Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 119 haqqında hələ gəncliyində eşitmişdi, söhbətlərinə də qulaq asmışdı. O vaxtlar deyirdilər ki, Aşıq Məsum Tağıya vergi verilibdi. Bədahətən şeirlər deyir, heç kəsin eşitmədiyi havalar çalır, oxuyurdu. Amma sevdiyi qız ona qismət olmamışdı. Odur ki, həmişə dünyanın vəfasızlığından, çərxi-fələyin gərdişindən şikayət ruhlu qoşmalar qoşurdu. Mizrabı hər dəfə sazın simlərinə dəyəndə bir dünya ahu-nalə ələnirdi. Dərdli aşıq idi, çox dərdliydi. Oxuyanda gözlərini yumur, sanki bu dünyadan ayrılırdı. Nəhayət, aşıq Məsum Tağı bir neçə qoşma dedi, oxudu. Arada bir dayanıb bir bardaq çay istədi, o zaman Rövşənin də onu dinləyənlərin arasında olduğunun fərqinə vardı və ucadan onu salamladı: - Rövşən, xoş gəlmisən. -Xoş gününüzə gələk. -Bir dübəndi də sənin şərəfinə, a Rövşən. Aşıq Məsum Tağı daha da şövqlə oxudu. Qulaq asanlar aşığa nəmər verdilər, sonra söz yenə gündəlik hadisələrdən, bazardakı qiymətlərdən düş- dü. Rövşən aşığın cibinə bir onluq qızıl qoydu. Aşıq Məsum Tağı Rövşəni kənara çəkdi, ikilikdə xeyli söhbət etdilər. Nəhayət Rövşən buraya qayıtmaqda məqsədinin tövbə etmək olduğunu, lakin din adamlarının ona bir düzgün yol göstərə bilmədiklərini də Aşıq Məsum Tağıya bircə-bircə söylədi. Əlacsız duruma düşdüyü hər sözündən bəlli Nizami Muradoğlu 120 olan Rövşənin bu halı Aşıq Məsum Tağının gənclik vaxtlarında özünün qarşılaşdığı əhvalatları yadına saldı. O çətin zamanlarda Aşıq Məsum Tağının köməyinə Ağ Dədə yetmişdi. Ağ Dədə indi çox qocalmışdı, amma hər halda Aşıq Məsum Tağının bildiyi qədərincə hələ bu ətraf mahallarda Ağ Dədəyə bərabər bir kəramət əhlinə kimsə rast gəl- məmişdi. Elə bil ki, Allah-təala özü bu gün Aşıq Mə- sum Tağını Rövşənin qənşərinə göndərmişdi ki, ona Ağ Dədə haqqında məlumat versin. Əslində Aşıq Məsum Tağı dünəndən uzun bir səfər üçün Təbrizə getməliydi. Amma karvanın yubanması səbəbindən gedə bilməmişdi. Görünür bu da bir qismət imiş. Aşıq Məsum Tağı Ağ Dədəni görməyin yollarını da Rövşənə söylədi: - Aladaşı tanıyırsan? - Bəli. - Deməli, belə; müsəlman qəbirstanlığının sonundan Aladaşa tərəf bir yol gedir. Aladaşa çatmamış köhnə bir məbəd var və məbəddən sonra da uzun bir dərə ta dağların içərilərinə uzanır. O dərənin lap yuxarı başında bir mağara vardır. Ağ Dədə deyilən abid o mağarada yaşayır. Ağ Dədə mərasim zamanları məbədə gələr, qalan bütün ömrünü ya həmən mağarada ibadətlə keçirər, ya da dağları qarış-qarış gəzib dolanar, dərman bitkiləri toplayar. Ağ Dədə bütün elmlərə vaqif adamdır. Baba ocağı 121 Sənin dərdinin çarəsini bilsə-bilsə o bilər. Get, Ağ Dədəni gör, dərdini ona danış, yolun açıq olsun. Rövşən daha bazarda durmayıb Ağ Dədə ilə görüşmək üçün yola çıxdı. Ağ Dədəyə tez çatmaq, onu tapıb dərdinə əlac diləmək üçün kəsə yolla getməyi qərara aldı. Ağ Dədə haqqında əvvəllər də eşitmişdi, amma heç vədə onu görə bilməmişdi. Haqqında yayılan söhbətlərdə onun insanlardan uzaq olduğu, tənha yaşadığı məlum olurdu. İndi də onu görə biləcəyinə tam əmin olmasa da, hiss edirdi ki, elə bil hansısa bir qüvvə onu Ağ Dədəyə tərəf dartırdı. Yolu Xoşkeşin məscidinin qarşısından keçirdi. Məscidin qabağında balaca bir çeşmə vardı. Çeşmənin yanında əkilmiş tut ağacı az qala məscidə boy verirdi. Məsciddə avazla oxunan Quran ayələrinin əzəməti insanı yoldan saxlayır, düşündürürdü. Rövşən ayaq saxladı, vaizin səsinə ara verilənə qədər gözlədi, sonra yoluna davam etdi. Xoşkeşin dağlarının ətəklə- rindən keçib qədim qəbirstanlığın üst tərəfinə gəldi. Ötən gün valideynlərinin məzarlarını ziyarət etdiyi qəbirstanlıqda kimsə gözə dəymirdi. Qəbirlər yan-yana düzülüb gedirdi. Hündürlükdən qəbirstanlıq əl içi kimi görünürdü. Qəbirstanlığın altından keçən yol Araza qədər uzanırdı. Buradan Arazı qoynuna almış Əylis düzü, Arazın o biri tərəfində çiynini göylərə söykənəcək edən Kəmki dağı açıq-aşikar görünürdü. Nizami Muradoğlu 122 7-8 km-lik məsafədə böyük bir orman, yaşıllıq vardı – Əylisin məşhur meyvə bağları. Əylisin meyvələri dünyada şöhrət qazanmışdı. Ağ kahatı cəvizi, Abutalıbı əriyi, buna balyarım da deyirdilər, daş badamı, alması, armudu, alma boyda albuxaraları, gilası, alçası, tutu, heyvası əvəzedil- məzdi. Bu bağlarda ağaclar xüsusi səliqə, səhmanla əkilmişdi, bir-birindən müəyyən məsafədə aralı olması günəşin paylanmasına görə tənzimlənmişdi. Bu bağlar dədə-babadan əylislilərin iş yeri, qazanc yeriydi. Bağlar əsasən çeşmə suları ilə suvarılırdı. Əylis dağlıq ərazi olduğundan bütün çeşmələrin başlanğıc nöqtəsi dağların ətəklərinin altına gedir, yerin 10-15 metrlik qatlarından sızan sulardan mayalanırdı. Əylisin çılpaq dağlarının qoynunda yatan minerallar çeşmə suları ilə yuyularaq bağa-bostana gəlirdi. Həmən sularda həll olmuş minerallar meyvələrin tərkibinə keçir, meyvələrin ləzzətini artırırdı. Dağların döşündə isə suya davamlı badam və üzüm bağları salınmışdı. Rövşən Qıraqqarın üst arxı boyunca uzanan cəviz ağaclarının kölgəsi ilə gedirdi. Əylisçayın suyu bu arx ilə ta Aladaşın ətəklərinə qədər salınmış bağlara can verirdi. Bu bağların baş tərəflərində böyük hovuzlar tikilmişdi. Əylislilər belə hovuzları göl adlandırırdılar. Rövşənin yadına Qıraqqarın hovuzunda çimdikləri günlər düşdü. Qıraqqarın Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|