Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
294 – Üzr qəbul edildi. Ġndi isə yağmurluğu apar yerinə as. Bəsdir yağıĢın altında boĢ-boĢuna gəzib dolaĢdın. Özü də meĢədə. ĠĢdir, birdən yamacdan sürüĢüb yıxılsaydın, lənətə gəlmiĢ qıçını, ya da baĢqa bir yerini sındırsaydın, onda necə olacaqdı? Hə? Səncə, kim sənin qoca sür-sümüyünü yamacdan yuxarı qaldırmalı olacaqdı? – Bilmirəm, – deyə cavab verdim. Daha orda qalmaq istəmirdim, bir bəhanə ilə uzaqlaĢıb, canımı onun əlindən qurtarmaq arzusunda idim. Mən ona nə qədər çox qulaq asırdımsa, o mənə Persini bir o qədər çox xatırladırdı. Otuz ikinci ilin payızında YaĢıl Milə, bizim korpusumuza gətirilmiĢ Billi Uortion adlı dəli bir dəfə Persini boğazlayıb onu necə bərk qorxuzmuĢdusa, Persi iĢəyib Ģalvarını batırmıĢdı. “Hələ bircə bu hadisəni kiməsə danıĢın, görün onda baĢınıza nə gələcək, – deyə Persi bizi hədələmiĢdi, – hamınız çörək növbəsində dayanmalı olacaqsınız”. Bu qədər uzun illər keçəndən sonra mən, demək olar ki, Bred Dolanın da həmin sözləri elə həmin tərzdə dediyini eĢidirdim. Həmin köhnə zamanları öz yazımda təsvir etməklə, mən sanki keçmiĢlə gələcəyi bir-birinə birləĢdirən hansısa naməlum bir qapını açmıĢdım: Persi Uetmoru Bred Dolana, Cenis Eckumu Eleyn Konnelliyə, Kold Mauntin həbsxanasını qocaların məskəni olan Corciya Paynza birləĢdirən qapı. Əgər bu fikir bu gecə yuxumu ərĢə çəkməsə, deməli, bundan sonra heç nə mənim yuxumu qaçıra bilməz. www.vivo-book.com
295 Mən içəri keçmək üçün mətbəxin qapısına tərəf getməyə səy göstərdim və o, yenə qolumdan tutub saxladı. Birinci dəfə qolumdan tutunda onun nə fikirdə olduğunu bilmirdim, amma bu dəfə o, bunu qəsdən, mənim biləyimi sıxaraq incitmək üçün eləmiĢdi; gözləri bir an yerində durmur, ora-bura baxır, bu yağıĢlı səhərdə onun qayğısına qalmalı olduğu qocalardan birini necə alçaltdığına Ģahid ola biləcək kimsənin olmadığına əmin olmaq istəyirdi. – Sən o cığırda nə ilə məĢğul idin? – deyə soruĢdu. – Bilirəm, sən ora onanizmlə məĢğul olmaq üçün getmirsən, sənin o günlərin çoxdan keçib, ona görə də de görüm, orda nə ilə məĢğul idin? – Heç nə, – deyə cavab verdim. Öz-özümə soyuqqanlılığımı itirməməli və onun mənə nə qədər acı verdiyini bildirməməli olduğumu söylədim. Sakit olmalıydım, – o ki yalnız cığırdan danıĢır, deməli, mənim sarayda gördüyüm iĢdən xəbəri yoxdur. – Mən, sadəcə, gəzintiyə çıxmıĢdım. Beynimi, düĢüncələrimi təmizləmək istəyirdim. – Bunun üçün çox gec qalmısan, Poli. Sənin düĢüncələrin daha heç vaxt aydınlana bilməz. – O, yenə mənim qocalmıĢ kövrək sümüklərimi əziĢdirərək biləyimi sıxdı. Bizi heç kimin görmədiyinə və onun üçün heç bir təhlükə olmadığına əmin olmaq üçün gözləri bir an belə durmadan ora-bura baxmağa davam edirdi. Bred qaydaları pozmaqdan çəkinmirdi, onu qorxudan Ģey qaydaları pozarkən iĢ baĢında yaxalanması idi. O yalnız bundan qorxurdu. Bu xisləti ilə də qubernatorun qohumu olduğunu bizə bir an belə unutdurmayan Persi
www.vivo-book.com
296 Uetmoru xatırladırdı. – Belə qoca yaĢında kim olduğunu xatırlaman belə, məncə, bir möcüzədir. Sən həddən artıq qocalmısan – hətta bizim bu muzeyimiz üçün də. Sənə baxanda ətim ürpəĢir, sinirlərimə pis təsir eləyirsən, Poli. – Burax məni, – deyə dartındım və səsimdə bayaqkı yazıq ifadənin eĢidilməməsi üçün səy göstərdim. Bu, sadəcə, məğrur olduğumdan deyildi. DüĢünürdüm ki, acizliyimin səsimdə hiss edilməsi, tər iyinin sinirli iti – hürsə də tutmayan – təhrik etdiyi kimi, onu bir az da təĢviq edə bilər. Bunu düĢünərkən Con Koffinin məhkəməsi haqqında məqalə yazmıĢ müxbiri xatırladım. Bu müxbir Hammersmit soyadlı qorxunc bir adam idi. Onun ən qorxunc tərəfi isə özünün necə qorxunc birisi olduğu haqqında heç nə bilməməsi idi. Məni buraxmaq əvəzinə Dolan biləyimi bir də bərk sıxdı. Mən inildədim. Bunu etmək istəməzdim, amma əlimdən bir Ģey gəlmədi, çünki ağrı biləyimdən topuqlarıma qədər bütün bədənimi dəlib keçirdi. – Sən orda nə ilə məĢğul olursan, Poli? De mənə! – Heç nə ilə! – deyə cavab verdim. Hələlik ağlamırdım, amma qorxurdum ki, o mənim biləyimi bu cür sıxmağa davam etsə, tezliklə ağlamağa baĢlayacağam. – Heç nə eləmirdim, sadəcə, gəzirdim, mən gəzməyi xoĢlayıram, burax məni! O mənim biləyimi bir anlıq buraxdı, amma sadəcə o biri biləyimi tutmaq üçün. O əlimin barmaqları qapalı idi. – Aç görüm, – dedi. – Aç, ata baxsın əlində nə var.
www.vivo-book.com
297 Əlimi açdım və o nifrətlə fısıldadı. Mənim bu əlimdə qızardılmıĢ ikinci çörəyin qırıntılarından baĢqa heç nə yoxdur. O, sol biləyimi sıxanda ağrıdan sağ əlimdəki çörəyi sıxıb əzmiĢdim və əlimin barmaqları yağa – əslində, marqarinə, çünki onlar burada əsl kərə yağından istifadə eləmirdilər – bulaĢmıĢdı. – Ġçəri gir və lənətə gəlmiĢ əllərini yaxĢı-yaxĢı yu, – deyə kənara çəkildi və DaniĢ pirojnasından bir diĢlək də aldı. – Ġlahi! Mən pilləkənlə yuxarı qalxdım. Ayaqlarım əsirdi, ürəyim isə klapanları sizan və köhnə porĢenləri boĢalmıĢ mühərrik kimi döyünürdü. Mən mətbəxə – həm də təhlükəsizliyə – açılan qapının dəstəyindən tutan anda Dolan dedi: – Əgər kiməsə desən ki, mən sənin biləklərini sıxmıĢam, onlara deyəcəyəm ki, sən hallüsinasiya – qarabasma – görürsən. Qocalıq xəstəliyinin baĢlanğıcı. Özün də bilirsən ki, onlar mənə inanacaqlar. Əgər biləklərində qançırların olduğuna güvənirsənsə, düĢünəcəklər ki, onu da özün eləmisən. Bəli. Onun dedikləri həqiqət idi. Hə, yenə də qeyd etməliyəm ki, elə Persi də bu sözləri deyə bilərdi, o Persi ki, mənim yaĢlanaraq qocalmağıma və gücsüzləĢməyimə baxmayaraq, nə yollasa cavan və həmiĢəki kimi xəbis qala bilmiĢdi. – Mən heç kimə heç nə demək fikrində deyiləm , – deyə donquldandım. – Deyəsi də bir Ģey yoxdur. Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|