Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 101 qaçan bir adama oxşamırdı, belə olsaydı, bazara çıxmağa cəsarət edə bilməzdi, həm də Arakel bu ötən müddətdə onu dəfələrlə Bakıda məhv etdirməyə cəhd etsə də, müvəffəq ola bilməmişdi. Həm də belə məqamda daha mühim bir işlə məşğuldu, bu iş başa çatsa, canı nəinki Rövşəndən, buradakı türklərdən birdəfəlik qurtaracaqdı, indi isə yanındakı dığanı danlasa da, özü də səbrlə başlanılmış işin başa çatmasını gözləyirdi. Bazarda ermənilərin və türklərin dükanları yan-yanaydı və şərqdən qərbə tərəf uzanırdı. Dükanların arasındakı 20-25 metrlik ara məsafədə digər kəndlərdən gələnlər öz matahlarını qoyub satırdılar. Kənardan gələn atlılar və piyadaların əksəriyyəti bazarın o başında yerləşən karvansaranın həyətinə daxil olur, yerbəyer olandan sonra bazara çıxırdılar. Bazarın ortasında böyük çinar ağacının qar- şısında Pirverdinin çayxanası yerləşirdi. Pirverdinin zarafatları çayından ləzzətliydi. Çay içənlərin çoxu çay içməkdən daha çox bura Pirverdinin söhbət- lərinə, zarafatlarına qulaq asmağa yığışırdı. Pirverdi hərdən dükanın qapısını açıb başını bayıra çıxarır, qışqırırdı: Ay çay içən, gəl bəri, Pürrəyi çay-məxməri. Nizami Muradoğlu 102 Əhvalın xoş-hal olar, Unudarsan dərdləri. Pirverdi bu dəfə də qapını açıb başını qapının arasından bayıra tərəf uzadıb, -“Ay çay içən”- deyib qışqırmaq istəyirdi ki, Rövşən gözlərinə sataşdı. Gündəlik bazara gələnlərin nəsil şəcərəsini əzbər bilən Pirverdi gözlərini qıyıb uzun zaman görmədiyi adama baxdı, əlindəki qabları masanın üstünə buraxıb tələsə-tələsə bayıra çıxdı, gəlib Rövşənin boynunu qucaqlayıb alnından öpdü: -Baba ocağına xoş gəlmisən, Rövşən!.. Pirverdi Rövşənin uşaqlıq yoldaşlarından idi. Çayçı dükanı ona babasından qalmışdı, çayçını işlədir, ailəsinə bir tikə çörək pulu qazanırdı, özü də zarafatından, məzəsindən qalmazdı. Pirverdini o biri çayçılardan fərqləndirən bir özəl cəhəti də vardı. Babasından sonra çayçının bir küngünə pərdə çəkib özəl bir guşə düzəltmişdi. Həmən guşəyə də bir neçə kətil və bir masa qoymuşdu. Burada Pirverdinin özəl qonaqları ağırlanırdı. Yəni pərdənin arxasına keçənlər çay içməyə gələnlər deyil, bir tikə çörək yemək istəyənlər olurdu. Burada həm də çaydan fərqli olaraq, erməni Anuşun yerli istehsalından – tut arağı içilirdi. Pirverdi Anuşun yerli istehsalını “ağ aslan” ad- landırırdı. Baba ocağı 103 Pərdənin arxası həmişə dolu olardı. Bu gün nədənsə pərdə arxasının müştərisi olmamışdı. Səhər- dən qəssab Yaqubdan aldığı yağlı erkək ətindən bişirdiyi bir qazan taskabab da ocağın qırağında dızıldaya-dızıldaya dururdu. Görünür bu Rövşənin qisməti imiş. Necə deyərlər, qonağın qisməti özündən əvvəl gələr. Pirverdi Rövşənin qoluna girib dedi: -Bu gün mənim qonağımsız, sizi heç yerə buraxan deyiləm, Anuşun “ağ aslanı” da yanında. Dostlar pərdənin arxasında xeyli oturdular. Anuşun istehsalından olan bir litirlik şüşə içilib qurtardı. Pirverdi yeni “şüşə” arxasınca getmək istəyirdi ki, Hayrik yerindən qalxdı, dedi: -Bu dafa man gatıracam. Hayrikin dükandan çıxmağı ilə qayıtmağı bir oldu, əlindəki bir litrlik şüşəni masanın üstünə qoydu. Pirverdi masanın üstünü yenidən quru meyvələr, səbzələrlə doldurdu. Məclis davam edirdi. Gecə yarıdan keçmişdi, çayxanada bu dəstədən savayı kimsə qalmamışdı. Hayrik son bardağı da qaldırıb dedi: -Rövşan, ela akpercan, halal olsun sana. Beləliklə Hayrikin gətirdiyi şüşəni də boşaldıb ayağa durdular. Pirverdi dükanın qapısını arxadan bağlayıb, mizləri qoşalaşdırıb yatdı. Musa ilə Səlim ayrılıb evlərinə getdilər. İçki Hayriki ağıllı-başlı tutmuşdu, Nizami Muradoğlu 104 Rövşən onu evlərinə qədər ötürmək istədi. Hayrik çinarın yanından keçəndə birdən-birə başını qaldırıb göy üzünə baxdı. Ay çıxmışdı, hər tərəfi işıqlan- dırırdı. Hayrik Aya baxıb,- Günaş çıxıb,-dedi. Rövşən,- Günəş deyil, Aydır,- dedi. Hayrik; - Yok, akpercan, Günaşdir. Rövşən: -Aydır. -Gəl soruşaq. Daş səkinin üstündə kənardan gəlmiş məzlum bir nəfər oturmuşdu, səhərin açılmasını gözləyirdi. Ona yaxınlaşıb Hayrik soruşdu; -Ara kirvə, onu görürsən,- deyib Ayı göstərdi,- man deyirəm o Günaşdi, manım arkadaşım deyir Aydır. Ara kirvə, o nədir, ha, san düzünü deyna. Rövşən dinləndi: -Mən deyirəm o Aydır, bu deyir yox Günəşdir, sən düzünü deginən... Kişi öz-özünə,- “qərib yerdə axşamladıq”- dedi. Hayrik; -Nə dedin, kirva... Kişi qorxuya düşdü, iki sərxoş adam ilə üzləşmək o qədər asan iş deyildi. Fikirləşdi ki, nə desin, necə desin ki, bu adamlardan qurtulsun. “Kirva” deməyindən başa düşdü ki, Hayrik er- mənidir. Ürəyində özünü danladı ki, nə olub, nə xəbərdi ki, gecə qaranlıqdan durub bazara qaçmısan. Baba ocağı 105 İndi mən başıma nə çarə qılım, nə deyim bu gecə vaxtı?! Desəm Aydı, qorxuram, bu daşnak köpəyoğlu məni vurub öldürə, yox, onun tərəfini saxlayıb de- səm Günəşdi, axı, necə deyim, Günəş deyil. Həm də o biri bizimkilərə oxşayır, deməzmi, sən müsəl- mansan, amma yalan danışırsan. İndi mən neyləyim? - Ha, noldu, kirva?.. Kəndli dil-dodağı əsə-əsə,-vallah, mən bu kənddən deyiləm,- deyib qaçmağa başladı. Hayrik onun arxasınca gülürdü; -Ha, ha, ha...qaçdı, ha... Rövşən Hayrikin qoluna girib,-gedək,- dedi. Hayriki evlərinə ötürüb öz evlərinə tərəf getməyə başladı. Aşağı körpüdən keçib böyük ala-qapının önündə dayandı. Darvazalar bağlanmışdı. Kənddə haylar ilə türklərin yaşayış məhəllərinin ayrıldığı yerlərdə ala qapılar tikilmişdi. Ağsaqqallar deyər- dilər ki, əvvəllər bu kənddə ala qapılar olmazdı. Haylar bu yerlərə köçürülüb məskən salandan sonra bir müddət kəndin rahatlığı pozuldu, qarma-qarışıq- lıq yarandı, oğurluq halları baş verməyə başladı. Bu səbəblərdən də kəndin ağsaqqalları yığışıb ala qapılar tikdirməyi qərarlaşdırdılar. İndi qapılar gecədən bağlanırdı. Ala qapıların yanında gözətçi bütün gecəni keşikdə dayanırdı. Rövşən darvazanın taqqulbabını taqqıldatdı, gözətçi yaxınlaşıb qapını açdı, Rövşəni içəri buraxdı. Bu gecə gözətçilik edən Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|