Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

538

Yollar, yollar, yamanca

Qarmaqarişiqsiniz,

Sizi tapanda, ancaq

Ömrə yaraşiqsiniz.

Yollar, yollar, a yollar,

Ürək dolu arzular

İndi gəlibdir dilə,

Bəlkə də bilə-bilə

Mən də seçmişəm sizdən

Şeir, sənət yolunu.

Axşam üstü, gah tezdən 

Bu məhəbbət qolunu 

Dolayaraq boynuma

Şeirə, sözə səsləyir,

Gah girərək qoynuma

Ürəyimi izləyir.

Necə düzü, doğrusu,

Könlümün ilk arzusu

Şeir, sənət yoludur,

Elə, buna görə də

Qəlb ilhamla doludur.

Deyirəm, axi, bir də

Bu yolu, bu ilhami, 

Bu şeriyyət dünyami

Həyat göstərib mənə,

Həyat bəxş edib mənə.

1968  fevral

---

Xəyal cığırı – I cı̇ld

539

BİRCƏ ADDIM

Məni qinamasin, qoy heç bir zaman

Həyatdan sadə yol keçib, ölənlər.

Bu, sadə misrani duymasin asan,

Almani turşudub, içib, ölənlər.

Bir də ki, ömrünə bilib, duymadan,

Şöhrəti qiymətli seçib, ölənlər.

Həyatda çoxuna görünməz gəlir,

Ömürdə atilmiş bir kiçik addim

Nə bilir, bir addim nələr yüksəlir?!

(Bunu bilə-bilə şerimə yazdim).

Bəzən də, atanda bir adi addim,

İnsan qocalmamiş beli əyilir.

Bəzən, küçələrdən biz tez keçəndə,

                             tək bircə addim,

Ya ömür dözülməz bir şikəst olur,

Ya da çiçək kimi bir anda solur.

Bəzən, bir səfərdən biz gecikəndə,

                             tək bircə addim,

Min illik arzular viranə qalir,

Çürüdür onu da, ayağa salir.

Həsrətli görüşə əgər geciksən, 

                             tək bircə addim,

Gedir min bir həsrət, qayitmir daha.

Könül qurban olur qüssəyə, aha...

Əgər gecikməsən o görüşə sən,

                            tək bircə addim,

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

540

Arzu qanadlanir, könül dil açir,

Hər dilək, hər istək ətir, nur saçir.

Ağir bir xəstəyə geciksə həkim,

                            tək bircə addim,

Bir həyat puç olur boş sual kimi,

Bu insan duyulur bir xəyal kimi.

Belə bir zamanda tələssə həkim,

                            tək bircə addim,

Qaytarar ölümdən min eşqi, hissi,

Siğişmaz aləmə ürəyin səsi.

Həyat sürətini əgər saxlasa,

                           tək bircə addim,

Kim bilir, dünyada nələr baş verər?..

Nələr öz hökmünü özündə görər?..

Ya da öz yolunda əgər tez atsa,

                           tək bircə addim,

Uzanar yaxşiya yamanin əli,

Ağilli insana deyərlər dəli.

Kim bilir, bəlkə də başqa hökm olar?..

(Bağrimi nə üçün didir suallar?..)

Yazdiqca yazaram «Tək bircə addim»,

Təzə şahə qalxir şeir, söz atim.

Lakin sevməyirəm uzunçuluğu,

(Şair, öz şerinə sən çələng toxu.)

Hökmü çox böyükdür bircə addimin,

Çoxuna çox adi görünsə də bu.

Tək bircə addimda, bəlkə bəxtimin

Oxunur ən böyük sirli məktubu!?.

1968 fevral

---

Xəyal cığırı – I cı̇ld

541

DURA BİLMƏRƏM

Baxiram dünyaya ağ varaq kimi,

Ürəyim tər-təmiz, gül, yarpaq kimi.

Eldən utanmayan bir axmaq kimi,

Heç kəsə mən ləkə vura bilmərəm.

Namussuz, qeyrətsiz ucalim deyə,

Baş əyə bilmərəm hər vəzifəyə.

Əriyib, hər zaman dönsəm də iyə,

Belə pozğun həyat qura bilmərəm.

Qoymaram həsrətdə şeri, sənəti,

Vermişəm mən ona ilk məhəbbəti.

Dostlar! Qinamayin, deyirəm qəti,

Şeirsiz bircə an dura bilmərəm.

1968 fevral

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

542

BAXIŞLAR

Baxişlar könüllərin,

Ürəklərin, qəlblərin

İlk sirdaşi olubdur.

Baxişlar al güllərin,

Ötüşən bülbüllərin

Ürəyinə dolubdur.

Baxişlarda duyulur

Ya bir sevinc, ya bir kin,

Baxişlarda yuyulur

İztirabi sevginin.

Baxişlarin mənasi

Böyükdür dağlar qədər,

(Bizim dağlar sonasi,

Baxişilə, o, dilbər

Verdi mənə ah, kədər.)

1968 fevral

---

Xəyal cığırı – I cı̇ld

543

MƏN ÖLÜMDƏN QORXMURAM!

Zil qaranliq bir gecə,

Söz açiram indicə.

Zəhərli ilan kimi

Ürəyimi çalandan,

Məni dərdə salandan...

Xəyala dalan kimi,

Düşündükcə hər işi,

Duyduqca pis vərdişi

Başimdan qalxir duman...

Bizim böyük asiman

Gözlərimdə qaralir,

Xəyala dalan kimi

Məni yenə qəm alir.

Çoxlarini qorxudur

Ölümün ilk mənasi.

Ürək nalələr udur,

Yanir min-bir dünyasi.

Qəlbən gəlir dilimdən:

Mən qorxmuram ölümdən!

Mən qorxuram inanin –

– Atəşimə qalanin –

Ölümdən də qorxulu, 

Pis, üfunət qoxulu

Gözlənilməz bir işdən,

Evlər yixan gülüşdən...

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

544

Ayağimin altindan

Quyu qazan adamdan,

Nə bilim... neçə min-min

Dustağiyiq əməlin.

Qərəz, necə qandirim?

Sizi necə yandirim?..

Ömrümüzü puç edən,

Arzumuzu heç edən

O iş ki, deyil aşkar,

Onda yaman qorxu var.

Açilir yenə yaram,

Mən qorxuram, qorxuram!..

Nə qədər ki, bu zaman

Yaşadir axmaq insan,

Mən qorxmuram ölümdən!

Mən qorxuram boş başin,

Dost, qohumun, yoldaşin

Pis, yaramaz dilindən,

Firildaği, felindən.

Mən qorxmuram ölümdən!!!

Mən deyirəm düzünü: 

Bütün ömrüm uzunu

Qorxmayacam o vaxt ki,

            gözlənilməz,

                    ən dözülməz

                           hər iş, əməl

Ölüm tək aşkar olsun!

Ölüm tək aşkar olsun!

      Murdar əməl!!!

1968 fevral

---