54
II FƏSİL
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
Çaytikanı meşəliyi Zəngilan rayonununda ümumilikdə 380
ha sahədə yayılmışdır. Samur çayı boyu50 ha, Girdmançay boyu
100 ha, Göyçay boyu100 ha, Qaraçay boyu50 ha, Vəlvələçay
boyu80 ha, Kiş və Çin çayları boyunca geniş yayılmışdır. Qiymətli
dərman bitkisi kimi xüsusi əhəmiyyətə malikdir (Təhməzov B.H.,
Yusifov E.F., Əsədov K.S., 2004).
Meşənin təsviri. Meşə taksasiyası
Meşəni təsvir etmək üçün meşə sahəsinin pasportu tərtib
olunur. Meşə pasportunda meşənin ümumi vəziyyəti əks etdirilir.
Meşə taksasiyasında ağac və kolların adı ixtisarla baş hərflərlə
göstərilir. Ş.şam, Vvələs, Ppalıd, Ccökə, Aardıc və s. Məs;
3Ş2C3P,V,Qr,Qv. Bu formul göstərir ki, meşə bitkiliyində hər 10
ağacdan 3 şam, 2 cökə, 3 palıd, vələs, quşarmudu və qovaqdan
ibarətdir. Mürəkkəb meşələrdə 6P4V+F+C tərkibi meşənin 60%
palıddan, 40% vələsdən, təktək fısdiq və cökə ağaclarından ibarət
olduğu göstərilir.
Meşə massivi xüsusi sahələrə kvartallara bölünür. Xüsusi
sxem üzrə kvartalların nömrələri şimaldanqərbə doğru başlayır və
cənubşərqə doğru artır. Buna görə də məhəllə sütununa əsasən
qütbləri təyin etmək olar. Kiçik rəqəm olan hissə şimala, böyük
rəqəm olan hissə cənubu göstərir. Əgər öyrənilən sahədə müxtəlif
tipli meşələr varsa, hər bir kvartal 1020 kiçik sahəyə bölünür.
Meşənin bərpası təbii və süni üsulla həyata keçirilir. Əgər yanğın
zamanı kiçik meşə sahəsi məhv olubsa, burada təbii özünübərpa
prosesi gedir. Yaxınlıqdakı sahədə bitən ağac və kolların toxumları
zərər çəkmiş meşə sahəsinin bərpa olunmasına imkan yaradır.
Əgər meşənin böyük bir hissəsi yanğın və ya digər təbii fəlakət
zamanı məhv olubsa, ilkin olaraq əsməqovaq, şam, söyüd və digər
sürətlə inkişaf edən ağacların toxumlarına məskən olur. Sonradan
həmin ərazidə palıd, ağcaqayın, vələs, fıstıq bitkiləri bərpa olunur.
Bu qayda üzrə meşənin təbii bərpa prosesi davam edir. Meşənin
təbii bərpası təbii yolla meşə bitkilərinin yeni nəslinin əmələ
gəlməsidir. Belə bərpa olunmanın bir sıra mühüm xüsusiyyətləri
vardır:
•
Daha yaxşı uyğunlaşmış bitkilər salamat qalır;
•
Çarpaz tozlanma nəticəsində genetik cəhətdən tam dəyərli,
davamlı bitkilər formalaşır;
•
Bu şəraitə uyğunlaşan bitkilərin salamat qalması ehtimalı
yüksək olur;
55
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
II FƏSİL
•
Bitkilər müxtəlif rütubətlilik, işıqlanma və rəqabət şəraitində
inkişaf edib, ekosistemdə müvafiq mövqe tuturlar.
Süni bərpa olunma tükənmiş ərazilərdə meşə bitkilərinin insan
tərəfindən qələm və toxumdan artırılması yolu ilə həyata keçirilir.
Meşənin bərpa olunması iki mərhələdə gedir: hazırlıq və sonrakı.
Hazırlıq mərhələsində meşə örtüyünün altında xidməti qırmalar,
törtöküntünün təmizlənməsi həyata keçirilir. Sonrakı bərpaolunma
prosesi meşənin əvvəlki tipinə uyğun bitkilərin əkilməsi ilə aparılır.
Bərpaolunma 2 üsulla həyata keçirilir. Toxumla bərpaolunmada
bitki toxumlarının səpilməsi yeni bitkinin inkişafına kömək edir.
Təbiətdə özözünə bərpa prosesi əsasən toxumla gedir. Toxumdan
inkişaf edən ağaclar hündürboylu və mühit amillərinə qarşı davamlı
olurlar. Buna görə də meşəbərpa işlərində digər üsullara nisbətən
bitkilərin toxumla artırılmasına daha çox üstünlük verilir. Toxumla
artırılan palıd ağacının həyatının ilk ilində kökü 11,5 m dərinliyə
gedir. Gövdənin hündürlüyü 25 sm olur. Qısa müddət ərzində
əsməqovağın toxumları 12 km, tozağacı 0,51 km, göyrüş 100
150 m, şam 50 m ərazidə yayılır. Meşə bitkiləri vegetativ üsulla
kök, gövdə pöhrələri, qələm və tinglər vasitəsilə çoxaldılır. Çox
vaxt qırılmış ağacın kötüyünün ətrafında kökdən zoğlar inkişaf edir.
Gələcəkdə bu zoğlar cavan ağaclara çevrilir. Palıd, cökə, göyrüş,
qovaq, qızılağacın özünübərpası bu üsulla gedir. İynəyarpaqlılardan
yalnız giləmeyvəli qaracöhrə pöhrə verir.
Meşə mühiti
Meşə biosferin əsas komponentidir. Meşə ətrafa atılan sənaye
tullantılarını neytrallaşdırır, torpaq eroziyasını aradan qaldırır və
onun münbitliyini artırır. Yaşıl bitki örtüyü havada olan tozu tutub
saxlayır, yaşayış məntəqələrinin ətrafında səsküyü zəiflədir. Alimlər
haqlı olaraq göstərirlər ki, insanların sağlamlığının, torpağın, suyun,
havanın, faunanın, floranın qorunmasında bütün ekosistemlərdən
ən əhəmiyyətlisi məhz meşələrdir. Meşə istirahət və müalicə üçün
əvəzolunmazdır. Müəyyən edilmişdir ki, 1 ha palıd meşəsi 56 ton,
fistıq meşəsi il ərzində 68 ton, şam meşəsi 38 ton tozu öz çətirlərinin
arasından süzdürüb təmizləyir. 1ha meşə il ərzində havaya 2 ton
oksigen buraxır. Buna görə də şəfa mənbəyi olan meşələrə vurulan
yaraları sağaltmaq üçün insanlar da əllərindən gələni etməlidirlər.
Zərərçəkmiş meşə sahəsini bərpa edərkən ilk növbədə qonşu
sahədə yaşayan bitki və heyvanları da nəzərə almaq lazımdır.
Bərpa olunan sahə ilə digər qonşu sahələr arasındakı təbii landşaft
56
II FƏSİL
MƏKTƏB MEŞƏÇİLİYİNİN YARADILMASI
elementlərini qorumaq və bərpa etmək lazımdır. Məsələn, biri
birindən təcrid olunmuş meşə sahələri arasında meşə zolaqları
salmaqla bir çox növlər üçün müvəqqəti sığınacaq yeri və ya
miqrasiya zonası yaratmaq olar. Bu qayda üzrə birbirindən çox
aralıda yerləşən meşəlikləri vahid şəbəkədə birləşdirmək olar.
Hər bir canlıya yaşamaq və nəsil vermək üçün nə lazımdır? Əlbəttə
ki, hava, su, qida, yaşayış yeri və eyni növdən olan digər canlılarla
əlaqəsi təmin olunmalıdır. Digər mühüm amil yaşayış mühitidir.
Yer üzərində yaşayan bitki və heyvanların tükənməməsi üçün
onların əlverişli şəraitdə yaşamaq imkanı qorunmalıdır. Əgər
müxtəlif heyvan və bitki populyasiyalarının arasında irsi məlumat
mübadiləsi olmasa tənəzzülə doğru gedərək tükənə bilər. Hər bir
canlının yaşayış mühiti ətraf aləmin müxtəlifliyini əks etdirməklə
vahid canlı şəbəkəni təşkil edir.
Bir çox bitki və heyvan növləri üçün kifayət qədər böyük meşə
sahələri tələb olunur. Meşə sahəsində yanğın və ya digər əlverişsiz
təsirlər nəticəsində boşluqlar yarandıqda canlıların yaşayışı çətin
ləşir. Çol heyvanları meşədə gəzə bilmədikləri kimi meşə heyvanları
da açıq şəraitdə gizlənməkdə çətinlik çəkirlər. Lakin həm meşə,
həm də çöl heyvanları üçün antropogen amil əsas təhlükə olaraq
qalır. Geniş əkin sahələri, otlaqlar, nəqliyyat yolları, elektrik xətəri,
yaşayış məntəqələri bu canlılar üçün keçilməz səddə çevrilir.
Təbii şəraitdə insan tərəfindən pozulmamış landşaftda ekoloji
şəbəkə formalaşır. Meşə zolaqları salınarkən flora və fauna növləri
nin həyat şəraitini yaxşılaşdırmaq üçün bir sıra şərtlər nəzərə
alınmalıdır. Təbii meşə ekosistemlərində bəzi növlər edifikator, yəni
təyinedici növ hesab olunur. Palıd meşəsində şabalıdyarpaq palıd
ağacı birinci yarusun, fındıq kolu üçüncü yarusun, zümrüdçiçəyi
– dördüncü yarusun edifikatorudur. Ekoloji pozuntu baş verdikdə
ekosistemdə yad növlər meydana çıxır.
İlk öncə yaxınlıqda olan meşə massivlərini birləşdirmək üçün
yerli floradan olan bitkilərdən ibarət meşə zolaqları salınmalıdır.
Bunun üçün biribirindən müəyyən məsafədə olan meşəliklərə yaxın
sahədə 58 cərgədən ibarət meşə zolağı salınır. Bu cərgələrin mərkəzi
hissəsindəki boş tala zaman ötdükcə təbii yolla bərpa olunur.
Meşə zolağında bitən ağacların arasında müxtəlif kol bitkilərini
əkib zolağı genişləndirmək olar. Bu zaman mütəxəssislərin məsləhət
lərindən faydalanmaqla bitki qruplaşmasında müxtəlif növlər arasında
qarşılıqlı əkaqəni nəzərə almaq lazımdır. Əkin sahələrinin kənarında
salınan meşə zolaqları məhsul yığımı və digər kənd təsərrüfatı işləri
zamanı quşların və heyvanların sığınacaq yerinə çevrilərək onların
yaxınlıqdakı meşələrə miqrasiyasına kömək edir.
Dostları ilə paylaş: |