92
vəziri Əmir Kəbirin (? – 1852) təşəbbüsü ilə İran maarifinin
müasir-
ləşdirilməsi ideyası Azərbaycanda təbliğ edilir və bu barədə cəsarət-
li addımlar atılırdı. Hətta həmin dövrün ən nüfuzlu müdərris və dini
ideoloqlarından olan Molla Əhməd Nəraqinin (1771 – 1830) İran
məktəb və mədrəsələrinin tədris planları haqqında mülahizələrində
qeyd edir ki, o dövrdə dünyəvi elmlərin tədrisi qadağan edilməmişdir.
Göründüyü kimi, əvvəlki dövrlərə nisbətən, XIX əsrin I yarı-
sında dünyəvi elmlərin təhsili əleyhinə dini-siyasi
dairələr tərəfin-
dən ciddi və rəsmi təzyiqlər olmamışdır. Ancaq bu vəziyyət o za-
mankı məktəb və mədrəsələrin dini təhsil məzmunlarının dünyəvi
istiqamətə yönəldilməsi işinə müsbət təsir edə bilməmişdir.
XIX əsrin II yarısında, görünür ki, dünyəvi biliklərə qarşı
məktəbxana dairələri tərəfindən, çox şiddətli hücum başlanmış, XII
əsrdə olduğu kimi, yunan elmi adı altında
hər cür fəlsəfi fikrin təd-
risi təhrif edilmişdir. Məsələn, Seyid Əzim Şirvaninin dünyəvi təh-
sil əleyhdarları adından istehza ilə dediyi “Hükəma qövlünün nədir
səməri? – Qalmasın fəlsəfilərin əsəri!” şeirində, demək olar ki, vax-
tilə Xaqaninin dünyəvi təhsil əleyhinə yazdığı sözləri eynilə əks
olunmuşdur.
İran Azərbaycanında da vəziyyət belə idi. XX əsrin əvvəllə-
rində həm Güney, həm də və Güzey
Azərbaycanda məktəbxana təh-
silinin məzmununa qarşı mübarizə yüksək inkişaf mərhələsinə çat-
mış və bu, həmin dövrün mətbuatında, xüsusilə, “Molla Nəsrəddin”
jurnalında ən bariz şəkildə əks olunmuşdur.
93
ORTA ƏSR MÜTƏFƏKKİRLƏRİ
Nəsirəddin Tusi
(1201 – 1274)
Nəsirəddin Tusinin həyatı.
Məhəmməd Nəsirəddin Tusi
1201-ci ildə fevral ayının 17-də Tus şəhərində tərbiyəçi ailəsində
anadan olmuşdur.
O, dövrünün məşhur Bəhram ağa nəslindəndir.
Mənşə etibarı ilə Həmədan şəhərindən olan Tusinin atasının adı
Məhəmməd, babasının adı Həsəndir.
N.Tusi ilk təsilini atasından almış, sonra Şərqin bir sıra şəhər-
lərini səfər etmişdir. O, “Seyr və sülük” əsərinin müqəddiməsində
qeyd edir ki, atası onu rizaziyyatçı dostu
Kəmaləddin Məhəmmədin
yanına dərs oxumağa göndərir, lakin müəllim səfərə çıxdığı üçün
dərs yarımçıq qalır.
Nəsirəddin Tusi uzun müddət Tus şəhərində yaşamış, sonra
Bağdad, Kufə, Bəsrə, Təbriz, Marağa, Mərv, Naxşıvan və digər şə-
hərlərə səyahət etmişdir. Şərqin məşhur mədəniyyət mərkəzi hesab
olunan “Əşariyyə” (Xorasan şəhəri) və “Nəsriyyə” (Nişapur şəhəri)
mədrəsələrində təhsilini tamamlamışdır.
Nəsirəddin Tusi uzun müddət Kuhistanda Ələmut qalasında
yaşamışdır. Bura İsmaililər təriqətinin mərkəzi idi,
onlar burada dini
ideyalarını zorla qəbul etdirməkdən ötrü ədalətsiz işlər görürdülər.
Nəsirəddin Tusi bu işləri “Əxlaqi-Nasiri” əsərinində
qeyd etmiş,
oradakı hadisələri cəhənnəm oduna bənzətmiş, özünü cəhənnəmin
ortasından xilas etmək üçün yollar axtarmışdır: "Ey allah! Məni
bədbəxtlik qoşununun tapdağından və əzab-əziyyət yuvasından xi-
las et". O hətta İsmaililərlə əqidəsinin üst-üstə düşmədiyini yazırdı.
Lakin məcbur olub onlara xidmət edirdi. Özünü cismən onların ya-
nında, ruhən uzaqlarda görürdü.
A.Bakıxanov “Gülüstani-İrəm” əsərində qeyd edir ki, Hülakü
xan Nəsirəddin Tusinin xahişi ilə rəsədxana tikilməsinə izn verir.
Bunun üçün Tusi gözəl və hündür bir yer seçib əzəmətli binanı tik-
dirir. Bu akademiyaya alim və bilikli adamları cəlb edir və ən böyük
94
kitabxananı yaradaraq, qiymətli kitabları Bağdad, Dəməşq, Mosul,
Xorasan və digər yerlərdən toplayıb gətirtdirir.
Məhəmməd ibn Şakir yazırdı: “Marağada Xacənin (Nəsirəd-
din Tusinin – G.E.) topladığı kitabların sayı 400 mindən artıq idi”.
V.Bartold Marağa rəsədxanasının Tusinin
köməyi ilə qiymətli ci-
hazlarla təmin olunmasını, böyük bir kitabxanaya çevrilməsini, ast-
ronomiya elminin inkişafında böyük rol oynadığını qeyd etmişdir.
Nəsirəddin Tusinin üç oğlu olmuşdur: Sədrəddin Əli, Əsiləd-
din Həsən və Fəxrəddin Əhməd. Onlar atalarının ölümündən sonra
rəsədxananın işini davam etdirmişlər. Nəsirəddin Tusi 1274-cü ildə
Bağdad şəhərində vəfat etmişdir.
Nəsirəddin Tusinin fəlsəfəsi.
Tusinin bu və ya digər qəbildən
olan əsərlərinin meydana çıxmasında yunan
və şərq fəlsəfi məktəbi-
nin güclü təsiri һiss olunur. Yunan mütəfəkkirlərindən Aristotelin,
Platonun, Ptolomeyin, Nikomaxın, Falesin, Anaqsaqorun və şərq
filosoflarından Fərabinin və İbn Sinanın adlarına və müdrik söz-
lərinə tez-tez rast gəlməyimiz fikrimizi bir daһa təsdiq edir.
Mütəfəkkir, aləmin yaranmasında və mövcudatın inkişafında
varlığa və ağla yüksək qiymət verərək demişdir: “Ağıl
və can yara-
dılışın birincisidir. Ondan sonra doqquz dövr edən fələk (Planet –
G.E) vardır. Bunlardan sonra dörd ünsür (su, od, torpaq, һava), son-
ra isə mədən (mineral), nəbatat (bitki) və һeyvanat (canlı aləm)
meydana gəlmişdir”.
Tusi dörd ünsürdən biri olan torpağı ən aşağı mərһələ, odu isə
ən yüksək mərһələ һesab etmişdir. O, dörd ünsürü “analar” (ümmə-
һat) adlandıraraq yazır: “Analar”ın ən aşağı mərtəbəsində torpaq,
ondan yuxarı mərtəbəsində su, sonra hava, sonra isə od yerləşmiş-
dir. Bu “analar”dan da (yəni dörd ünsürdən) yüksək mərhələ isə kai-
nat hesab olunur. Həmçinin “törəmələr”in ən aşağı mərtəbəsi mə-
dən, yüksək mərtəbəsi isə nəbatatdır.
Bu da öz növbəsində, һəm
mədənə, һəm də “analar”a üstün gələrək, onları özünə tabe edir. Bu
səbəbdən nəbatat inkişaf edir. Nəbatatdan yüksək mərһələ isə һey-
vanat aləmidir. Bu da mədəndən, nəbatatdan və “analar”dan üstün
olaraq, onları özünə tabe edir, nəbatatı öz xörəyinə çevirir. Heyva-