209
ümumi məhsulundan alınırdı. Kəndlilər dövlətə a) torpaq vergisi; b)
baş pulu; c) “sərkəllə” (yarımköçəri həyat sürən maldarlar
heyvanların sayına görə); d) “qapı pulu” (otlaqlara görə) və s.
verirdilər. Kəndlilər əsas vergilərlə yanaşı, hərbi mükəlləfiyyətlər də
daşıyırdılar. XIX əsrin 70-80-cı illərində Cənubi Azərbaycanda
tacirlərin sayı artır, fəaliyyət dairəsi genişlənirdi. Onlar həm də
sələmçiliklə məşğul olurdular. Xarici malların ölkəyə axını
komprador burjuaziyanın (daxili bazarla xarici şirkətlər arasında
vasitəçilik edən) inkişafı üçün şərait yaradırdı. Cənubi Azərbaycan
kəndinə xarici kapital, xüsusilə də rus kapitalı nüfuz edirdi. 1891-ci
ildə şah hökuməti tütün və tənbəki istehsalını ingilis kapitalisti
Talbotun inhisarına vermişdi. Cənubi Azərbaycandan kəndlilərin
kəsbkarlığa getməsi kütləvi şəkil almışdı. Xaricə iş dalınca gedən-
lərin əksəriyyəti Türkiyəyə, Cənubi Qafqaza (başlıca olaraq Şimali
Azərbaycana), Volqaboyuna, Mərkəzi Asiyaya və s. yerlərə gedir-
dilər. Onlar getdikləri yerlərdə “qara fəhlə” kimi çalışır və yerli fəh-
lələrdən xeyli az maaş alırdılar. XIX əsrin 70-90-cı illərində Cənubi
Azərbaycanda tez-tez çıxış və üsyanlar baş verirdi. 1872-ci ildə
Təbrizdə vilayətin valisinə qarşı baş vermiş üsyan 1881-ci ildə onun
Cənubi Azərbaycandan qovulması ilə nəticələndi. 1898-ci ilin
avqust-sentyabr aylarında Zeynəb paşa adlı qadının rəhbərliyi ilə
Təbrizdə üsyan baş verdi. Üsyan taxıl möhtəkirliyinə qarşı yönəl-
mişdi. 1892-ci ildə İranın bir çox yerlərində, o cümlədən Təbrizdə
baş verən üsyan nəticəsində şah hökuməti tütün və tənbəki istehsalı
üzərində ingilis Talbotun inhisar hüququnu geri alaraq onunla
imzalanmış müqaviləni ləğv etdi.
3. XIX əsrin ikinci yarısında Azərbaycan mədəniyyəti
Şimali Azərbaycanın işğalından sonra Şimali və Cənubi Azər-
baycanın mədəni inkişafında fərqlər nəzərə çarpmağa başladı. XIX
əsrin ikinci yarısında Şimali Azərbaycanda mədəniyyətin xarakterik
xüsusiyyətləri bunlar idi: 1)yeni tipli məktəblərin və mədəni-maarif
müəssisələrinin, milli mətbuatın və milli teatrın yaranması; 2)
210
qabaqcıl ziyalıların xalqın milli şüurunun oyanmasına ideya
təsirinin güclənməsi. XIX əsrin ikinci yarısında Şimali Azərbay-
canda: 1.yüzlərcə milli məktəb və mədrəsələr fəaliyyət göstərirdi. 2.
Bakı, Şamaxı, Şuşa, Nuxa və d. şəhərlərdə ədəbi dərnəklər,
məclislər təşkil edilirdi. 3.Məktəblərlə yanaşı, ruhani məktəbləri-
mədrəsələr də fəaliyyət göstərirdi. İbtidai və ali dərəcələrə bölünən
mədrəsələrdə təhsil pulsuz idi. 4. Avropa təhsili görmüş milli
ziyalılar nəsli yetişməyə başlamışdı. Belə ziyalılardan Rusiyada ali
təhsil almış ilk azərbaycanlı Ağa bəy Yadigarovu, Almaniyada
təhsil almış Məmmədağa Şahtaxtinskini göstərmək olar; 5. “Üsuli-
cədid” (yeni üsul) adlı ictimai-pedaqoji hərəkat geniş yayıldı. Bu
məktəblərdə təlim ana dilində aparılır, təhsil planına ümumtəhsil
xarakterli fənlər daxil edilirdi. Bu tədris üsulunun əsas prinsip-
lərindən biri hərf-heca üsulundan daha səmərəli səs üsuluna keçid
idi. 6. Ana dilində ilk dərsliklər və dərs vəsaitləri hazırlanırdı. 7.
1872-ci il yeni məktəb əsasnaməsinə görə qəza məktəbləri pullu
şəhər məktəblərinə çevrilmişdi. 8. Xalq məktəbləri adı ilə meydana
gələn ibtidai kənd məktəbləri yaranırdı. 9. 80-ci illərdən başlayaraq
rus-Azərbaycan məktəbləri yaranmağa başlandı. Məqsəd şagirdləri
orta məktəbə hazırlamaq idi. İlk rus-Azərbaycan məktəbinin əsası
1887-ci ildə Bakıda H.Mahmudbəyov və S.M.Qənizadə tərəfindən
qoyuldu. Bu məktəblərdə tədris rus dilində olsa da, Azərbaycan dili
icbari keçilirdi. 10. 80-90-cı illərdə bir sıra sənət məktəbləri
(Bakıda, Gəncədə, Zaqatalada və s.) açıldı. 11. 1865-ci ildə Bakıda
ilk orta təhsil məktəbi yarandı. 12. İlk qadın və kişi gimnaziyaları
açıldı. 13. 1876-cı ildə Qori Müəllimlər Seminariyası təşkil olundu.
14. 1879-cu ildə Qori Müəllimlər Seminariyasının Azərbaycan
şöbəsi açıldı. İlk kitabxana-qiraətxanalar məktəblərin nəzdində açıl-
dı. Məktəblərdən kənarda yerləşən ilk kütləvi kitabxanalardan biri
1868-ci ildə Gəncədə açıldı. 1894-cü ildə N.Nərimanov tərəfindən
ilk Azərbaycan qiraətxanası təşkil edildi.
Milli mətbuatın təşəkkülü. Şimali Azərbaycanda milli mət-
buatın əsası görkəmli ziyalı Həsən bəy Zərdabinin 1875-ci ildə
nəşrinə başladığı “Əkinçi” qəzeti ilə qoyulmuşdu. 1877-ci ilədək
211
qəzetin 56 sayı çapdan çıxmışdır. Bu qəzetin əsas məqsədi xalqı
maarifləndirmək idi. 1879-cu ildə Tiflisdə Azərbaycan türkcəsində
“Ziya” qəzeti çıxmağa başladı. 1880-cı ildən 1884-cü ilədək bu
qəzet “Ziyayi Qafqaziyyə” adı altında nəşr olundu. 1880-ci ildə
Tiflisdə “Kəşkül” qəzeti Cəlal Ünsüzadənin nasirliyi ilə işıq üzü
gördü. Qəzet öz ideya istiqamətinə görə “Əkinçi”yə yaxın idi. 1880-
1890-cı illərdə Bakıda rus dilində “Kaspi”, “Baku” və b. qəzetlər
nəşr olunurdu.
İncəsənətin inkişafı: teatr, musiqi, memarlıq. 1873-cü il
martın 23-də Bakı realnı məktəbinin həvəskar teatr truppası tərə-
findən görkəmli dramaturqumuz Mirzə Fətəli Axundovun “Sərgü-
zəşti vəziri-xani Lənkəran” komediyasının tamaşaya qoyulması ilə
milli teatrımız yarandı. Xalqımızın böyük oğlu, xeyriyyəçi
H.Z.Tağıyev 1883-cü ildə Bakıda teatr binası tikdirdi. 1895-ci ildə
Azərbaycanın teatr xadimləri “Bakı artistlər cəmiyyəti”ni yaratdılar.
XIX əsrin ikinci yarısında musiqidə böyük canlanma var idi.
Peşəkar aşıqlardan Aşıq Alı, Aşıq Ələsgər, Molla Cümə böyük şöh-
rət qazanmışdılar. Tarzən Sadıqcan tarı təkmilləşdirmişdi.
Xanəndələrdən Xarrat Qulu, Hacı Hüsü, Məşədi İsi, Cabbar
Qaryağdıoğlu və b. muğam sənətinin inkişafında misilsiz xidmətlər
göstərmişdilər. Dövrün ən görkəmli memarı olan Qasım bəy
Hacıbababəyov Bakıda böyük bir karvansara inşa etmişdi. 1865-ci
ildə dənizkənarı bulvar salınmağa başladı. 1886-cı ildə isə Bakının
ikinci qala qapıları tikilmişdi. Dövrün görkəmli rəssamlarından Mir
Mövsüm Nəvvab “Quşlar”miniatürünü və Teymurləngin portretini
çəkmişdi. Mirzə Qədim İrəvani “Cavan oğlan”, “Oturan qadın” və
s. rəsmləri ilə təsviri rəssamlıq sənətini zənginləşdirmişdi.
XIX əsrdə Cənubi Azərbaycan mədəniyyəti. Türkmənçay
müqaviləsi bağlandıqdan sonra Azərbaycanın şimalı və cənubu
müxtəlif sosial-iqtisadi və mədəni inkişaf yoluna qədəm qoydu.
XIX əsrin ikinci yarısında Cənubi Azərbaycanda dövlət elm və
maarifin inkişafına az diqqət yetirirdi. Orta və ali təhsil ocaqları
olan mədrəsələr fəaliyyət göstərirdi. Şagirdlər təhsil aldıqları
müddətdə (10-12 il) mədrəsələrdə yaşayırdılar. Bir neçə yeni tipli
Dostları ilə paylaş: |