- Aranızda dəmirçi varmı?
- Hə, əlbəttə; özü də çox yaxşı dəmirçilərimiz var – deyə cavab verdilər.
- Onda həmin dəmirçiləri qəsrə göndərin, - qız tapşırdı.
Tezliklə bir neçə dəmirçi alətləriylə birlikdə Dorotinin yanına gəldi. Doroti onlara
tapşırdı ki, Dəmir Odunçunun bədənini əvvəlki şəklə salsınlar, bütün sınmış yerlərini
lehimləsinlər, əzilmiş yerlərini düzəltsinlər.
Ustalar Dəmir Odunçunun bədəninə hər tərəfdən baxıb dedilər ki, onu təmir etmək
olar. Onlar Dəmir Odunçunu qəsrdəki otaqların birinə aparıb, üç gün, üç gecə yorulmadan
işlədilər, çəkiclə vurdular, lehimlədilər, sürtdülər, yapışdırdılar. Nəhayət, Dəmir Odunçu əvvəlki
görkəmini aldı, onun bədənində bir neçə yamaq olsa da, Odunçu zahiri görkəmə o qədər də
əhəmiyyət verən biri olmadığına görə bu yamaqları o qədər də vecinə almamışdı.
Dəmir Odunçu öz ayaqları ilə Dorotinin yanına gəlib onu xilas etdiyinə görə qıza
təşəkkür etdi, elə qəhərləndi ki, göz yaşlarını tuta bilmədi, Doroti oynaqları paslanmasın deyə
hər göz yaşı damlasını önlüyünün ətəyi ilə silmək məcburiyyətində qaldı. Aslan isə quyruğu ilə
öz gözlərini o qədər silmişdi ki, quyruğunu günəşdə qurutmaq üçün həyətə çıxdı.
Doroti başlarına gələnləri ona danışanda Dəmir Odunçu:
- Keşkə Bədheybət də bizimlə olsaydı... – deyə köks ötürdü.
- Biz onu tapmalıyıq, - Doroti dedi və yenə Gözvuranları çağırdı. Hamı Bədheybəti
axtarmağa yollandı. Uzun müddətdən sonra bir ağacın başında Uçan Meymunların atdığı nimdaş
paltarları gördülər. Ağac elə hündür, gövdəsi elə hamar idi ki, onun başına çıxmaq mümkün
deyildi. Dəmir Odunçu dedi:
- İndi bu ağacı kəsərəm, paltarları asanlıqla götürərik.
Dəmirçilər Dəmir Odunçunu təmir edəndə, qızıl ustası olan bir Gözvuran baltanın
sapını qızıldan düzəltmişdi. Başqa ustalar baltanın tiyəsini cilalamışdılar və indi balta gümüş
kimi parıldayırdı.
Dəmir Odunçu sözünü tamamlayıb işə başladı və təzə iti baltasıyla ağacı kəsib yerə
aşırdı, Bədheybətin paltarları da otların üstünə düşdü.
Doroti və Gözvuranlar paltarları toplayıb qəsrə apardılar, içərisini təzə təmiz samanla
doldurdular. Bax, bu da Bədheybət! Əvvəllərdə olduğu kimi sağlam görünürdü, onu xilas
etdiklərinə görə hər kəsə çoxlu-çoxlu təşəkkür etdi.
Nəhayət, dostlar yenidən bir yerdə idilər, hər şeyin bol və rahat olduğu Sarı Qəsrdə bir
neçə gün dincəlməyi qərara aldılar. Ancaq Doroti Em xalasını xatırladı:
- Gərək Zümrüd Şəhərinə qayıdıb sehirbaz Ozdan tələb edək ki, vədinə əməl etsin, -
Doroti dostlarına dedi.
- Hə, - Dəmir Odunçu dedi, - axırı mən öz ürəyimi almalıyam.
- Mən isə öz beynimi, – Bədheybət əlavə etdi.
- Mən də cəsarətimi almalıyam, - Aslan fikir içində söylədi.
- Mən də Kanzasa geri qayıtmalıyam, – Doroti qışqırıb əl çaldı. - Gəlin, dostlar, sabah
Zümrüd Şəhərinə yollanaq.
Ertəsi gün onlar Gözvuranlarla vidalaşmağa başladılar. Gözvuranlar heyifsilənirdilər
ki, Doroti onların ölkəsindən gedir. Ən çox da Dəmir Odunçunu bəyənmişdilər, ona yalvarırdılar
qalıb Sarı Ölkənin hökmdarı olsun, lakin dostların qərarının qəti olduğunu görüb Gözvuranlar
onlara hədiyyələr verdilər. Toto və Aslana qızıl xalta, Dorotiyə almazlarla bəzədilmiş qızıl
bilərzik, Bədheybətə büdrəyib yıxılmasın deyə dıstəyi qızıldan olan əsa, Dəmir Odunçuya isə
gümüşlə işlənmiş qızıl yağqabı verdilər. Dostların hər biri Gözvuranlara ayrı-ayrılıqda gözəl
sözlər söyləyib təşəkkürlərini bildirdilər və qolları ağrıyıncaya qədər onların əllərini sıxıb
vidalaşdılar.
Doroti Zalım Pərinin dolabından yemək götürmək istəyərkən dolabda Qızıl Papaq
olduğunu gördü. Doroti Qızıl Papağın sehirli gücündən xəbərsizdi, sadəcə Papaq onun xoşuna
gəlmişdi. Öz şlyapasını səbətə qoyub bu gözəl papağı başına qoydu.
Sonra yola hazırlaşıb Zümrüd Şəhərə doğru getməyə başladılar; Gözvuranlar da onları
alqışlarla yola saldılar.
14. Uçan Meymunlar
Yəqin xatırlayırsız, Qərbin Zalım Pərisinin sarı qəsrindən Zümrüd Şəhərinə nəinki
yol, heç ensiz cığır da yox idi. Pəri ölkəsinə gəlmiş dostları görəndə, onların dalınca uçan
Meymunları göndərmişdi, Meymunlar da Dorotiylə Aslanı hava ilə gətirmişdi. Qaymaqçiçəyi və
çobanyastığı çiçəkləri ilə örtülü olan tarlada yolu tapmaq çox çətin idi. Dostlar günçıxana doğru
getməli olduqlarını bilirdilər. Ancaq axşam düşəndən, günəş qeyb olandan sonra hansı tərəfin
günçıxan, hansı tərəfin günbatan olduğunu anlaya bilmədilər və yolu azdılar. Yenə də Ayın
parlaq işığıyla yerüzü aydınlığa bürünəndə yürüməyə davam etdilər və gözəl qoxulu qızıl
çiçəklərin üzərinə uzanıb yuxuya getdilər, təkcə Dəmir Odunçu və Bədheybət hər zaman olduğu
kimi ayaq üstə qalıb gözlədilər.
Səhər oyananda göy üzü tutqun idi, günəş görünmürdü, amma dostlar hansı tərəfə
gedəcəklərini bilirlərmiş kimi yollarına davam etdilər.
Doroti dedi:
- Tez-tez getsək, yəqin, harasa bir yerə çatarıq.
Günlər keçirdi, əlvan güllü-çiçəkli tarlalar isə qurtarmırdı. Bədheybət deyinməyə
başladı:
- Deyəsən, azmışıq. Zümrüd Şəhərini tapmasam, beyinsiz qalacam!
- Mənim də ürəyim olmaz, - Dəmir Odunçu əlavə etdi, - Daha səbrim qalmadı, Ozun
yanına getmək istəyirəm və razılaşın ki yol çox uzandı.
Qorxaq Aslan dedi:
- Bilirsiniz, - Aslan mızıldadı,- bir yerə gedib çatmadan sonsuza qədər yürüməyə
çəsarətim yoxdur.
Doroti də cəsarətini itirmişdi. Çəmənlərin üstünə çöküb kədərlə dostlarına baxırdı.
Toto elə yorulmuşdu ki, burnunun ucunda uçan kəpənəyi belə tutmağa halı yox idi. Toto dilini
çıxarıb, ləhləyir, kədərlə Dorotiyə baxırdı, sanki soruşurdu, indi nə edək?
- Bəlkə, çöl siçanlarını köməyə çağıraq? - Doroti soruşdu. – Siçanlar, yəqin, Zümrüd
Şəhərini tanıyırlar.
- Əlbəttə göstərərlər, - Bədheybət dedi, - Niyə bu daha öncə ağlımıza gəlməyib?
Doroti Siçan Şahzadəsinin verdiyi düdüyü boynundan asmışdı. Qız düdüyü çaldı. Bir
azdan xırda pəncələrin xışıltısı eşidildi, boz siçanlar Dorotini dövrəyə aldılar. Şahzadə Siçan da
onların arasında idi, ciyildəyərək:
- Dostlarım, sizin üçün nə edə bilərəm? – sordu.
- Azmışıq, Zümrüd Şəhərinə gedən yolu bizə göstərə bilərsinizmi? - Doroti cabab
verdi.
- Canla-başla göstərərik, - Şahzadə cavab verdi; - ancaq şəhər çox uzaqda qalıb, siz
yanlış tərəfə getmisiniz. Siçanlar Şahzadəsi Dorotinin başındakı Qızıl Papağı görüb, - niyə
Papağın gücündən istifadə edib Uçan Meymunları çağırmamısan? – dedi; - onlar bir saatdan
daha az vaxt ərzində sizi Zümrüd Şəhərə çatdırarlar.
- Bu papağın sehirli olduğunu bilmirdim, - dedi Doroti çaşqınlıq içərisində. Papaqdan
necə istifadə edirlər?
- Ovsun papağın astarında yazılıb. Dayanın, hələ Meymunları çağırmayın, biz qaçıb
gizlənməliyik. Onlar həmişə biz siçanları incidirlər.
- Bəs bizə toxunmazlar? - Doroti narahat oldu.
- Yox, yox! Meymunlar Papaq sahibinin əmrlərini yerinə yetirirlər. Salamat qalın! -
Bu sözlərlə Şahzadə öz siçanları ilə birgə gözdən itdi.
Doroti Qızıl Papağın içinə baxıb astarında bir yazı gördü. Qız diqqətlə ovsun sözlərini
oxuyub, Papağı başına qoydu.
- Ep-pe, pep-pe, kak-ke! - dedi Doroti sol ayağı üstə duraraq.
- Nə dedin? – deyə sordu qızın nə etdiyindən xəbərsiz olan Bədheybət.
- Hil-lo, hol-lo, hel-lo! - sağ ayağı üstə dayanaraq davam etdi Doroti.