______________Milli Kitabxana_______________
dəxli yoxdu, Bağday BağOdEy adları guya heç olnıayıb! Ele "Midiya"dı
vəssəlam!
İlanın Moskvadakı zəhərlisi İosif Vissarionoviç iki tarixçi göndərmişdi
Mirqəzəbin sərəncamına. Cəlladımız özü də öz alimlərimizdən bir neçesinə
professorluq vermişdi, Merdəkanda, Bilgəhdə bağ bağışlamışdı, şəxsən özü
"ustanovka" verə-verə "Azərbaycan tarixi" yazdırırdı. İyirminci əsrin, partiya
tarixinin yazılmağına imkan vermirdi. Çünki Nərimanov, Həmid Sultanov, Baba
Əliyev kimi nadir çekistlərin fəaliyyətləri varıydı; başlarını
yediyi
Hümmətçilərin adlarını partiya tarixindən silməkdən ötrü alimləri daimi
məngənədə saxlayırdı Mirqəzəb. Qədim dövr barədə də şəxsən "ustanovka"
verirdi, sübut elətdirirdi ki, guya nə qədim dilimiz olub, nə ərazimiz, nə də
dövlətimiz. Köçəri qəbilələrdən ibarətiymiş Azərbaycan xalqı! "Türk"
demirdilər! Guya müxtəlif etaik qruplann, qəbilələrin qarışığından əmələ
gəlmişik. Halbuki etnik qrupları özləri köçürürdülər içərimizə! Belə dəhşətli
platformanın müqabilində həqiqətimizi dilimə gətirə bilərdim, ay gözümün
işığı?! Budu bax əmiyin ən böyük cinayəti: həqiqəti həyatı bahasına car çəkmək
əvəzinə özünü qorudu: susdu!.. Məhkəmədə təzə-təzə açılırki, "Şərqə münasibət"
adlanan gizlin siyasi platformanın, gizlin "milli siyasət"in bütün bəlaları Stalinə
bağlıymış! Deyilib sənə, İlanın sadiq təbəəsi keşiş Cuqaşvilinin tərbiyəsindən
çıxmış fateh casuslar başçısıymış İosif adlı, Vissarion oğlu Qrek!
Dönə-dönə yazmaq, təkrar-təkrar car çəkmək lazımdır ki, bəşəriyyətimizin
həqiqət yoluna qayıda bilməməyinin əsas səbəbkarları Qrek-Latın fatehləri
olduğu kimi, "Yer üzündə Ədalət Səltənəti" adlanan UluBağ ƏsƏlMən -
"Solomonovoe tsartstvo" haqqında təsəvvürün yerli-dibli dəyişməyinin
təqsirkarları da məhz Qrek-Latın cahilləridi. Vaxtı çatanda ətraflı danışacam bu
barədə. Hələlik bircə bunu bil ki, Ulu baban Ulu Bağ "OdMən" deyirdi öz
səltənəti Bağdaya. OdMən! Yəni mənim həqiqətim! Tək bircə "Od" sözünün
qrekcə "ki" sözüynən əvəz olunmasından "komun", "kommuna" yaradıblar.
HəmOd -Vahid həqiqət ətrafında birləşən azad AğEy icmalar quruluşunu hərbi
"kommunizm" quldarlıq cəmiyyətiynən əvəz eləyiblər. Budu bax İosif bəlası!
Qrek bəlası! Doktorumuzun öz əliynən yazdığı "Hümmət" proqramını verəcəm
oxuyacaqsan. İnsanı insana qarşı qoymur Nərimanov. Marksizmin, Leninizmin
daxilində Ulu Bağın cəmiyyətinin ab-havasını qoruyub, məhz buna görə də hərbi
kommunizm cəlladlarının "ustanovka"larıynan heç vaxt razılaşmayıb.
______________Milli Kitabxana_______________
Bildinmi niyə susmuşuq "Azərbaycan tarixi" yazılanda?
Nakam dostumuz Nəcəfoğlu da sən kimi danışırdı. Mədədin faciəsindən
sonra hər ay Mərdəkana - bağına çağırırdı məni, dişinin dibindən çıxanı çırpırdı
üzümə: "Gətir tök "Vərəsə"ni bura, sonrasınnan işin yoxdu", - deyirdi. -
"Otuzuncu ildən otuz səkkizinci ilə qədər sandıqda saxladıq. Otuz səkkizdən qırx
altıya qədər Şeyx Xorasan məqbərəsində saxladıq, sonra da divarlara basdıq,
dəfn elədik!" - deyirdi. Fikri buydu ki, mühacirlərdən Moskvaya oxumağa
gedənlərin çamadanlarına doldurub aparıb SSRİ Elmlər Akademiyasının
Şərqşünaslıq İnstitutuna versin, öz köhnə aspirant yoldaşlarından, Bağdayın indi
"Rey" adlanan ƏrEy vilayətindən olduqlarını, əslən EvƏrEy OdƏri ikən təhrif
mühitdə "Yevrey"ə döndüklərini yaxşı bilən şərqşünasların imzalarıynan məqalə
çap elətdirib, Mirqəzəbi fakt qarşısında qoysun. Məhərrəm razılaşmırdı. Deyirdi
"Akademiya da KQB-nin, şəxsən Beriyanın nəzarəti altındadı". "Səbr elə, -
deyirdi, - yoxsa "Vərəsə"ni də güdaza verərsən, özünü də".
Səbr eləmədi rəhmətlik...
Məhərrəmnən mən ən ağır, ən dözülməz günlərimizdə də dözmüşük. Pişəvəri
də
dözümlü
idi.
Nəcəfoğlu
dözmürdü.
Sürgünlərdən,
katalikosların
məktublarından, o teleqramdan sonra banta dönmüşdü.
Əllinci ilin yanvarında Mərdəkanda axırıncı söhbətimiz oldu. Məhərrəmdən
sonra mən də "səbr" deyəndə Nəcəfoğlu konspirasiyanı-zadı da unutdu, qışın
günündə, küləkli gündə pəncərələri, qapıları açdı, qışqırdı ki, "Partlayrram!
Bəsdi! "OdƏr dili" əvəzinə "Midiyanın ölü dili" yazanların arasında gündə min
dəfə ölənəcən bir dəfə ölərəm"... Bəli, əzizim, məhz "ölü dil" yazırdılar
"ustanovka"ynan yazanlar! Əsasları da vardı: Herodotun "Tarix"i: "Midiya!" Nə
"deməkdi? "Atropatan!" Nə deməkdi?! "Astiaq!" Nə deməkdi?!.. - Sultan
papirosu papirosun oduna yandırıb, Səmədə baxdı. - Od-həqiqət, Ər-işıq. OdƏr -
həqiqət işığı! Necə gəlib yer üzünə bu həqiqət işığı? Xalqıyın niyə xəbəri yoxdu
həqiqət işığından? Bircə-bircə danışacam hamısını, idrak verəcəm sənə, idrak acı
balam!
Nakam dostumuz da irdak aşiqiydi...
Nəcəfoğlunun ölümünü də Sultan Əmirlinin növbəti cinayətidi dedilər sənə,
sən də inandın!
Qulaq as, gör necə öldü o, - Mədəd əvəzi Nəcofoğlu!
Səməd öz "korluğunu, nadanlığını, cahilliyini" daha aydın duya-duya, sarsıntı
içində:
______________Milli Kitabxana_______________
-
Bilirəm... Qurban əmi deyib, - dedi. Sultanın dodaqları titrədi.
-
Venasını kəsib. Hə?
-
Hə... Əvvəlcə asıb özünü, ölməyib... sonra vena...
-
Bilmir Qurban! Dildə-ağızda gəzəni demişik Qurbana. Nəcəfoğlunun
necə öldüyünü ancaq o şkafdakı paqonların sahibləri bilirlər.
Məhərrəm Məhərrəmov, Sultan Əmirli, Müslüm... Bir də SSRİ prokuroru
Rudenko... Stalinin, Beriyanın, Mirqəzəbin cinayətlərinin kökü çox dərindi. O
kökü axtarıb tapmaqdan ötrü böyük tədqiqat aparılmalıdı.
Hələlik bircə istintaq qrupu var, o da üzdə olan materiallar əsasında
məhkəməynən məşğuldu. Bizim "xüsusi qrup"umuz ayrıdı. Üç nəfərdən ibarət
idi: Məhərrəm, Saşa, mən. İndi ikimiz hələlik sağıq. Ştabımızın biri Moskvadadı.
Vorovski küçəsində, vaxtilə Nərimanovun yaşadığı binada. Bir də bu gördüyün
mənzildi. Otuz yeddinci ildə atannan mənim əleyhimizə kompaniya başlananda
mənim köhnə çekist yoldaşlarım olurdular burda. Qəza komitəsindən çıxandan
sonra da ÇeKa
1
ynan əlaqəmi kəsməmişdim, gəlib-gedirdim. Qardaşlığım Qılınc
Qurban hər yerdə döşünə döyür ki, "Şeyx qardaşlarını o kampaniyadan mən xilas
elədim". Rəhmətlik Mədəd də elə bilirdi. Həmişə də təəccüblənirdi ki, "Qurbanın
bir teleqramıynan nə əcəb əl çəkdi bizdən Mirqəzəb?!" Nə Mədədə düzünü deyə
bilirdim, nə də Qurbana. Çünki bu yoldaşlarım o vaxtdan Rudenko kimi
adamlarnan bağlıydılar. O vaxtdan konspirasiyadaydıq biz, qardaşoğlu. Çax-çux
"Bacanaq" olub bu üzbəüz mənzildə məskən salandan sonra vəziyyət dəyişdi.
Yoldaşlarımız bircə-bircə yox oldular. Məhərrəmə Bakıdan kənara çıxmağı
qadağan elədilər. Nəinki Moskvayrıan, öz rayonlarımıznan da əlaqələrimiz
kəsildi.
Sonradan
bildik
ki,
rayonlarda
"kommunist"
adı
daşıyan
Hümmətçilərdən dörd yüz nəfəri bircə gecədə qırıb Mirqəzəb! Dörd yüz! Deyilib
bu sənə. Əlavə olunmalıdı ki, mülətin başı kəsildi onda. İyirminci-otuzuncu
illərdə "Internasionalnıy otryad"ın Cənubda qırdığı kadrlarımızdan sonra o dörd
yüz nəfərdən çoxunun elə yerindəcə güllələnməyi, bəzilərinin də birbaş uzaq
Sibirə göndərilməyi belimizi qırdı! "Muğ"lar- Bağlar, hamısı "pantürkist",
"panislamitst" adıynan getdi. Hadisələrin üstünü elə örtdülər ki, nəinki
xalqımızın böyük qismi, hətta indiki çekistlərimizin də
"Çrezvıçaymy Komitet" - Fövqəladə komitə. Dövlət Təhlükəsizliyi Komitəsinin ilk adı.
Dostları ilə paylaş: |