Mavzu: Yoshlarimiz ongi va qalbiga qaratilgan “ommaviy
madaniyat” ijtimoiy pedagogik tahdidi
REJA
1.
«Ommaaviy madaniyat» ning tarixi va kirib kelish sabablari.
2.
«Ommaviy madaniyat» ning asosiy maqsadi, mazmun
mohiyati.
3.
«Ommaviy madaniyat» ning darajalari.
4.
«Ommaviy madaniyat» ning rivojlvnishida axborot
texnologiyalarning tutgan o’rni.
5.
«Ommaviy madaniyat» ning bugungi kundagi mafkuraviy
tahdidi.
Prezident Islom Karimov 2007 yil 30 avgust kuni Oqsaroyda Senat, Prezident
devoni, Vazirlar Mahkamasining qo’shma majlisida so’zga chiqib, bugungi kunda
yoshlarimiz qalbi va ongiga tahdid solayotgan ommaviy madaniyat tahdidi
mohiyatini ochib berib: “Biz bugun yurtimizda yangi hayot barpo etar ekanmiz, bir
masalaga alohida e’tibor berishimiz lozim. Ya’ni kommunistik mafkura va ahloq
normalaridan voz kechilgandan so’ng, jamiyatda paydo bo’lgan g’oyaviy
bo’shliqdan foydalanib, chetdan biz uchun mutlaqo yot bo’lgan, ma’naviy va
ahloqiy tubanlik illatlarini o’z ichiga olgan “ommaviy madaniyat” yopirilib kirib
kelishi mumkinligi barchamizga ayon bo’lishi kerak” - dedi.
Ushbu ogohlikka da’vat yoshlarni, ayniqsa oliy ta’lim muassasalarida
talabalarni ma’naviy-axloqiy tarbiyalashda yangi, amaliy vazifalarni belgilab berdi.
Zero shu paytgacha bizga xuruj qilayotgan mafkuraviy tahdidlar qatorida
“ommaviy madaniyat” tahdidi bu darajada qayd qilinmagan va ma’naviy-axloqiy
tarbiya rejalarida maxsus qayd qilinmagan edi. Ushbu tahdidning pedagogik
nuqtai-nazardan o’rganilmaganligi, to’g’ridan to’g’ri talaba yoshlarning
g’oyaviy-estetik dunyoqarashiga qaratilganligi sababli biz ommaviy
madaniyatning mohiyati, uning yoshlar madaniyati va ma’naviyatiga ta’sirini
pedagogik talqin qilishni alohida masala sifatida belgilab oldik. Bu borada xorijlik
jamiyatshunos, madaniyatshunos, faylasuf va pedagog olimlardan Ortega-i-Gasset,
U.P. Smolskaya, D.Bell, A.Ya.Fliyer, T.A.Fetisova, V.P.Rudnev, V.P.Shestakov,
K.T.Teplis, Ye.N.Shaginskaya, O.Xaksli hamda O’zbekistonlik olimlar
N.Umarova, M.Quronovlarning tadqiqotlariga murojaat qildik.
“Ommaviy madaniyat” iborasining keng tarqala boshlashi XIX asr oxiri va
XX asr boshlariga to’g’ri keladi. “Ommaviy madaniyat” an’anaviy madaniyatning
ma’lum yo’nalishi sifatida emas, balki madaniyatdagi sifat o’zgarishi, hayot
taqazosi asosida yuz berdi. Ommaviy axborot va kommunikasiya (radio, kino,
televideniye, ko’p nusxali gazetalar, suratli jurnallar, internet) vositalarining keskin
rivoji va tarqatilishi bunga sabab bo’ldi. Ma’naviy boyliklarni industrial tijorat
ishlab chiqarish va tarqatish, madaniyatni demokratlashtirish, aholi bilim darajasi
o’sishi bilan birga uning ma’naviy ehtiyojlarida pasayish jarayoni kuzatila
boshladi.
Tadqiqotchilar ommaviy madaniyatning dastlabki shakli deb, XIX asrning 30-
yillarida adabiyotda paydo bo’lgan va ommalashib ketgan sarguzasht janrini
ko’rsatishadi. Asr oxirida haftalik ommaviy axborot vositalari ana shunday
asarlarni tinimsiz chop eta boshladilar. Vaqt o’tishi bilan ushbu jarayonga “Yurak
matbuoti” yoki “qalb industriyasi” deb nom berdilar.
Asr oxirida Amerika qo’shma Shtatlarida ommaviy madaniyatning komiks
shakli paydo bo’la boshladi. Bu janr boshda faqat bolalar uchun mo’ljallangan
bo’lsa, bora-bora kattalar hayotining ham ajralmas qismiga aylandi. Aniqrog’i,
“Ommaviy madaniyat”ning keskin rivoji XX asrning o’rtalariga to’g’ri keladi. Shu
vaqtdan boshlab u keng qamrov va hujumkorlik bilan tarqala boshladi.
Amerikalik atoqli siyosatshunos Zbignev Bjezinskiy: “Agar dunyoga huquqni
- Rim, parlamentni - Angliya, madaniyatni - Fransiya bergan bo’lsa, AQSh - fan va
texnologik revolyusiyasi bilan ommaviy madaniyatni berdi” - degan edi.
An’anaviy madaniyatda bo’lganidek, ommaviy madaniyatning ham universal
xarakteristikasi hamon mavjud emas. Buni shunday tushuntirish mumkin. Gap
shundaki, “Ommaviy madaniyat” ilmiy-falsafiy kategoriya sifatida o’ziga yakdil
uchta tushunchani qamraydi. Birinchidan, “madaniyat” – alohida xarakterdagi
mahsulot. Ikkinchidan, “ommaviylik” – mahsulotni tarqatish me’yori.
Uchinchidan, “madaniyat” – ma’naviy boylik.
Ommaviy madaniyat hozir insoniyat hayotining barcha jabhalariga tez kirib
bormoqda va o’zi tarqalish uchun qulay makonni shakllantirmoqda. Kommunistik
mafkura hukmronligi davrida o’ziga xos komunistikmadaniyat – komunistik Sobiq
Ittifoq mintaqasida, mafkuraviy temir devor madaniyatga joy qoldirmas edi. Temir
devor yiqilgach, Ommaviy madaniyat sovet respublikalariga seldek bostirib kira
boshladi, shu jumladan o’zbekistonga ham. Shuning uchun ommaviy
madaniyatning namoyon bo’lish holatlarini ilmiy va amaliy jihatdan tahlil qilish
muhim zaruriyatga aylandi. Faylasuf A.Ya.Fliyer taklifiga binoan “ommaviy
madaniyat” yo’nalishlarini quyidagicha belgilash mumkin:
-
“Yoshlar submadaniyati” industriyasi;
-
Ommaviy ijtimoiy mifologiya; odamga murakkab qadriyatlar yo’nalishi
tizimini joylashtirish; dunyoni ko’p qirrali tushunishini oddiylashtirish;
– Ommaviy dam olishning tashkiliy turlarini, turli shoularni, qiziqish va
dam olishni sanoat asosiga ko’chirish;
-
Sog’lomlashtirishga qaratilgan dam olish industriyasi;
-
Ehtiyojni qondirishni boshqarish va individual, shuningdek, jamoa
foydalanadigan xizmatlar, takliflarni rag’batlantirish tizimini tashkil etish
(reklama, imidjmeykerlik va xokazo).
- Har xil o’yinlar, mexanik o’yinlardan tortib, elektron, kompyuter va boshqa
vositalardan foydalanish.
Shunday qilib ommaviy madaniyat – bir o’lchamli hodisa emas. U o’ziga xos
tur va darajaga egadir. Hozirgi zamon madaniyatshunosligida, odatda, “ommaviy
madaniyat”ning uchta asosiy darajasini ko’rsatadilar;
1.
Kitch – madaniyat (past darajadagi, vulgar, behayolar madaniyati)
2.
Mid – madaniyat (“o’rtamiyona” madaniyat);
3.
Art – madaniyat (ma’lum badiiy mazmun va estetik qiymatga ega
madaniyat).
“Kitch” nemischa “kitschen” olmoshidan hosil bo’lgan va saviyasi past, arzon
va jo’n asar yaratib, sotishni bildiradi. Bunday asarlar haqiqiy san’at durdonalari
soyasida paydo bo’ladigan bo’sh, tez unutiladigan madaniyat mahsulotlaridir.
Muammolarni cheklangan, hayotdan uzoq qilib tasvirlash, obrazlarni, g’oya
va syujetlarni qolipga solish, mayda turmush tashvishlariga o’ralashib qolgan
qatlamga mo’ljallangan madaniyat asarlarini yaratish.
Mid - madaniyatining qamrovi keng, darajasi ancha baland. U an’anaviy
madaniyatning ayrim xususiyatlarini aks ettirsa ham, “ommaviy madaniyat”ga
bevosita taalluqlidir.
Art madaniyati odatda, aholining bilimli qismiga mo’ljallangan “ommaviy
madaniyat”dir. Uning vazifasi ommaviy madaniyatni maksimal darajada an’anaviy
madaniyat standartlariga yaqinlashtirishdan iborat.
Bundan tashqari ba’zi bir mutaxassislar ommaviy madaniyatning yana ikki
alohida turini – popmadaniyat va rokmadaniyatni ham ko’rsatadilar, chunki hayot
ularning ham yashovchanligini hamda muayyan tabaqadagi kishilarning ongini
egallaganligini ko’rsatdi.
AQShda bo’sh vaqt, ya’ni dam olishni sanoat asosiga ko’chirgan. Aholining
badiiy jihatdan unchalik yuksak bo’lmagan talablarini qondirish (yoki ushbu
talablarni shakllantirish) maqsadida ommaviy badiiy adabiyot (fantastika,
sarguzasht, bulvar adabiyoti, “ayollar” romani) dunyoga keldi. Shuningdek, arzon-
garov jangari, triller, melodrama va boshqa filmlarning g’oyasi va o’lchami bitta –
odamlarning amerikacha munosabatlarini qaror toptirish; musiqa janrida ham
asosan ana shu maqsad kuzatiladi.
XX asrda jazning yuzaga kelishi va rivojlanishi bilan dunyo musiqa
madaniyatini o’zgartirib yubordi. Jaz XX asr arafasida dunyoga keldi. Uning
tomiri negrlarning an’anaviy madaniyatiga borib taqaladi. Musiqadagi ritmik
pauzalarning kuchayib, pasayib turishi qora tanlilarning “sprichuels”, regtaym va
blyuz kabi o’ziga xos o’yinlarini eslatib turadi.
XX asrda o’yin madaniyati mislsiz miqyosda tarqaldi. Jahonni egalladi. U
bo’sh vaqtni o’tkazish vositasiga aylandi. Densing va diskotekaga sig’inish yuzaga
keldi. Musiqa shaklining rivojlanishi, eskilarining yo’qolishi va o’yinda yangi stil
usullarining kirib kelishiga sabab bo’ldi. 1920 yillarda “Charlston” modada bo’lsa,
keyinchalik uning o’rnini “step”, “chechetka”, jazdan ajralib chiqqan irland jigisi
keyinroq, 50 yillarda “rok-n-roll”, 60 yillarda “sheyk” va “tvist” xitga aylandi va
uning ommaviyligini ta’minlashda barcha vositalar ishtirok etdi: gramplastinkalar
chiqarildi, televideniye va radiomahsulotlar tarqatildi. Bu “ommaviy madaniyat”
tarqatilishidagi eng omadli tijorat loyihasi edi.
– Disko o’yin yo’nalishi hozirgi kunlarimizgacha yetib keldi, u juda
ommaviy bo’lmasa-da, hali bor.
“Ommaviy madaniyat” bugun iqtisodiyotning eng daromadli tarmog’iga
aylanib bormoqda. Uni hozir “qiziqishlar industriyasi”, “tijorat madaniyat”, “pop-
madaniyat”, “bo’sh vaqtdan foydalanish industriyasi” deb atay boshladilar.
Ma’lumki, mehnatkashlarning ma’lum qismida bo’sh vaqt serob. “Ommaviy
madaniyat” mazmunini boyitishni taqoza qiladi, chunki mamlakatimizda ishlab
chiqarishning tobora sanoatlashishi, avtomatlashtirish jarayonida aholi o’rtasida
“bo’sh vaqtni yopish ehtiyoji” ham oshib bormoqda. Ana shu jarayondan hosil
bo’ladigan muammolarni hal etish ehtiyoji “ommaviy madaniyatni” yuzaga
keltirmoqdaki, bu ayniqsa odamning ongiga, ya’ni adabiyot va san’atning barcha
turlariga bevosita bog’liqdir. Keyingi o’n yillikda madaniyatni
demokratlashtirishda kino, televideniye, kasseta, sport albatta (uning tomoshabinga
taalluqli qismi) juda muhim kanallar hisoblanmoqda. Ular ayni paytda turli
toifadagi odamlarning to’planishiga sabab bo’lmoqda. Ko’pincha ularni
birlashtirgan istak – o’zlarini psixologik jixatdan bo’shatib olish istagidir.
“Ommaviy madaniyat” madaniy mollar bozoridagi tovarga aylanib, muayyan
xususiyatlar kasb etdi. Avvalo u “oddiy” (buni jo’nlik deb atasa ham bo’ladi).
Chunki ko’pincha bunday mahsulotlar “ko’cha odami”ga mo’ljallangandir.
Ommaviy madaniyat o’z vazifasini to’la bajarishi, ya’ni ishlab chiqarishdagi
asabiyliklarni olib tashlashi uchun u eng kamida qiziqarli bo’lishi lozim. Albatta,
bunday madaniy mahsulotlar intellektual jihatdan yetarlicha rivojlanmagan
odamlar ehtiyojini qondirishi mumkin va inson ongi, kechinmalariga ta’sir etadi.
Shuning uchun ham “Ommaviy madaniyat”ning “eng qiziqarli” va hammaga
tushunarli mavzulari – muxabbat, oila, karyera, jinoyatchilik va xo’rlash,
sarguzasht, qo’rqinch va xokazolardir. Mavzular ekspluatasiyasidan uning egalari
katta daromadlar olmoqdalar.
“Ommaviy madaniyat” baynalminal va milliy bo’lishi mumkin. Estrada
musiqasi bunga misol bo’ladi: u hammaga tushunarli va barcha yoshdagilarga,
bilim darajasidan qat’iy nazar, aholining barcha qatlamlariga o’ng’ay.
“Ommaviy madaniyat”ning badiiy qimmati xalq madaniyatidan pastroq
bo’ladi. Lekin uning auditoriyasi kengroq, chunki u muallifli, u odamlarning shu
daqiqadagi ehtiyojini qondiradi, har qanday yangi voqyea va hodisalarga
hozirjavob bo’ladi. Ma’lum vaqt o’tgach, ular o’z dolzarbligini yo’qotadi, eskiradi
va modadan qoladi. Yuksak darajadagi asarlar va xalq madaniyati bunday
qismatga uchramaydi.
1917 yili bolsheviklar hukumatni egallagach, avvalo ular madaniyatni isloh
qila boshladilar. Badiiy ijod ahlidan proletarlashtirilgan asarlar yaratishni talab
etdilar. Ular shunday shiorni olg’a surdilar: “San’at xalqqa tushunarli bo’lishi
lozim”. Bolsheviklar bu shiorni nemis marksisti Roza Lyuksemburgga tegishli, deb
e’lon qildilar. Keyinchalik u aslida bunday demaganligi ma’lum bo’ldi. Ya’ni u:
“San’atni xalq tushunishi lozim!”, deganligi aniqlandi. Birinchi shiorda yuksak
madaniyatni ongi jo’n xaloyiq, olomon darajasigacha tushirish nazarda tutilgan.
Ikkinchisida xalqni jahon madaniyati darajasiga ko’tarish uchun o’qishga va
takomillashishga chaqiradi.
Yoshlar bilan ularga tushunarli bo’lgan o’rtacha tilda muloqot va munosabat
qilinishi ommaviy madaniyat usullarining muhim jihati hisoblanadi, bundan
tashqari, boshqa kishi ongiga bevosita bog’liq jihatlari ham bor. Masalan,
individning ijtimoiy voqyea va jarayonlarda ma’naviy va intellektual ishtirok
etishni hoxlamasligi. Boshqacha aytganda, ko’pchilik jamiyat a’zolarining ongi
passivligi. Bunga yoshlarning ma’lum qismida madaniyat mahsulotlariga,
jumladan, ommaviy madaniyatga so’nggi standart deb qarash istagidir.
Axborot texnologiyasi vositalarining roli tobora kuchayib ketganligi bois
bo’sh, o’ta sayoz madaniyat mahsulotlari ham bozorga chiqarilmoqdaki, ularning
ko’pchiligi ma’naviyatni yuksaltirish maqsadida emas, balki tijorat maqsadida
tarqatilmoqda. Natijada an’anaviy madaniyat makonida mumtoz xalq ijodiyoti
yonida aholi ongini bilim va tafakkurini o’tmaslashtiradigan ijod mahsullari ham
ko’payib bormoqda. Bu borada mamlakatimizda bir qator tashkiliy-ma’rifiy,
ma’naviy va moddiy choralar ko’rilmoqda, albatta, lekin bunday mahsulotlar
hayotimizga selday kirib kelishi hamon to’xtamayotir. Bu esa mutasaddi madaniy
va ilmiy jamoatchilik oldiga muhim vazifalar qo’yadi.
XX asrning 80-yillar ikkinchi yarmida sobiq sho’rolar mamlakati
respublikalarida boshlangan istiqlolga intilish harakatlari sho’rolar davridagi
mudroqlikka chek qo’ydi. Kommunistik senzura hamma vaqt yoqtirmay tanqid
qilib kelgan “ommaviy madaniyat” ommaviy axborot vositasida hayotimizga faol
kirib keldi, hamda aholi o’rtasida yashindek yoyila bordi. Bunga katta
yoshdagilarning ma’lum darajada qarshilik ko’rsatgani, qabul qilolmagani,
an’anaviy madaniy qadriyatlar ular ongu-shuuriga ancha chuqur o’rnashgani
ko’zga tashlanib turdi. Lekin yoshlarning katta qismi ayniqsa talaba yoshlar sho’ro
davri madaniy qadriyatlariga tanqidiy ko’z bilan qaradilar.
Yangi zamon “ommaviy madaniyat” mahsulotlarining kutilgan haridoriga
aylandilar. Ular uchun bu mahsulotlarning o’zimizniki yoki xorijniki ekanligi
unchalik ham ahamiyatli emas edi va hamon shu jarayon davom etmoqda. “Jahon
to’ri” deb nom olgan internet tizimi orqali ommaviy madaniyat mahsulotlari hyech
qanday to’siqsiz mamlakatimizga kirib kelmoqda va ayniqsa yoshlar o’rtasida keng
tarqalmoqda.
Shashmaqom, Betxovenni tushunish uchun odamdan yuqori musiqaviy
madaniyat talab etiladi. Ibtidoiy, 2/4 o’lchovli kuy-qo’shiq(masalan, “qarg’alar”
qo’shig’i)ni hamma tushunadi. Biz “Shashmaqom, Betxovenni o’chir.
“qarg’alar”ni qo’y” deymiz. Nega shunday deymiz? Sabab – Shashmaqom,
Betxovenning yomonligi emas, balki sho’rolar yillarida bizning musiqiy
madaniyatimizning ajdodlarimiznikidan pasaytirilganligida. Ana shuning uchun
ham “2008 - Yoshlar yili” doirasida aholining musiqa madaniyatiga alohida e’tibor
berilishi talabalar badiiy to’garaklari faoliyati, milliy ma’naviyat, san’at va
madaniyatimiz rivojida ulkan ahamiyat kasb etadi.
Xullas, odamlardan puxta madaniy bilimni, didni, tayyorgarlikni shart qilib,
talab qiluvchi milliy madaniyatni – malikaga, bo’yanib, pardozlanib, odamlarning
orqasidan ergashib yuruvchi “ommaviy madaniyat”ni – xulqi noma’qul ayolga
o’xshatish mumkin.
Teatrshunos Shuhrat Rizayev talqini bilan aytganda “Yuksak madaniyat
ommaviy bo’lishi mumkin emas. U yuqori didni, badiiy mehnatni, tayyorgarlikni
talab qiladi. Afsuski, ba’zi teatrlarimiz uchun repertuar siyosatini belgilashda
odamlar didini yuqoriga, yuksakka ko’tarishga emas, balki odamlarning orqasidan
ergashishga moyillikni ko’rsatmoqdalar. Bu yo’l bilan kassaga tushumni ko’tarish
mumkin. Lekin bebaho milliy ma’naviy boyligimiz - o’zbekistonliklarga xos
yuksak badiiy did darajasini o’rtamiyona, ommabop, “bizlarga shu ham
bo’laveradi”,- deydigan darajagacha tushirib, pasaytirib yuborishi mumkin.
Shuning uchun biz yoshlarimiz, xalqimiz didini pasaytirish, tushirish yo’lidan
emas, balki aksincha, ko’tarish, yuksaltirish yo’lidan borishimiz kerak. Bu –
madaniyat, san’at ahlining milliy burchi bo’lmog’i kerak”, - dedi (Muallifning
filologiya fanlari nomzodi Sh.Rizayevdan 2007 yil 22 noyabr kuni Jizzax shahrida
olgan intervyusidan).
Sho’ro davrining o’z hududiy ommaviy-sinfiy madaniyati – “sovetskaya
kultura”si bor edi. Sovet madaniyati nazariyasida milliy qadriyatlarga sodiq
odamlarni qoloq, madaniyatsiz, millatchi qilib ko’rsatib, repressiya qilish nazariy
asoslandi.
Ma’naviyatni asramoq – odamdagi insonni asramoqdir. Buni shior emas, har
kunlik ish, hayotiy talab deb tushunish millatning yana yashashini belgilar ekan.
Buni shior deb tushunib, amal qilmagan millatlar, xalqlar tarix kitoblaridan o’chib
ketdilar. Mana yangi misollardan biri: – Patrik Byukenen “g’arbning o’limi”
degan kitobi (Velikiye protivostoyaniya. Amerika protiv Ameriki)da “Gedonistik
qo’shiqlarni kim to’xtatadi? Bunday jozibali o’lim qo’shig’ini yoshlarga qarab
hamma – Gollivud, MTV, “ko’pik operalar”, teleko’rsatuvlar, qalin muqovali
jurnallar, shou biznes, ayollarning ishqiy g’iybatlari, mish-mishlari, bestsellerlar
kuylayotgan bo’lsa. O’qituvchidan tortib dindorgacha, hamma o’smirlarga
“kondom” tutqazayotgan bo’lsa. Bu ahvolda ota-onalarga qanday yordam berib
bo’ladi? Nima qilsak amerika ayollariga onalari, momolari kabi: “yuvosh er,
shahar atrofida hovli va bir etak bola”ni qo’msaydilar? Bu sho’rpeshonalik
ommaviy madaniyat kasofatidan bo’ldi. Chunki, “ommaviy madaniyat o’z
qadriyatlari iyerarxiyasida shahvoniy hirsni onalik baxtidan yuqori qo’yadi.
Ayollar jurnallari, “ko’pik operalar”, ayollarning ishqiy romanlari, praym-taym
teleko’rsatuvlar, hammasida karyera, seks, yosh juvonning mustaqilligi(yolg’izligi)
madh etiladi”.
Ommaviy madaniyat esa buning teskarisi - “seksual erkinlik”, “seksual
mo’ljalni tanlash erki”ning tarafdori. qachon, qayerda, kim bilan, nima bilan?
Buning ahamiyati yo’q. Ana shu g’oya XX asrning 50-60 yillarida AQSh va
Farbiy Yevropada seksual revolyusiyani boshlab berdi. Bu aslida ommaviy
madaniyatning xristianlikka, xudoga qarshi revolyusiyasi bo’ldi. Bugun xudo
ularni jazolamoqda. Buzuqi yigitlar 20-30 yoshida notavon, yengiltabiat qizlar esa
bepusht bo’lib qolishmoqda.
Barcha dinlar, milliy madaniyatlar talaba qizlarga “o’zingni bokira tut. Asra”,
deb keldi. “Ommaviy madaniyat” esa “Kontraseptivdan foydalan. Partneringni
hadeb almashtiraverma. Xo’pmi!”, deb nasihat qilmoqda. Bugun u o’z nasihatini
o’zbeklarning qizlariga aytish uchun kelayotir.
XV asrda yashab, ijod qilgan notiq va olim Husayn Voiz Koshifiyning hayo
va andisha haqida teran fikrlar muallifi hamdir. Tahlil qilinsa, hayo va andisha
nafaqat qiz-ayollarni bezovchi nafis tuyg’u, balki muhim mafkuraviy,
ijtimoiy-siyosiy, madaniy omillar ekanligi ma’lum bo’ladi: “Hayo va andisha
dunyoda tartib saqlashning muhim shartlaridan biri hisoblanadi. Hayo yo’qolsa
hyech kimda vijdon qolmaydi, (u holda) dunyoda tartib buziladi, kishilar
bir-birlariga befarq qaraydigan bo’ladilar” (Axloqi Muhsiniy).
“Ommaviy madaniyat”ga, u bilan yopirilib kelayotgan ma’naviy va axloqiy
tubanlik illatlariga nimani qarshi qo’ysa bo’ladi? Milliy madaniyatni, milliy
tarbiyani, milliy ma’naviyatni, ota-bobolarimiz e’tiqod qo’yib kelgan islomiy
qadriyatlarni. Ana shuning uchun ham O’zbekiston MDH mamlakatlari orasida
birinchi bo’lib maktab, kollej, institutlarda dinshunoslik asoslari predmetini joriy
etdi. MDHning ayrim peshqadam davlatlari bu ma’rifiy tashabbusning samarasini
tez his qildilar. Masalan, Rossiya Federasiyasida ham 2006 yildan boshlab
“Pravoslav(islom, Buddiylik) madaniyati asoslari” o’quv predmeti joriy etila
boshlandi.
Biz tajriba-sinov o’tkazilayotgan badiiy havaskorlik to’garaklarida ommaviy
madaniyat tahdidini havaskor talabalarga tushuntirish va ularda mafkuraviy
immunitetni shakllantirishga qaratilgan “Munosabat” nomli suhbatlar ruknini joriy
qildik. Unda talaba havaskorlar uchun qiziqarli mavzular: taniqli san’atkorlar,
ularning mashhur qo’shiqlari, gastrollari, hayotida sodir bo’lgan qiziq voqyealar,
yangi qo’shiqlar, “ommaviy madaniyat” mahsulotlarini muhokama qilish va o’z
munosabatini bildirish amalga oshiriladi. Bunda har bir havaskor talaba muhokama
qilinayotgan spektakl, qo’shiq, kuy, remiks, rep, myuzikl, kliplar, kinofilmlar,
milliy estrada yangiliklari, jahon musiqa, estrada, teatr san’ati yangiliklariga
munosabat bildirish metodidan foydalandik. Bunda talabalarga asarning: kontent,
musiqiy va ijroviy tahlillarini amalga oshirish vazifasi qo’yildi.
Masalan, 2006 yil 21 oktyabr kuni Samarqand davlat universitetining
“Guldasta” ansambli a’zolari bilan taniqli xonanda Javodbek Kozimovning
uchrashuvi o’tkazildi. Suhbat asnosida shu yilning iyul oyida taniqli xonanda
Abram Tolmasovning “Ziyoratga keldim” deb nomlangan konsert dasturi haqida
so’z ketdi. Pedagog-xonanda J.Kozimov konsert “Ziyoratga keldim” nomli qo’shiq
bilan ochilganligini aytdi. qo’shiqda A.Tolmasov tug’ilib o’sgan shahri -
Samarqandning, O’zbekistonning muqaddasligi, dunyoda bunday boy madaniyat
va san’at maskani yo’qligi va buning qadrini musofir bo’lganda bilish mumkinligi,
uni ko’z qorachig’i kabi asrash zarurligi haqida kuylaganligini hikoya qilib berdi.
qo’shiq video yozuvda namoyish etildi. Undan so’ng ansambl repertuaridan joy
olgan V.Obidov she’ri, J.Kozimov musiqasi bilan aytiladigan “O’ktam diyorim”
qo’shig’i ijro etildi. qo’shiqdagi milliy ohang,
Dostları ilə paylaş: |