Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd

Xəyal cığırı – II cı̇ld

355

EVİMİZDƏ GÜL AÇDI

Məclis qurdum, kef etdim,

Hərə bir pay gətirdi,

Mətbəxi, eyvanimi

Gül dəstəsi itirdi.

Bir dostum gətirmişdi,

Nə bir çiçək, nə xələt,

Gətirmişdi mənə o,

Ürək dolu məhəbbət..

Yedik-içdik danişdiq,

Dünyanin gedişindən. 

Bəzisi də söz açdi,

Arabir öz işindən.

Keçdi saatlar, günlər,

Güllər soldu, töküldü.

Keçdi aylar, fəsillər,

Paylar xəyala döndü.

Ürək dostu bilməyib

Payla qədir-qiyməti,

Evimizdə gül açdi

Dostumun məhəbbəti.

06.10.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

356

ÖMRÜMÜZ GÖDƏLSƏ DƏ 

Gödəldikcə ömrümüz,

Arzumuz artir qat-qat.

Yaşayaydiq gərək biz,

Daha uzun bir həyat.

Gödəlsə də, gözəldir,

Mənalidir ömrümüz,

60 ili elə bil,

Yaşayiriq iki yüz. 

Keçmiş bir illik yolu

Bir saata gedirik,

Günəş kimi, Ay kimi

Dünyani seyr edirik.

Mənalidir ömrümüz,

Arzular artir qat-qat.

Yaşayaydiq gərək biz, 

Daha uzun bir həyat.

06.10.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

357

MEŞƏLƏRDƏ 

Dünyanin öz eşqi, öz ahəngi var,

Dağlar meşəsində əlvan rəngi var.

Gözəllik deyilən gəl, bu yerdədir,

Min rəngə boyanir gələndə bahar.

Atir qol-budaği, böyüyür meşə,

Yayilir hər yerə nərgiz, bənövşə.

Güllərin üstündən uçur ki, quşlar,

Meşələr daha da çox gözəlləşə.

Nəğmədə müğənni, sözdə aşiqdir,

Hüsnünə mənim tək yar da aşiqdir.

Bunu mən demirəm, söyləyir ellər,

Meşələr dağlara ilk yaraşiqdir.

Meyvəli ağaclar boynunu əyər,

Sallanib-sallanib torpağa dəyər.

Arabir güzari düşən yolçular

Könlü nə istəsə qoparib, yeyər.

Sular şiril-şiril süzülüb, keçir,

Gah burdan, gah ordan üzülüb, keçir.

Başinin üstündən durna qatari,

Hər bahar, hər payiz düzülüb, keçir. 

Kabab da çəkmişəm çeşmə başinda,

Yazmişam adimi ocaq daşinda.

Gördüm dilbərimin gözəlliyini

Maralin naz ilə sallanişinda.

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

358

Göylərə ucalan hər hündür ağac,

Deyirəm, şairim, burda dastan aç.

Bir yanda bülbülün şirin nəğməsi,

Bir yanda həvəslə oxuyur turac.

Boşaldi qollarim, heç nə vurmadim,

Nə bir gül, nə yarpaq çəkib, qirmadim,

Ceyran sürəyinin hürküşməsinə

Baxmaği gözümdən yayindirmadim.

Bir yanda qirqovul, bir yanda kəklik,

Baxiram, baxdiqca, axir gözəllik.

Bu yerə saz ilə, söhbətlə gəlin,

Oyansin şövq ilə əlvan çiçəklik.

Nur səpir üstünə Günəş də, Ay da,

Gözəllik bu yerdə olubdu peyda. 

Gəzəsən doyunca meşəlikləri

Arzunla, eşqinlə baharda, yayda.

Payiz dövran açir, çixir gərdişə,

Gözəllik yox olur; baxin bir işə!

Neçə aylar sürən vuruşmalardan,

Elə bil, soyulub qayidir meşə.

Dünyanin öz eşqi, öz ahəngi var,

Dağlar meşəsində əlvan rəngi var.

Gözəllik deyilən gəl, bu yerdədir,

Min rəngə boyanir, gələndə bahar.

06.10.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

359

ÜRƏKLƏRDƏ UCALAQ

Ölənin baş daşini

Ya qizil qoy, ya gümüş,

Onsuz da mənasi yox,

O, bir xəyala dönmüş.

Soyuq, bədbin məzara

Zinət vurmaği ataq,

Özümüzü sağ ikən 

Ürəklərdə ucaldaq!

06.10.1969

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

360

YAŞAMAQ ŞİRİNDİR

Yaşamaq şirindir. Kim bilir bunu?!

Bilməyən, başina qan alib, gəzir.

Məhkumdur ölümə hər şeyin sonu,

Hər şeyin başinda bir ölüm gəzir.

Əvəzsiz, qiymətsiz yarandi deyə,

Şirindir dünyada ömür hər şeyə.

07.10.1969

NİŞAN ÜZÜYÜ

Uzaq nəsillərin yadigaridir…

Nişan üzüyünün bir mənasi var.

(Başqa cür desə də, başqa sənətkar,)

Bir qəlbin hamiya xəbərdaridir.

07.10.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

361

QAYALAR

Qayalar eh… bəlkə də,

Yarib, çixib torpaği,

Arxa seçib özünə 

Özündən böyük daği.

Böyük ordular kimi

Düzülüb cərgə-cərgə,

Qarət etmək istəyir

Bəlkə, uzaq bir ölkə.

Hara gedir, bilmirəm?

Necə gedir, bilmirəm? 

Gündüz gedir, bilmirəm?

Gecə gedir, bilmirəm?

Elə bil ki, hər zaman

Səfərdədir, yoldadir,

Qayalar insanlari

Gecələr çox aldadir.

Vüqarlidir igid tək,

Yerində bərk dayanib.

Soyuqda da, qarda da 

Nə qivrilib, nə yanib.

Nə qədər tez qalxiram,

O, səsimə hay verir.

Elə bil ki, ömrümə

Səhər-səhər pay verir.

Qayayla düz dolanaq,

Bulanmasin qəlbimiz.

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

362

Özü qaya olsa da,

Cavablidir səsimiz.

«Çor» deyənə «çor» deyər,

«Can» deyənə deyər «can»!

Deyişəcək bizimlə

Qayalar nə vaxtacan?!.

07.10.1969

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

363

İNDƏN BELƏ 

Azadliq deyilən, əlimizdədir,

Daha gözəl günlər var, indən belə.

Ey azad qəhrəman, vətən eşqinə

Dağlari-daşlari yar, indən belə.

Böyük yaransa da sərvətin adi,

Dünyada ömürün şirindir dadi.

Ağridi ürəyim… dərman olmadi,

Mənə gərək deyil var, indən belə.

Bilirik, nə çəkib keçmiş nəsillər…

Gedib bir dəfəlik o, qara illər.

Atib naləsini, şirin nəğmələr,

Oxusun kamanla tar, indən belə.

Məhəbbət deyilən ömrün Günəşi,

Gözəldir əməli, gözəldir işi.

Salib ürəyimə eşqi-atəşi,

Durmasin kənarda yar, indən blə.

Ucalt! Ey ilhamim, ucalt nəğməni,

Sevindir eşqinlə doğma Vətəni.

Elə atəş ilə yanmişam, məni

Söndürməz nə tufan, qar, indən belə.

08.10.1969

---