Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 77 bir yataqda yaxalasa da, bir iş görə bilmədi, Səməd Petrosun qulağını kəsib qaçaq düşdü. Marqo Səmədə şər atıb, zorla evə soxulduğu haqqında ifadə verdi, sudan quru çıxdı, əvvəlki peşəsini davam etdirmək- dədir. Rus jandarması Qaçaq Səmədi hələ də axtarır, Səmədin də səsi gah İrandan, gah da dağlardan, yaylaqlardan gəlir. Deyilənlərə görə hərdən gəlib öz evində də qalır. Hərtün ilə Hidayətin sazandalığı davam edir. Son zamanlar Farizi də özlərinə qoşublar. Axşamları Hərtüngilə yığışıb çalıb, oxuyur, oynayırlar. Bu üçlük kəndin məşhur toy çalanlarıdır. Ması arvadın keyfi gələndə yenə də Mustafa onu yanına salıb Hərtüngilə aparır. Ması arvadın məzəsi buralar işi deyil, oynamaqdan doymayınca ortalıqdan çıxmaz. Oynamaq həvəsi də əksər vaxt axşamlar gəlir. Hərtün də Ması arvadın məzələrinə öyrəncək- lidir. Bu oynamağınan yaşmağı da həmişə ağzının üstündə olur. Hərtünün yorulduğunu görəndə hər- dən məzəli bir söz deyib çalğını yenidən canlandırır. Görürsən ki, birdən Ması arvad yaşmağı ağzından aralayıb deyir:- Hərtün qardaş, bağışla. Gənclərin könlünü almaq üçün hərdən,- Fariz qardaş, sən də bağışla,- deyir. Ması arvadın oynağan olduğunu bu kənddə bilməyən yoxdur. Mustafa kişi də neyləsin, bu yaşda durub Masının talağını qoltuğuna verib dədəsi evinə Nizami Muradoğlu 78 göndərəsi deyil ki. Amma zalım qızı Ması arvad da ay oynayandı ha, elə sındırır ki, baxanın gözü dörd olur. Onu deyim ki, Hərtünün arvadı Haykanuş da ayrı bir arvaddı, nəcib adamdı, yaxşı adamdı. Hər gecə evlərində toplanan şənlik məclislərini yola verir, hələ gələnləri çaya, meyvəyə qonaq da edirdi. Ması arvad da oynayıb yorulandan sonra Hykanuşun dəmlədiyi pürreyi çaydan bir bardaq içib özünə gələndən sonra görərdin əlini qoydu qulağının dibinə bir bayatı çağırdı: Dağlar duman oldu, gəl, Halım yaman oldu, gəl. Yollarına baxmaqdan, Gözlərim qan oldu, gəl. Deyirlər ki, Ması arvad cavanlığında bir başqasını sevmişdi. Taleləri onları ayırmış, Masının qarşısına sonralar Mustafanı çıxartmışdı. Ması arvad yaşlaşsa da sevdiyini unuda bilmirdi, hərdən həsrətli-həsrətli oxuyardı. Bəlkə oynamağı da, o həsrətini unutdurmaq məqsədi daşıyırdı. Nə bilmək olar... Bayatı Rövşənin lap ürəyini ovxaladı. Sanki Ması arvad onun üçün oxuyurmuş. Alxan kişi yerindən dikəldi: -Gecə yarıdan keçir, oğul, sən də yol gəlib yorul- musan, uzan dincini al, sabah qəbirüstünə gedərik. Baba ocağı 79 Danışılası o qədər əhvalat var ki, bir-bir hamısını eşidəcəksən. Alxan kişi getdi. Rövşən evə keçib yük yerində səliqə ilə yığılmış yorğan-döşəyin üzərindəki örtüyü qaldırdı, bir dəst yataq götürüb köhnə taxtın üstünə saldı. Üst paltarlarını soyunub mizin qırağına qoydu, yatağa uzandı. Yorğan-döşəkdən anasının İyirmi il bundan qabaq hiss etdiyi, heç nə ilə əvəz olunmayacaq doğma ətri gəlirdi. Qəribədir, uşaqlıqdan burnunda qalan o ətir iyi nələri xatırlatmırdı. Yatmağa çalışdı, gözlərini yumdu. Gözlərini yuman kimi reallıq ilə yuxu arasında qaldı.Yuxuda bağlarını gördü. İlin yaz fəsliydi, güllər, çiçəklər açmışdı. Atası Novruz kişi bağı suvarırdı. Belin sapının qurtaracağından iki əlli yapışaraq çənəsinə söykənəcək verən Novruz kişi kərəviz kərdisinin su ilə dolmasını gözləyirdi. Anası Güllübəyim qızılgülləri yığırdı, Rövşənin hər şeydən çox sevdiyi qızılgül mürəbbəsi bişirəcəkdi. Sonra qızılgül talası genişlənib bütün bağı əhatəyə aldı. Güllübəyim ana qızılgülləri yığdıqca qurtarmaq bilmirdi, ananın üzü gülürdü, Rövşənin də üzü gülürdü. Bu yerlərdə qızıllgül ən qiymətli bitkilərdən sayılırdı. Qızılgül mürəbbəsi əvəzedilməz nemətdi. İkiillik gül mürəbbəsi deyirdilər ki, baldan hökmlüdür. Elə belə də müştərisi başının üstün- dəydi, tez əmələ gəlir, tez məhsul verir, tez satılır, Nizami Muradoğlu 80 qazanc verirdi. Yer-göy qızılgül ətri ilə dolmuşdu, Rövşən sanki qızılgül dənizində üzürdü, qulaq- larında anasının dediyi bayatı əks-səda verirdi: Laylay dedim yatasan, Qızılgülə batasan. Qızılgülün içində, Şirin yuxu tapasan. Həyatında bəlkə də ən gözəl gecələrdən biriydi. Xatirələr bir-birini əvəz edirdi. Şirin xəyalların ağu- şunda sanki məst olmuşdu. Yenə də Camışboğanın üst tərəfindəki atasının xüsusi səliqə-sahmanı ilə cənnət guşəsinə çevrilmiş balaca bağlarında Selcanlı günləri xatırlayırdı. İlin yaz fəslindən başlayaraq gah göy-göyərti, gah böyürtkən yığmaq, yaxud dərman bitkiləri toplamaq adıyla evdən çıxan Selcanla bağda keçirdikləri xoşbəxt anları yada düşürdü. Göy otların qoynunda qol-boyun olub uzanardılar. Selcanın qəribə arzuları olardı. İlk dəfə Selcanı öpdüyü anı, o öpüşün dadını xatırlayırdı. Selcanın nazik ipək paltarı ona nə qədər də yaraşırdı. Nazik ipək paltarın altında titrəyən yumşaq, yumru balaca döşlərini unuda bilmirdi. İlk öpüşün həyəcanı sifətini qırmızı almaya döndərmişdi. Rövşənin özü də həyəcanlıydı. Saf, təmiz, ülvi məhəbbətin ilk vüsalı yaşıllıqlar qoynunda təbiətin canlandığı bir dövrdə, sanki təbiətin özü ilə həmahənglik təşkil edirdi. Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|