132
qurğu xarab olmuşdu. Oraya şəhərdən gəmiylə, barjlarla su daşıyırdılar,
Gəmilər, barjlar tez-tez ləngiyir, beş gün və hətta bir həftə su apara bilmirdi.
Əsirlərin halını yoxlamaq və əməli tədbir görmək üçün komissiya
yaradılır. Nəriman Nərimanov komissiyaya sədr seçilir. Nərimanov altı nəfərlik
bir heyətlə Narginə yollanır. Yoxlanış adada əsirlərin vəziyyətinin çox ağır,
acınacaqlı olduğunu aşkara çıxarır. Baraklar yarımxaraba idi, əsirlərin çoxu
əzab-əziyyətdən üzülüb əldən düşmüşdülər. Pəncərələrin şüşəsi yox, qapılar
sınıq, ərzaq, su, dərman yox idi. Zabitlərlə əsgərlər ayrı-ayrı baraklarda
yaşayırdılar. Əsgərlərin halı daha pis, daha ağır idi. Deyilənlərə görə komissiya
adaya gələn günü bir neçə xəstə əskər elə göz qabağındaca can verirdi.
Komissiya üzvləri barakları bir-bir gəzib, əsirlərə təsəlli verə-verə
vəziyyəti öyrənir. Şəhərə qayıdandan sonra N. Nərimanov Bakı sovetində
atəşin bir çıxışla Nargindəki dəhşətli vəziyyəti danışır, təcili yardım göstərməyi
təklif edir. Daşnak partiyasının üzvlərindən başqa bu təklifi hamı bəyənir, təcili
yardım göstərməyi və əhalidən bu məqsəd üçün kömək yığmağı qərara alırlar.
Sovet, əsirlərin vəziyyətini qismən yaxşılaşdırmaq üçün Nərimanovun sədrliyi
altında yardım komitəsi yaradır. Xəstə əsirləri şəhərə daşıyırlar, sağalandan
sonra daha Nargin adasına yox, Zığdakı pivə zavodunda yaradılmış düşərgəyə
qaytarırdılar. Bir nəfər gürcü həkim bu nəcib işdə komitəyə çox kömək edirdi.
Ərzaq tədarükü «Şəms» restoranının sahibi Hacı Aslan Məcidova tapşırılmışdı.
1917-ci il dekabrın 12-də Bakı sovetinə təzə seçilənlərin tərkibi bu
qayda üzrə idi: 48 bolşevik, 85 eser (başlıca sol eserlər), 36 daşnak, 18
müsavatçı və 13 menşevik. İlk iclas dekabrın 17-də olur.
Bununla da sovet şəhərdə tam hakimiyyət sahibi deyildi;
burjuaziyanın şəhər Duması, müsəlman milli şurası, erməni milli şurası və
bunlar kimi orqanları vardı. Eser, daşnak, müsavat və menşeviklərin
havadarlığı ilə burjuaziya bütün hakimiyyəti şəhər Dumasına verilməsi təklifini
irəli sürürdü.
Bakıda hər yerindən duran bir partiya yaradır, stol qoyub siyahı tutur,
adamları öz tərəfinə təşviq edir və hər biri də xalqa hürriyyət, əmin-amanlıq,
firavan dolanacaq, çoxlu qazanc vəd edirdi və bu yolla əhalini tora salmağa
cəhd edirdilər. Hətta burjuaziya məclis düzəldib əhaliyə pulsuz şirin çay
«qonaqlığı» da verirdi. Adam vardı gündə bir «partiyaya» yazılırdı. Buna oxşar
bir əhvalat da ingilislər ilk dəfə Bakıda olanda silah paylayıb yerli camaatdan
dəstə düzəltmək istəyəndə olmuşdu. Məmiş adlı birisi deyirdi ki, ingilislərdən
on bir tüfəng alıb aparıb Sabunçu və Suraxanıda satmışdım. On ikinci tüfəngi
alanda məni tanıdılar, tutmaq istəyirdilər ki, birtəhər aradan çıxdım.
Ruhanilər qurultayı. Bakıda müsəlmanların bir neçə ictimai yığıncaq
yerləri vardı. Onlardan ikisi hər cəhətdən seçilirdi. Biri ziyalıların, müasir elm,
mədəniyyət, ədəbiyyat və musiqiçilərin toplandığı İsabəy Aşurbəyovun
Persidski (Poluxin) küçəsindəki, digəri Seyid Hüseyn ağanın İçəri
şəhərdəki evi