Memleket Hikâyeleri / Ayfer Tunç

çünkü,  ama  bazıları  kendilerinden  yukarıda  gördükleri  ve  ha­
vasına  imrendikleri  Aybike’nin  hoşuna  gitmek,  onun  arkadaşı 
olmak  istiyorlar.  Oğlanların  kafası  daha  da  karışık.  İlgilensin­
ler  mi,  uzak  mı  dursunlar,  her  dakika  fikir  değiştiriyorlar.  Kızı 
çok  havalı  bulup  yakınlaşmak  isteyenler  bile  bir  türlü  cesaret­
lerini  toplayıp yanına  gidemiyorlar,  sanki  kızın  çevresinde  ışıl 
ışıl,  ama  dikenli bir  tel  var.
Aybike okulun çalışkanları için de büyük bir kararsızlık kay­
nağı.  Çalışkanların  arasında  ciddi  bir  çekişme  olsa  da  tembel 
ve  aptallarla aynı  kefeye  konmak istemediklerinden  her zaman 
birbirlerini kolluyorlar.  Beraber oturuyorlar,  teneffüslerde tem­
beller  abuk  sabuk  oyunlar  oynarlarken  onlar  ödevlerini  karşı­
laştırıyorlar,  birbirlerine  tuzak  sorular  sorup  kimin  daha  akıl­
lı olduğunu anlamaya çalışıyorlar.  Aybike’nin de çalışkan  oldu­
ğu  çabucak ortaya  çıkıyor.  Ödevlerini  aksatmıyor,  yazılılardan 
hep  dokuz  buçuktan  on  alıyor,  kompozisyonlarını  inci  gibi  el 
yazısıyla  ve siyah  mürekkepli bir dolmakalemle  yazıyor.  Çalış­
kanlar onu da aralarına almaları gerektiği kanısındalar, ama kı­
za  sinir  oluyorlar.  Aybike  fazla  çalışkan.  îngilizceci  her  defa­
sında  Aybike’nin  üstünde  kırmızı  kalemle  konmuş  tek bir  işa­
ret  bulunmayan  sınav  kâğıdını  bütün  sınıfa  gösterip  kızı  gere­
ğinden  fazla  övüyor.  Çalışkanlar  öğretmenlerin  sorularına  ce­
vap vermek için yarışırlarken o  hiçbir soruya parmak kaldırmı­
yor,  bildiğini  belli  etmiyor.  Ama  öğretmen  “Sen söyle  Aybike,” 
deyince  bülbül  gibi  şakıyor.  Dolayısıyla  durumları  en  ikircik­
li  olan onlar.
Aybike’nin  tavrındaki  bu  kibir,  burnu  havada  duruşundan 
ve gülümsemeyen yüzünden kaynaklandığı kadar, onu her gün 
okula getirip götüren faytondan da kaynaklanıyor. Şehirde özel 
araba  tek  tük  henüz.  Zenginlerin  hemen  hepsinin  ya  kendile­
rine ait ya  da  uzun  süreliğine  kiraladıkları  faytonları  var.  Ama 
yine  de  çocuklarını  okula  yayan  gönderiyorlar,  zaten  şehrin
ne  ki?  Öğrencilerden  birinin  özel  faytona binme­
si okulda bir ilk ve  diğerlerinin  kızdan  nef ret  etmeleri  için  ye­
terli bir  neden.
Düğünlerde Elvis Presley şarkıları söylediği için adı  Elvis Ya-
103

---

şar’a  çıkan  Yaşar  Dağaşar’ın  kızı  Kamuran  ise  Aybike’nin  aksi­
ne  tombalak,  iri  kahverengi  gözlü,  gür  dalgalı  saçlı,  canlı,  ha­
yat  dolu  bir  kız.  Hey  dergisi  alıyor,  şarkıcı  ve  anket  defterleri 
tutuyor,  hocalara  isim  takıyor,  arkadaşlarını eğlendiriyor.  Kız­
da şeytan tüyü var.  Çok güzel  olmamasına  rağmen bir sürü  oğ­
lan peşinde.  Öyle pek çalışkan  da değil ayrıca, müzik hariç bü­
tün  dersleri  beşten  şaşma  altıyı  aşma  düzeyinde.  Elvis şarkısı 
It’s
  novv 
o y
 
never’i
 babasından  daha güzel  söylüyor.  Kiss  me  my 
darling...
  derken  sesine  verdiği  tonla  Elvis’in  şarkısını  bile  ara­
beske çekmeyi başarıyor.
Kamuran  Aybike’nin  en  ateşli  aleyhtarlarından  biri.  Sosyal 
statü  işaretleri konusunda arkadaşlarından daha uyanık ve has­
sas  olan,  herkesin  seviyesini, seviyesinden  kaynaklanan  huyu­
nu  suyunu  çoğu  zaman  isabetle  tahmin  eden  Kamuran,  Aybi­
ke’nin gıcık ve kibirli hallerini hemen  fark ediyor ve okula yeni 
gelen  bu  kızın  mesafeli  duruşunu  çekingenlik zannedip  yalnız 
kalmasın  diye  onunla  arkadaş  olmak  isteyen  iyi  niyetli  kızlara 
itiraz ediyor. Bu yüzden çok  tepki alıyor baştan. Ama bu iyi kız­
lar  Aybike’ye  gösterdikleri  yakınlığa  hiçbir  karşılık  alamayın­
ca  ve  kız  okul  çıkışında  hiçbirine  selam  bile  vermeden  kendi­
sini  bekleyen  özel  “payton”a  binip  gidince  Kamuran’a  hak  ve­
riyorlar,  Aybike’yle  aralarına  mesafe  koyuyorlar.  Daha  doğru­
su  Aybike’nin  çoktan  koyduğu  mesafeyi  korumak zorunda  ka­
lıyorlar.
Ama  kendini  bir  bok  zanneden  bu  sinir  illetiyle  arkadaş  ol­
maya hiç  niyeti  olmadığını  ta  en  başta  söyleyen  Kamuran’ın  bir 
gün saf değiştirmesi herkesi  hayretler içinde bırakıyor.
Nisan yağmurları başlamış.  Şehrin bittiği yerde  başlayan  tar­
lalar  hızla  yeşeriyor.  Dalları  erik  basıyor,  henüz  leblebi  kadar­
lar.  Hemen  her gün hava  ansızın  bozuyor,  sağanak yağmur yü­
zünden  sokakları  sel  götürüyor.  Çocuklar  sabahları  hava  gün­
lük  güneşlik  olduğu  için  yağmura  hazırlıksız  yakalanıyorlar. 
Kamuran  hariç.  Almanya’da  yaşayan  dayısının  getirdiği  çivit 
mavisi, naylon yağmurluğunu giyme fırsatı bulduğu  için  nisan 
yağmurları  zamanını  çok seviyor.
104

---

Dersin  bittiğini  haber  veren  zil  çaldığında  yağmurdan  göz 
gözü  görmüyor  o  gün.  Aybike’nin  faytonu  okulun  kapısında 
gene.  İçi  kırmızı  deri  kaplı  siyah  körüğü  açılmış,  koltuklarına 
yağmur suyu gelmesin diye  üstüne şeffaf naylon  örtülmüş,  fay- 
toncu  muşambasını  giymiş,  yağmurun  altında  küçükhanımın 
okuldan çıkmasını bekliyor.
Okul  dağılıyor.  Kızlar  ikili-üçlü  gruplar  halinde,  arkadaşla­
rından  birkaçının  şemsiyelerinin  altına  başlarını  sokmaya  ça­
lışarak  veya  suni  deri  okul  çantalarını  başlarına  tutarak  koştu­
rurlarken,  hülyalı  oğlanlar  yüzlerini  yağmura  verip  aylak  ay­
lak yürüyorlar.  Kamuran’ın  yağmurdan  çekindiği  yok,  kapüşo­
nunu  başına  geçirmiş.  Yürürken  birden  Aybike’nin  sesini  du­
yuyor.
“Trençkotun  çok güzel.”
Trenç  ne?  Kamuran  duraksıyor,  Aybike  ilk  kez  gülümsüyor, 
trençkotunu  çok  beğendiğini  söylüyor.  Çivit  maviye  de  bayıl­
dığını ekleyerek  işaret  edince,  Kamuran  trençkotun ne  olduğu­
nu  anlıyor.  Aslında  yanılan  Aybike,  Kamuran’ınki  trençkot  fa­
lan  değil,  basbayağı  yağmurluk.  Ama  Aybike  bu  küçük  şehrin 
bilmediği  şeyleri,  hiç  duymadığı  sözcükleri  satmayı  iyi biliyor.
Kamuran’ın  saf değiştirmesine  işte  trençkot  konulu  bu  ko­
nuşma  neden  oluyor.  O  ana  kadar  Aybike’yi  çok  züppe,  kibir­
li  bulan  Kamuran,  ucuz  naylon  yağmurluğu  beğendi  diye  kıza 
aniden  bir yakınlık  hissediyor.  Hiç gerekmediği  kadar  fazla  ko­
nuşarak  faytona  doğru  yürüyorlar.  Faytoncu  elinde  kamçısıyla 
arabadan  atlıyor,  hazırola  geçiyor.
“Binsene?  Seni  evine  bırakayım,”  diyor  Aybike,  samimi  gö­
rünüyor.
Böylece  Aybike gibi  yüksek  sınıfa  mensup  bir  kız  tarafından 
seçilmiş  olmak  duygusu  Kamuran’ı  ele  geçiriyor.  Çok  kısa  sü­
ren  bir  tereddütten  sonra  faytona  biniyor.  Faytoncu  üstlerine 
şeffaf naylonu  çekiyor.  Kendi  yerine geçiyor.  Atları  kamçılıyor 
ve  atların  nalları,  faytonun  tekerlekleri  arnavutkaldırımı döşeli 
sokaklarda tıkırdamaya başlıyor.  Yağmur şeffaf naylona  tıpır tı­
pır vuruyor,  iç yüzeyi  nefeslerinden  buğulanıyor.
Kamuran  yol  boyunca  kendi  olamıyor.  Kendini  Aybike’ye
105

---