248
hərbi hissələrini çıxarmalı idi, Cənubi Qafqaz Böyük Britaniyanın
nüfuz dairəsi elan olunur və Bakıya ingilis qoşunları yeridilir.
M.Ə.Rəsulzadənin təsvirinə görə 1500 əsgərlik Azərbaycan ordusu
ölkənin müxtəlif yerlərinə səpələndiyinə və Bakıda 500 nəfər milis
(polis) qaldığına görə məsələ yalnız diplomatik yolla həll olun-
malıydı. N.Usubbəyov, Ə.Ağayev və M.Rəfiyevdən ibarət Azər-
baycan nümayəndə heyətinin İrandakı ingilis qoşunlarının koman-
danı general Tomsonla Ənzəlidə apardığı danışıqlar səmərəsiz oldu.
General Tomson Ənzəlidən Bakıya yola düşməzdən əvvəl
bəyənnamə ilə çıxış etdi:
“I. Noyabrın 17-si saat 10-na kimi Bakı həm türk, həm də
Azərbaycan qoşunlarından təmizlənməlidir;
II. Bakı şəhəri neft mədənləri ilə birlikdə işğal olunacaq,
ölkənin qalan hissəsi isə Azərbaycan hökuməti və qoşunlarının nə-
zarəti altında qalacaqdır;
III. Azərbaycan Respublikası rəsmi olaraq tanınmır, lakin
İngiltərə, Fransa və ABŞ nümayəndələri Azərbaycan hökuməti ilə
de-fakto (faktik surətdə, işdə, həqiqətdə) əlaqələr yaradacaqlar;
IV. Aşağıdakı dəyişikliklər istisna olmaqla bütün müəssisə və
təşkilatlar öz adi fəaliyyətlərini davam etdirirlər:
A) general Tomson Bakının general-qubernatoru təyin olunur;
B) şəhər polisinə ingilis komandanlığının nümayəndəsi baş-
çılıq edir;
V) şəhər Dumasına yenidən əvvəlki fəaliyyət sərbəstliyi
verilir;
Q) Paris sülh konfransında millətlərin öz müqəddəratini tə-
yinetmə prinsipi ətrafında gedən diskussiyalardan Azərbaycan
kənarlaşdırılmayacaq;
D) silahlı ermənilər Bakıya buraxılmırlar” (95, v. 1).
1918-ci il noyabrın 17-də ingilis qoşunları Biçeraxovun
dəstələri ilə birlikdə Bakıya daxil oldular. Noyabrın 16-da Azərbay-
can Milli Şurası 5 aylıq fasilədən sonra Bakıda yenidən fəaliyyətə
başladı. Noyabrın 19-da Milli Şura ikinci iclasında “Azərbaycan
parlamentinin yaradılması haqqında qanun” qəbul etdi. Yaranmış
249
fövqəladə şəraitdə Ümumazərbaycan Müəssisələr Məclisini çağır-
maq mümkün olmadığı üçün Milli Şuranı ali qanunvericilik orqa-
nına-Azərbaycan Parlamentinə çevirmək qərara alındı (64, s. 13-
16). Qanuna əsasən Azərbaycanda yaşayan bütün millətlər parla-
mentdə təmsil olunmalıdırlar. 120 nəfərdən ibarət olan Azərbaycan
parlamentində Azərbaycan türklərinə-80, etmənilərə-21, ruslara-10,
alman, yəhudi, gürcü və polyakların hərəsinə 1 yer ayrılmışdı. Qa-
lan 5 yerdən 3-ü Bakı həmkarlar təşkilatı, 2-si isə Bakı neft səna-
yeçiləri şurası və Ticarət-sənaye ittifaqı üçün nəzərdə tutulmuşdu
(5, s. 377). Azərbaycan Milli Şurası Rus Milli Şurasının nüma-
yəndələrini parlamentin işinə cəlb etmək məqsədi ilə kompromis
variant irəli sürdü. 1918-ci il noyabrın 24-də Azərbaycan Milli Şu-
rası bildirdi ki, 28 may tarixli “İstiqlal bəyənnaməsinin” möv-
cudluğuna baxmayaraq, o, Azərbaycanın müstəqilliyinin Rus Milli
Şurası tərəfindən dərhal tanınmasını tələb etmir. Lakin Azərbaycanı
Rusiyanın mülkiyyəti hesab edən və buna görə də Azərbaycan
xalqının öz müqəddəratını təyin etmək hüququnu inkar edən Rus
Milli Şurası parlamentə nümayəndələrini göndərməkdən imtina
etdi. Rus Milli Şurası Azərbaycan hökumətindən tələb etdi ki, ağ-
qvardiyaçıların təşkil etdikləri Ufa direktoriyasının ali hakimiy-
yətini tanısın. Hətta general Tomson belə bu tələbin əsassız oldu-
ğunu bildirdi. Bu hadisələr ingilis komandanlığı ilə Azərbaycan
hökuməti arasında yaxınlaşma prosesinə təkan vermiş oldu. Azər-
baycanın dövlət müstəqilliyinin müdafiəsində “Müsavat” partiyası
və digər sol təşkilatların göstərdikləri qətiyyət Rus Milli Şurası
daxilində ziddiyyətlərin yaranmasına və son nəticədə bu təşkilatın
parçalanmasına gətirib çıxardı. Rus Milli Şurası üzvlərinin bir
hissəsi olnun tərkibindən çıxaraq “Rus-Slavyan cəmiyyəti” adlı
təşkilat yaratdılar. Bu təşkilat Azərbaycan parlamenti və höku-
mətinin işində iştirak etməyə hazır olduğunu bildirdi. Bunun ar-
dınca Azərbaycanın erməni icması və “Daşnaksütyun” partiyası da
öz nümayəndələrini parlamentə göndərməyə razılıq verdilər.
1918-ci il dekabrın 7-də Azərbaycan parlamentinin təsis iclası
oldu. Əli Mərdan bəy Topçubaşov parlamentin sədri, Həsən bəy
250
Ağayev onun birinci müavini seçildi. Daha sonra baş nazir
F.X.Xoyski söz alaraq hökumətin öz səlahiyyətlərini yerə
qoyduğunu və bütün hakimiyyəti parlamentə təhvil verdiyini elan
etdi. Fikir rəngarəngliyinə baxmayaraq bütün fraksiyalar bir məsə-
lədə yekdil idilər: parlamentin fəaliyyətinin əsas məqsədi-Azər-
baycanın müstəqilliyini, onun milli-siyasi hüquqlarının müdafiə
olunması, Azərbaycanla digər Qafqaz xalqları arasında həmrəylik
münasibətlərinin yaradılması, ölkə daxilində demokratik quruluşun
bərqərar edilməsindən ibarət olmalıdır və həmin məqsədlər ətra-
fında bütün parlament fraksiyaları sıx birləşməlidirlər. Azərbaycan
parlamentinin 97 üzvü var idi və bunlar 10 fraksiyada birləş-
mişdilər. “Müsavat” partiyasının nümayəndələri bitərəf demokratlar
qrupu ilə birləşərək ən böyük parlament fraksiyasını təşkil edirdilər.
38 parlament üzvündən ibarət olan bu fraksiyanın lideri
M.Ə.Rəsulzadə idi. Parlamentdə “İttihad” partiyasının-13, “Əh-
rar”ın-7, “Hümmət” və müsəlman sosialist blokunun üzvlərindən
ibarət olan sosialistlər fraksiyasının 13, Rus-Slavyan cəmiyyəti”nin-
4, “Daşnaksütyun”-7, erməni icması və milli azlıqlar fraksiyalarının
hər birinin-4 nümayəndəsi vardı. Bundan əlavə parlamentdə
“bitərəflər” və “müstəqillər” (Ə.M.Topçubaşov, S.Mehmandarov,
X.Məlikaslanov) fraksiyaları fəaliyyət göstərirdilər. A.Əfəndiyev
heç bir fraksiyaya daxil deyildi. Yeni hökumət kabinetinin təşkili
F.X.Xoyskiyə həvalə olundu. 1918-ci il dekabrın 26-da Azərbaycan
Respublikasının yeni, 3-cü hökumətin tərkibi parlamentə təqdim
olundu (9, s. 253).
3. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin daxili
və xarici siyasəti
Yeni Azərbaycan hökumətinin təşkili ilə əlaqədar olaraq ge-
neral Tomson dekabrın 28-də bəyanat verdi. Bu bəyanat “vahid və
bölünməz Rusiya” bayrağı altında çıxış edən qüvvələrə ayıldıcı təsir
göstərsə də, Azərbaycanda hakimiyyəti ələ keçirmək məqsədi ilə
onlar 1919-cu il yanvarın əvvəllərində “Qafqaz-Kaspi hökuməti”
Dostları ilə paylaş: |