Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 81 Selcan Rövşənin ağuşundan çıxıb armud ağacının ətrafında qaçır, Rövşən də onu qovur, tutmağa çalışırdı. Bir neçə dövrə vurandan sonra Sel- can yorulur, özünü təslim edirdi. Rövşənin geniş açılmış qolları arasında ömrünün bəxtiyarlığını yaşayırdı. Rövşən, bəlkə gündə yüz dəfə “səni sevi- rəm”- deyirdi. Selcan “ mən də səni sevirəm” deyirdi. Hər axşam çağı yaxınlaşanda mütləq Selcanın balaca vedrəsini böyütkən ilə doldurmaq da Rövşənin işiydi. Əylisçayın hər bir dəhnəsində kifayət qədər böyürtkən kolu vardı. Qaralmış, şirələnmiş böyürtkənləri toplamaq asan olmasa da, Rövşən bu işi sevə-sevə görürdü. Böyürtkən tikanları əl-qolunu cızsa da, Selcanın üzündəki xoş təbəssüm ağrı-acısını tez unutdururdu. Selçan qaralmış böyürtkənlərdən bir neçəsini elə yeyirdi ki, böyürtkənin qıpqırmızı qan rəngi dodaqlarının ətrafına yayılır, öpülməkdən göyərmiş yerlərini görünməz edirdi. Anası Sonya Selcanın Rövşəni sevdiyini bilirdi və ürəyində buna çox sevinirdi, qızının dodaqlarının göyərməsini də hamıdan yaxşı hiss edirdi. Sonya qızının qəlbinə dəyməzdi, qızının düzgün seçimini ürəyində alqışlayır, Rövşənə - gələcək kürəkəninə mehriban münasibət bəsləyirdi. Rövşən Sonyanın bu kənddə dəyər verdiyi mərd, qoçaq və təmiz bir ailənin yeganə övladıydı. Selcan Nizami Muradoğlu 82 da təkiydi, iki təklərin cütlüyünü gözləyirdi Sonya. Sonya bu iki gəncin xöşbəxt ailə quracaqları günü gözləyirdi... Günəş Ələngəzin arxasından dikəlirdi. Adama elə gəlirdi ki, gedib Ələngəzin zirvəsinə çıxsan, əl atıb günəşdən yapışmaq olar. Uşaqlıqda Günəşə baxarkən min dəfə bu hissləri yaşamışdı. Bilirdi ki, Günəş çox uzaqdadı, ancaq yenə də uşaq vaxtı duyduğu, yaşadığı anları yaşayırdı. Günəşə baxdıqca uşaq vaxtı eşitdiyi Günəş ilə Ayın əfsanəsi bir daha yaddaşında canlanırdı. Deyirdilər ki, Günəş gözəl bir qız, Ay da cavan və yaraşıqlı bir oğlan idi. Onlar həmişə bir yerdə oynayardılar. Ay Günəşə vurulmuşdu, dəlicəsinə sevirdi. Ay bir dəfə Günəşin gözəlliyindən o qədər təsirlənir ki, qeyri-ixtiyari olaraq Günəşin üzündən öpür. Günəş Ayın cəsarətindən əsəbiləşərək onun üzünə bir sillə vurur. O vaxtdan Ayın üzündə Günəşin vurduğu sillənin ləkəsi qalır və Ay küsərək Günəşdən ayrılır. Günəş sonradan vurduğu sillənin peşimançılığını çəkərək bütün günü Ayın arxasınca getsə də, Ay bir daha Günəşə dönmür, Gecənin qoynuna girir. O vaxtdan da iki sevgili kiçik bir səhvin ucbatından qovuşa bilmir, bir-birinin həsrəti ilə alışıb yanırlar. Baba ocağı 83 Günəşlə Ayın əfsanəsi nə qədər şirin olsa da, pəncərələrdən süzülən işıq istər-istəməz Rövşəni yerindən qaldırdı, evin qapısını açıb həyətə çıxdı. Həyətdə təzəcə açılmış qızılgüllərin ətri aləmə yayılmışdı, sinədolusu qızılgül ətirli təmiz havanı ciyərlərinə çəkib “oxqay” dedi. Şah Abbas çeş- məsinin həyətlərindən keçən quyusunun başına gəldi. İpə bağlanmış mis kuzəni quyuya endirdi. Kuzə quyunun dibinə çatanda ipi tərpədib kuzəni əydi, su kuzənin boğazından xorultu ilə içərisinə doldu, hiss etdi ki, kuzə ağırlaşdı. Rövşən ipi yığa- yığa kuzəni çəkib çıxartdı, buz kimi sərin su ilə üzünü yuyub, ovuc dolusu içdi. Molla Nurməmməd məscidin mehrabına söy- kəli oturmuşdu. Qarşısında Quran cüzləri yığılmışdı. Cüzlərdəm birini əlinə götürüb sakit avaz ilə oxuyurdu. Molla Nurməmməd bütün gününü beləcə məsciddə Quran oxumaq ilə keçirir, namaz vaxtı camaat ilə namazını qılır və dualarını edirdi. Hər dəfə də dua edəndə mütləq bu məscidi tikdirənə, tikənlərə Allahdan rəhmət diləyirdi. Məscid Şah Abbas məscidi adlanırdı. Əylisdə məscid çox idi, amma nəinki Əylisdə, hətta bütün ətraf kəndlərdə Şah Abbas adına olan yeganə məscid bu idi. Həm də Şah Abbasın adına tək bu məscid Nizami Muradoğlu 84 deyil, məscidə bitişik tikilən üç günbəzli hamam və bu hamamın altından keçərək məscidin qarşısında çıxan, Əylisdə ən sulu çeşmə də Şah Abbasın adı ilə bağlıydı. Digər yerlərdə belə bir abidə kompleksinə rast gəlinməmişdi. Əylisdə Şah Abbasın xeyirxah işləriylə bağlı əfsanələr dolaşırdı. Belə deyirdilər ki, Şah Abbas bir gün vəzirini yanına çağırıb deyir: -Vəzir, xəzinənin qapısını açın, məmləkətin hər yerində min məscid, min hamam, min çeşmə tikdirin. Vəzir ölkənin hər yerindən memarları çağırıb Şah Abbasın fərmanını onlara çatdırır. Məscid, hamam, çeşmə tikiləcək yerlər müəyyənləşdirilir. Şah Abbasın tapşırığı ilə Əylis kəndi də bu siyahıya daxil edilir. Şah Abbasdan çox-çox əvvəl xanədan mənsublarının istirahət yerlərindən biri olan bu kənd şahlığın həmişə diqqət mərkəzində olmuşdu. Şah Abbas özü də dəfələrlə Əylisə gəlib dincəlmişdi. Şah Abbasın fərmanına əsasən məmləkətdə 999 məscid, 999 hamam, 999 çeşmə tikilir. Şah Abbas vəzirindən nə üçün mindən bir əksik tikildiyini soruşduqda, vəzir 999-un səslənməsində bir əzəmət olduğunu söyləyir. Şah Abbas sözün deyilişini bəyənib, ağıllı vəzirini mükafatlandırır. Şah Abbas məscidi Əylisdə ən böyük məsciddir. Məscidin divarlarının qalınlığı iki metrədən artıqdır. Məscidin meydana tərəf dörd taxçası vardı. Bunlardan biri böyük taxça şərq tərəfə , o cümlədən Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|