109
hər bir aspektini əhatə edir”.
1
Əslində beynəlxalq hüquq
anlayışı xalqlararası yox, dövlətlərarası hüquq kimi başa
düşülməlidir, çünki beynəlxalq hüquq normaları bilavasitə
xalqlar tərəfindən yaradılmır və xalqlar üçün deyil, mahiyyət
etibarilə dövlətlər üçün, dövlətlərarası əlaqələrin tənzimlənməsi
üçündür.
2
Beynəlxalq hüquq beynəlxalq ümumi hüquq (public
intrenational law) və beynəlxalq xüsusi hüquqa (private
international law) ayrılır. Beynəlxalq ümumi hüquq dövlətlər,
dövlətəbənzər qurumlar və beynəlxalq təşkilat aralarında olan
münasibətləri tənzimləyir. Beynəlxalq xüsusi hüquq isə qeyri-
dövlət xarakterli beynəlxalq münasibətləri, yəni hər şeydən
əvvəl əcnəbi fiziki və hüquqi şəxsin iştirak etdiyi mülki-hüquqi
və ona yaxın olan münasibətləri tənzimləyir.
3
Beynəlxalq
xüsusi hüquq beynəlxalq ümumi hüququn tərkib hissəsidir.
Beynəlxalq ümumi hüququn subyekti olan qurumlar məhz öz
aralarında mövcud olan bütün sahələr üzrə münasibətləri
tənzimləmək üçün normalar yaradırlar. Beynəlxalq münasi-
bətlərdə əsas norma yaradan tərəf dövlətdir və dövlətəbənzər
qurumdur. Təşkilatlarda da dövlətlər təmsil olunaraq normalar
yaradırlar. Təşkilatlar öz mövcudluqlarına görə və fəaliyyət-
lərinin mümkünlüyü etibarilə dövlətlərsiz (dövlətlərin müəyyən
etdikləri hüquq normaları ilə yaradılır və hüquq normaları ilə
tənzim olunur) mümkün olmayan qurumlardır. Normalar da öz-
özlüyündə dövlətlərə aid olduğundan, bu normaların icrası da
dövlətlərin iradələrinə, istək və maraqlarına bağlıdır. Dövlət də
öz iradəsini cəmiyyətinin iradəsi ilə bağlayır və onun
maraqlarının təmin olunmasına istiqamətləndirir. Dövlətlər
aralarında münasibətlər tərkib etibarilə ümumi və xüsusi
xarakterə malik olsalar da, əsasən siyasi əhəmiyyət kəsb edir.
Dövlətin siyasətinə onun iqtisadiyyat-ticarət, (ticarətin tərki-
1
Lətif Hüseynov. Beynəlxalq hüququn anlayışı və təbiəti.
http://www.diplomatiya.az/index.php?option=com_content&view=article&i
d=155:beynlxalq-hueququn-anlay-v-tbiti&catid=49:nezeriyye&itemid=95.
2
Yenə orada.
3
Yenə orada.
110
bində gömrük), sərmayə qoyuluşu, xarici ölkəyə məxsus olan
şirkətlərlə iqtisadi münasibətlər və s., mədəniyyət, hərbi,
ekologiya, səhiyyə, idman, insan hüquqları, ictimai-təhlü-
kəsizlik, vətəndaş hüquqları (mülki hüquqlar), humanitar
yardım, dəniz, sərhədlər, kosmik fəza və s. aid olduğundan,
dövlətlər aralarında bu sahələr üzrə yaradılan bütün
münasibətlər dövlətlərarası ümumi münasibətlərə aid edilir və
ümumi münasibətlərin tərkibində göstərilir. Bu baxımdan da
beynəlxalq hüquq normaları və beynəlxalq münasibətlər
sistemləri dedikdə, daha çox xüsusi hüquqi münasibətlərini də
özündə əks etdirən ümumi büynəlxalq hüquq normaları və
tənzimləmə sistemi başa düşülə bilər. Bu hüquq normaları ilə
dövlətlər bir siyasi qurum kimi özlərini bir-birilərinə tanıdırlar.
Nəzərə almaq lazımdır ki, mülki münasibətlər də dövlətin
siyasətinin tərkib hissəsidir və dövlətin iradəsindən kənar
mülki münasibətlərin (burada hüquq normalı əsasların)
tənzimlənməsi qeyri-reallığı əks etdirir. Beynəlxalq ümumi
hüquq ayrı-ayrı mülki sahələr üzrə münasibətləri tənzimləyən
beynəlxalq xüsusi hüququ özündə cəmləşdirir. Başqa sözlə
desək, beynəlxalq ümumi hüquq bütün münasibət sahələrini
özündə əks etdirən hüquq normalarının cəmidir. Dövlətlərin
qeyri-hökumət təşkilatları da öz fəaliyyətlərini dövlətlərin
müəyyən etdikləri normalar çərçivəsində təşkil edirlər.
Buradan da belə bir məntiqi nəticəyə gəlmək olur ki, dövlət-
lərin qarşılıqlı fəaliyyətindən kənar beynəlxalq münasibətlər
ola bilməz və beynəlxalq münasibətlər də xarakter etibarilə
siyasi məzmun kəsb edir. Beynəlxalq xüsusi hüquq anlayışını
da şərti qəbul etmək olar. Belə ki, beynəlxalq xüsusi hüquq
əvəzinə beynəlxalq mülki hüquq demək daha məqsədə-
uyğundur. Çünki xüsusilik həm universal, həm də sahələri
tənzimləyən
ayrı-ayrı
sahələrdə
mövcuddur.
Məsələn,
beynəlxalq hüququn on mühüm prinsipinin əks olunduğu
hüquq normaları da xüsusi əhəmiyyətə malikdir. Xüsusiliyi əks
etdirir. Eyni zamanda beynəlxalq dəniz hüququ, beynəlxalq
kosmos hüquq kimi sahələr də xüsusi hüquq sahələrinə aid
111
edilməlidir. Bu xüsusilikdən bütövlük, yəni universallıq yaranır.
Məsələn, beynəlxalq dəniz hüququ normaları bu dənizlərdən
istifadə edən dövlətlər üçün universal əhəmiyyət kəsb edir.
Nəzərə almaq lazımdır ki, beynəlxalq münasibətlərin əsas
subyektləri dövlətlərdirlər. Dövlətlər də öz növbəsində xalqları
təmsil edən siyasi qurumlardırlar. Xalqlar (dövlət ərazisində
yaşayan bütün vətəndaşlar-öz dövlətləri olmayan etnik qrupları
da buraya aid etmək olar) təşkilatlanmış formada münasibət
qururlar. Onların təşkilat formaları da əsasən dövlətlər hesab
edilirlər. Dövlətlər də beynəlxalq münasibətlərin digər
subyektlərini (törəmə subyektləri) yaradırlar. Cəmiyyətlər,
xalqlar aralarında münasibətləri yaratmq və normalarla
tənzimləmək üçün bu xalqları, cəmiyyətləri, dini hakimiyyəti
(Vatikan) təmsil edən qurumlar-dövlətlər, dövlətəbənzər qu-
rumlar, xalqı təmsil edən təşkilatlar (məsələn, Fələstin Azadlıq
Təşkilatı-hal-hazırda Fələstin bir subyekt kimi BMT-nin
üzvüdür) yaradılır və fəaliyyət göstərirlər. Nəzərə almaq
lazımdır ki, müasir dövrün inkişaf tələbləri dövlətlərin bütün
sahələri aralarında münasibətlərin yaranmasını zəruri etmişdir.
Bu baxımdan da bütün sahələr üzrə münasibətlər tənzim-
lənməyə ehtiyac duyulduğundan, beynəlxalq hüquq da
normaları da bütün sahələrdə yaradılır və demək olar ki, zəruri
amilə çevrilir. Həmin prinsipdən çıxış edərək, beynəlxalq
hüquqa “beynəlxalq münasibətlər hüququ”, daha geniş
mənada “dünya hüququ”, “dövlətlərarası münasibətlər
hüququ”, “dövlətlərin beynəlxalq hüququ” kimi də adlar
vermək olar.
Beynəlxalq münasibətlərin vəzifəsi
Beynəlxalq münasibətlərin vəzifəsi dedikdə, dövlətlərin
özlərinin xarici siyasətlərindən irəli gələn vəzifələrinin
qarşılıqlı vəhdətlik təşkil edən məzmunu başa düşülməlidir.
Hər bir dövlət xarici siyasət üzrə vəzifəsini beynəlxalq
münasibətlərin baza prinsiplərindən irəli gələrək müəyyən edir
Dostları ilə paylaş: |