Təsisçi: “Hədəf” nəşrləri Baş redaktor: fil.ü. f d., dos. Şəmil Sadiq Redaktor
Yüklə 9,34 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- – Tək sizə qarşı idi bu münasibətÜmumiyyətlə, necə insan idi
- – Təşkilatçılığı – anladım, bəs yazıçılara münasibətdə necə idi
- – Sizin nəslinizdən olan, o tədbirlərə qatılan cavanlardan Səməd Vurğun şairtək daha çox kimi dəyərləndirirdi
- – Səməd Vurğunla Rəsul Rza arasında hər zaman konflikt olub və ya yaradılıb. Müşahidələriniz sizə nə
canlı yaddaş 79 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 78 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 vurmuşdular. “Azərbaycan” jurnalının baş redaktoru Cəlal Məmmədov. Lənətlənmiş Əkrəm Əylislinin “Mənim nəğməkar bibim” povestinə görə. O vaxt “Azərbaycan” jurnalında nəsrə mən baxırdım. Əsəri oxuyub bəyənmiş, çap olunmaq üçün təqdim etmişdim. Amma o nədənsə yaxın qoymurdu. Növbəti dəfə bu əsəri təklif edəndə Cəlal Məmmədov dedi ki, “Mirzə müəllim Yaltadan məktub yazıb, onuncu nömrədə onun İran inqilabçısı Ruzbeh haqqında əsəri gedəcək. Yazıb bitirmək üzrədir”. Mən də dedim ki, bəlkə o zamana kimi tamamlaya bilmədi, amma bu hazır əsərdir, özü də cavan adamdır. O da mənimlə dalaşdı: “Yəni sən deyirsən ki, Mirzə İbrahimov hələ yazsın, görək necədir?” Dedim: “Əşşi, mən nə vaxt belə söz dedim”. Nə isə... Aradan on beş-iyirmi gün keçdi. Sonra məni Yazıçılar İttifaqına çağırdılar. Bir Kübra xanım var idi, hamıya da “yoldaş” deyirdi. Dedi: “Yoldaş Vidadi, səni yoldaş Mirzə İbrahimov çağırır”. Gördüm Mirzə müəllim qəzet oxuyur, salam verdim, almadı. Qəzeti kənara itələyib, başladı hədələməyə: “Sən özündən çox çıxırsan. Özündən başqa heç kimi bəyənmirsən. Yəni belə yekələnibsən ki, məni saymırsan? Nədi, mənə yazmaq öyrədəcəksən?” İstədim deyim ki, “ay Mirzə müəllim, mən kiməm sizə yazmaq öyrədim, siz bizim müəllimimiz olmusunuz”. Amma o, “yox, sən dikbaşlıq edirsən, baş redaktorla da yola getmirsən...” – deyib qəzəbləndi. Gördüm yox, mükün deyil, qapını örtdüm, çıxdım. Ertəsi gün gələndə dedilər ki, artıq burda işləmirsən. Nəsr şöbəsinin müdiri idim. Ədəbiyyat qəzetinə adi ədəbi işçi göndərmişdilər. Mən də getmədim, yuxarılara yazdım, məsələ uzandı. Bir sözlə, Mirzənin mənə qarşı kini var idi. – Tək sizə qarşı idi bu münasibət?Ümumiyyətlə, necə insan idi? – Çox savadlı, bilikli, mütaliəli adam idi. O dövrün yazıçılarının arasında ikisi xüsusilə mütaliəli idi. Mehdi Hüseyn, bir də Mirzə İbrahimov. Hər ikisi çox savadlı idilər. Mirzə İbrahimov həm də yaxşı təşkilatçı idi. Nazirlər Kabinetinin sədr müavini olmuşdu. Sonr da ali sovetin sədri oldu – Xruşşov devriləndən sonra... – Təşkilatçılığı – anladım, bəs yazıçılara münasibətdə necə idi? – Əslində, o, Yazıçılar İttifaqına 48- ci ildə sədr gəlmişdi – Səməd Vurğundan sonra. “Gənclər günü” adlı bir dərnək yaratmışdı. Bütün ali məktəblərdən ora cavanlar, ədəbiyyat həvəskarları gəlirdilər. Şeirlərini, hekayələrini, tənqidi məqalələrini oxuyurdular. Səməd Vurğundan tutmuş bütün şairlər, yazıçılar o tədbirlərdə iştirak edirdi. Cavanlar oxuyur, onlar qüsurlarını canlı yaddaş 81 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 80 USTAD dərgisi \ Fevral 2016 deyir, yaxşılarını çapa məsləhət görürdülər. – Gənclərə münasibətdə ən xeyirxah olan kim idi? – Biz hamımız çalışırdıq ki, Səməd Vurğun gələn günü şeir oxuyaq. Bütün cavan şairlər... Gözləyirdik, o gəlməyəndə oxumurduq. Çünki o elə aydın, elə yumşaq deyirdi ki, sən nə tələb olunduğunu başa düşürdün. Hətta bir yığıncaqda Səməd Vurğunla Mirzə İbrahimov əməlli-başlı sözə gəldilər. Ağacavad Əlizadə var idi, sonra jurnalın katibi oldu. Kartof haqqında şeir yazmışdı. “Kartof, kartof, nə kartof, çıxıb bir-birinin üstünə kartof”. Təxmini belə bir şeir idi. Səməd Vurğun bunun üstünə əsəbiləşdi ki, “şeiri belə hala qoymaq olmaz. Bu nə mövzudur”. Bunun üstündə Mirzə İbrahimovla mübahisə elədilər. Səməd Vurğun acıq eləyib çıxıb getdi. O zaman biz cavanlar ona daha çox inanırdıq. Həm xoşrəftar idi, həm də yaxşı məsləhətlər verirdi. – Sizin nəslinizdən olan, o tədbirlərə qatılan cavanlardan Səməd Vurğun şairtək daha çox kimi dəyərləndirirdi? – Bəxtiyar Vahabzadəni. Mənimsə iki şeirimi bir yığıncaqda tərifləmiş, sonra özü tərtib etdiyi almanaxda vermişdi. “Anam sən oldun”, bir də “Bənnanın imzası”. Amma “Polyak qızı” şeirimi bərk tənqid eləmişdi. “Gənclər günü”ndə Süleyman Rüstəm də, Məmməd Rahim də olurdu... Rəsul Rza da düz söz deyən idi. O da az-az şeir bəyənirdi. Və sözünü açıq deyirdi. Amma yenə də Səməd Vurğuna gənclər daha çox üstünlük verirdilər. – Səməd Vurğunla Rəsul Rza arasında hər zaman konflikt olub və ya yaradılıb. Müşahidələriniz sizə nə deyir – onların üzdə münasibətləri necə idi? –Hərəsi öz dəst-xəttini müdafiə edirdi. Rəsul Rza sərbəst şeiri dəstəkləyirdi. Hətta bir yığıncaqda Rəsul Rza qayıtdı ki, “Ay Səməd, sənin yazdığın sərbəst şeirlər bu biri şeirlərindən daha güclüdür”. Səməd Vurğunun buna yaman acığı tutdu, təhqir kimi qəbul elədi. Dedi: “Xeyr, mən özümü bədbəxt şair hesab edərəm ki, sərbəst şeirlərim güclü ola...” Bu da Rəsul Rzanın acığına gəldi. Onların arasında ziddiyyət var idi. Amma mən cavan olsam da Səməd Vurğunla məclislərdə çox olmuşam... O heç vaxt Rəsul Rzanın əleyhinə heç nə deməzdi. Mən Rəsul müəllimin yanında olmamışam, ona görə də bir söz deyə bilmərəm... Ümumiyyətlə, Səməd Vurğun kiminsə haqqında mənfi mənada söz danışan deyildi. Cəmi bircə dəfə ondan bu ruhda nəsə duymuşam. İclasdan çıxmışdıq, Səməd Vurğun, Mehdi Hüseyn, Osman Sarıvəlli... Mən də bunlara qoşuldum. Yüklə 9,34 Kb. Dostları ilə paylaş:
|