Kisa üRÜn biLGİSİ

Hastalardaki karakteristik özellikler 
Özel popülasyonlar 
Yaş, cinsiyet veya etnik kökenin masitentan ve aktif metabolitinin farmakokinetiği üzerinde 
klinik olarak anlamlı bir etkisi yoktur.
Böbrek yetmezliği
Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda masitentan ve aktif metabolitine maruziyet, sırasıyla, 
yaklaşık 1,3 ve 1,6 kat artmıştır. Bu artış klinik olarak anlamlı kabul edilmemektedir (bkz. 
Bölüm 4.2 ve 4.4). 
Karaciğer yetmezliği
Hafif, orta derece ve şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda masitentana maruziyet 
sırasıyla %21, %34 ve %6 oranında azalırken, aktif metabolitine maruziyet sırasıyla %20, %25 

---

14 / 16
ve %25 oranında azalmıştır. Bu azalma klinik olarak ilgili kabul edilmemektedir (bkz. Bölüm 
4.2 ve 4.4).
5.3 Klinik öncesi güvenlilik verileri 
Masitentan, köpeklerde terapötik insan maruziyetine benzer maruziyetlerde kan basıncını 
düşürmüştür. 4-39 haftalık tedaviden sonra insan maruziyetinin 17 katı olan düzeylerde koroner 
arterlerde intimal kalınlaşma gözlemlenmiştir. Türe özgü hassasiyet ve güvenlik marjına bağlı 
olarak, bu bulgu insanla ilgisiz kabul edilmiştir.
Fare, sıçan ve köpeklerde masitentan tedavisinden sonra karaciğer ağırlığında artış ve 
hepatoselüler hipertrofi gözlemlenmiştir. Bu değişiklikler büyük oranda tersinir olup, 
karaciğerin artan metabolik talebe olumsuz olmayan adaptasyonu olarak kabul edilmiştir. 
Masitentan, fare karsinojenisite çalışmasında tüm dozlarda nazal kavitenin submukozasında 
minimum ile hafif mukozal hiperplazi ve enflamatuvar infiltrasyona neden olmuştur. 3 aylık 
fare toksisitesi çalışması veya sıçan ve köpek çalışmalarında hiçbir nazal kavite bulgusu 
kaydedilmemiştir.
Masitentan standart 
in vitro 
ve 
in vivo 
test bataryasında genotoksik bulunmamıştır. Masitentan, 
insan maruziyetinin 24 katına kadar maruziyetlerde tek dozdan sonra 
in vivo 
fototoksik 
bulunmamıştır.
2 yıl süren karsinojenisite çalışmaları, sıçan ve farelerde insan maruziyetinin sırasıyla 18 ve 
116 katı olan maruziyetlerde karsinojenik potansiyel ortaya koymamıştır.
Erkek sıçan ve köpeklerle yapılan kronik toksisite çalışmalarında, sırasıyla 11,6 ve 5,8 güvenlik 
marjıyla testiküler tübüler dilatasyon gözlemlenmiştir. Tübüler dilatasyon tamamen tersinirdir. 
Sıçanlarda 2 yıllık tedaviden sonra insan maruziyetinin 4 katı olan dozlarda testiküler tübüler 
atrofi görülmüştür. Sıçanlarda ömür boyu süren karsinojenisite çalışmasında ve köpeklerde 
tekrarlı doz toksisite çalışmasında, sıçanlarda 9,7 ve köpeklerde 23 güvenlik marjı veren 
maruziyetlerde hipospermatogenez gözlemlenmiştir. Fertilite için güvenlik marjları erkek 
sıçanlarda 18 ve dişi sıçanlarda 44 olarak belirlenmiştir. 2 yıla kadar süren tedaviden sonra 
farelerde herhangi bir testiküler bulgu kaydedilmemiştir. Masitentanın insan erkek fertilitesi 
üzerindeki etkisi bilinmemektedir (bkz. Bölüm 4.6).
Masitentan, tavşan ve sıçanlarda test edilen tüm dozlarda teratojenik bulunmuştur. Her iki türde 
kardiyovasküler anomaliler ve mandibular ark füzyon anomalileri tespit edilmiştir.
Masitentanın dişi sıçanlara geç gebelik döneminden emzirme dönemine kadar insan 
maruziyetinin 5 katı olan maternal maruziyetlerde uygulanması, yavru sağkalımında azalmaya 
ve geç intrauterin ömrü sırasında ve emzirme döneminde süt aracılığıyla masitentana maruz 
kalan yavrunun üreme kabiliyetinde bozulmaya neden olmuştur.

---

15 / 16
Juvenil sıçanlara doğum sonrası 4. Gün ile 114. Gün arasında uygulanan tedavi, vücut ağırlığı 
artışında azalmaya neden olarak, gelişim üzerinde sekonder etkilere (testis inmesinde hafif 
gecikme, uzun kemik uzunluğunda tersinir azalma, uzun süreli östrus siklusu) yol açmıştır. 
İnsan maruziyetinin 7 katı olan maruziyetlerde pre-implantasyon ve post-implantasyon 
kaybında hafif artış, ortalama yavru sayısında azalma, testis ve epididimis ağırlığında azalma 
gözlemlenmiştir. Testiküler tübüler atrofi ve üreme değişkenleri ile sperm morfolojisi 
üzerindeki minimum etkiler insan maruziyetinin 3,8 katı olan maruziyetlerde kaydedilmiştir.