.
123
vasitəsilə müəssisənin sərəncamında olan resurslardan
əlverişli istifadə etməklə gəlirliyin təmin olunmasıdır.
Menecment ictimaiyyətlə əlaqələr müəssisələrinin
fəaliyyəti üçün elə şərait yaratmalıdır ki, mənfəət müəssi-
sənin fəaliyyət göstərməsinin səbəbi yox, onun səmərəli
fəaliyyətinin nəticəsi olsun. Bunu isə yaradılan əmtəə və
göstərilən xidmətin istehlakçıların tələbatını nə dərəcədə
ödəməsindən asılı olaraq bazar müəyyənləşdirir.
Göstərilənlərin təmin olunması ilə əlaqədar olaraq
ictimaiyyətlə əlaqələr sahələrində menecmentin vəzifələri
aşağıdakılardır:
1) işçi heyətinə daha yaxşı iş şəraiti yaratmaq, möv-
cud imkanlar daxilində onların əmək haqqını yüksəltmək;
mədəni fəaliyyətin bütün səviyyələrində yoldaşlıq, əmək-
daşlığı qurmaq; yaradıcılıq mühiti yaratmaq; maddi həvəs-
ləndirmə sistemini həyata keçirmək;
2) yüksək ixtisaslı kadrlardan istifadə etməklə yeni
texnika və texnologiyaya yiyələnmək;
3) ictimai təşkilatların bütün bölmələrinin fəaliyyə-
tini əlaqələndirmək, müəssisənin səmərəli fəaliyyət göstər-
məsinə nəzarət etmək;
4) ictimai təşkilatlara təsir göstərən daxili və xarici
mühit amillərini nəzərə almaqla müəssisənin gələcək inki-
şafının konkret məqsədlərini müəyyənləşdirmək;
5) qarşıya qoyulan cari və strateji məqsədlərdən asılı
olaraq zəruri ehtiyatların və onların mənbələrinin müəy-
yənləşdirilməsi;
6) qarşıya qoyulan məqsədə çatmaq üçün əlverişli
nəzarətin təmin edilməsi.
İctimaiyyətlə əlaqələr sferasında hadisələr öz axarı
ilə gedir, burada çalışan işçilər ancaq bu prosesə ya kö-
.
124
məklik gösətərə bilərlər, ya da ki, maneçilik edə bilərlər.
Buna görə də menecmentin əsas vəzifəsi ictimai həyatın
öz axarı ilə inkişafı üçün təşkilati və iqtisadi şəraitin
yaradılmasını təmin etməkdir. İctimaiyyət menecmenti
məqsəd və vəzifələrini həyata keçirmək üçün, ictimai fəa-
liyyət prosesində meydana çıxan sosial-iqtisadi, texnoloji,
sosial-psixloji, sosial-etik problemləri həll etmək üçün
özünün bütün bacarığından və istedadandan maksimum
istifadə etməlidir.
.
125
V FƏSİL. İCTİMAİYYƏTLƏ ƏLAQƏLƏRDƏ
İNSAN AMİLİ
5.1. İnsan daim axtarışda olan varlıq kimi
Cəmiyyətimizin müasir inkişaf mərhələsində icti-
mai münasibətlər tarixinin konkret araşdırmalar konteks-
tində öyrənilməsi və tədqiqi mövcud sivilizasiyalar və in-
san cəmiyyətləri üçün aktuallıq kəsb edir. İctimaiyyətlə
əlaqələrin tədqiqat obyekti kimi ön plana çəkilməsi məhz
dövrün zəruri tələbi kimi əsas prioritetə çevrilir. Müasir
cəmiyyətin inkişafında insanın hərtərəfli və mükəmməl
şəxsiyyət kimi yetkinləşməsində ictimai-humanitar elmlər
şəbəkəsində xüsusi yer almış ictimaiyyətlə əlaqələrin çox
böyük tarixi əhəmiyyəti vardır.
İnsan haqqında hər zaman müxtəlif mülahizələr
irəli sürülmüş, insan problem uzun müddət alim və tədqi-
qatçılar tərəfindən araşdırılma mövzusuna çevrilmişdir.
“Varlıq haqqında (ontologiya), idrak haqqında (qnoseolo-
giya) təlimlərində insan problemi, xüsusilə onun mənşəyi,
mahiyyəti, təbiətdə tutduğu yeri, cəmiyyətdə rolu məsələ-
ləri fundamental fəlsəfi problemlərdən biri kimi nəzərdən
keçirilir. Fəlsəfə meydana gələndən bu günə qədər insan
onun diqqət mərkəzində olmuşdur. Bu gün artıq digər
elmlər də (psixologiya, təbabət, pedaqoqika və s.) insan
fəaliyyətinin bu və ya digər cəhətini öyrənməkdədir. Təəs-
süf hissi ilə qeyd etmək lazımdır ki, müasir elm necə inki-
şaf edirsə – etsin, insan, onun mənşəyi və mahiyyəti məsə-
lələrində hələ də sirli cəhətlər çoxdur. Əslində təkzibedil-
məz fakt və arqumentlərlə bəşəriyyətin təşəkkülünün
.
126
tarixdən əvvəlki dövrünü izah etməyə qadir olan elə bir
nəzəriyyə hələ də yaranmamışdır. İnsan haqqında mövcud
təsəvvürlər başlıca olaraq hipotez və fərziyyələrə əsasla-
nır. Lakin buna qətiyyən təəccüb etmək lazım deyildir.
Çünki dünya o cümlədən insan haqqında müasir elmi
təsəvvürlər 300– 400 il bundan əvvəl formalaşmağa başla-
mışdır. Bu isə bəşəriyyətin çoxəsrlik tarixində bir ana
bərabərdir. Ancaq bütün bunlara baxmayaraq, insanın
təbiətinin fəlsəfi izahı ümumnəzəri səviyyədə kifayət
qədər inandırıcıdır və gediləcək yolun istiqamətini düzgün
müəyyən edir. İnsan haqqında ilk ideyalar fəlsəfə meyda-
na gəlməmişdən əvvəl olmuşdur. Bu barədə bizə gəlib ça-
tan miflər və ibtidai dini təsəvvürlər çoxlu məlumat verir.
Antik dövr mütəfəkkirləri– Qədim Hindistanda, Çində,
Yunanıstanda insana kosmosun bir hissəsi, hardasa za-
mandan kənarda təbiətin «nizamı», «qaydası» kimi çıxış
edən, özündə dünyanın ilk əsaslarını– suyu, odu, havanı,
torpağı, efiri birləşdirən varlıq kimi baxırdılar. Sonra st-
ruktur baxımından Platonda qeyd edildiyi kimi, insan ruh
və bədəndən ibarət hesab olunurdu. Aristotel isə iki– ruh
və bədəni bir reallığı təşkil edən kimi təsvir etmişdir.”
10
Antropologiya bəşəriyyətin və insanın fəaliyyəti
haqqında olan elmdir. İnsanın həyat fəaliyyətinin təkmil-
ləşməsi, qloballaşma və mədəni inteqrasiya proseslərindən
meydana gələn yeni tələblər, dövlət və cəmiyyətin texno-
gen səviyyədə inkişafı, yeni rəqəmsal kəşflərdən düzgün
bəhrələnməsi önəmlidir. Qədim dünya ilə müqayisədə
xristianlıq insanın daxili həyatını qat-qat artıq dərəcədə
genişləndirdi və dəqiqləşdirdi, lakin bununla belə insan
10
http://kayzen.az/blog/fəlsəfə/4910/fəlsəfədə-insan-problemi-haqda.html
Dostları ilə paylaş: |