İtikâdî Mezheplerde İman-İslam İlişkisi



Yüklə 0,62 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə4/7
tarix30.10.2018
ölçüsü0,62 Mb.
#76417
1   2   3   4   5   6   7

İtikâdî Mezheplerde İman-İslam İlişkisi 

 

Gümüşhane Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi                                                2012/2, c. 1, sayı: 2  



 

 

109 



bir kişiyi Müslüman olduğu gerekçesiyle ganimetten mahrum bırakmasını Buhârî, 

gerçek  anlamda  islam  olarak  yorumlamamakta,  aksine  bunları  öldürülme 

korkusuyla  veya  başka  bir  nedenle  “teslim  olma”  olarak  değerlendirmektedir.

28

 



Hakiki anlamı dikkate alındığında Buhârî’ye göre iman ile islam kavramları aynı 

mahiyete  sahiptirler.  Buna  bağlı  olarak  o,  amelleri  imana  dahil  etmekte  ve 

selamlaşma,  yemek  yedirme  ve  zekât  gibi  taat  fiillerini  islam’dan  kabul 

etmektedir.

29

  

Kitabu’l-İman  adlı eserinde ‘İman ve İslam’ın Bir Anlama Gelen İsimler 



Olduğuna  Dair  Kitap’tan  Deliller’  başlıklı  bir  bölüm  açan  İbn  Mende 

(ö.395/1004)’ye göre iman ve islam, aynı anlamda kullanılan iki kavramdır. Zira 

Kur’an’da islam övüldüğü gibi iman da övülmektedir. Allah’ın kullarını çağırdığı 

ve  onlara  farz  kıldığı  iman,  Allah’ın  onlar  için  din  olarak  seçtiği  İslam’ın 

kendisidir. Müslüman olan hidayete erdiği gibi  mümin olan da hidayete ermiştir. 

Ona göre  mümin veya  Müslüman isminden herhangi  birine hak kazananın,  iman 

ettiği taat fiillerini işlediği sürece zorunlu olarak diğerine de hak kazanması, iman 

ve islam kavramlarının aynılığını göstermektedir.

30

  

Halîmî’ye  göre  ise  her  ne  kadar  mahiyetleri  farklı  olsa  da  iman  ve  islam 



kavramları,  son  ilahi  dinin  ismi  olarak  aynı  şeyi  ifade  etmektedir.  Zira  “Hayır, 

Rabb’in  hakkı  için  onlar  aralarında  çıkan  çekişmeli  işlerde  seni  hakem  yapıp, 

sonra da senin verdiğin hükme -içlerinde bir burukluk duymadan- tam anlamıyla 

teslim  olmadıkça  inanmış  olmazlar.”

31

  ayeti,  Hz.  Peygamberin  emrine  teslim 



olunmadıkça imanın sahih olmayacağı vurgulamaktadır. Allah’ın Resulüne teslim 

olmak ve ona itaat etmek, Allah’a teslim olmak ve itaat etmektir. İslam’ın hakiki 

anlamı teslim, imanın hakiki anlamı ise tasdiktir. Ancak teslim ile tasdik arasında 

zorunlu  bir  ilişki  bulunmaktadır.  Gerçek  anlamları  farklı  olsa  da  aralarındaki 

zorunlu ilişki nedeniyle  bu farklılık her iki kavramın tek bir dinin farklı isimleri 

olmasına mani değildir.

32

 

İman,  Allah’ın  varlığı  ve  birliğini  tasdik  olarak  kabul  edildiğinde  bu 



tasdik,  itaatları  ifa  etme  gibi  bir  sonucu  zorunlu  kılar.  Çünkü  Halîmî’ye  göre 

ameller  imana  dahildir.  Bu  durumda  itaat  fiilleri  anlamına  gelen  islam  ile  iman 

aynı anlamda kullanılmaktadır. Ancak iman, gizli fiillere; islam ise dışa akseden 

fiillere  isim  olarak  kullanılmıştır.  Yani  iman,  bâtın;  islam  ise  zahirdir.  Zahir’in 

sıhhati bâtında olan ile, bâtındakinin sıhhati ise zahirdeki ile  temin edilebilir. İç 

dışsız, dış içsiz olamayacağı için iman ile islam birbirinden farklı şeyler olmakla 

birlikte aralarında ayrılmaz bir bağ bulunmaktadır.

33

 



                                                           

28

 Buhârî, İman, c. l, s. 12. 



29

  Buhârî,  İman,  c.  l,  s.  9,  12,  16;  Kutlu,  Sönmez,  İslam  Düşüncesinde  İlk  Gelenekçiler  Hadis 



Taraftarlarının İman Anlayışı Bağlamında Bir Zihniyet Analizi, Ankara 2002, s. 136. 

30

 İbn Mende, Kitabu’l-İman, c. 1, s. 321-323; Kutlu, İslam Düşüncesinde İlk Gelenekçiler, s. 138-



139. 

31

 Nisâ 4/65. 



32

  Halîmî,  Huseyn  b.  Hasen,  Kitabu’l-Minhâc  fî  Şuabi’l-İman,  thk.:  Halîmî  Muhammed  Fûde, 

Beyrut 1979, c. 1, s. 42-43. 

33

 el-Halîmî, Minhâc, c. 1, s. 44. 




Yrd. Doç. Dr. Hilmi Karaağaç 

 

Gümüşhane Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi                                                2012/2, c. 1, sayı: 2  



 

110 


Halîmî,  ayetlerdeki  kullanımından  yola  çıkarak  imanı;  îmân  bi’llah

34

  ve 


îmân li’llah

35

  şeklinde  ikiye  ayırır.  Ona  göre  tanımak  ve  bilmek  anlamına  gelen 

îmân  bi’llah,  gerçekliğin  ve  varlığın  tasdikini  anlatırken;  kabullenmek  ve 

benimsemek  anlamında  kullanılan  îmân  li’llah  ise  ispat  edilen  varlığa  boyun 

bükmeyi  ve  O’nun  emirleri  doğrultusunda  hareket  etmeyi  ifade  etmektedir

36



Birincisi, insanı küfürden kurtaran sırf tasdik  yani iman iken ikincisi, bu tasdike 

bağlı  fiiller,  yani  islam’dır.  O,  tasdik,  ikrar  ve  fiili  imanın  ayrılmaz  üç  boyutu 

olarak kompoze eder. Ona göre imanın başlangıcı konumundaki kalbin tasdiki, bir 

imandır.  Kalbin  tasdiki,  iman  olarak  kabul  edildiğinde  bu  tasdikin  dille  ifadesi 

olan ikrar da imandır. Tasdik ve ikrar iman olunca bunların  uygulaması olan taat 

fiilleri de zorunlu olarak iman olur.

37

 Çünkü Halîmî’ye göre kalpte olanın fiillere 



yansımaması  mümkün  değildir.  Sonuç  olarak  itikat,  ikrar  ve  taatin  her  birisi 

imandır ve aynı zamanda da islam’dır.  

Halîmî,  iman  ve  islam  kavramlarının  hem  sözlük  olarak  hem  de  terim 

olarak  farklı  muhtevalara  sahip  olduğunu  kabul  etmekle  birlikte  aralarındaki 

zorunlu  ilişki  nedeniyle  aynı  olduklarını  iddia  etmektedir.  Onun  görüşleri 

incelendiğinde  iman  ve  islamı,  bir  bütünün  iç  içe  geçmiş  parçaları  olarak 

değerlendirdiği görülmektedir.  

İman  ve  islamın  aynı  müsemma  ve  manayı  içeren  ortak  isimler  olduğu 

konusunda Mürcie, Ebu Hanife ve Maturîdîlerle paralel düşünceye sahip  olan ve 

eserlerinde imanla ilgili  konulara özel  bir önem  atfeden  ya da bu konuya ilişkin 

müstakil  eserler  yazan  Buhârî,  İbni  Mende  ve  Halîmî  gibi  selefilerin  bu 

kavramlara yükledikleri içerik diğerlerinden farklıdır. Birinci gruptakiler amelleri 

hem imanın hem de islamın dışında tutarken, selefiler amellerin hem imana hem 

de islama dahil olduğunu kabul etmektedirler. 

Kur’an’da iman ve islam terimlerinin muhtevasının ayetlerin Mekkî ya da 

Medenî  oluşuna  bağlı  olarak  farklılık  arzettiğini  ifade  eden  Fazlur  Rahman, 

Mekkî  ayetlerde  iman  ve  islamın  aynı  manaya  sahip  özdeş  kelimeler  olduğunu 

iddia  eder.  Mekkî  ayetlerde  islam;  Allah’ın  kanununa  teslim  olma

38

,  Allah’ın 



nuru

39

  ve  Allah’ın  rehberliği



40

  ile  özdeşleştirilerek  imanla  aynı  muhtevada 

kullanılmıştır.  Medenî  ayetlerde  ise  islam,  imanı  kapsamakla  birlikte  ek  olarak 

Hz. Muhammed ve ümmetinin dininin ismi olarak kullanılmıştır.

41

 Genel anlamda 



iman  ve  islam  terimleri  Kur’an’da,  Allah’ın  kanununu  kabul  etme  ve  ona  teslim 

olma anlamında bir bütünlük oluşturacak mahiyettedir.

42

 Zira gerçek anlamda bir 



teslimiyetin olduğu yerde bu teslimiyetin kalbî yönünü oluşturan imanın varlığı da 

                                                           

34

 Bakara 2/3, 4, 285; Nisâ 4/136; Tevbe 9/61; Hadîd 57/7. 



35

 Tevbe 9/94; Yusuf 12/17; Müminûn 23/47; Şuarâ 26/111; Ankebût 29/26. 

36

 el-Halîmî, el-Minhâc, c. l, s. 20-23. 



37

el- Halîmî, age, c. l, s. 115. 

38

 Âl-i İmrân 3/52 ve 84; Yûnus 10/52. 



39

 Zümer 39/22. 

40

 En’âm 6/125. 



41

 Âl-i İmrân 3/19 ve 85; Mâide 5/3. 

42

 Fazlur Rahman, Allah’ın Elçisi ve Mesajı-Makaleler -I, çev.: Adil Çiftçi, Ankara 1997, s. 5-7. 




Yüklə 0,62 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə