200
Beləliklə, mən dediyim kimi də Çingizxanla bağlı danışmaqdan
imtina etmişdim. Amma, Çingiz Aytmatov barədə xatirələri yazarkən
onun mətbuatda “əzişdirilməsinə” səbəb
olan problem barədə söz
deməmək ümkün deyil. İkincisi, Muxtar Maqauin “Jarmak” adlı bir
poman yazıb ki, tərəfdarları onu tərifl əməkdən, “dahiyanə əsər” ad-
landırmaqdan yorulmurlar. Mən bu romana anormal personajlardan
biri – Muştar Makanov kimi daxil edilmişəm. İstedadlı qazax na-
sirlərindən biri – Dulat İsabekov bu romanı ruhu olmayan əsərlər
sırasına aid edib. Şair və ədəbi tənqidçi Amanxan Alimulı isə belə
rəy bildirib:
“Maqauinin “Jarmak”-ını oxudum. Bədii ədəbiyyat
dili və stili qətiyyən olmayan sıradan bir qəzet informa-
siyası kimi oxunur. Həm də “acı həqiqət” adı ilə maska-
lanıb ürəklərə kin salır. Onda bədii əsərə aid heç nə yox-
dur. Millətçilik qiyafəsinə bürünüb canavar kimi şübhə ilə
ətrafa baxmaq - əsas süjet xətti bundan ibarətdir”. («Ak
jelken» jurnalı, № 7, 2009-cu il.)
Üçüncüsü isə bu günlərdə bir qəzetdə yazılmışdı ki, Bekdil-
da Aldamjarovun özünün şəxsi mətbəəsi
var və fərəhlə bildirilir-
di ki, onun əsərlərinin 16 cildlik toplusu nəşr olunacaq. Kitabların
üzlüklərinin şəkilləri də dərc olunmuşdu. Düzdür! Kim buna nə deyə
bilər ki? Qoy maddi cəhətdən, artsın, möhkəmlənsin, qoy tərəqqi et-
sin! Kimə lazımdır mətbəə nədir, heç velosipedi də olmayanlar, millət,
həqiqət, ölkənin maraqları barədə daim hay-küy salanlar? Əksinə,
indi hakimiyyət məni kimilərə qarşı açıq və ya
gizli surətdə fəaliyyət
göstərənləri dəstəkləyir. Bu 16 cildlk toplunun məzmununa baxsaq
görərik ki, oradakı məqalələrin xeyli hissəsində Çingiz Aytmatov ələ
salınaraq saxta puldan da dəyərsiz bir şey kimi qiymətləndirilib, mən
isə ümumiyyətlə şairlər siyahısından çıxarılmışam. Bundan başqa
A.Nurpeisov, M.Makataev, K.Mırzaliev, O.Bokey və başqa ədəbi-
yyat xadimlərinin şərəf və ləyaqəti alçaldılıb. Səhv etməmişik. Bu
202
MUSREPOVUN IKI QƏHRƏMANLIĞI
VƏ UĞURSUZ MƏHƏBBƏTI BARƏDƏ.
Qeyri-adi zövqün bəlası
və ya Hacımukanlar
və bildirçin istedadı
barədə düşüncələr
“Cinayətkarlarin” DYP əməkdaşlariı
tərəfi ndən saxlanışlması
Biz Aytmatovla tez-tez yaxın-uzaq məsafəyə səyahətə çıxırdıq.
Bəzən Bişkekdən Almatıya və ya Daşkəndə gedirdik, hərdən bizi
qırğız torpağındakı bir-birindən xeyli aralı olan şəhərlərə və aullara
qonaq çağırırdılar. Birlikdə yollarda keçirdiyimiz vaxtı hesablam-
aq mümkün deyil. Həmişə də yolun çox hissəsini Aytmatov yatardı.
Əvvəllər mən lap inciyirdim də. Bu və ya digər mövzuda söhbətimiz
elə təzəcə qızışmağa başlayırdı ki, onu yuxu aparırdı. Onun bu xas-
iyyəti barədə aramızda bir dialoq olmuşdu. “Uçurum üzərində ovçu
fəryadı” kitabımızda da bu mövzuya toxunulub:
“AYTMATOV. Yuxular məni izləyir. Bilmirəm nə
möcüzədir: gözlərimi yuman kimi cazibəli yuxuların əsir-
inə çevrilirəm. Səhərə yaxın gah sevincli, gah da kədərli
halda yuxudan oyanıram. Yuxuda mənə doğma olan insan-
ları, vaxtilə sevincimi, kədərimi bölüşdüyüm yaxınlarımı
görəndə sevinirəm. Hərdən şəxsən tanış olmadığım, amma
ruhən çox yaxşı tanıdığım dahi şəxsiyyətlər yuxuma girir.
Gizlətməyəcəyəm, iki dəfə həkimə də müraciət eləmişəm.
Onlar deyir ki, psixikam tam qaydasındadır. Buna baxma-
yaraq, gözlərimi yuman kimi yenə rəngarəng hadisələrin
və xəyalların əhatəsində oluram...
ŞAXANOV. Şıke, sizə bir dost kimi deyirəm ki, burda
baş sındırmağın mənası yoxdur. Düşünürəm ki, bu güclü
fantaziya, dərin hissiyyatla əlaqəlidir. Və bir qədər də eh-
203
tiyatlı olmalısınız... Yəqin yuxu görməsəniz, siz bu günkü
yaradıcılıq imkanlarınızı itirəcəksiniz...”
Aytmatovun daha bir xüsusiyyəti – o, maşının dəlisovcasına
sürülməsini xoşlamasdı. Sürücü sürəti saatda 110-115 kilometrdən
yuxarı qaldıranda onu məzəmmət edərdi. Məni bu astagəllik lap
özümdən çıxarardı. Aytmatov mürgüləyən kimi sürücüyə deyərdim
ki “qazı bas”. Şıken tez yuxudan ayılardı.
Mən sürücü ilə gizli
danışıq üçün yeni sözlər fi kirləşirdim, amma o, bizim kələyimizin
üstünü tez açırdı.
Bir dəfə Daşkənddən Bişkekə gedirdik. Bu dəfə Şıken az yatırdı.
Bizim aramızda mənəvi cəhətdən qəliz və vacib problemlər barədə
maraqlı söhbət başladı. Tədricən söhbət gəldi çıxdı Qabit Musrep-
ovun üstünə.
- ümumən götürəndə sən də bilirsən ki, mənim qazax ədəbi-
yyatının klassikləri Muxtar Auezov,
Sabit Mukanov, Qabit Musre-
pov və Qabiden Mustafi nlə yaxşı münasibətlərim olub, - Aytmatov
dedi. – Amma bu şəxsiyyətlər arasından yalnız Muxtar Auezov-
la mənəvi yaxınlıq hiss etmişəm. Bana baxmayaraq, bizim söh-
bətlərimiz ədəbiyyat, tarix, siyasət çərçivlərindən kənara çıxmazdı.
Sən isə Qabit Musrepovla xüsusilə yaxın idin. Ölüm yatağında o,
qazax xalqına son vəsiyyətini məhz sənə deyib. Yadıma gəlir, sən
cavanlığında deyərdin ki, vətəndaşlıq
və dürüstlük cəhətdən Musre-
povu qazax yazıçıları arasında ən yüksəkdə qoyursan...
- Bəli, və bu mövqeyim dəyişməyib, - mən dedim. – Az qala
bütün tanınmış yazıçıların qorxaqlıq nümayiş etdirdiyi bir vaxt,
Musrepov iki dəfə qəhrəmanlıq göstərib. Biri budur. Məgər otuzu-
ncu illərin əvvəllərində qazax torpağında süni şəkildə aclıq yaradan
Qoloşekin deyildi? Qazaxıstanda kollektivləşmə illərində, o cüm-
lədən Qoloşekinin səkkiz illik idarəetməsi dövründə 4100 000 qazax
acından ölüb. Partiya rəhbərinin bu qanlı əməllərini o vaxt Qazax-
ıstan Mərkəzi İcraiyyə komitəsinə rəhbərlik
edən Yeltay Yernazarov
kimi xalqın arasından çıxanlar da dəstəkləyiblər. Öz əməllərinə haqq