Memleket Hikâyeleri / Ayfer Tunç

kazan,”  demiş.  Ama  şimdi  öyle  bir  saatte  çıkacak  ki,  önce  dü­
ğüne sonra gazinoya  gitse  programa  yetişemez, gazinodan son­
ra  gideyim  dese  düğün  dağılmış  olur.  Elde  avuçta  da  bir  şey 
kalmadı. Nasıl geçinecekler?
Yaşar öyle  sevinçli  ki  işin  o  kısmını  düşünmüyor.
“Ben  de  gündüz  düğünlerine  giderim,”  diyor.  “Ayrıca  yev­
miyeyi  artıracam  tabii!  Şöhretli  bir  sanatçıyı  düğüne  çağırmak 
kolay  mı?”
Karısı gazinonun ilk gününü  bekliyor.  Para pul bir yana,  asıl 
ya  beğenmezlerse,  ya seyircide  hayal kırıklığı yaratırsa diye en­
dişeleniyor.  Adam  kırkına  geldi  ama  hâlâ  çocuk,  hayata  bir 
küstü  mü uğraş dur sonra  yüzünü  güldürmek için.
ilk  gece.  Gazino  tıklım  tıklım  dolu.  Elvis  meraklısı  babalar 
ve  rock’n  roll  ateşine  kapılmış  gençler  ön  tarafı seçmişler.  Ka­
rısı  ve  kızları  da  geliyor.  Kamuran’ın  gözleri  müşterileri  tarı­
yor,  tiplerine bakarak babasından hoşlanıp  hoşlanmayacakları­
nı  kestirmeye  çalışıyor.  Aslında  korkacak bir şey  yok.  Yaşar’ın 
hali  tavrı o yıllar için  hiç  komik değil.  Biraz  modası geçmiş ola­
bilir ama bu  küçük şehrin insanları zamanın gerisinden geliyor 
zaten.  Dünyanın başka bir ucunda başlayan zaman,  pek çok ye­
ri  dolaşıp  bu  şehre  vardığında  aradan  en  iyi  ihtimalle  on  beş- 
yirmi  yıl geçmiş oluyor.
Yaşar  programına  en  sevdiği  şarkı  olan  Only  youuuuuu  ile 
başlıyor.  Gençlerin  bazıları  eşlik  ediyor.  Kısmen  hep  bir  ağız­
dan söyleniyor ve ilk şarkı alkışlar içinde  bitiyor.  Parçalar gide­
rek  hızlanıyor.  İsteklerle  iyice  uzattığı  programı  sona  erdiğin­
de  Elvis  hayranı  gençler  ayaktalar,  tebrikler,  teşekkürler  gırla 
gidiyor.  Böylece  düğün  şarkıcısı  şöhret  treninin  son  vagonuna 
binmeyi  başarıyor.
Maddi  açıdan  yetersiz  olsa  da  harika  bir  yaz  geçiriyor.  Ye­
rel  muhabirler  kapısında kuyruk  oluyor,  hepsine  röportaj  veri­
yor, Elvis kostümleriyle çekilmiş fotoğrafları gazetelerde basılı­
yor,  çarşıya gittiğinde  esnaf elini  sıkmak  istiyor,  çay  bahçesin­
de  otururken aileler imzalı  fotoğrafını  istiyorlar.  Gazinoda  çık­
madığı  tek  günü  istemeyerek  de  olsa  düğünlerde  değerlendiri­
yor.  Yevmiyesini artırmış,  düğün sahipleri itiraz etmiyorlar,  cö-
113

---

mert  davranıyorlar ama şöhret  oldu  olalı  çok  kapris yapıyor di­
ye  adı  çıkıyor.
Derken yaz bitiyor,  gazinonun  bahçe  kısmı  kapanıyor,  prog­
ramı hafifliyor, daha alaturka  bir seçim  yapılıyor.  Kadınlar ma­
tinesi  müşterisi  de  Elvis meraklısı  olmadığı için gelecek yıl gö­
rüşmek üzere  diye  el  sıkışıyorlar Şener Bey’le.  Düğün  sezonu 
da  kapanmış.  Boş  boş  evde  oturuyor.  Aslında  kışın  da  düğün­
dür  dernektir,  özel  gecedir  iş  çıkıyor  ama  Yaşar  bu  hafif  işleri 
şöhretine  yediremiyor.  Yazı  bekliyor,  Şener  Bey’le  bu  kez  sıkı 
bir  pazarlık  etmeye  kararlı.  Ama  beklediği  gibi  olmuyor,  gazi­
nocu  Yaşar’a  istediği  parayı  vermiyor.  Bir önceki  yazın  sarhoş­
luğuna  kapılan Yaşar  blöf yapıyor.
“Bu paraya çıkmam,” diyor.  “İzmir’e gitsem havada kaparlar.”
“Sen  bilirsin,”  diyor Şener Bey.
İzmir’e  gidiyor,  sahne  almak  amacıyla  gazinoları  dolaşıyor, 
ama  İzmir’de Yaşar’ı  tanıyan  bir Allahın  kulu  çıkmıyor.  Yanın­
da  taşıdığı  gazete röportajlarını göstermeye,  aslında şöhretli bi­
riyim  demeye  de  utanıyor.  Yeniden  afiş bastırmak,  böylece  Şe­
ner  Bey’i  ikna  etmek  için  karısının  ağzını  arıyor,  hiç  yanaşmı­
yor karısı.  Şöhretli  olmak  istiyordu,  oldu  işte,  tamam.  Yaşar bu 
kez  kendini  afiş  olarak  kullanmayı  deniyor.  Elvis  kostümleri­
ni giyip çarşının  içinden  geçip  duruyor ama  kimse  dönüp  bak­
mıyor.  Alışmışlar artık.  Birkaç  kez  daha  geçerse  deli  muamele­
si  yapacaklar.
Bir  umut,  gazinocu  Şener  Bey  kapısını  çalar  diye  bekliyor 
ama  çalmıyor  adam.  Dört  kişilik  bir grup  getirtmiş  İzmir’den, 
saçları omuzlarında  bitli  hipiler.  Anadolu  rock söylüyorlarmış. 
Leblebi  koydum  tasa  giz  annem
  filan.  Tekrar  düğünlerde  çık­
maktan  başka  çaresi  kalmıyor.  Kırgınlık içinde  Elvis  kostüm­
lerini  kaldırıyor, saçlarını,  favorilerini uzatıp  çiçekli  gömlekler 
giyerek düğünlere gidiyor tekrar.  Canla başla  çalışıyor.  Evi ge­
çindirmek lazım.
114

---

“Todi musikisi”
A. ve A. Günay’a
Bir  19  Mayıs  tatilinde  liseden  beri  görüşen  bir  grup  orta  yaşlı 
kadın  Ankara’dan  İstanbul’a  geliyor.  Kimi  eczacı,  doktor,  kimi 
avukat,  bankacı.  Hepsi  İstanbul’a  sık gelip  giden  kadınlar ama 
hep akraba ziyareti veya  iş  için.  Bu  kez yanlarında  kocaları ve­
ya çocukları  olmadan,  kadın  kadına,  gezip eğlenmek istiyorlar. 
Beyoğlu’nda  bir  otelde  yer  ayırtmışlar.  Üç  günlük  programla­
rı  var.  Yabancı  turistler  gibi Topkapı  ve  Dolmabahçe  sarayları­
nı gezecekler, Boğaz  turu yapacaklar ve -turistlerden farklı ola­
rak - magazin  programlarında  çok  sık  gördükleri  bir fasıl  mey­
hanesine  gidecekler.
Kadınlardan  biri,  uzun  yıllar  başka  bir  şehirde  yaşadıktan 
sonra  dönüp  gruba  katılmış.  Gençliğinde  meyhaneye ve  fasıla 
çok  meraklıymış.  Damağında o  yıllardan  kalma bir tat var. Ama 
magazin programlarının meşhur ettiği bu mekânlara  hiç gitme­
miş.  Nasıl yerler,  kimler geliyor, sosyete takımı meyhanede na­
sıl  eğleniyor diye çok merak  ediyor.
Önce  Balık  Pazarı’nda bir şeyler yiyelim  diyorlar.  Bu  tip  yer­
lerin  menüsü  çok  uyduruk  oluyor  çünkü.  Gerçi  buraya  vere­
cekleri  fiks  menü  ücretiyle  üç  kere  fasıl  meyhanesine  gidilir, 
lıer seferinde tıka basa doyulur,  üstüne de Lale’de işkembe çor­
bası  içilir.  Ama  paparazzilerin  meşhur  ettiği  sosyete  meyhane­
lerine gitmenin  bir bedeli var.
115

---