Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 97 Doqquzxatun xanımın ağrılarını canından çıxarır. Burada onu narahat edən xəstəlikdən şəfa tapan baş hərəm bu kəlisanı tikdirmək qərarına gəlir. Üstəlik İsfahandan bura dini alimlər gətirir, özü də sıx-sıx gəlib burada yaşayır, həmin kəlisada ibadət edərmiş. Həmən kəlisada Mikayıl adında, o vaxt gələn alimlərin nəslindən olan bir abid var, nəsranidir, türkdür, ərmən tayfasındandır, haylardan deyil, amma indi haylar onu özlərindən sayırlar. O abid çox dünyagörmüş adamdır. Həftədə bir dəfə adamlarla görüşüb dərdlərinə qulaq asar, qalan günləri ibadətlə məşğul olar, qədim dualar oxuyar, o dualar da həpsi qədim türk lisanındadır. İstəsən bir onunla da məsləhətləşə bilərsən. Rövşən məsciddən ayrılıb kilsəyə tərəf yol aldı. Yol boyu dindarlarla görüşünü analiz edir, başında dolanan qarışıq fikirlərin dalğaları ilə çarpışırdı. Dindarlar bir-birini əvəz edir, Rövşən onu narahat edən suallara cavab tapa bilmirdi. Amma Mirzə Tahir Əfəndinin dedikləri ilə intiligentin söylədikləri tamamilə bir-birinə bənzəyir, üst-üstə düşürdü. Mirzə Tahir Əfəndi dünyagörmüş adamdı, görkəmli bir nəslin nümayəndəsiydi, nəsil şəcərəsi çox qədimlərə gedib çıxırdı, dədə-babadan bu kənddə yaşamışdılar. Deyilənlərə görə Vırağırd məscidini də onun ulu babaları tikdirmişdi. Allah Mirzə Tahir Əfəndinin babalarına da rəhmət etsin. Yaxşı kişilər bu dünyada yaxşı ad qoyub getmişlər. Nizami Muradoğlu 98 Hələ Əylisin küçələri; kişilər nə qədər də bu küçələrə xərc qoyublar, daş döşəməli bu yollarda səliqə, sahman böyük bir şəhər mədəniyyətini xatırladır. Divarların dibində düzəldilən səkilər təbii relyefə uyğun olaraq yağan yağışın, qarın suyundan divarların aşınmasının qabağını almaq məqsədi ilə inşa edilibdi. Rövşən gəlib Cəvizlidə Əyridağın dibindən çıxan Daş çeşməyə çatdı. Daş kilsənin həyət qapısı Daş çeşmənin üstündə şimal tərəfdən idi. Rövşən əvvəlcə Daş çeşmədə əl-üzünü yudu, buz kimi sərin suyundan ovuclayaraq içdi, qamətini düzəldib “oxqay” dedi. Çeşmədə sakitlik idi. Adətən qızlar çeşmə başına gündə iki dəfə - səhər və axşam çağları gələrdilər. Daş çeşmə Şam çeşmədən fərqlənirdi. Şam çeşmə həmişə yığınaqlı olardı. Qızlar Şam çeşmənin başında dəstə ilə dayanıb səf bağlayanda durna qatarına bənzəyirdi. Çeşmə başında qızları görəndə o vaxtlar çox məşhur olan, dildən-dilə dolaşan bir qoşma yadına düşürdü: Çərşənbə günündə çeşmə başında, Gözüm bir alagöz xanıma düşdü. Atdı müjgan oxun, keçdi sinəmdən, Cadu-qəmzələri qanıma düşdü. Baba ocağı 99 Deyirdilər ki, bu Göyçəli Aşıq Ələsgərin qoş- masıdı, necə də düzüb qoşubdu, elə bil Rövşənin sevgi macərasını görüb yazıbdı. Axı, Selcan da elə Rövşəni çeşmə başında yaralamışdı. Rövşən Selcanı sevirdi, lap çox sevirdi. Amma indi ondan heç xəbəri də yoxdur. Rövşən çeşmə başında xəyala getmişdi, bura niyə gəldiyi, nə edəcəyi yadına da düşmürdü. Əylisə gələndən dalğınlığı artmışdı, özündən asılı olmayaraq, hər an ötən günləri xatırlayır, hər dəfə də özünü vəfasızlıqda qınayırdı. Burada da bir müddət beləcə xəyala dalaraq qaldı. Xeyli sonra özünə gələndə xatırladı ki, kilsəyə gedib keşiş Mikayılı soruşmalıdır. Kilsənin həyətinə girdi, keşiş Mikayılı soruşdu, dedilər ibadətlə məşğuldu, həftənin şənbə günü onunla görüşə bilər. Kilsənin həyətindən çıxıb bazara tərəf getdi. Yol boyu rastlaşdığı gənclər, uşaqlar dayanıb salam verirdilər. Nə qədər də gözəldi, bu kənddə tanıdı-tanımadı özündən böyüyün ayağına durmaq, salam vermək, yer göstərmək ən yaxşı adətlərdən idi. Bazarda uşaqlıq yoldaşları Musa, Səlim və Hayrik ilə rastlaşdı. Bir tərəfə çəkilib söhbət edirdilər. Bazarda səs-səsə qarışmışdı, həmişəki kimi qələbəlik idi. Nugədihdən gələnlər yağ, pendir satırdılar. Qəssab Yaqubun dükanının qabağında bir cöngə, iki qoç bağlı olaraq kəsilməsi zamanını gözləyirdi. Qənarədən Nizami Muradoğlu 100 asılmış ət parçalarının ətrafında it arıları uçuşurdu, yüzlərlə arı qənarənin kənarında asılmış bir parça ağ ciyərin sonuna çıxmaqdaydı. İt arısı nə qədər də artmışdı. Bakı kəndlərində it arılarına qarşı aparılan mübarizə üsulları yadına düşdü. Bakı kəndlərində üzümə daraşan it arılarından qurtulmaq üçün bakılılar qəribə bir üsul tapmışdılar. Ağzı dar şüşə qablara şirəli su doldurub üzüm tənəklərindən asırdılar. İt arıları şirəli suyun iyinə qabın içərisinə doluşur, çıxa bilməyib orada boğulurdular. Çar höküməti də insanları beləcə şüşə qablara doldurub ağzını bağlamışdı. Hayları da belə şirin vədlər ilə aldadıb gətirib bu kəndlərə doldurmuşdular. Qəssab Yaqubun dükanının yanında Arakelin dükanıydı, gözucu oranı da nəzərdən keçirdi. Arakelin dükanında işləyən dığanın sifəti satdığı şilə kimi qızarmışdı. Arakel cin gözlərini qıyaraq baxır, Rövşənin belə cəsarət ilə gəlib bazara çıxmasını sindirə bilmirdi. Acığını dığanın üstünə yıxır, erməni gənclərinin fərsiz olduğunu, türklərdən qorxduğunu acıqlı-acıqlı ifadə edir, dığanı danlayırdı. Rövşənin gələn gündən xəbərini almışdı, dükanın açıq qapısından Rövşənin hər bir hərəkətini izləyirdi. İmkanı olsaydı elə bu dəqiqə onu qanına qəltan etdirərdi. Amma təbii ki, günün günortasında, bazarın ortasında bu cəsarətdən məhrumdu, Rövşən də iyirmi il bundan əvvəlki təcrübəsiz, gənc, qorxub Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|