Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
406 Bu səsi eĢidən kimi mən dərhal mətbəxə tərəf yönəldim, amma yavaĢ addımlarla – nə qədər ki mənim yolumun üstündə Dolanın olmadığına əmin idim, tələsməyim üçün heç bir lüzum yoxdu. Nə baĢ verdiyinə baxmaq üçün televizor otağından (burada oranı istirahət mərkəzi adlandırırdılar, əsl mənasız olanı da elə bu idi) əksəriyyətinin əynində xalat olan bir dəstə qoca bayıra çıxdı. Onların arasında Çak Haulandı görəndə, sevindim. – Eckum, – deyə Kent Eyveri, bir əli ilə qoltuqağacından yağıĢaraq, o biri əli ilə pijama Ģalvarının qasıq hissəsini dartıĢdıraraq qıĢqırdı. Bu əsl həyəcan siqnalıdır, yoxsa yenə elə-belə? Səncə, hansıdı? – Məncə, bunu demək mümkün deyil. Elə həmin an qərb cinahına tələsərək və televizor otağının qapısının ağzına toplaĢmıĢ adamlara hər Ģey aydın oluncaya qədər binanı tərk etməyi əmr edərək üç sanitar qaça-qaça yanımızdan keçdilər. Onların üçüncüsü Bred Dolan idi. Mənim yanımdan keçərkən o, heç çevrilib mənə tərəf baxmadı belə və bu da məni sonsuz dərəcədə sevindirdi. Mən mətbəxə tərəf addımlayarkən, ağlıma gəldi ki, Eleyn Konneli ilə Pol Eckumun komandası bir düjün Bred Dolanlara və yarım düjün Persi Uetmorlara dəyərdi. Mətbəxdə aĢpazlar yanğından mühafizə siqnalizasiyasına heç bir əhəmiyyət vermədən səhər yeməyinin qalıqlarını təmizləyirdilər. www.vivo-book.com
407 – Bura bax, mister Eckum, – Corc dedi. – Məncə, Bred Dolan səni axtarırdı. Siz yəqin yolda ona rast gəlməmisiniz. “Bəxtəvər baĢıma” – deyə düĢündüm. Amma uca səslə dedim ki, mister Dolanın yanına bir azdan gedərəm. Sonra ondan səhər yeməyindən qızardılmıĢ çörək tikələrinin qalıb-qalmadığını soruĢdum. – Əlbəttə, qalıb, – deyə Norton cavab verdi, – amma onlar daĢ kimi soyuyub. Bu gün gecikmisiniz. – Hə, gecikmiĢəm, – deyərək razılaĢdım. – Amma yaman acam. – Bir dəqiqəyə sizin üçün yenilərini qızardaram, – deyərək Corc əlinə çörəyi aldı. – Lazım deyil, elə soyuq da yarıyar, – deyərək mən ona çörəyi doğramağa qoymadım. O, (üzündə karıxmıĢ bir ifadə ilə – əslində, onların hər ikisi də karıxmıĢ görünürdülər) bir neçə çörək tikəsini mənə uzatdı və yeməyimi götürüb cəld mətbəx qapısından bayıra çıxdım. Bu zaman özümü, bir vaxtlar uĢaqlıq çağlarımda olduğu kimi, əlində yemək bağlaması ilə dərsdən qaçaraq balıq tutmağa gedən oğlan uĢağı kimi hiss edirdim. Mətbəxdən bayıra çıxdığım anda, qeyri-ixtiyarı gözlərimlə Dolanı axtararaq ətrafa nəzər saldım, Ģübhəli heç nə görməyərək əlimdəki qızardılmıĢ çörək tikələrindən birini çeynəyə-çeynəyə kroket meydançasından, sonra isə qolf çəmənliyindən keçdim. MeĢənin içinə daxil olub orada sığınacaq tapandan sonra, addımlarımı bir qədər www.vivo-book.com
408 yavaĢlatdım və cığırla getməyə baĢladım. Xəyalım yenə məni sürükləyib Delakruanın dəhĢətli ölümündən sonrakı günə aparırdı. Həmin səhər Hal Mursla danıĢmıĢdım, o mənə dedi ki, baĢındakı ĢiĢə görə Melinda qəfildən hamıya lənətlər yağdırır və ədəbsiz söyüĢlər söyür... sonralar arvadım bunun Tourette Sindromu olduğunu müəyyən etmiĢdi (o bunu yəqin təxmin etmiĢdi, çünki bunun, həqiqətən, belə olub-olmadığını o özü də dəqiq bilmirdi). Mursun səsindəki titrəyiĢ və Con Koffinin həm mənim sidik yolları infeksiyamı, həm də Delakruanın sevimli siçanının sınmıĢ belini möcüzəli bir Ģəkildə sağaltmasını xatırlamam, məni bir Ģey haqqında düĢünməklə onu icra etmək arasındakı nazik sərhəddin kənarına itələmiĢdi. Lakin bunlardan əlavə bir Ģey də vardı. Bu, Con Koffinin əlləri və mənim ayaqqabım ilə bağlı bir Ģey idi. Mən birlikdə iĢlədiyim və uzun illər öz həyatımı etibar elədiyim dostlarımı – Din Stantonu, Harri Tervilligeri, Brutus Hovelli – evimə çağırdım. Onlar Delakruanın edamından bir gün sonra bizə nahara gəldilər və mən öz planımı onlara nağıl edərkən, diqqətlə mənə qulaq asdılar. Əlbəttə, onlar hamısı Con Koffinin siçanı necə sağaltdığını bilirdilər; Brutus isə hər Ģeyi öz gözləri ilə görmüĢdü. Ona görə də, Con Koffini Melinda Mursun yanına aparsaq, yeni bir möcüzənin baĢ verəcəyini mən söyləyəndə, onlar mənim bu fikrimə gülməmiĢdilər. www.vivo-book.com
409 Ən qorxduğum sualı da elə Din Stanton vermiĢdi: “Con Koffini Mursların evinə aparanda, birdən o, qaçsa, biz onda nə edərik?” – Birdən o. daha bir adamı qətlə yetirdi, onda nə olacaq? – deyə Din soruĢdu. – Mən öz iĢimi itirmək, ya da buna görə türməyə düĢmək istəmirəm. Mənim dolandırmalı olduğum arvadım və iki balaca uĢağım var. Bütün bunlarla yanaĢı, ən çox qorxduğum Ģey isə baĢqa bir qız uĢağının öldürülməsində, dolayı da olsa, günahkar olmaq və buna görə vicdan əzabı çəkməkdir. Onun sözlərindən sonra ətrafa sükut çökdü, sonra isə mənim cavabımı gözləyərək hamı mənə tərəf baxdı. Mən bilirdim ki, artıq dilimin ucunda olanları onlara danıĢsam, hər Ģey kökündən dəyiĢəcəkdi; biz geri dönüĢü olmayan həddi artıq çoxdan keçmiĢdik. Ən azından, mənim üçün geri dönüĢdən söhbət gedə bilməzdi. Ona görə də, mən ağzımı açıb bu suallara cavab verməyə baĢladım.
2
– Bu baĢ verməyəcək. – Allah xatirinə, bir de görüm, axı sən bundan niyə belə əminsən? – deyə Din soruĢdu.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|