Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
491 salmıĢ uĢaq kimi, üzü divara dayanmıĢdı və hələ də öskürürdü, amma, deyəsən onun öskürək tutmaları bir qədər zəifləmiĢdi. -
bu xanıma bax. O, yavaĢ-yavaĢ bizə tərəf döndü. Onun üzü hələ də kül rəngində idi və elə bil ki, on yaĢ qocalmıĢdı – bir zamanlar güclü olmuĢ bir adamın uzun müddət mübarizədən sonra vərəmə təslim olduğu kimi. Onun baxıĢları aĢağı, həbsxana Ģap-Ģuplarına dikilmiĢdi və elə bil baĢından çıxarması üçün Ģlyapasının olmamasına heyfisilənirdi. – Sən kimsən? – deyə Melinda yenə soruĢdu. – Sənin adın nədir?
– Con Koffi, mem, – o dedi və bunun cavabında Melinda cəld dilləndi: – Amma içki adından fərqli yazılır. Arvadının yanında oturmuĢ Hal səksəndi. Bunu hiss edən Melinda gözlərini qaradərili adamdan
çəkməyərək onun
sakitləĢdirmək üçün öz əlini onun əlinə toxundurdu. – Sən mənim yuxularıma girirdin, – Melinda nəvaziĢlə və bir az da təəccüblə astadan dedi. Mən yuxularımda görürdüm ki, sən qaranlıqda sərgərdan dolaĢırdın, elə mən də. Və, nəhayət, biz bir- birimizi tapdıq. Con Koffi heç nə demədi. www.vivo-book.com
492 – Və, nəhayət, biz bir-birimizi o qaranlıqda tapdıq, – deyə Melinda təkrar etdi. – Dur buradan, Hal, sən məni ayağa qalxmağa qoymursan. O, çarpayıdan qalxdı və öz gözlərinə inanmayaraq Melindanın yorğanı kənara atmasına baxdı. – Melli, sən ayağa qalxa... – Axmaq olma, – deyərək o, ayaqlarını yorğanın altından çıxararaq çarpayıdan aĢağı salladı. – Əlbəttə ki, qalxa bilərəm. – O, gecə köynəyinin ətəklərini düzəltdi, gərnəĢdi və sonra ayağa qalxdı. – Alam Allah, – deyə Hal pıçıldadı. – Gözəl Allahım, sən hamıdan mərhəmətlisən, bir bu qadına nəzər yetir. Melinda Con Koffiyə yaxınlaĢdı. Brutus üzündə mistik bir qorxu ifadəsi ilə kənara çəkilərək ona yol verdi. Əvvəlcə, Melindanın ilk addımlarında yüngül axsama hiss olundu, amma bir-iki addım atandan sonra bu axsama da yox oldu. Mən Brutusun əlvan rəngli makaranı Delakruaya uzadaraq: “Bunu at, mən onun necə qaçdığını görmək istəyirəm” – dediyini xatırladım. Həmin vaxt Mister Cinqlz da axsamıĢdı, amma ertəsi günün axĢamı, Delakrua YaĢıl Mildən keçəndə, siçan tamam sağalmıĢdı. Melli qollarını Conun boynuna dolayaraq onu qucaqladı. Koffi bir neçə saniyə tərpənmədən duraraq qadının onu qucaqlamasına mane olmadı, sonra isə bir əlini qaldırıb qadının baĢını tumarladı. O bu www.vivo-book.com
493 hərəkəti sonsuz bir zərifliklə etdi. Onun üzü hələ də kül rəngində idi. Mən düĢündüm ki, o, ölümcül xəstəliyə tutulmuĢ adama oxĢayır. Melinda bir addım geriyə çəkilib onun üzünə baxdı. – Sağ ol. – Dəyməz, mem. Melinda Hala tərəf çevrildi və ona yaxınlaĢdı. O, qollarını açaraq arvadını qucaqladı. – Pol, – deyə Harri dilləndi. O, qolunu irəli uzadıb barmağı ilə qol saatının siferblatını taqqıldatdı. Gecə saat üçə az qalırdı. BeĢin yarısında isə hava iĢıqlaĢmağa baĢlayacaqdı. Əgər biz Con Koffini hava iĢıqlaĢıncaya qədər Kold Mauntinə çatdırmaq istəyiriksə, vaxt itirmədən yola düĢməli idik. Mən də onu geri aparmaq istəyirdim. Bir tərəfdən ona görə ki, biz burada nə qədər çox ləngisək, bu iĢdən xata- balasız qurtulmaq imkanlarımız da bir o qədər azalırdı, bəli. vəziyyət məhz belə idi. Lakin mən həm də Conu ona görə tələsik aparmaq istəyirdim ki, ehtiyac yaranarsa, onun yanına rəsmən həkim çağırmaq imkanım olsun. Ona baxanda, görürdüm ki, belə bir ehtiyacın yaranma ehtimalı çox böyükdür. Murslar bir-birini bərk-bərk qucaqlayaraq çarpayının kənarında oturmuĢdular. Hal ilə təkbətək söhbət etmək üçün onu qonaq otağına çağırmaq istəyirdim, amma sonra baĢa düĢdüm ki, mən onu səhərə qədər çağırsam da, o, yerindən tərpənən deyil. Hal gözlərini www.vivo-book.com
494 arvadından bəlkə də dan yeri söküləndə – heç olmasa bir neçə saniyəlik – çəkə bilər, amma indi bu mümkün deyildi. – Hal, – deyə mən onu çağırdım. – Biz daha getməliyik. O mənə tərəf baxmayaraq baĢını yırğaladı. O öz arvadının yanaqlarının rəngini, onun dodaqlarının təbii qövsünü və xanımının saçlarındakı yeni qara tükləri gözləri ilə oxĢayırdı. Mən onun diqqətinin, heç olmasa, bir anlıq özümə çəkməyə kifayət edəcək qədər qüvvətlə onun çiynini Ģappıldatdım. – Biz bura gəlməmiĢdik. – Nə?
– Biz bu gün burada olmamıĢıq, – deyə mən təkrar etdim. – Sonra hər Ģeyi sənə izah edərəm, amma bu günlük bunu bilsən, yetər. Biz bura gəlməmiĢdik, vəssalam. – YaxĢı, danıĢdıq... – O, bir anlıq diqqətini mənə yönəltməyə özünü məcbur etdi, bunun üçün böyük qüvvə sərf etdiyi onun üzündən məlum olurdu. – Siz onu həbsxanadan çıxarmısız. Bəs geri qaytara biləcəksinizmi? – Məncə, bilərik. Bəlkə də bilərik. Ġndi isə getməliyik. – Sən onun kömək edə biləcəyini bəs haradan bildin? – Sonra o, baĢını buladı, elə bil ki, indi bu söhbətin vaxtı olmadığını anladı. – Pol... çox sağ ol. – Mənə yox, Con Koffiyə təĢəkkür et, – deyə mən cavab verdim. Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|