1930-cu illərdən sonra biosenozların yayılması və inkişaf qanunauyğunluqları,
strukturu, canlıların ekomorfologiyaları və s. barədə məlumatların verilməsi
ekologiyanın sintetik elm kimi formalaşmasına təsir göstərən əsas amillərdən biri
idi.
Bitki və heyvanlar aləminin ekologiyası, onların ətraf mühitlə əlaqələri barədə
elmi təhlillərin aparılması ümumi ekologiya elminin formalaşmasına təsir
göstərmişdir. Artıq ekologiya elminin nəzəri və praktiki məsələləri, tədqiqat
obyektləri barədə məlumatların genişlənməsi nəticəsində yeni elm sahəsi olan
Populyasiya ekologiyası yaradılmışdır. Burada orqanizmlərin növdaxili
xüsusiyyətləri və sayların dinamikasından da bəhs edilirdi.
1940-cı ildən başlayaraq müasir ekologiyanın əsasları yaradılmağa başlandı.
Aparılan tədqiqatlar canlıların inkişafında kəmiyyət və keyfiyyət
dəyişikliklərinin müəyyən edilməsində mühüm əhəmiyyət kəsb etmişdir. Məhz ona
görə də ekologiyanın dəqiq elmlər sırasına daxil edilməsi irəli sürülmüşdür.
15) Urbanizasiyanın yüksə k inkiş afı dövründə bioloji mə hsuldarlığ ın
öyrə nilmə si
XX əsrin ortalarında planetin əhalinin sürətlə artması ilə əlaqədar bioloji
məhsuldarlığın öyrənilməsinə ehtiyac yaranmışdır. Bununla əlaqədar olaraq 1964-
ci ildə Beynəlxalq Bioloji Proqram (BBP) tərtib edildi. Həmin proqramma uyğun
olaraq Yer Kürəsi əhalisinin bioloji məhsula artan tələbatının öyrənilməsinə
başlandı.
Müəyyən edilmişdir ki, üzvi aləmin təbii təkrar istehsalına uyğun olaraq
urbanizasiya prosesi və antropogen təsirlər optimallaşdırılmalıdır. Proqramma
uyğun olaraq müəyyən edilmişdir ki, insanlar təbii məhsuldarlığın hər il 10%-dən
çoxunu istifadə edirlər. Belə olduğu halda üzvü aləmin müvazinəti pozulur. Üzvü
aləmin 1%-i istifadə edilərsə, təbii müvazinətin saxlanması mümkün olar. Təbiidir
ki, əhalinin dünya miqyasında təbii artımının ildə 1,5%-2,0%, əhalinin tələbatının
4-5% artdığı halda biosferdə üzvü aləmin təbii tarazlığını saxlamaq mümkün
deyildir.
Deyilənlərin həyata keçirilməsində beynəlxalq təşkilatların və qeyri-dövlət
təşkilatlarınınrolu olduqca böyükdür. Onlardan ən nüfuzlu olanları: BMT-nin Ətraf
mühiti mühafizə Proqramı (UNEP), Təbiəti Mühafizənin Ümumdünya ttifaqı
( QCN), Beynəlxalq Qeosfer
– biosfer Proqramı ( CBP), BMT-nin Universiteti
(U VU) və s.-dir
Təşkilatların əsas araşdıdığı problemlər
– «Demoqrafik partlayış», iqlim
dəyişiklikləri və bununla əlaqədar yaranan ekoloji problemlərdir.
16) Yer qabığının strukturu,yerləşmə qanunauyğunluqları
Litosfer yerin üst təbəqəsini əhatə etməklə əsasən bərk xassəlidir.Həmin
təbəqə müxtəlif endogen və ekzogen proseslər nəticəsində mürəkkəb xassəyə və
struktura malikdir.Litosfer milyon illər nəticəsində təkamülləşərək müxtəlif
geokimyəvi,geofiziki inkişaf yolu keçmiş və qeyri-üzvi,üzvi birləşmələrdən
ibarətdir.Belə formalaşma daima dəyişməklə Yerin inkişafının ümumi
qanunauyğunluğuna tabedir.Yer qabığının -litosferin qalınlığı 35-40 km-dir.Onun
üç hissədən ibarəty olduğu müəyyən edilmişdir:
- çökmə süxurlardan ibarət,3-5 km qalınlığında olan üst qat;
- əsasən qranitdən ibarət olan,16 km müəyyən edilən orta qat;
- bazalt çöküntülərdən ibarət, 16-18 km qalınlığı olan aşağı qat.
Bütün təbəqənin qalınlığı çox yerdə 35-40 km-ə çatmaqla materik tipli
olduğu müəyyən edilmişdir.Yer qabığının yalniz üst qatı coğrafi təbəqə adlanır.Yer
qabığı bəşəriyyətin inkişafı və formalaşmasında mühüm yer tutur.Onda həyat üçün
ə
sas olan qiymətli təbii sərvətlər toplanmışdır.Ekoloji vəziyyətin kəskinləşməsi də
ə
sasən təbii sərvətlərdən istifadə zamanı baş verir.
XIX əsrdən sonra insan cəmiyyəti Yer qabığından geniş istifadə etməklə
onun üzərində yeni texnosfera təbəqəsini yaratmışlar.
Yer qabığının əsas elementləri oksigen və silisiumdur.Bu iki element bütün
biosfer şəkisinin 74,8%-ni təşkil edir.Yer qabığını təşkil edən digər elementlər
aliminium,dəmir,kalsium,natrium,kalium,maqnezium,karbon,fosfor,manqan,xrom,
nikel,mis,sink.qurğuşun və s.-dir.Litosferdən ən çox yayılmış və təsərrüfatda
xammal kimi istifadə edilən 30 kimyəvi element fərqlənir.
Yer qabığı öz tərkibinə görə yekcins deyildir.Dərinliyə getdikcə kimyəvi
tərkibin dəyişmə qanunauyğunluqları müşahidə olunur.Sxematik olaraq yer qabığı
3 şaquli zonaya bölünür və onların hər birində özünəməxsus proseslər gedir.
- üst zona-çökmə ; orta zona-bazalt ə saslı; də rinlik zonası
17) Yer qabığ ında insanın geokimyə vi qabiliyyə tinin ekoloji nə ticə lə ri.
nsanlar yer qabığının kimyəvi elementlərinin xassələrini öyrəndokcə onların
təsərrüfatda və məişətdə istifadəsini genişləndirmişlər.V.Vernadski kimyəvi
elementləri istifadə edilməsinəgörə tarixi dövrlərə bölmüşdür:
- lk dövr; qədim insanlarbir çox elementlərdən primitiv olsa da.istifadə
etmiş,sonralar tədricən istehsal xammalına çevrilmişdir.
-XVIII əsrə qədərki dövrdə elementlərin sintetik emalı haqqında biliklərə
yiyələnmişlər,nəticədə keyfiyyətcə yeni məlumatlar alınmışdır.
- XIX əsrdə yeni,keyfiyyətcə yüksək birləşmələr istehsal olunmağa başlanmışdır.
- XX əsrdə Mendeleyev cədvəlindəki bütün kimyəvi elementlər istehsalda iştirak
etmişdir.
Kimyəvi elementləri müasir dövrdə istifadəsinə görə 3 yerə böıürlər:
- sənayedə və kənd təsərrüfatında əsaslı əhəmiyyəti olanlar;
- müasir sənayenin əsas elementləri;
- müasir sənayenin adi elementləri.
Yerin geoloji tarixinə nisbətən az müddət işərisində insanlar nəhəng
geokimyəvi işlər görürlər.Lakin insan fəaliyyəti ilə həyata keçirilən məsələlər
kifayət dərəcədə təbiət qanunları ilə uzlaşdırılmır.Belə halda ekoloji proseslər bir
çox halda təbiətən ziddinə çevrilir.
Geniş təsərrüfat təyinatına görə faydalı qazıntılar bir neçə texniki-iqtisadi
qruplara bölünür:
Dostları ilə paylaş: |