143
www.vivo-book.com
Necəsən, Ana!
Hardasan, Ana!
Ana, zəng et!
Nömrəni yığıram, amma Keyt cavab vermir. Ona yaltaq bir məlumat
göndərirəm, sağ-salamatam və Göysaqqalın qurbanı olmamıĢam, o mənada
ki, narahat olmasın. Bəlkə də olmuĢam? Demək çətindir. Kristian Qreyə
olan hisslərimi saf-çürük eləməyə çalıĢıram, amma bu vəzifə yerinə
yetirilməzdir. Məğlubiyyəti etiraf etmək lazımdır. Mən yalqız qalmalı və hər
Ģeyi düĢünüb-daĢınmalıyam.
Çantada saç üçün iki rezin qaytan tapıram və saçlarıma iki hörük
vururam. Ura! Aypodu çantadan çıxarıram və qulaqcıqları taxıram. Musiqi
altında yemək hazırlamağı sevirəm. Pleyeri onun köynəyinin döĢ cibinə
soxur və rəqs etməyə baĢlayıram.
Qurd kimi acam.
Mətbəx məni valeh edir, par-par parıldayır və müasirdir. Qapılarda
dəstəklər yoxdur və onları necə açmaq lazım olduğunu dərk etmək çətindir.
Kristiançün nahar hazırlayacam. O, bu yaxınlarda omlet yeyirdi… hm, hələ
dünən axĢam, ―Hitman‖da. Lənət Ģeytana, o zamandan bəri nə qədər hadisə
baĢ verib! Soyuducuya baxıram: ora yumurtayla doludur və mən bekonlu
fəsəli biĢirmək qərarına gəlirəm. Mətbəxdə rəqs edirəm, xəmiri yoğurmağa
baĢlayıram.
BaĢ qatmağa iĢ olanda kefim əladır. Özün haqda düĢünə bilərsən,
amma elə də ciddi yox. Qulağımda səslənən musiqi fikirdən yayınmağa
kömək edir. Mən bura Kristian Qreyin yatağında gecələmək üçün gəlmiĢəm
və bunu bacarmıĢam, hərgah öz yatağında yatmağa o heç kimə icazə vermir.
Gülümsəyirəm: tapĢırıq yerinə yetirilib. Əla. Hə, çox, çox əla və fikrən
dünənki gecəyə keçid edirəm. Onun sözləri, onun bədəni, onun seviĢməsi…
gözlərimi qapadıram və əzələlərim qarnımın hardasa dərinliklərində
144
www.vivo-book.com
möhkəm sıxılır. TəhtəlĢüurum acıqlı halda mənə baxır… Biz seviĢmirik,
s..iĢirik,‖, – deyə harpiya
1
kimi qıĢqırır təhtəlĢüurum. Mən ona fikir
vermirəm, amma qəlbimin dərinlikləində etiraf edirəm: o nədəsə haqlıdır.
YaxĢı olar ki, bu haqda düĢünməyim və diqqətimi yeməyə yönəldim.
Burada hər Ģey müasir texnikaya uyğun quraĢdırılıb. Deyəsən, mən
buna artıq alıĢmıĢam və fəsəliləri harasa qoymalıyam ki, onlar soyumasın və
bundan sonra bekonu biĢirməyə baĢlamalıyam. Qulaqcıqlarda Emi Stad
baĢqalarına oxĢamayan qəribə adamlar haqqında oxuyur. Bu, mahnı mənim
haqqımdadır, çünki həmiĢə ala qarğa olmuĢam və heç yerdə özümü özüm
kimi hiss etməmiĢəm… indisə dünyadakı ən qəribə adamdan ədəbsiz təklif
almıĢam. Niyə o bu cürdür? Təbiətən, yoxsa tərbiyədən irəli gəlir bu? Heç
vaxt beləsiylə qarĢılaĢmamıĢam.
Bekonu qrilin altına qoyur və o qızarana qədər yumurtaları qırmağa
baĢlayıram. Çevrilərkən görürəm ki, Kristian baĢını əllərinə söykəyərək bar
kətillərindən birinin üstündə oturub. Əynində elə həminki futbol köynəyi
var. ―Seksdən sonra‖ saç düzümü ona yaman yaraĢır. Tüklü üzü də.
Deyəsən, o bir qədər heyrətlənib və heç nə dərk etmir. Yerimdə donub-
qalıram, üzüm qızarır və qulaqcıqlarımı çıxarıram, onu görərkən dizlərim
titrəyir.
– Sabahınız xeyir, miss Stil. Görürəm, səhərdən kefiniz kökdür.
– Mən yaxĢı yatmıĢam, – deyirəm.
– Bu nədəndir görəsən? – o susur və üzünü turĢudur. – Mən də yaxĢı
yatmıĢam yatağa qayıtdıqdan sonra.
– Acsan?
– Çox, – deyə Kristian cavab verir və diqqətlə mənə baxır. Ġnanıram
ki, o, yeməyi nəzərdə tutur.
– Fəsəli və bekonlu qayğanaq?
– Pis olmazdı.
1
qədim yunan mifologiyasında tufan ilahəsi (
tərc.
)
145
www.vivo-book.com
– BoĢqablar üçün altlıqların harda olduğunu bilmirəm… –
Çiyinlərimi çəkirəm, var-gücümlə həyəcanımı gizləməyə çalıĢaraq.
– Özüm taparam. Sən yeməyi hazırla. Əgər istəyirsənsə, hansısa
musiqini səsləndirə bilərəm ki, onun sədaları altında… hm… rəqs edəsən?
Mən inadla öz barmaqlarıma baxır, bilərəm ki, üzüm çuğundur
rəngindədir.
– YaxĢı, xahiĢ edirəm, mənə görə iĢini dayandırma. Bu, məni
əyləndirir. – Onun səsində istehza duyulur.
Mən dodaqlarımı sıxıram. Əyləndirir?.. TəhtəlĢüurum uğunub-gedir.
Yumurtaları qırmaqdan baĢqa heç bir çıxıĢ yolu qalmır. Yəqin ki, lazım
olduğundan da intensiv. Qəfildən Kristian yanımda peyda olur və astaca
hörüyümü dartır.
– XoĢuma gəlir, – deyə o pıçıldayır. – Amma bu, səni xilas
etməyəcək.
Aydındır… Göysaqqal…
– Səninçün omlet çəkim, yoxsa yumurta sarısı qoyum?
– Omlet, yaxĢıca əzilmiĢ.
Təbəssümümü gizlətməkdən ötrü çevrilirəm. Ona acıqlanmaq
çətindir. Xüsusən o, özünə xas olmayan dəcəl əhvali-ruhiyyədə olduqda,
indiki kimi. Kristian siyirməni açır və iki boz boĢqabaltı çıxarır ordan. Mən
qayğanaq qarıĢığını tavaya boĢaldır, bekonu götürürəm, çevirir və yenidən
qrilin altına qoyuram.
Yenidən geri çöndükdə, masanın üstündə portağal Ģirəsini görürəm,
Kristian isə qəhvə biĢirir.
– Sən çay içəcəksən?
– Hə, əgər səndə varsa.
Mən bir cüt boĢqab tapıram. Kristian bufetə göz gəzdirir və ordan
―Ġngilis çayı‖ qutusunu çıxarır. Dodaqlarımı sıxıram.
– Deyəsən, hər Ģeyi qabaqcadan təĢkil eləmisən?
– Doğrudan? Məncə biz hələ münasibətlərimiz barədə qərar qəbul
etməmiĢik, miss Stil.
Dostları ilə paylaş: |