www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
482
482
Fikrimizcə, elmi və obyektiv əsaslandırmalar, faktlar olmadan
məsələnin bu cür qoyuluşu doğru ola bilməz.
Bu məsələ ilə bağlı Ə.Tağıyev başqa bir əsərində isə
yazır ki, azərbaycançılığın milli ideya kimi seçilməsi heç də
onun türkçülüyə qarşı qoyulması demək deyildir: «Türkçülük
ümumi, bir qədər də romantik səciyyə daşıyan halda,
azərbaycançılıq daha real və praktiki görünür, yerli xalqlar,
xüsusən də azsaylı xalqlar üçün daha məqbul və cəlbedicidir»
[213, 182]. Maraqlıdır, bəzi müəlliflər, o cümlədən
Ə.Daşdəmirov, Ə.Tağıyev və başqları hansı prinsipdən çıxış
edərək hesab edirlər ki, azərbaycançılığın milli ideyaya
çevrilməsi türkçülüyə qarşı olmaq, yaxud da onun
azərbaycançılığın daxilində «əridilmə»si kimi qiymətləndiril-
məməlidir? Axı belə bir qarşı-qarşıya qoyulma fikri haradan
gəlmiş və bunun kökündə hansı faktorlar dayanır?! Digər
tərəfdən, o türkçülük ümumi, bir qədər də romantik ola bilər
ki, konkretlikdən və gerçəklikdən uzaqdır. Ancaq bunu
Azərbaycandakı türkçülüyə, yəni Azərbaycan türkçülüyünə
aid etmək doğru deyildir. Ən azı ona görə ki, bugünkü
Azərbaycan Respbulikasının sələfi olan Azərbaycan
Cümhuriyyəti məhz Azərbaycan türkçülüyü-azərbaycançılıq
əsasında yaranmışdır. Azərbaycançılıq isə ilk növbədə,
türkçülüyün
siyasi-coğrafi
Azərbaycanda
müstəqil
təcəssümüdür. Ancaq milli ideologiya problemi ilə bağlı
Ə.Tağıyevin o fikri ilə razılaşırıq ki, türkçülük etnik,
azərbaycançlıq isə siyasi-coğrafi millətçilikdir [213, 182].
Bu mənada, hazırda əgər Azərbaycanda türkçülük
varsa belə, o əsla və əsla Azərbaycanda yaşayan talışlara,
ləzgilərə, kürdlərə, udinlərə, tatlara və başqa azsaylı etnik
qruplara qarşı yönəlməmişdir. Əksinə, Azərbaycan türkləri
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
483
həmin azsaylı etnik qruplarla əsrlər boyu barış və xoşgörü
əsasında bir yerdə yaşayaraq ortaq vətəni, mədəniyyəti, adət-
ənənələri paylaşmışlar. Bu gün də belədir, əbədiyyən də belə
olacaqdır. Çünki M.Ə.Rəsulzadənin təbrincə desək, etnik
türkçülüyün özü də mütərəqqi türkçülük olub, bütün etnoslarla
bərabər yaşamağın mümkünlüyünü ifadə edir [186
a
, 172].
Məhz bu faktorlardan çıxış edərək fəlsəfə elmləri
doktoru Rafail Əhmədli də türkçülüyü pozitiv-mütərəqqi
milliyyətçiliklə
eyniləşdirərək
hesab
edir
ki,
hər
milliyyətçiliyin öz adı olduğu kimi türk milliyyətçiliyinin də
adı türkçülükdür. Onun fikrincə, bu mənada, türkçülük türk
millətinin milli mənafeyini özündə əks etdirən dünyagörüşdür:
«Türkçülük türk millətini, onun vətənini, dövlətini sevmək,
türk millətinin birlik və bərabərliyini qorumaq, millətini
yüksəltmək uğrunda əzmlə mübarizə aparmaq deməkdir» [78,
239]. Onun fikrincə, beləliklə türkçülük ideologiyası türklərə
20-ci əsrdə yaşamaq haqqı qazandıran milli dövlətlər bəxş
etmişdir ki [78, 240], onlardan biri də Azərbaycan ideyasıdır:
«Milli-fəlsəfi və ictimai-siyasi fikir milli özünüdərk, milli
oyanışın bilavasitə nəzəri, tarixi-məntiqi ifadəsi deməkdir. Bu
dövrün ən böyük mənəvi uğuru Azərbaycan ideyasının
təşəkkül tapması və şüurlara aşılanması idi. Azərbaycan
ideyası özündə vətənin tərəqqisi, bütövlüyü, azadlığı uğrunda
mübarizə əzmini, istək və arzuları, bu yolda milli həmrəylik,
milli birlik məramını ehtiva etmişdir» [78, 95].
Bu baxımdan azsaylı etnik qruplar məsələsini önə
çəkərək azərbaycançılıq və türkçülük arasında sədd çəkmək,
uçurum yaratmaq nəinki doğru deyil, hətta deyərdim ki,
təhlükəlidir. Ona görə də Ə.Tağıyevin bu məsələlərlə bağlı
sual qoyması ki, vaxtilə türkçülükdən ayrı götürülmüş və Qərb
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
484
484
dövlətləri tərəfindən dəstəklənən osmançılıq ideologiyasının
Türkiyədə özünü doğrultmaması kimi, azərbaycançılığı da
Azərbaycanda belə bir tarixi tale və perspektiv gözləyə bilər,
hər halda bunu, düşünməyə dəyər. Ə.Tağıyev yazır:
«Osmançılığı Qərb ölkələri müdafiə etdikləri kimi
azərbaycançılığı da bir sıra qonşu dövlətlər dəstəkləyirlər.
Onlara görə bu, Azərbaycanı Türkiyədən uzaqlaşdırmaq
vasitəsinə də çevrilə bilər» [213, 184]. Deməli, bütün hallarda
azərbaycançılıq türkçülük və islamçılıq ideyaları ilə bir yerdə
mövcud ola, ancaq zamanın tələbləri və məqsədləri
baxımından müəyyən mənada önə də çəkilə bilər. Bütün
hallarda isə, bu zaman azərbaycançılıq türkçülüyə və
islamçılığa qarşı qoyulmamalı, əksinə ortaq nöqtələrdən çıxış
edilməlidir.
Eyni zamanda, Ə.Tağıyevin bir neçə həmmüəlliflə
(Azər Mustafayev və Məmməd Balayev) birgə irəli sürdüyü
aşağıdakı fikirlərlə isə tamamilə razılaşmaq mümkün deyildir.
Müəlliflər yazırlar: «Azərbaycan xalqı çox mürəkkəb və
keşməkeşli bir tarixə malik olmuş, onun formalaşıb bir
millət halına gəlib çatmasında istər türk, istərsə də qeyri-
türk etnik elementlərin rolu olmuşdur. Ona görə də bu fakt
milli ideya sahəsində xeyli polemikalara səbəb olmuşdur»
[211, 11]. Bizə elə gəlir ki, milli ideya sahəsindəki
problem «çox mürəkkəb» və «keşməkeşli tarix» məsələləri
ilə deyil, Azərbaycan Cümhuriyyətinin şah damarı olan
türklərin milli şüur, milli özünüdərketmə səviyyəsi ilə
bağlıdır. Belə ki, Azərbaycanı müəyyən dövrlərdə əsarət
altında saxlayanlar (çar Rusiyası, Sovet Rusiyası, İran-
Pəhləvi rejimi, İran fars-molla rejimi və b.) ilk növbədə,
burada yaşayan türklərə qarşı assimilyasiya siyasəti
Dostları ilə paylaş: |