daxil olduğu mühit arasında gedən mürəkkəb, ikitərəfli bir
prosesdir.
Uyğunlaşma prosesində ilkin və ikinci uyğunlaşmanı bir-
birindən ayırmaq lazımdır. İlkin uyğunlaşma gəncin daimi
əmək fəaliyyətinə ilk dəfə daxil olmasında baş verir. İkinci
uyğunlaşma isə iki halda baş verir: öz peşəsini dəyişməklə
yaxud dəyişməməklə işçinin yeni iş yerinə keçilməsində və
eləcədə istehsal mühitinin onun texniki, iqtisadi yaxud sosial
ünsürlərinin əhəmiyyətli dərəcədə dəyişilməsində baş verir.
Əməyə uyğunlaşma mürəkkəb quruluşa malikdir. Bu
uyğunlaşmada
psixo-fızioloji,
sosial-psixoloji
və
peşə
aspektlərinə ayrılırlar.
Psixo-fızioloji uyğunlaşma dedikdə işçi üçün zəruri olan
bütün şəraitin məcmusunun mənimsənilməsi prosesi başa
düşülür. Müasir istehsalatda mənəvi cəhətcə nəinki yalmz
texnika və texnologiya göhnəlir, eyni zamanda istehsalat mü
hitinin sanitar-gigiyenik normaları da köhnəlir. Müasir işçi
onun
qəbul
etdiyi
sanitar-gigiyenik komfortun, əmək
ahənginin, iş yerinin rahatlığının, duruş vəziyyətin və s.
pozulmasım çox həssaslıqla qarşılayır. Aparılan tədqiqat
materialları göstərir ki, digər sosial qruplarına nisbətən,
fəhlələr üçün sanitar-gigiyenik şəraitin vəziyyəti daha kəskin
şəkildədir. Eyni zamanda əməyin yeknesəklik müddəti yalnız
fəhlələr üçün deyil, həmçinin mütəxəssislərin də qarşısında
duran problem məsələlərdəndir. Əksər hallarda yüksək əsəb
gərginliyi rəhbər işçilərin və mütəxəssislərin payına düşür.
Sosial-psixoloji uyğunlaşmada işçinin kollektivin qarşılıqlı
münasibətləri sisteminə, onun ənənələri, həyat normaları,
dəyərlilik
oriyentasiyası
sisteminə
daxil
olunmasından
ibarətdir. Belə uyğunlaşmanın gedişində işçi yavaş-yavaş,
tədricən öz kollektivi haqqında, onun normaları, dəyərləri
haqqında, qrupda işgüzar və şəxsi qarşılıqlı münasibətləri
barədə, qrupun ayn-ayn üzvlərinin sosial-psixoloji mövqeləri
haqqında, qrup liderləri haqqında hərtərəfli məlumat alır.
146
Məlumatlar işçinin keçmiş təcrübəsinə, onun orientasiya-
sma müvafiq olduqda, o zaman bu informasiya onun tərəfin
dən müsbət qəbul edilir, işçi qrup normalarını qəbul etməyə
başlayır və tədricən şəxsiyyətin kollektivlə eyniləşməsi
prosesi baş verir. Sosial psixoloji uyğunlaşmanın gedişində işçi
kollektivin real həyatına daxil olur, bu real həyatda iştirak edir,
onun yoldaşları ilə, bilavasitə öz rəhbəri ilə, müdriyyətlə
müsbət qarşılıqlı münasibətləri yaranır, bərqərar olur.
Peşə uyğunlaşması - peşə vərdişi və bacarıqlarının müəy
yən səviyyəsinə malik olmada, şəxsiyyətin bəzi zəruri peşə
keyfiyyətlərin formalaşmasında, işçinin öz peşəsinə sabit
müsbət münasibətin inkişafında ifadə olunur. Bir çox hallarda
işçinin peşə uyğunlaşması, onun ixtisas aldıqda zəruri
miqdarda minimum bilik və vərdişləri mənimsəməsi, nə
dərəcədə məsuliyyət hissinə malik olması, yenilik hissi,
işgüzarlığı və vaxta görə öz hərəkətlərini bölüşdürmək
bacarığı ilə müəyyən edilir.
Uyğunlaşmanın
müxtəlif
növləri
üçün
ayn-ayn
aspektlərin
mahiyyəti
eyni
deyildir.
Belə
ki,
peşə
dəyişdirmədən yeni iş yerinə keçilməsinə nisbətən gənc
işçinin daim əmək fəaliyyətinə ilk daxilolmada peşə aspekti
onun üçün daha əhəmiyyətlidir. İstehsal mühitinin dəyişilməsi
ile əlaqədar olaraq, ikinci uyğunlaşmada həm peşə, həm də
psixo-fızioloji aspektlər olduqca vacibdir. Mühəndis texniki
işçilərə (MTI) nisbətən fəhlələr üçün psixo-fizioloji aspekt
daha böyük əhəmiyyətə malikdir.
Uyğunlaşma aspektlərinin müxtəlifliyinə baxmayaraq,
onların hamısı daima qarşılıqlı təsirdədirlər, yəni əməyə
uyğunlaşma bütöv bir sistemdir və bu sistem onun hissələrinin
sadəcə olaraq xassələrinin məcmu ilə eyniləşdirilə bilməz. Bu
sistem işçinin müəssisəyə bütövlükdə, onun norma və
dəyərlərinə uyğunlaşmasını nəzərdə tutur.
Uyğunlaşdırma prosesində işçi bir neçə mərhələ keçməli
olur. Tanışlıq mərhələsində o, bütövlükdə yeni situasiya,
müxtəlif fəaliyyətlərin qiymətləndirlməsi, etalonlar, davranış
147
normaları barədə məlumat alır. Uyğunlaşma mərhələsində işçi
orientasiyasını dəyişir, yeni dəyərlər sisteminin əsas ün
sürlərini qəbul edir, lakin əvvəlki qaydalardan bir çoxunu sax
layır. Assimlasiya mərhələsində mühitə tam uyğunlaşma baş
verir, yeni qrup ilə eyniləşmə (identifikasiya) olur. İdentifika-
siya bu, şəxsi məqsədlərin müəssisənin məqsədləri ilə eyni
ləşdirməkdən ibarətdir. Yəni adaptasiya prosesinin nəticəsidir.
İdentifikasiyanm xarakterinə görə işçilərin üç kateqoriyasını
fərqləndirmək lazımdır: laqeydlər, qismən identifikasiya edil
mişlər, tam identifikasiya edilmişlər. Hər bir kollektivin əsası
nı tam identifikasiya olunmuş işçilər təşkil edir. Onlann davra
nışının xüsusiyyəti sadəcə olaraq öz vəzifələrinə yalnız
vicdanla yanaşmaq deyil, həmçinin təşkilatm məqsədlərinə
müvəffəqiyyətlə nail olması naminə müəssisənin mənafelərini
öz şəxsi mənafelərindən üstün tutmaqdan ibarətdir. Bir qayda
olaraq, kollektivin əsasını təşkil edən bu özək ən yüksək ixti
saslı işçilərdən ibarət olur.
İdentifikasiyanm nəticəsi olaraq istehsalat tapşırıqlarının,
normativlərin sabit keyfiyyətlə yerinə yetirilməsindən, peşəyə,
əmək situasiyasına, kollektivə sabit müsbət münasibətin
formalaşdınlmasından ibarətdir.
Əmək uyğunlaşmasının amillərinə həmin prosesin sürət,
ahəng və nəticələrinə təsir edən şərtlər daxildir. Uyğunlaşma
ferdlərlə onun cəlb olunduğu istehsalat mühiti arasında gedən
ikitərəfli proses olduğundan, eməyə uyğunlaşmasının bütün
amillərini iki qrupa, yeni - şəxsi və istehsalat amillərinə
bölmək olar.
Öz növbəsində, şəxsi amilləri, sosial-demoqrafik, sosial
cəhətdən şərtləşən (təhsil, iş təcrübəsi, ixtisas, sosial mənşə);
psixoloji (idrak səviyyəsi, özü-özünü anlama); sosioloji (peşə
marağının səviyyəsi, öz qazancında maddi marağın dərəcəsi,
seçilmiş peşə üzrə təhsilin davam etdirilməsinin mövcudluğu)
amillər kimi təsnifatlaşdırmaq olar, cins, yaş həddi, ailə və
ziyyəti, demoqrafik amillər öz-özlüyündə sosial amillər deyil
dirlər, lakin sosial proseslərin gedişinə xeyli təsir göstərərək,
onlar sosial əhəmiyyət kəsb edirlər.
148
Q У §6. Əmək kollektivi birliyi prosesi
Bazar iqtisadiyyatı şəraitində müəssisələrin fəaliyyətinin
sosial-iqtisadi səmərəliliyi əhəmiyyətli dərəcədə onlann
kollektivdaxili birliyindən asılıdır. Bu birlik ümumi mənafeyə,
dəyərlərə,
davranış
normalanna
əsaslanmış
kollektiv
üzvlərinin davranışının vəhdətliyindən ibarətdir. Davranışın
vəhdəti
ümumi
vəzifələrin
yerinə
yetirilməsində
və
ümumkollektiv məqsədlərin həyata keçirilməsində kolektiv
üzvlərinin fəaliyyətinin uzlaşması deməkdir.
Əmək kollektivinin brliyi dəyərliliyə meylim v ə predmet-
fəaliyyət vəhdətliyini özünə daxil edir. Kollektiv üçün çox
mühüm olan birgə işin cəhətlərinə bəslənən münasibətlərinə
görə kollektiv və fərdi dəyərlərin, davranış normalarının uzlaş
dırılmasını nəzərdə tutur. Belə əlaqələndirmənin əsasında dəy
ərlər mübadiləsi vasitəsi ilə kollektiv üzvləri arasında qarşılıqlı
təsir durur. Dəyərlik keyfiyyətinin istehsal tapşırıqlarım yerinə
yetirən rəhbər və sıravi işçilərin (bacanqlığı, təşəbbüskarlığı,
təşkilatçılıq qabiliyyəti, intizamlılığı, məsuliyyəti və s.) şəxsi
xüsusiyyətləri, peşə təcrübəsi, xüsusi hazırlığı çıxış edir. Bütün
bunlar kolleltivin səmərəli işi üçün əsasdır.
Dəyərlik orientasiya vəhdəti predmet fəaliyyət vəh
dətində, yəni ümumi əm ək prosesində kollektivin bütün
üzvlərinin davranış vəhdətində həyata keçirilməlidir. Davranı
şın vəhdətliyi eyni cür davranışda deyil, ümui məqsədlərə nail
olmaq üçün hər bir işçi tərəfindən öz vəzifələrinin yerinə yeti-
rilməsitndə yekdil və ahəngdarlıqdır. Burada fikir mübadiləsi
və mübahisə mədəniyyəti xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Bu
başqalarının fikrini dinləmək bacarığını, dəlil sübutlara, faktla
ra əsasən etiraz etməklə öz mövqeyini müdafiə etmək, digər
başqa fikirlərə dözümlülük bacarığını daxil edir.
Əməyin sosiologiyası tərəfindən işçilərin birliyi prosesi
istehsalatda digər sosial proseslərə nisbətən az öyrənilmişdir.
Birlik kollektivdaxili əmək münasibətlərinin ən mühüm,
lakin yeganə xarakteristikası deyildir. Birgə əm ək fəliyyəti
işçilər arasında bəhsləşməni nəzərdə tutur. Bu isə kollektivdə
149
Dostları ilə paylaş: |