MA.Deviet Tuvada aşkar edilmiş, üzərində öküz
təsviri olan
daşın dağ keçidində dağ ruhuna
pərəstiş məqsədi ilə
qoyulduğunu göstərilir. Müəllif belə daşların « Ovaa-Daş»
adlandığını qeyd edir.
«Ovaa-Daş» sözünü izah edərkən daş sözünün rus
dilində qarşılığını verir- « kamen». Lakin «Ovaa» sözünə izah
verilm ir . Müəllif Xayırakan (Tuva) dan aşkar edilmiş həmin daşın
M.Ö.III minilliyə aid olduğunu göstərir.70
VA.Alekseyev tarixi mənbələrə və etnoqrafik materiallara
əsaslanaraq göstərir ki, « Ovoo» və ya «Ovaa» dağların başında,
keçidlərdə
olur.
Çox
vaxt
«Ovoo»
kupol
formasında
düzəldilir.İnama görə,»Ovoo» ya çatan hər bir şəxs dayanmalı,
təzim edib oraya kiçik bir daş qoymalıdır. Təsvirdən aydın olunur
ki,
«Ovoo»nun içərsində bəxşiş edilmiş əşyalar, müəyən
müqawəJar (gəlinciklər) və s. olur.71
Ovaa, oba ilə bağlı inamları yekunlaşdıraraq M.Seyidov
belə qənaətə gəlir. «Obo ilə əlaqədar deyilənlərdən belə qənətə
gəlmək olar ki, «Bel» dağın dar keçidində, dağ ruhu, dağ yiyəsi,
dağ tanrısı, çevrə yiyəsi şərəfinə yapma şəkildə yığılmış daş
yığınına da deyilir. Deməli , oba da, bel də dağ ruhunu,
tanrısını,yiyəsini təmsil edir».72
Oxşar inam «Əshabi-Kəhf»də də mövcüdur. Zəvvarlar
yolların kənarlarında daş qalaqlayır, ziyarətgahda isə müəyyən
yerlərdə kiçik daş parçalarını üst-üstə yığılar. «Cənnət Bağı»,
48
«Cənnət Babı» adlanan silindirik formalı məqamda belə daş
%
qalaqları var.
«Əshabi-Kəhf»ə gələn zəvvarlar inanırlar ki, müqəddəs
ocaq onları düşməndən, xəstəlikdən qoruyacaqır. Dağların
qoruyucu xüsusiyyətlərindən bəs edərək Əbdulkadır İnan türklər
arasında rəvayətə əsasən yazır ki, çinllilər çox qorxduqlan türklərin
qüvvət və şövqlərinin mənbəyinin Kutlu Dağ olduğunu anlayaraq
onları bu mənbədən məhrum etməyi düşünürdülər. Çin fağforu
Kiyeliyen adlı qızını türk xaqaının oğluna verməyə, bunun
müqavilində Kutlu dağı istəməyə qərar vermişdir. Yuluntəkin bu
təklifi qəbul
etmiş,
çinlilər də
bu
qayanı
parçalayaraq
məmləkətlərinə daşımışlar. Bundan
sonra türklər dağlardan,
daşlardan, vəhşi heyvanlardan, südəmər uşaqdan: «köç-köç»-
deyə kəsilməyən səslər eşitməyə başlamışlar. Bir anda bütün
sular quıumuş yaşıllıqlar saralmışdır.73
Müqəddəs dağlar və mağaralar səmavi dinlərdə də
mövcudur. Hz.Peyğəmbərimizə
(s.ə.v.) ilk vəh Hira dağında
gəlmişdir. Kainatın fəxri müşriklərin təqibindən Sivr mağarasına
sığınmaqla xilas olmuşdur. Allahın hökmü ilə mağaranın girəcəyini
hörümçək toru ilə tutm uş, girişdə göyərçin bala çıxarmışdı.
Hz. Musa (ə.s.) peyğəmbərə vəhin Turu-Sınada gəldiyi
məlumdur. Hz.İbrahim (ə.s) peyğəmbərin Hz. İsmayıl (ə.s)ı
qurbankəsmə mərasimi də dağda-Mina dağında baş verir.
49
Biz həmişə dağa, daşa müqəddəs kimi baxıldığını
gördüyümüz halda, bəzən dağda hər hansı bədbəxt hadisə baş
verirsə, dağı qarğımağa rast gəlirik: « Səni uçub töküləsən»,
«Yolun bağlansın» və s. «Kitabi Dədə Qorqud»da Buğada bağlı
boyda Dirsə xan (atası) tərəfindən yaralanmış oğlunu axtarmaq
üçün gələn anası oğlunu qan içində tapınca Qazılıq dağına
qarğımağa başladı:
Nə Qazılıq tağı, aqar sənin suların,
Aqar kibi aqmaz olsun.
Bitər sənin otların Qazılıq tağı,
Bitər ikən bitməz olsun.
Qacar sənin keyiklərin, Qazılıq tağı,
Qaçar ikən qaçmaz olsun, taşa dönsün.74
Buğacın anası dağa həyatsızızlıq arzulayır. Çünki oğlunu
həyatsız bilir. Lakin oğlu gözünü açıb bildirir ki, Qazılıq dağına
qarğımasın, onun günahı yoxdur. Əsil suçlu atasıdır. Eyni
zamanda bildirir ki, Hz. Xızır (ə.s.) onun üzərinə gəldi, yarasını
sığallayıb dedi ki, bu yaradan sənə ölüm yoxdur. Dərmanı ana
südü, dağ çiçəyidir.
Göründüyü kimi, Qazılıq dağının çiçəyi ana südü ilə
birləşib Buğacı sağaldır.
«Əshabi-Kəhf»də mağara ilə bağlı inam xüsusi yer tutur.
Yəni «Qurani-Kərim»in məlumatlarından aydın olduğu kimi,
50
mağara əvvəlcədən* mövud imiş. Hələ zülmdən qaçanlardan çox
öncə müqəddəs olduğuna görə ora sığınmaq məsləhət görülür.
Azərbaycanda
dağlıq
zonaların
çoxunda müqəddəs
mağaralar mövcuddur. Xalq arşında «mağara», «kaha», «zağa»,
«köhül» və s. adlarla tanınan «Pir Bənövşə» (Quba rayonu), «Diri
Baba» (Şamaxı), «Ağ Kaha», «Qara Kaha» (Qubadlı) və s.
tanınmış ziyarətgahlar-mağaralar vardır.
İsmayıl Oranlı türklərədə mağara kultundan bəhs edərək
yazır ki, Çoban və köçəbə türkmən topluqlarında mağaralar və
dağdakı oyuqlar kutsal qəbul edilərək «korunak» olaraq istifadə
olunmuşlar. Yasaq olduğu dönəmdə ibadətlərini
gizli olaraq
mağaralarda əda etmişlər.75
Ziyarətdə daşla bağlı inamlar xüsusi yer tutur. Yol boyu
daş qalaqlamaq, «Qitmirin qəbri» deyilən yerə daş qoymaq,
düşmənin daşını atmaq, «Yeddi kimsənə»də daş yapışdırmaq,
Düldülün ayaq izlərinə daş atmaq, Qara daşı ziyarət etmək,
«Damcıxana» və «Cənnət bağı»nda niyyət edib daşları üst-üstə
qoymaq, nəhayət, bəzi adamların niyyət edib buradan kiçik daş
götürüb gətirməsi, niyyət qəbul olunduqdan sonra qurbanla
birlikdə həmin daşın yenidən «Əshabi-Kəhf»ə qaytanlması inamı
vardır.
Buradakı Qara daşla bağlı bir sıra rəvayətlər mövcuddur.
Rəvayətlərdən birində deyilir ki, Ocaqtəpənin pirində yekə bir
qara daş var. «Əshabi-K$hf»də də ondan bir az xırda daş var.
»
51
ш
Dostları ilə paylaş: |