63. Bir kimsənin müsəlman olması tamamilə öz qərarına bağlıdır. Bunun üçün
məscidin və ya bir dini təşkilatın təsdiqi şərt deyildir. Vəftizə bənzər bir
mərasimin qurulmasına da ehtiyac yoxdur. Çünki İslamda nə bir elm adamı, nə
də bir başqa şəxs Allah adına hərəkət edə bilər. Yəni nə zorla imana nə də
cəzalandırmaya yönəldə bilər. Onsuzda Allah müsəlman olmağı elə bir qaidəyə
bağlamışdır ki, buna heç kim qarışa bilməz. Çünki dinin özü imandır. İmanın
əsli də onu içdən qəbul etmək, yəni qəlb ilə təsdiqdir. Qəlbdəki təsdiqi bir o
insan, bir də Allah bilir. Orası insanın ən azad olduğu yerdir. Bu səbəblə heç kəs
bir inancı qəbul etməyə və ya inkar etməyə məcbur edilə bilməz. Allah Təala
belə buyurur:
“ Dində məcburiyyət yoxdur; artıq doğru ilə əyri bir-birindən gözəl şəkildə
ayrılmışdır. Bundan sonra kim həddi aşanlara yaxınlıq etmədən, Allaha inanırsa
qopması mümkün olmayan sağlam bir qulpa yapışmış olur. Allah eşidəndir,
biləndir.” (Bəqərə 2/256)
Kilisəyə bənzəyən bir təşkilatı olmayan, din adamlarının hər birini ruhani lider
deyil, sadəcə din sahəsində cəmiyyəti aydınladan və onlara nümunə olmağa
çalışan insanlar olaraq görən bir dinin, teokratiyanı qəbul etməsi mümkün deyil.
*C –MİLLƏTÇİ DÜŞÜNCƏLƏRİN HAKİMİYYƏTİ
64. Millətçilik, bir başqa ifadəylə irqçilik deyəndə insanlar arasında ilk ağla
gələn yəhudilərdir. Yəhudilər sadəcə genetik olaraq deyil, ideolojik olaraq da
irqçiləşmişlər. Yer üzündə tarix boyu ən çox irqçilik davası güdən yəhudilər və
ermənilər olmuşdur. Ona görə də bu iki millət hər zaman digər millətlər üçün,
ələl-xüsus qonşu xalqlar üçün problem olmuşdur və olmaqda da davam
etməkdədir. Almanlar irqçiliyin çirkinliyindən böyük ölçüdə dərs aldılar və
millətlərdən çoxu bu cür düşüncənin insani olmadığını dərk etdilər. Təəssüf ki,
bu iki millətin hələ ki, dərs aldığı görünməməkdə, məqsədlərinə nail olmaq üçün
hələ çox qan tökməyi, qəsb etməyi və istismar etməyi gözə almışlar. Qurduqları
dövlət də bu məqsədlərinə xidmət etməkdədir. Xüsusilə yəhudilərin Allah adına
iftira etdikləri vəd edilmiş torpaqlar, seçilmiş millət olma xəyalları uydurmadan
ibarətdir. Quran, Tövratda bunların uydurulduğunu, yəhudilərin pozğun
arzularını həyata keçirmək üçün ortaya atdığı fantaziyalar olduğunu
bildirməkdədir. Bu fikirlər, Allahın onlara ən çox Peyğəmbər göndərməsi ilə
əlaqəlidir. Bir millətə daha çox elçi, xəbərçi göndərilməsi onların sadəcə
üstünlüyünə işarət etməz . Çünki Quranı Kərimdə Allah Təala üstünlüyün ancaq
təqvayla olduğunu bildirmişdir. Yəhudilər bunu nəzərə almadan,irqçi
düşüncələrinə qapılaraq, idarə etdikləri dövlət və elədikləri hər şey şəriət adına,
yəhudilik naminə mubah, halal saymaqdadırlar. Nəticədə, bütün bu kimi
teokratik, irqçi düşüncələr insanlığa deyil, şeytanlığa xidmət etdiyi şübhəsizdir.
*D - KRALLIĞA ƏSASLANAN REJİMLƏR
65. İslam hakimiyyətə gəlmənin hər hansı bir üsulunu, qaydasını irəli
sürməmişdir. Ancaq Peyğəmbərimiz krallıq üsulu ilə idarə etməyi xoş
görməmişdir. Xoşlamamağının səbəbi də çoxunun layiq olmadığı hakimiyyəti
miras kimi əldə etmələridir. Ancaq hakimiyyət, əhli olma şərti ilə atadan oğula
keçə bilər. Necəki, Quranda Süleyman (a.s.) hakimiyyətə bu qaydayla gəlmişdir.
Hakimiyyətə nə şəkildə gəlir gəlsin, əsas olan insanların haqq və
hürriyyətlərinin qorunmasıdır. İstər seçimlə, istər şurayla, istər təyinlə ya da
atadan oğula keçməklə olsun, uyğun olan, hansı adı daşıyır daşısın idarə etdiyi
xalqın haqq və hüquqlarını müdafiə etməli, söz və inanc hürriyyətlərini təmin
etməlidir. Qısaca ədalət təməlinə dayanmalıdır, insanların arzu və istəkləri
nəzərə alınmalıdır.
66. Dövlətin əqidəsi ədalət olmalıdır. Müsəlmanın tələb etdiyi dövlətdə ədalət
şərti axtarılır. Ədalətlə yönləndirilməyən ölkənin adı istər şəriət olsun, istər
demokratiya olsun, istəyir Abdullah idarə etsin, istəyir Con heç fərqi yoxdur.
Sadəcə adları fərqlidir. Adına demokratik cumhuriyyət deyilən necə ölkələr
vardır ki, orada özbaşnalıq, haqsızlıq höküm sürməkdədir. Bu dövlətlərin
başındakıların çoxu azadlıq, demokratiya deyib insanları qandıraraq seçimlə
gələn insanlardır. Keçmişdən günümüzə qədər ən çox istismar edilən
kəlimələrdən biri azadlıq kəliməsidir. İndi də demokratiya moddadır.
Müsəlmanların çox arzuladığı adına şəriət deyilən bir neçə ölkədə isə vəziyyət
daha acınacaqlıdır. Adı İslam olub, lakin bir məzhəb və əsabiyyətin hakim
olduğu bu ölkələrdə insan haqq və hüquqlarından bəhs etməyə dəyməz.
Xristianların teokratik sisteminə bənzər bir sistemlə idarə etmə İslam aləminə də
yoluxmuşdur. Əmirlərə qeydsiz-şərtsiz itaət, istər zalım, istər fasiq olsun qarşı
gəlmənin fitnə olduğuna hökm etmişlər. Ədalətin şərt olmayıb, şəriətin şərt
olduğuna hökm vermək, İslama Xristianlıqdakı Pavlosluğu yeritməkdən başqa
bir şey deyildir! Avropa hüququnda ədalətin heş bir əhəmiyyəti yoxdur!
Günümüzdə buna misal olaraq; Səudiyyədə şəriət adında bir teokratik sistem
hakimdir. Hakimiyyət bu ailəyə məxsusdur, xalqın razılığı axtarılmaz. Adı şəriət
olan, lakin Quranın baxışına, peygəmbərin tətbiqatlarına qapalı; keyfə, lüksə
yönəlik, elmə qapalı, təqlidə açıq, qadınlarının məhkum kişilərin hakim olduğu
bir ölkə...
Peyğəmbərimiz (s.a.v.): “Məndən sonra idarə sultanlığa çevriləcəkdir”
buyurmuşdur. Şübhəsiz belə də oldu. Müaviyənin inadkarlığı ilə başlayan
hakimiyyət mübahisələri üzücü və qalıcı xatirələri də özü ilə gətirdi.
Müsəlmanlar fərdi və ictimai məsələlərini, hesablarını unudaraq, dövlət
məsələləri və hesabları ilə məşğul oldular. Bəziləri bundan qaçınsada
olmadı...Əlbətdə bu məsələlər müsəlmanları məşğul edincə, insanların iki-
üzluluyu, yalanı, hiyləsi artmağa başlayır, artıq doğru əyri, pis yaxşı bir-birinə
qarışdırılmağa başlanır. Bu səbəblədir ki, Əli (r.a.) Allaha belə dua edir: “Ya
Dostları ilə paylaş: |