BULUDXAN XƏLİLOV
––– 104 –––
uşaq ikən böyük fikirlər və böyük əməllərlə silahlan-
dıran, gözümüzü dünyaya açan, əllərimizdən tutub bizi
sirlər dünyasına aparan, bizə uçmaq üçün qanad verən
müəllimlərimizdir. Müəllim beyinlərə fikir, ideya
toxumu səpir, gözlərə işıq, ürəklərə od verir”
1
.
Müəllim bağbandır. Ancaq həqiqi bağban təbiətdə
baş salırsa, müəllim isə cəmiyyətdə baş salır. Onun ək-
diyi toxumlar cəmiyyətə fayda verir. Cəmiyyəti irəliyə
aparır, cəmiyyəti inkişaf etdirir.
Bəxtiyar Vahabzadə yazır: “Müəllim hələ ayna kimi
saf olan uşaq beyninə pis toxumlar da əkə bilər, gözəl
və faydalı toxumlar da. Pis toxumların məhsulu qanqal,
kol-kos, yaxşı toxumların məhsulu isə qızılgül və
faydalı meyvələr olar. Buradan müəllimin cəmiyyətdəki
yeri aydın olur”
2
.
Bəxtiyar Vahabzadə müəllimliyi peşə deyil, sənət
adlandırır: “Çünki doğrudan da uşaq beynində ilk
naxışlar açan müəllimə peşəkar yox, sənətkar demək
lazımdır”
3
.
Bəxtiyar Vahabzadə orta məktəbi bitirən məzunlara
uğurlu yol arzulayır, onların həyatda büdrəməmələri
üçün yollar göstərirdi. Orta məktəbi bitirən gənclərə
müraciətini 1977-ci ildə “Son zəng” adı ilə çap edərək
bütün gənclərə çatdırırdı. Yaxşı və gözəl ənənələri yük-
sək qiymətləndirirdi. Bu mənada Azərbaycanın müxtəlif
məktəblərindən yaxşı örnəkləri təbliğ edirdi. Belə
örnəklərdən biri də Şəkinin Oxud məktəbinə aid idi. Bu
1
Əziz və hörmətli müəllimlər! – Bəxtiyar Vahabzadə. Sadəlikdə
böyüklük. Bakı, Yazıçı, 1978, s.283
2
Yenə orada. s.284
3
Yenə orada. s.284
BƏXTİYAR VAHABZADƏNİN PEDAQOJİ GÖRÜŞLƏRİ
––– 105 –––
məktəbin ənənəyə çevirdiyi bir iş Bəxtiyar Vahabzadəni
də heyran edir. Belə ki, iyul ayının son günlərində o,
universitetə gedirmiş. Görür ki, Sabir bağının yanında
bir avtobus dayanır. Avtobusdan əllərində gül-çiçək
dəstəsi olan oğlan və qızlar düşür. Gül-çiçək dəstəsini
Sabirin heykəli qarşısına qoyub Sabirdən şeir deməyə
başlayırlar. Bu mənzərəni seyr edən Bəxtiyar Vahab-
zadə onlara yaxınlaşır. Hələ gənclik illərindən tanıdığı
Nurpaşa Hümmətovu görür. Nurpaşa müəllim filologiya
üzrə fəlsəfə doktoru, Şəki rayonunun Oxud kəndində
məktəb direktoru, ömrünü maarifə həsr etmiş, Azərbay-
can dilinin tədrisi metodikasına dair onlarla məqalə
yazmış müəllim idi. Söhbətdən aydın olur ki, o, hər il
məktəbi qurtaran uşaqları son imtahandan sonra Şama-
xıya və Bakıya gətirir, böyük sənətkarların məzarlarını
ziyarət edir, ev muzeylərini gəzir, heykəlləri qarşısına
gül-çiçək dəstələri qoyurlar. Şagirdlər məktəbi qurtar-
maları barədə raport verir, Vətənə, xalqa xidmət
edəcəklərinə and içirlər. Bəxtiyar Vahabzadə dayanıb
şagirdləri bir-bir dinləyir. Hətta şagirdlərdən Sabir
Rəhimov adlı birisinin M.Ə.Sabirin heykəli qarşısında
söylədiyini böyük bir amal, əqidə hesab edir: “Böyük
şair, böyük vətəndaş, mən sənin adını daşıyıram. Adı
daşımağa nə var ki, mən çalışacağam ki, sənin əməllə-
rini, sənin fikirlərini qəlbimdə daşıyam. Vətənimi sənin
kimi sevim, sənin kimi şair olmaq hər adamın işi deyil.
Mən çalışacağam ki, sənin kimi yaxşı vətəndaş olum!”
1
.
1
Oxud məktəbində. – Bəxtiyar Vahabzadə. Sadəlikdə böyüklük.
Bakı, Yazıçı, 1978, s.292
BULUDXAN XƏLİLOV
––– 106 –––
Bəxtiyar Vahabzadəyə Nurpaşa müəllim Oxud mək-
təbi barədə maraqlı məlumat verir. Bəxtiyar Vahabzadə
Oxud məktəbinə gələcəyinə söz verir. Bəxtiyar Va-
habzadə sentyabr ayında Oxud məktəbində olur. Mək-
təbdə onun diqqətini çəkənlər bunlar olur. “Nümunəvi
atalar və analar” başlığı altında verilən lövhə. Lövhədə
kəndin qabaqcıl adamlarının şəkilləri asılmışdı. Mək-
təbdəki yeməkxana, klub, emalatxana, geniş üzgüçülük
hovuzu, linqafon kabinetər, zəngin radio qovşağı, mək-
təbdən evlərə verilən radio verilişləri adamın ürəyini
dağa döndərir. Bəxtiyar Vahabzadə bütün bunların
hamısını cəmiyyət üçün faydalı hesab edir. Odur ki, o,
orta məktəb müəllimi deyəndə iki müəllimi yaxşı məna-
da yadından çıxarmırdı: birisi İbrahim Cəfər, digəri
Nurpaşa müəllim. O yazırdı: “Müəllim dediyim zaman
həmişə orta məktəbdə ədəbiyyat müəllimim İbrahim
Cəfər, bir də Nurpaşa müəllim yadıma düşür. Nurpaşa
müəllim başdan – başa ruhdur, mənəviyyatdır, fikirdir,
düşüncədir. Səhərdən – axşama qədər məktəbdə sevimli
şagirdlərinin yanındadır”
1
.
Bəxtiyar Vahabzadə orta məktəblərə getmək, mək-
təblərdəki vəziyyəti öyrənmək, yaxşı müəllimlərin işini
yaymaq, təbliğ etmək baxımından heç kəsə bənzəməyən
bir ömür yaşamışdır. O, görüşlərdə alim kimi də, müəl-
lim kimi də öyrənməyə həmişə üstünlük vermişdir. Ona
görə də öyrənə bilmədiyi məktəblər barədə öz hissini,
mövqeyini gizlətməmişdir. Məsələn, vaxtilə orta təhsil
aldığı məktəbə dəvət olunsa da, oradakı ədəbiyyat müəl-
1
Oxud məktəbində. – Bəxtiyar Vahabzadə. Sadəlikdə böyüklük.
Bakı, Yazıçı, 1978, s.294
Dostları ilə paylaş: |