31
elədim. Onu da əlavə edim ki, mən onsuz da Qulam müəllimə
zəng eləyəsi idim. Elə indi yadıma düşdü. Böyük jurnalistə
təşəkkür edəndən sonra çox ehtiyatla xahişimi bildirdim.
Dedim ki, Qulam müəllim, böyük aşığımız Molla Cümənin çox
qiymətli və gözəl bir şeiri var. 7 bənddən ibarətdir, vücud-
namədir, orada bəndlərin birində belə misralar var:
Vələdim Həsəndir, əxim Süleyman
Famlim Molla oruc ədnasıyam mən.
İkinci misradakı “ədna” sözünə etiraz edirlər. Deyirlər
ki, o, pis mənalı sözdür. Mövlud Yarəhmədov kitabının mü-
qəddiməsində belə yazır: “Bu misradakı “ədnayam” sözünün
kökü “ədna”dır. Əsli ərəb sözü olan “ədna”nın mənası “çox
rəzil”, “çox alçaq” deməkdir. Əgər bu misra həqiqətən də Cü-
məyə məxsusdursa, “onda nə üçün sənətkar özünü belə
adlandırmalı idi”. Əlbəttə, mən Molla Cümənin ilk şeirlər kita-
bında bu misranı böyük sənətkarın dediyi şəkildə saxlamışam.
Çox maraqlıdır ki, Mövlud Yarəhmədovun da sonrakı qeydi
çox qəribə və gülünc görünür: “Əlbəttə, belə təhriflərin hamı-
sını Hümmət Əlizadənin ünvanına yazmaq bir qədər də doğru
deyildir. Buraxılmış bəzi səhvlər korrektorların öz işinə soyuq
yanaşması nəticəsində baş vermişdir. Ola bilsin ki, tərtibçi
“əbna” vermiş, korrektorlar isə latın əlifbasındakı “b” – “б”lə
“d” – “g”nı dolaşıq salmış, nəticədə isə “əbna”nın yerinə
“ədna” getmişdir”. Maraqlıdır ki, Mövlud Yarəhmədov hətta
bu sözün işlədilmədiyi bir bənd şeiri də düzəltmişdir.
Binamız Layisqi, özüm bir mehman,
Pədərim Salahdır, madərim Reyhan,
Vələdim Həsəndir, əxi Süleyman
Təbibsiz dərdlərin dəvasıyam mən.
Bu bənd heç bir vəchlə Molla Cümənin şeirinə uyğun-
laşmır, uyuşmur. Molla Cümənin şeiri ustadnamədir, özü də
zəncirləmə şəklində düzülüb qoşulmuşdur. Aşığın bu gözəl,
məşhur şeirində hansı bənd nə sözlə qurtarırsa, sonra gələn
bənd həmin sözlə başlayır:
32
Məsələn:
...Vələdim Həsəndir əxim Süleyman
Famlim Molla Oruc ədnasıyam mən.
Bu bənddə çox diqqətəlayiq və uyğun sözlər işlə-
dilmişdir. Baxın, aşıq öz ailə üzvlərinin adlarını çəkir, nəslinin
böyüyü Molla Orucla bəndi tamamlayır, özünü də bu nəslin
kiçiyi, kəmtəri, balacası, ədnası adlandırır.
Ədnayəm, kəmtərəm dərdə dərmanam,
Hənəfi-məzhəbəm, həm müsəlmanam,
Nəbim Məhəmməddir, əhli-Quranam,
Mömin qardaşların aşnasıyam mən.
Molla Cümə başqa bir şeirində də özünü belə adlan-
dırmışdır. “Ədna” kiçik, balaca, kəmtər və s. mənalarını daşı-
yır. Aşığın “Yenə” rədifli müxəmməsi var, şeirin birinci bən-
dində belə misralar işlədilmişdir.
Əl atıb tutmağa qorxdum,
Düşərəm qovğaya yenə.
Yazacam rəhm eyləsin
Mən təki ədnaya yenə.
Molla Cümə belə yazıb, belə oxuyub və mən də aşığın
yazdığı şəkildə digər əlyazmaları ilə müqayisələr aparıb əsər-
lərinin külliyyatına daxil eləmişəm. Mən bunları çox çəkinə-
çəkinə, ehtiyatla Qulam müəllimə danışdım və əlavə elədim ki,
bu sözü Molla Cümə işlədə bilərdimi, yaxud Molla Cümə
şeirində saxlamaq olarmı? Qulam müəllim çox səbrlə və
ehtiyatla söylədi ki, əlbəttə, böyük sənətkar bilməsə, bu sözü
işlətməz. Paşa müəllim, narahat olmayın, ədna kiçik, kəmtər,
balaca mənasında da işlədilir. Mən böyük minnətdarlıqla
Qulam müəllimdən ayrıldım. Ancaq bununla da kifayətlən-
mədim. Respublika Əlyazmaları Fondunda böyük şərqşünas
alimimiz Məmmədağa Sultanov işləyir. Çox fikirləşəndən son-
ra Məmmədağa müəllimə də zəng çaldım. Məmmədağa
müəllim də Qulam müəllimin dediklərini təsdiq elədi. Bir də
onu əlavə elədi ki, Paşa müəllim, çəkinmədən heç bir ehtiyac
33
olmadan Molla Cümənin sözlərini təsdiqləməyi məsləhət bili-
rəm. Bütün bunlardan sonra mən uzun müddət fikirləşdim və
bir mühüm problemin həllini tamamlanmış hesab elədim.
Molla Cümənin şeirini aşığın yazdığı kimi də külliyyatına daxil
etdim. Molla Cümənin “Adəmin nəvəsi” vücudnaməsinin çox
ibrətamiz bir son bəndi var:
Mənada Mollayam, Molla Cüməyəm,
İsmi Pünhan oda şux pərvanəyəm,
Gəlmişəm cahana bir gün fənayam,
Axırda Kərəm tək yanasıyam mən.
Mən əvvəllər, düzü Mövlud Yarəhmədovun Molla
Cümənin şeirlər kitabını çap elədiyini bilmirdim. Çünki o,
aşığın şeirlərini nə vaxt, necə, haradan toplaması haqqında heç
nə yazmamışdır. Mən bir gün Azərbaycan Milli Elmlər Akade-
miyasının Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutuna getmişdim. Be-
şinci mərtəbədə liftin qabağında dayanmışdım. Birdən Mövlud
Yarəhmədov liftdən düşdü, çox kobud, azğın bir görkəm alaraq
bütün etik, tərbiyəvi normaları tapdalayaraq mənim üstümə
qışqırdı: “Sənin nə ixtiyarın var ki, Cumanı Cümə yazırsan,
kim sənə icazə verib ki” deyərək çox mədəniyyətsiz bir şəkildə
qışqırmağa başladı. Mən duruxdum, ürəyimdən səslər gəldi,
abrını kimdən gözləmək lazımdır, abırsızdan. Dönüb sakitcə
uzaqlaşdım.
Bir gün akademik Məmmədcəfər Cəfərovun imzası ilə
belə bir məktub aldım.
“Hörmətli Paşa Əfəndiyev.
Molla Cümənin ədəbi irsi ilə əlaqədar mübahisəli məsə-
lələri həll etmək üçün Sizin sentyabr ayının 23-də saat 11:00-
da Azərbaycan SSR EA ədəbiyyat, dil və incəsənət bölməsinin
(Akademiyanın əsas binası, V mərtəbə, otaq 530) iclasına gəl-
məyiniz vacibdir”.
Ədəbiyyat, dil, incəsənət bölməsinin akademik katibi
M.C.Cəfərov.
Dostları ilə paylaş: |