www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
479
deyildir: «İdeoloqlarımızın elmi əsərlərinin heç birində Türkiyə
və Azərbaycan millətləri arasında fərqlərə dair tədqiqata rast
gəlmək mümkün deyil. Bir sözlə, türkçülük ideoloqları mədəni,
sosial və siyasi fərqləri görməməyə çalışırlar. Vaxtilə bu
xəstəlikdən sovet doqmatik marksizmi də əziyyət çəkmiş,
inqilaba bəraət qazandırmaq, həmçinin bazar münasibətlərindən
imtina etmək istəmişdir. Amma gördüyümüz kimi, bunun
nəticəsi bizim üçün acınacaqlı olmuşdur» [155, 33-34].
Bizə elə gəlir ki, H.Əliyevin «biz bir millət, iki dövlətik»
tezisində əsas vurğunun «bir millət», ya da «iki dövlət»in üzərinə
düşməsindən asılı olmayaraq, burada vacib olanı müəyyən
mənada eyni etnik mənşəyi, dili, mədəniyyəti, ədəbiyyatı, tarixi
paylaşmaqla yanaşı, siyasi, iqtisadi, mədəni, hərbi və s. mənalar-
da da bir-birinə dəstək olmalarıdır. Şübhəsiz, bütün bunlar
Türkiyə və Azərbaycan müstəqil dövlətlər kimi başqa
ölkələrlə əlaqələr qurması, ya da dostluq yaratmalarına əngəl
ola bilməz. Türkiyə və Azərbaycan türkləri arasında fərqlərin
olması, o cümlədən türkçülük və azərbaycançılığın
alternativliyi məsələsinə gəlincə, fikrimizcə, bu məsələdə də
obyektivliyə
əməl
edilməli,
yəni,
yalnız
mövcud
gerçəkliklərdən deyil, eyni zamanda ortaq milli tarixi, mədəni,
bir sözlə milli dəyərlərdən də çıxış edilməlidir.
Bu baxımdan türkçülük və azərbaycançılığın bir-birinə
alternativ olması prizmasından çıxış edən gənc tədqiqatçı,
fəlsəfə üzrə fəlsəfə doktoru Əliyar Orucovun «Azərbaycan
xalqı milli özünüdərk yollarında: XIX əsrin sonu – XX əsrin
əvvəlləri» monoqrafiyasında bu məsələ ilə bağlı irəli sürdüyü
bəzi fikirlərlə də razılaşmırıq. Çünki Ə.Orucov bu əsərində
iddia edir ki, o, milli ideologiyaya münasibətdə
F.Ələkbərovdan (yəni bu kitabın müəllifindən) fərqli olaraq,
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
480
480
türkçülüyə deyil, azərbaycançılığa əsaslanmışdır: «Tədqiqatçı
alim Faiq Ələkbərovun «Milli ideologiya probleminə tarixi-
fəlsəfi baxış» (I hissə) adlı monoqrafiyası mövzuya yaxınlığı
ilə seçilir. Amma buna baxmayaraq həmin monoqrafiya
əsasən milli ideologiya məsələlərinin tədqiqinə həsr olunmuş
və
həmin
məsələlərə
türkçülük
nöqteyi-nəzərindən
yanaşılmışdır. F.Ələkbərovun monoqrafiyasından fərqli
olaraq, oxuculara təqdim etdiyimiz monoqrafiya da isə sırf
milli özünüdərk məsələlərindən bəhs olunmuş və burada
türkçülük deyil, məhz azərbaycançılıq ideologiyası önə
çəkilmiş və həmin dövrdə milli özünüdərk prosesi tədqiq
olunaraq, müasir dövrlə azərbaycançılıq baxımından
əlaqələndirilmişdir» [174, 10]. Birincisi, bu müəllif
göstərməmişdir ki, F.Ələkbərov konkret hansı mənada milli
ideologiya məsələlərinin həllində azərbaycançılığa deyil,
məhz türkçülüyə əsaslanmışdır. İkincisi isə, Ə.Orucovun
burada irəli sürdüyü fikrindən belə nəticə çıxsa da ki, milli
ideologiya
məsələsində
türkçülüyə
deyil,
yalnız
azərbaycançılığa əsaslanmaq lazımdır, ancaq onun həmin
kitabının
digər
yerlərində
türkçülüyün
Azərbaycan
Cümhuriyyətinin yaranmasında və milli ideyanın yaşadıl-
masındakı mühüm rolu dəfələrlə qeyd edilmişdir. Ə.Orucov
yazır: «İslamçılıq və türkçülüyün Azərbaycanda geniş vüsət
alması, son nəticədə milli azadlıq mübarizəsinin, milli
oyanışın, milli mənlik şüurunun və milli özünüdərketmənin
inkişafına, yüksəlişinə səbəb olmuşdu» [174, 232].
Qeyd edək ki, türkçülük və azərbaycançılığın
alternativ, yoxsa eynilik təşkil etməsi, yaxud da hazırda
onlardan hansının zəruri olması məsələsində bu ideyaların
ortaq
nöqtələrindən çıxış edən Azərbaycan alimləri
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
481
Ə.Tağıyev,
Ə.Abbasov,
Y.Türkel,
N.Şəmsizadə
və
başqalarıdır. Bu müəlliflər ümumilikdə türkçülük və
azərbaycançılığın sinergizmindən çıxış etsələr də, bəzi
məsələlərdə ziddiyyətli mövqe tuturlar. Burada həmin
ziddiyyətləri göstərməklə yanaşı, onlarla razılaşdığımız və ya
razılaşmadığımız məqamlara da toxunmuşuq.
Məsələn, türkçülük və azərbaycançılığın sinergizmin-
dən çıxış edən Azərbaycan filosofu, professor Əlikram Tağı-
yevin fikrincə, türkçülük və islamçılıq əsasında yaranan və
M.Ə.Rəsulzadə tərəfindən milli ideyaya çevrilən azərbaycan-
çılıq həm etnik-türk ideyası [210, 36], «həm də bir çox milli
etnik ideyaların toplusudur, çünki vətəndaşlıq ideyasıdır,
Azərbaycanda yaşayan müxtəlif aborigen xalqların (türk, talış,
ləzgi, tat, avar və b.) vahid dövlətinin ideyasıdır» [217, 20].
Bu məsələdə Azərbaycan filosofu ilə əsas razılaşmadığımız
məqam odur ki, azərbaycançılıq ilk növbədə, türkçülüyün
ifadəsidir. Ə.Tağıyev daha sonra yazır: «Vaxtilə o
(azərbaycançılıq – F.Ə.) türkçülüyün bir qolu kimi çıxış
edirdisə, burada indi o, artıq türkçülüyü də özündə təcəssüm
etdirir. Yəni azərbaycançılıq bir tək etnik ideya olmaqdan
kənara çıxaraq arıtq dövlət ideya sahəsini də özündə
birləşdirir. Hazırda azərbaycançılıq bir ideya kimi
formalaşmaqdadır və o, respublikanın bütün yerli aborigen
etnoslarının iradəsini ifadə edir» [217, 22]. Fikrimizcə,
Azərbaycan milli ideyasının türkçülüyün bir qolu kimi çıxış
etməsi aydın olsa da, ancaq türkçülüyün sonralar hansı
mənada azərbaycançılığın tərkib hissəsinə çevrilməsi məlum
deyildir. Yəni necə olmuşdu ki, türkçülüyün doğurduğu
azərbaycançılıq sonralar türkçülüyü bir ideya xətti kimi
üstələmiş, hətta onu öz içərisində «əridə» bilmişdir?!
Dostları ilə paylaş: |