Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
258
Hər nəğməsi, xoş avazi,
Dodaqlardan getməz dadi,
Dədə Ələsgərin adi.
Ağ aşiğin sazi qaldi,
Alinin da sözü qaldi,
Ələsgərin özü qaldi
Bu torpağin dastaninda,
Yaxin-uzaq dost yaninda.
Ələsgərdir söz ustadi,
Özü oldu öz ustadi.
Yer aldisa tez ustadi,
Ürəklərdə qaldi səsi,
Telli sazi, xoş kəlməsi.
İlham dilə gəldi bir də,
Dil anlayan hər bir yerdə.
Yurd salibdir könüllərdə
Telli sazi Ələsgərin,
Şirin sözü Ələsgərin.
Səadətin aynasidir,
Mərd nəsillər anasidir,
Nə əyilib, sinasidir.
Yaşayacaq, o, artacaq,
Böyük eşqlə yaradacaq.
13.02.1969
Xəyal cığırı – II cı̇ld
259
TƏPƏLƏR
Təpələr dağlara söykənməsəydi,
Dağlarin başina necə çixardiq?
Bəlkə də dağlari çəkib, yixardiq,
Dağlar təpələrə söykənməsəydi.
13.02.1969
BİZ ÖZÜMÜZ YAZMIŞIQ
Üzüm tutmadi deyəm:
«Sevirəm səni, ay qiz!»
Çəkməyib heç qüssə, qəm,
Götürüb qələm, kağiz,
Qəlbimi açdim sənə.
Cavab yazdin ki, mənə:
«Mən də sənin eşqinin
Atəşinə yaniram.
Ölüncə – ölməz əhdim
Sən deyib, sənlə varam!».
Görürsənmi fitnə, kin
Yazisi deyil eşqin.
Kini salib zəncirə
Boğazindan asmişiq,
Ömrümüzü bir yerə
Biz, özümüz yazmişiq.
14.02.1969
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
260
SEVMƏSƏN DƏ...
Özüm də bilmədən ilk gəncliyimdə
Eşqimi axtarib, tapmişam səndə.
Yaşadin, boy atdin hər an qəlbimdə,
Mən səni sevmişəm, sən sevməsən də.
14.02.1969
GƏLSİN
(qəzəl)
Ey gözəl, nəğmə oxu, ömrümüz dada gəlsin,
Nəğməli günlərimiz keçsə də, yada gəlsin.
Nə vaxtdir həsrətini çəkirəm şən səsinin,
Sən oxu, qoy ömrümə səsin imdada gəlsin.
Əzablar çox görmüşəm məhəbbətin yolunda,
Qoyma ki, bircə mahni aha, fəryada gəlsin.
Qəm olsun bizdən uzaq, sən oxu, mən eşidim,
Yaşayaq səadətlə, düşmənə xata gəlsin.
Könlümə düşmən olan əğyarin sərt baxişi,
Kəc baxmasin, bu dəmlər insafasa da gəlsin.
15.02.1969
Xəyal cığırı – II cı̇ld
261
BULAQLAR
Dünyanin hər yerindən,
Yararaq lap dərindən
Qarişiq xəttlər kimi
Qaynayib, çixar sular,
Dəniz və ümmanlara
Üz tutub, axar sular.
Torpağa batar yenə,
Qaynayib, çixar yenə,
Dəniz və ümmanlara
Üz tutub, axar yenə.
Elə bil ki, bulaqlar
İynə olub,
Sap olub.
Güc verərək dizinə
Dəniz və ümmanlari
Tikibdir yer üzünə.
15.02.1969
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
262
MƏN QURBAN OLUM
Sən məni küsdürdün, dəydin qəlbimə,
De, niyə küsmüsən sən, qurban olum?
Küsən də mən olum, barişan da mən,
Təki sən dolanma gen, qurban olum.
Həmişə gülənsən, həmişə şadsan,
Ömrümə, günümə zərli qanadsan,
Mənlə barişmaği bir az uzatsan
Salarsan saçima dən, qurban olum.
Şiltaqliq eyləyib şux əməlinlə,
Toxunma qəlbimin incə telinə.
Dünyada sənin o, şirin dilinə
Hər şeydən qabaqca, mən qurban olum.
15.02.1969
Xəyal cığırı – II cı̇ld
263
MÖVZU AXTARIRAM MƏN
Mövzular tükənəndə...
Baxaraq yerə-göyə,
Qərq olub düşüncəyə,
Dərə keçib, dağ aşib,
Yerlərdən uzaqlaşib,
Mövzu axtariram mən.
Mövzular tükənəndə...
Çəmənliyə çixiram,
Bu aləmə baxiram,
Güllərin yarpağinda,
İncə-zərif tağinda
Mövzu axtariram mən.
Mövzular tükənəndə...
İstərəm şerə dolum,
Bağçaya düşür yolum.
Yazin ilk nəfəsində,
Bülbüllərin səsində
Mövzu axtariram mən.
Mövzular tükənəndə...
Sevgilim düşür yada,
Qaçiram hardasa da
Baxib el gözəlinə,
Siğal çəkib telinə
Mövzu axtariram mən.
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
264
Mövzular tükənəndə...
Gəzirəm səhralari,
Görüb dövləti, vari,
Belə gözəl əməyə,
Təzə şeir deməyə
Mövzu axtariram mən.
Mövzular tükənəndə...
Yer hara, göylər hara!?
Uçuram ulduzlara.
Xəyallardan o tayda,
Marsda, Günəşdə, Ayda
Mövzu axtariram mən.
Mövzular tükənəndə...
Quran əllər var olsun,
Hər vaxt bəxtiyar olsun.
Xalqimizin işində,
Fitri yüksəlişində
Mövzu axtariram mən.
16.02.1969
Xəyal cığırı – II cı̇ld
265
QEYRƏT
İnsan girişdi işə,
Daşdan düzəltdi şüşə.
Şüşəni sindirdilar,
Neçə yerdən qirdilar,
Yenə də itirmədi
Rəngini, safliğini,
Öz mavi varliğini.
Nə qədər kiçilsə də,
Nə ah çəkdi, ağladi,
Şüşəliyini saxladi.
Bəzi kişilər, nədən,
Vəzifədə sinanda
Qul olub vara, ada,
Düşürlər kişilikdən?..
17.02.1969
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
266
ÜFÜQLƏR
Baxiram, baxiram üfüqlərə mən,
Elə bil, yer ilə göy birləşibdir.
Tərpənmir yerindən, qopmur yerindən,
Görəsən yer ilə nə sirləşibdir?
Dünyanin sonuna addimlayiram...
Gedirəm… getdikcə üfüq də gedir,
Sağ-sola, irəli, geri baxiram,
Üfüqlər büsbütün hərəkətdədir.
Nə qədər getsəm də üfüqü yerlə,
Yenə də görürəm gördüyüm qədər.
Deyirəm, üfüqlər bu dərin sirrlə
Yer ilə nə yaman sirləşibdilər?!
Heç qoymaq istəmir, bəlkə üfüqlər
İnsanin ox kimi pis nəfəsini,
Həm mənsəb, həm şöhrət, pul həvəsini
Başqa bir aləmə çixib gedələr.
17.02.1969
Dostları ilə paylaş: |