəraitinə, onun
ödənişinə, yüksəlmək imkanlarına,
sosial
mühitə
dair
müəssisəyə tələblər təqdim edir. İşçinin təşkilata münasibəti
onun məqsədinin realizə edilməsi, tələbatlarının yerinə
yetirilməsi səviyyəsindən asılıdır.
Lakin müəssisə və ya təşkilatın da müəyyən məqsəd və
vəzifələri vardır. Bu məqsəd və vəzifələrin ən əsaslan -
məhsul buraxılışı, maddi və mənəvi nemətlərin istehsalı,
xidmətlərin göstərilməsi, əmək intizamı, müəssisə daxili
qaydalar və s. təşkil edir. Bunlara müvafiq olaraq, təşkilatda
(sosial mühitdə) öz sosial deyərləri və normalan yaranır.
Bunun əsasında müəssisə də işçinin təhsilinə, ixtisasına,
məhsuldarlığına və əmək intizamına, onun kollektivdə
işləmək qabiliyyətinə, istehsalın dəyişən şəraitini müsbət
qavramağa hazır olmasına dair tələblər təqdim edir.
Beləliklə, işçinin və təşkilatının birgə fəaliyyətinin gedi
şində onlann qarşılıqlı surətdə uyğunlaşması, əm ək adaptasiy
ası prosesi gedir. Kollektivin dəyərləri və normalan aynlıqda
götürülmüş hər bir işçinin dəyərldəri və normalanndan nə
dəçrəcədə böyük olarsa, nə qədər o, bunlan tez qəbul edərsə,
öz sosial rollanm tez mənimsəyərsə bir o qədər bu proses
müvəffəqiyyətlə keçəcəkdir. Müəssisə işçinin istək və tələb
lərinə nə qədər tez cavab verərsə, onun işdən razı qalması da
bir o qədər artar. Beləliklə, uyğunlaşma - şəxslərlə onlann
145
Dostları ilə paylaş: |