Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
38 tazı saxlayan insanlarla tanıĢlığım olub və bilirəm ki, bu cins itlər bir- birinə çox oxĢayır. Bobo onların xaltalarını qısaldıb bir sıraya düzdü, sonra Kora Detterikin cırıq gecə köynəyini onların burunlarına yaxınlaĢdırdı, sanki nəyin peĢində olduqlarını, günortaya havanın qırx dərəcəyə qalxdığında yorğunluqdan dəstə üzvlərinin gözlərinə xəyallar görünəcəyi bir vaxtda nə üçün meĢədə gəzdiklərini onlara xatırlatmaq istəyirdi. “Hiyləgər tazı”lar paltar qalığını bir dəfə də iynədikdən sonra hamının səsinə səs vermək qərarına gələrək çayın yanı ilə üzüaĢağı götürüldülər. Heç on dəqiqə belə keçməmiĢ, itlərdən baĢqa daha bir “hürüĢmə” eĢidən dəstə dayandı. Bu, it hürməsinə oxĢamırdı, kimsə ulayırdı. Bu, elə bir səs idi ki, it, hətta ölüm ayağında belə, bu cür səs çıxara bilməzdi. Onlar heç vaxt hansısa bir canlının belə səs çıxardığını eĢitməmiĢdilər, amma birdən hamı baĢa düĢdü: bu səsi çıxaran insandır. Onlar özləri belə demiĢdilər, mən də onlara inanıram. DüĢünürəm ki, özüm də bunu dərhal baĢa düĢərdim. Mənə elə gəlir ki, insanların belə qıĢqırdıqlarını eĢitmiĢəm – elektrik stulunda edama gedərkən. Əlbəttə, əksəriyyət belə etmir, çoxları özünə qapılaraq susur, bir çoxu məktəb Ģənliyindəki kimi zarafat edir, amma bəziləri məhz belə qıĢqırır. Belə qıĢqıranlar, adətən, cəhənnəmin var olduğuna və YaĢıl Milin sonunda onları nə gözlədiyinə inananlar olur. www.vivo-book.com
39 Bobo yenidən itlərin xaltalarını bir yerə yığdı. Ġtlər onun üçün çox dəyərli idi və o öz itlərini haradasa yaxınlıqda ulayan və öz-özünə donquldanan bir psixopata görə itirmək istəmirdi. Dəstənin qalan üzvləri öz silahlarını doldurub, çaxmaqları çəkdilər. Bu ulama onların qanını soyutmuĢ və tərləməyə məcbur etmiĢdi. Bu səs onları elə təsirləndirmiĢdi ki, hamının qollarından və belindən axan tər buz kimi soyuq idi. HəmiĢəki kimi, kiĢilərin canına vic-vicə düĢəndə, irəli getmək üçün onların liderə ehtiyacı olur və ġerifin köməkçisi Makgi liderliyi öz öhdəsinə götürərək dəstəni irəli apardı. O, irəli çıxaraq cəld və gümrah (amma düĢünmürəm ki, həmin an o özünü gümrah hiss edib) addımlarla meĢənin sağ tərəfindəki qızılağac cəngəlliyinə tərəf getməyə baĢladı, qalanlar isə beĢ-altı addım geri qalaraq könülsüz- könülsüz onun arxasınca getdilər. Bütün yol boyu o, bircə dəfə dayandı, o da dəstədə ən iribədənli Sam Hollisə Klaus Detterik ilə yanaĢı getməsini əmr etmək üçün. Qızılağac cəngəlliyinin o tayında sağ tərəfdən meĢəyə qədər uzanan geniĢ bir tala açılırdı, sol tərəfdən isə çayın sahilinə doğru yamac enirdi. Birdən elə bil onları ildırım vurdu, hamı anidən sarsılmıĢ bir vəziyyətdə dayandı. Məncə, onlar qarĢılarında açılan mənzərəni heç vaxt görməmək üçün çox Ģeyləri qurban verərdilər, amma onlardan heç kim bu mənzərəni bütün həyatı boyu yaddan çıxara bilməyəcəkdi. Bu, sanki kilsə Ģam yeməkləri, kənd cığırlarındakı gəzintilər, dürüst iĢ və yataqda sevgi öpüĢləri ilə dolu
www.vivo-book.com
40 olan adi və normal həyatın arxasında gizləmiĢ qorxunc və günəĢin Ģüaları altında tüstülənən bir kabus idi. Hər bir insanın öz kabusu var, sizi əmin edirəm ki, hər birimizin həyatında bu var. Həmin gün onlar bunu gördülər: bu adamlar təbəssümün arxasından bəzən diĢlərini ağardanın nə olduğunu görmüĢdülər. Çayın kənarında rəngi solmuĢ köynəyi qan içində olan nəhəng bir adam oturmuĢdu. Bu adam – Con Koffi – onların həyatlarında gördükləri ən yekəpər insan idi. Onun yalın ayaqları və əyri barmaqlı pəncələri çox iri görünürdü. O, baĢına rəngi solmuĢ qırmızı bandana bağlamıĢdı, lap kənd qadınları kilsəyə gələrkən baĢlarına yaylıq bağladıqları kimi. Ağcaqanadlar onun ətrafında qara bulud kimi fırlanırdılar. Onun hər qolunda bir çılpaq qız uĢağı uzanmıĢdı. Onların hələ bu yaxınlarda südləyən bitkinin pərqusu kimi açıq rəngli və qıvrım sarıĢın saçları indi qana bataraq qırmızı rəngə boyanmıĢdı. Onları öz qollarının arasında tutan adam isə “ağlını itirmiĢ buzov” kimi üzünü səmaya tutub ulayırdı. Onun tünd qəhvəyi rəngli yanaqları ilə göz yaĢları axırdı, dərddən bütün üzü əyilmiĢdi. O hıçqırıqlarla, boğula-boğula nəfəs alırdı, sinəsi köynəyinin ilgəkləri tarıma çəkilənədək qalxır, sonra, o nəfəsini buraxanda isə bu ulama səsi eĢidilirdi. Qəzetlərdə tez-tez oxuyuruq ki, “Qatil öz əməlindən peĢman olduğunu büruzə vermədi”... Bu, həmin hal deyildi. Con Koffinin ürəyi öz əməlindən parça-parça olmuĢdu... amma o özü, əlbəttə ki, həyata davam edəcəkdi. Qızlar isə yox. Onlar daha əsaslı Ģəkildə parçalanmıĢdılar.
www.vivo-book.com
41 Nəzərlərini çayın parlaq polad kimi iĢıldayan səthinin üzərindən, o biri sahildən çayın üstündəki körpüyə tərəf relslərin üstü ilə Ģütüyərək gələn qatara zilləyib ulayan bu adama baxan dəstə üzvlərinin orada nə qədər dayandıqlarını heç kimi bilmir. Elə bil, onlar bu adama bir saat, ya da bir əbədiyyət boyu baxırdılar, qatar isə yerindəcə donub qalmıĢdı. Sanki uĢağın ani qəzəbinə bənzər bu hayqırtı qasırğası sadəcə bir yerdə idi və günəĢ buludların arxasında gizlənməmiĢdi və bu mənzərəni görəndə, onların gözləri qaralmamıĢdı. Lakin gözlər önündəki həqiqi, real mənzərə idi. Qaradərili adam irəli-geri yırğalanırdı; Kora ilə Keyt də onunla bərabər, nəhəngin qolları arasındakı gəlinciklər kimi, yırğalanırdılar. Onun iri çılpaq qollarının qana bulaĢmıĢ əzələləri gah açılır, gah da yığılırdı, gah açılır, gah da yığılırdı, gah açılır, gah da yığılırdı... Bu mənzərəni pozan Klaus Detterik oldu; qıĢqıraraq özünü onun qızlarını əvvəlcə zorlamıĢ, sonra da öldürmüĢ bu bədheybətin üstünə atdı. Sam Hollis öz iĢini bilirdi. Ona görə də o, Klausu saxlamağa cəhd etdi, amma bacarmadı. O, Klausdan ən azı on beĢ santimetr uca, otuz kiloqram ağır olardı, amma Klaus onun qollarını öz üzərindən kənarlaĢdıra bildi. Klaus önündəki boĢ talanı bir göz qırpımında keçdi və havaya atılaraq ayağı ilə Con Koffinin baĢına zərbə endirdi. Onun istidən artıq qatılaĢan südə bulaĢmıĢ çəkməsi düz Koffinin sol gicgahına tuĢ gəldi, amma Koffi, deyəsən, bu zərbəni heç hiss belə etmədi. O, tərpənmədən yerində oturub yırğalanır, qızların meyitlərini Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|