38
II FƏSİL
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
meşələrdə bəzən ot bitkilərinə çox az təsadüf olunur. Meşədən
kənarda bitən ağac qruplarında isə az miqdarda kollar və meşə
növlərindən fərqli ot bitkilərinə təsadüf olunur. Beləliklə, meşənin
əsas xüsusiyyəti bitkilərin müxtəlif yaruslarda yerləşməsi, bioloji
müxtəliflik, ağac və kol bitkilərinin
özünəməxsus quruluşa malik
olmasıdır.
Meşədəki çoxmərtəbəlilik (yarusluluq) adi parklarda və bağlarda
olduğundan fərqlidir. Torpağın səthindən başlayaraq ən hündür
ağacların çətirinə qədər müxtəlif mərtəbələrdə yerləşən bitkilər
işığa tələbkarlığı ilə fərqlənirlər. Meşənin çoxmərtəbəli quruluşunda
boşluq tapmaq çətindir. Təbiət hər bir bitki növünü özünəməxsus
şəraitlə təmin edir.
Palıdvələs meşəsində ilk yarusda palıd, ikinci yarusda vələs,
alma, armud, quşarmudu,
üçüncü yarusda qarağat, yemişan, fındıq
dördüncü yarusda zirinc, böyürtkən, itburnu, zoğal, gəndalaş,
beşinci yarusda ot bitkiləri yerləşir. Meşə döşənəyitorpağın üzərin
dəki mamır, mikroorqanizmlər, xəzəl, bitki qalıqlarından ibarət
olub, torpağın münbitləşməsində böyük əhəmiyyətə malikdir.
Eyni zamanda meşə döşənəyi torpağın su
və hava keçiriciliyinin
yaxşı laşmasına kömək edir, buxarlanmanın, güclü leysan yağışları
zamanı sel sularının yaranmasının qarşısını alır. Torpağın su
keçiriciliyinin artması yeraltı suların, çay və bulaqların bol su ilə
təmin olunmasına şərait yaradır.
Azərbaycan meşələri əsasən 5 yarusdan ibarət olub, müxtəlif
hündürlüklü, ağac, kol və ot bitkiləri xüsusi meşə mühitini əmələ
gətirir. Eldar şamı və ya qarmaqvari şamın bitdiyi qarışıq meşələrdə
işıqlanma səviyyəsi toxumdan əmələ
gələn şam pöhrələrinin
inkişafına müəyyən təsir göstərir. İşıqsevən şam meşəliyində
məhsuldar torpağa düşən palıd, vələs və digər bitkilərin toxumları
sürətlə inkişaf edərək meşənin ikinci və üçüncü yarusunu tutur.
Fıstıq və ya cökə ağacları gölgəyə davamlı olaraq sıx meşəlik əmələ
gətirir. Şam ağaclarının toxumları kölgəlik şəraitində zəif inkişaf
edir və kifayət qədər işıq düşmədiyinə görə alçaqboylu ağaclar
əmələ gəlir. Bu halda şam meşəliyi tədricən palıd və digər ağaclarla
əvəz olunmağa başlayır. Akademik Həsən Əliyev Kiçik Qafqazın dağ
yamaclarında qarmaqvari şam meşəsinin zaman keçdikcə digər
ağac növləri ilə əvəz olunmasını bu səbəbdən izah edirdi.
Meşənin birinci yarusunda yerləşən ağaclar müəyyən əlamət
lərə görə digər bitkilərdən fərqlənir.
Əsasən meşə örtüyü üçün bu
bitkilkər təyinedici edifikator rolunu oynayır və meşənin ümu
mi ekoloji vəziyyətini əks etdirir. Birinci yarusda hündür boylu
39
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
II FƏSİL
ağaclar (palıd, vələs) erkən yazda yarpaqlar əmələ gələnə qədər
çiçəkləyir. Çiçəkləri nisbətən xırda olub əsasən külək və həşərat
vasitəsilə tozlanır, yetişmiş meyvələrdəki toxumlar külək və quşlar
vasitəsilə yayılır. Meşənin ikinci və üçüncü yarusunda yerləşən
nisbətən alçaqboylu ağac və kollar (fındıq istisna olmaqla) yazın
sonunda çiçəkləyir.
Bu bitkilərin ağ rəngli, parlaq çiçəkləri toran
meşədə diqqəti cəlb edir və daha çox həşəratlarla tozlanır. Toxum
və meyvələri isə quşlar, heyvanlar vasitəsilə yayılır.
İnsan tərəfindən yaradılan süni meşədə əlverişli şəraitdə 100
150 ildən sonra cərgə ilə əkilmiş ağacların altında yeni ağac
növləri, meşəaltı kollar və ot örtüyü əmələ gəlir. Yeni salınan meşə
zolaqlarının inkişafı təbii meşədən fərqli olaraq bir neçə mərhələdə
gedir. Fərdi inkişaf mərhələsində toxumdan becərilən cavan
ağacların çətiri tam inkişaf edib qovuşmur. Belə halda ağaclar ətraf
mühitin əlverişsiz təsirlərinə daha çox məruz qalırlar.
Zəif inkişaf
etmiş bitkilər davam gətirməyərək məhv olur.
35 ildən sonra bitkilərin kollanma dövrü başlayır. Ağaclar
sürətlə inkişaf edib, çətirləri sıx qovuşur. Qonşuluqdakı ağaclar
arasında rəqabət hər bir ağacın boyatma və inkişafını sürətləndirir.
1025 ildən sonra yeni salınmış meşə sahəsi gur inkişaf etməyə
başlayır. Güclü rəqabət şəraitində buradakı ağaclar maksimal
hündürlüyə çatıb, budaqları və yarpaqları sıx inkişaf edir. Bu dövr
meşə massivinin gur inkişafı mərhələsidir. Ağaclar yağıntının çox
hissəsini hopdurub saxlayır və buxarlanmaya
çoxlu miqdarda
rütubət sərf edir. Bu mərhələdə ağacların kök sistemi tam inkişaf
etməmiş və torpağın dərinliyinə sirayət etməmiş vəziyyətdədir. Bu
zaman sıx kollanma şəraitində bəzi xəstəliklərin asanlıqla yayılması
müşahidə olunur. Ağacların sıx çətiri arasından günəşin şüaları az
miqdarda keçdiyinə görə daha zəif ağaclar məhv olub quruyur və
nəticədə seyrəlmə baş verir.
Yetkinlik mərhələsi (2060 il) ağacların meyvə əmələ gətirdiyi
dövrə təsadüf olunur. Kifayət qədər formalaşmamış kök sisteminə
malik zəif ağacların məhv olması və yaxud güclü qonşu ağaclarla
rəqabətə davam gətirməyərək inkişafdan qalması müşahidə olunur.
Kök sistemi yaxşı inkişaf etmiş ağaclar məhv olmuş bitkilərin yerini
tutur. Yıxılan ağacların
yerində yaranan boşluqlarda, yəni meşə
“pəncərələri”ndə inkişaf edən cavan pöhrələr yeni həyata qədəm
qoyur.
Növbəti daha uzun inkişaf mərhələsi bərpaolunma adlanır. Bu
zaman qocalmaqda olan yetkin ağacların davamlılığı azalır, onların
boy atması dayanır. Meşəaltı bitkilər gur inkişaf edir və cücərmiş