320
tutdu və buradan atəşlə düşmənin mərkəzini biçməyə başladı. Fransızların kəlbətin
hücumu qarşısında düşmən mərkəzi parçalandı. Deyilənlərə görə, ölüm yatağında
olan Britaniya baş naziri Uilyam Pitt (o, 1806-cı ildə vəfat etdi) Avropanın
xəritəsinin bükülüb götürülməsinə göstəriş verərək demişdi ki, sonrakı on il üçün
bu lazımsız bir şey olacaqdır. Bu hadisələrin nəticəsi qitənin sifətini dəyişdirməli
idi. Döyüşdən iki gün sonra II Frants Napoleon tərəfindən qəbul edilməsini xahiş
etdi. O, atəşkəsə nail oldu, bunun üçün Rusiya qoşunları Avstriyadan çıxarıldı və
onun səltənətinin ərazi inteqrasiyasına bu şərtlə təminat verildi ki, o, Rusiya
hökmdarını Böyük Britaniyaya qarşı Fransa ilə yeni ittifaqa girməsinə
inandıracaqdır. Çar birinci təklifi qəbul etsə də, ikincisini rədd etdi. Buna
baxmayaraq 26 dekabr 1805-ci ildə bağlanan Pressburq müqaviləsi Avstriyaya
daha ağır zərbə vurdu, çünki o düşmənçiliyə geniş yol açırdı. Avstriya Venetsiyanı
itirdi və bu ərazi İtaliya krallığına anneksiya edildi və ümumilikdə 3 milyon
əhalinin yaşadığı digər ərazilər daxil olmaqla qonşu dövlətlərə verildi.
Taleyran əbəs yerə Napoleonu inandırmağa çalışırdı ki, Avropanın
mərkəzində yerləşən qüdrətli Avstriya Fransa üçün daha faydalı olacaqdır. Çünki o
Rusiya ilə Prussiya arasında əla tarazlıq faktoru rolunu oynayacaqdı. Napoleon əla
diplomat olsa da, bu ağıllı siyasətçinin qabaqcadan gördüyü imkanı əldən buraxdı.
O, mümkün reaksiyanın qarşısını almaq üçün düşmənin zəifləməsinə üstünlük
verirdi. Digər tərəfdən onu inandırmışdılar ki, Prussiyadan qorxmaq üçün heç bir
əsas yoxdur. Bir neçə gün əvvəl, 5 dekabrda o, Hanover barədəki vəd müqabilində
Prussiyanı müdafiə ittifaqına qoşulmağa dair Şönbrunn müqaviləsini imzalamağa
məcbur etmişdi. Taleyran onun məsləhətinə baxılmadığından narazı qaldı.
Napoleondan və bir az əvvəl Fransanın mənafeyinə hesab etdiyi layihələrindən
uzaqlaşmağa başladı. Napoleon Avropada hökmranlıq edən sülalələrlə siyasi
nikahlar bağlamaq yolu ilə öz müttəfiqlərini konsolidasiya etmək istəyirdi. Onun
qəbul etdiyi oğlu, daha doğrusu oğulluğu Ejen de Boharne Bavariya kralının böyük
qızı olan Avqustaya evləndi. İmperatorun qardaşı Jerom artıq ağılsızcasına
amerikalı Elizabet Pattersona evlənsə də, onu boşadı və tezliklə sərbəst olduqda
Vittemberq hökmdarı Friderixin qızı ilə nikah bağladı. Bununla da o, kral oldu, bu
321
titulu Pressburq müqaviləsinə görə almışdı. İmperatorun qəbul edilmiş qızı
Stefaniya de Boharne Baden hökmdarına verilməyə vəd edilmişdi. Sonra legitim
hökmdarlarla qohumluq ilgəkləri hesabına bağlanmaq mümkün olmayanda,
Napoleon özü krallar yaradırdı. O, elan etdi ki, Neapol Burbonları devrilir və
boşalmış taxta öz qardaşı Jozefi oturtdu. Onun qardaşı Lui Hollandiyanı aldı.
Marşallar da hersoqlar və printslər oldular. Kiçik ölkə olan – Berq Böyük
Hersoqluğu Karolina Bonapartın əri olan Myurata verildi. Digər Nyuşatel
knyazlığı Prussiyadan alınmışdı və Fransa marşalı Lui Bertyeyə verildi. Taleyran
Benvento printsi, Fuşe Otranto hersoqu oldu.
Parisə dönəndə Napoleon dövləti idarəetməsini bərpa etdi, ictimai işlərin
nəhəng proqramı komissiyasını böyütdü, yollar şəbəkəsini inkişaf etdirdi, bunun
hesabına Fransa çalışırdı ki, öz imperiyasının mərkəzinə çevrilsin. Sonralar
Madelen kilsəsinə çevrilən Qələbə məbədinin və Zəfər Tağının tikilməsinə bu
dövrdə başlandı. Onun hakimiyyət dairəsi heç vaxt böyüməsini dayandırmadı. 12
iyul 1806-cı ildə Sen Kluda təsdiq edilmiş müqavilə əsasında Reyn
Konfederasiyası quruldu. Bura krallıqlar, böyük hersoqluqlar, hersoqluqlar və
knyazlıqlar daxil edildi. Onların siyahısına Bavariya, Vittemberq, Frankfurt, Hess-
Darmştadt, Vestfaliya, Baden və digərləri daxil idi. Konfederasiyanın başında
sonuncu Maynts kurfyürstu Delberq dururdu. Bu yüzə yaxın kiçik hökmdarların
əraziləri onun üzvləri arasında yenidən bölündü, bu hökmdarlar yalnız öz feodal
hüquqlarını saxlamışdılar. Buna baxmayaraq, onların öz torpaqlarını sahiblikdən
kənarlaşdırılmasındakı bu tədbir Almaniyanın orta əsrlər quruluşuna səmərəli
qaydada son qoydu və onların birləşməsinin bünövrəsini qoydu.
Reyn Konfederasiyası Fransa ilə müdafiə və hücum ittifaqında idi, Avropada
müharibə baş verdikdə ordunu geyim və sursatla təmin etməli və Napoleonu
protektor kimi qəbul etməli idi.
Ərazilərin belə yenidən bölüşdürülməsindən sonra Habsburqlu II Frans
Alman Müqəddəs Roma imperatoru titulundan əl çəkdi və sonra yalnız Avstriya
imperatoru olan I Fransa çevrildi. Prussiya yeganə dövlət idi ki, yeni Fransa-
Almaniya sazişinə qarşı etiraz edirdi, lakin o Napoleonun ənənəvi düşmənləri
322
arasında buna bir əks-səda tapmadı. Çünki Prussiya keçmişdə onların
müxalifliyindən şikayətləndiyinə görə əziyyət çəkirdi. Yəqin ki, Avropada Fransa
nüfuzunun sonrakı genişlənməsinin sülh yaradılmasının artıq mövcud olan kövrək
imkanlarının xeyrinə kömək göstərəcəyinə bənzəmirdi. Napoleon Böyük Britaniya
və Rusiya ilə ayrıca münasibət qurmaq istəyirdi. Birinci bütünlüklə bundan imtina
etdi, ikinci bir qədər başa düşülməklə yanaşdı və bunun açıqlanmasına imkan verdi
ki, çar I Aleksandr Siciliyanı Burbonlardan almaq üçün Fransa ilə ittifaqa
girəcəkdir, bunun əvəzində isə ona Bolear adalarını güzəştə gedəcəkdir. Lakin
sentyabrda çar öz mövqeyini dəyişdi və Prussiya ilə öz ittifaqını təzələdi. Prussiya
isə bu vaxt Fransaya qarşı müharibəyə girməyə hazır idi. Çar həmçinin Böyük
Britaniya və İsveçlə ittifaqa girdi.
Reyn Konfederasiyasının konstitusiyası axırıncı saman çöpü rolunu oynadı.
Üstəlik Prussiyanı alçaltmaq və onun daxili işlərinə qatışmaq üçün Napoleon bir
dənə də olsun imkanı əldən buraxmırdı. Bir az əvvəl Şimali Alman Dövlətləri
Konfederasiyasının yaradılması barədə Fridrix Vilhelmin layihəsinə o, veto qoydu
və bir az da uzağa gedərək təhqiredici böhtan çap etdiyinə görə Nyüremberqdən
gəlmiş kitab satan Palma ölüm hökmü verilməsini tələb etdi və buna nail oldu.
Prussiya generalları səhvən güman edirdilər ki, onlar Böyük Fridrixin
macəralarını təkrar etmək iqtidarındadırlar. Böyük Fridrix isə iki dəfə Fransanı
alçaltmışdı. Çar onlara bütöv dəstək verəcəyini vəd etmişdi. İspaniya Avstriya ilə
həmrəylini elan etdi və öz ordusunu səfərbər etdi. 14 sentyabrda Fransaya
ultimatum göndərildi, Napoleon isə bu sənədi ancaq oktyabrın 7-də aldı. Bu vaxt o,
şərq əyalətlərinə səyahətdən qayıdırdı. 8 oktyabrda o, Böyük Orduya komandanlıq
edərək prussiyalılara qarşı yürüşə başladı, axırıncılar isə hələ öz qüvvələrini vahid
komandanlıq altında birləşdirməmişdi. Oktyabrın 10-da prussiyalı prints Lui
Fridrixlə general Lanne arasında ilk toqquşma oldu. Manevrdəki fransızların
üstünlüyü düşmənin darmadağın edilməsi ilə nəticələndi. Printsin özü Saalfelddəki
döyüş vaxtı öldürüldü, fransızlar öz irəliləmələrini davam etdirdilər və 14
oktyabrda Yena yaxınlığında Napoleon hohentsollernli prints Fridrix Vilhelmin
başçılığı altındakı 50 minlik qoşuna qarşı döyüşə girdi. Napoleon öz
Dostları ilə paylaş: |